κι εγω το χα δει το καλοκαιρι, ευτυχως με παρεα γιατι μου μεταφραζε(το βλεπαμε με αγγλικους υποτιτλους + οτι οι διαλογοι ειναι και οπως το γραψε ο σαιξπηρ, χεσε μεσα:p)
προσωπικα μ αρεσε, οντως ηταν περισσοτερο θεατρικο αλλα αυτο που μου μεινε ηταν η φελισιτυ τζοουνς XD
Ψυχολογικό θρίλλερ που μας δείχνει τη προσπάθεια ενός ψυχιάτρου να κρατήσει στη ζωή έναν ασθενή του που δήλωσε ότι θα αυτοκτονήσει σε 3 μέρες. Πολύ μπερδεμένη ταινία σε φάση να χάνεις το νόημα, και να μη ξέρεις τι ισχύει και τι όχι.
μ αφορμη αυτο το ποστ,θυμηθηκα οτι ολο ελεγα να την δω και ολο το ξεχνουσα.
δεν εχω να πω πολλα.υπεροχη γενικα με απιστευτες σκηνες οπως
[SPOILER]οταν ταξιδευει η κοπελα στο παρελθον του χοουλ και δειχνει πως εχασε την καρδια του.μαγικη σκηνη![/SPOILER]
λιιιιιγο περισσοτερο απο οσο θα θελα σε διαρκεια + κατι σεναριακα κενα
αλλα κλαιν.συνολικα ηταν μια χαρα
Εγώ είδα το “Χάρυ Πότερ και οι κλήροι του Θανάτου, μέρος 1” και στο καπάκι το μερος 2. Ωραίο, αν και με “χάλασε” λίγο το τέλος, το περίμενα λίγο - κάπως - πιο φαντασμαγορικό, χεχε. Πολύ στο “ντούκου” την περάσανε τη νίκη του Χάρυ. Παρόλα αυτά, μου άρεσε αρκετά και στενοχωρήθηκα, που αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας που μεγάλωσε μία γενιά… Κλαψ κλαψ, τα χρόνια περνούν…
Ήθελα να δω περισσότερο τα παιδιά, προτιμούσα να δείχνανε ‘χαρές και πανηγύρια’ μέσα στη σχολή, παρά τον Χάρυ είκοσι χρόνια μετά. Και δεν έπειθαν κιόλας. Πείθει η Έμμα για 36χρονη γυναίκα ή η Τζίνι (δε θυμαμαι το όνομά της); Όχι, φυσικά. Επίσης, συμπάθησα πάρα πολύ τον Σνέηπ και τον Ντράκο αρκετά. Η Λούνα και ο Νέβιλ μεγάλες μορφές, καθώς και το ζευγαράκι (Ερμιόνη - Ρον). Τέλος, ένα έχω να πω, έχοντας δει όλες τις ταινίες της σειράς…ο Χάρυ είναι πάρα μα πάρα πολύ κωλόφαρδος - σε όλα από ‘καθαρή’ τύχη νικούσε. Αν δεν ήταν ο Νέβιλ, η Λούνα και οι φίλοι του - ακόμη μία φορά -, τα θυμαράκια ανάποδα θα έβλεπε…
Όχι, γαμώτο. Δε με τράβηξαν, αλλά μετά το αποψινό και τη συγκίνηση, που πήρα…σκέφτομαι να τα διαβάσω, μάλλον…ίσως…κάποια στιγμή. Καλά, φαντάζομαι ότι τα βιβλία δεν έχουν καμία σχέση με τις ταινίες, και δε σύγκρινα καν το ένα με το άλλο. Εσύ τι λες; Να τα αρχίσω, ή θα χάσω τον χρόνο μου; Αφού μου αρέσουν οι ταινίες θα μου αρέσουν και τα βιβλία…
Eιναι αλλη φαση τα βιβλια. Πολυ πιο εντονα και λεπτομερη. Ειδικα οι χαρακτηρες αναλυονται πολυ ομορφα, και οχι αρπαχτες τυπου Τονκς στη ταινια.
Εμενα το τελος μου αρεσε, αν και διαφερει απο το βιβλιο, και οπως ειχα αναφερει πιο παλια, πιστευω δουλευει καλυτερα. Killing scene Snape ολα τα λεφτα.
Το έχει στο σταρ.Ό,τι πιο γλυκό κι ανάλαφρο για μεσημέρι Σαββάτου περιμένωντας τα φιλαράκια.Το έχω δει 4-5 φορές τουλάχιστον αλλά δεν το βαριέμαι (ακόμα).Θέλω να ποστάρω εδώ και μερικές φωτογραφίες της λατρεμένης Μεγκ Ράηαν,μιας και δεν θεωρώ ότι πρέπει να την βάλω στο thread με τις ομορφότερες ηθοποιούς,γιατί αντικειμενικά δε νομίζω να θεωρείται τόσο όμορφη.Αλλά έχει κάτι το τόσο γλυκό και από τις λίγες γυναίκες που της πάνε τόσο τα κοντά μαλλιά
είδα χθες το “δικηγόρος σκοτεινών υποθέσεων” ή αλλιώς The Lincoln Lawyer με τον Matthew McConaughey και ομολογώ ότι είναι από τις καλύτερες που έχω δει τελευταία (ομολογώ επίσης ότι είχα κάνει και μια σειρά από κακές επιλογές ταινιών τον τελευταίο μήνα)!!! επίσης για Σάββατο απόγευμα δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη από το Kung Fu Panda 2!!! έτσι για να θυμόμαστε και τα πιο νιάτα μας!!!
το είδα χτες. ομορφιά, αγάπη και groove. πολύ ανθρώπινο,με συγκίνησε
[SPOILER]η σκηνή που έφαγαν τα γλυκάκια οι γονείς του πρωταγωνιστή και χόρευαν και γέλαγαν ήταν αποθεωμένη. όπως φυσικά και το μετέπειτα πλάνο που δείχνει τη μάνα με το κομπόδεμα. τίμιο.[/SPOILER]
Προέβλεπα mindfuck, αλλά τελικά δε μας βγήκε τόσο, γι’αυτό χτές προτίμησα να βάλω άλλες σ΄εκείνο το θέμα σχετικές με το χρόνο, παρά αυτή. Τούτη μοιάζει περισσότερο με θεατρική παράσταση, σε 4-5 μόνο διαφορετικά σκηνικά, που το κάθε ένα έχει το δικό του χρώμα (τραπεζαρία κόκκινη, κουζίνα πράσινη, δρόμος μπλέ). Κι αυτό είναι που μας κάνει περισσότερη εντύπωση, αφού το σενάριο μου φάνηκε απλοϊκό, σαν την εκδίκηση της βασανισμένης γυναικούλας.