Boring…
Το Gattaca. Και ειναι οντως πολυ καλη ταινια, παρουσιαζει ενα μελλον που (δυστυχως) δεν μου φαινεται διολου απιθανο. Και ο Χωκ (κυριως) μα και η Θερμαν πολυ καλες ερμηνειες!
The Changeling (1980) http://www.imdb.com/title/tt0080516/
Συμπαθητικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον George C. Scott. Ιστορία με φάντασμα, πολύ καλά δοσμένη, πριν γίνει μόδα μερικά χρόνια μετά (χωρίς να εννοώ ότι όλες οι μετέπειτα ταινίες ήταν μάπα). Μια απλή ιστορία που με την κατάλληλη σκηνοθεσία έγινε μια αρκετά καλή ταινία. Ρικομέντεντ.
θεωρειται κλασικη,αλλα με κουρασε παρα πολυ.δηλαδη 200 λεπτα ταινια?:-s
μ αρεσε γενικα αλλα σε σημεια ελεγα πωω αντε παμε παρακατω.
ΟΜΩΣ ολα ξεχαστηκαν οταν
[SPOILER]
:δεος:
[/SPOILER]
Επιτελους κι ενας ανθρωπος που επισης θεωρει την ταινια αυτη καπως κουραστικη…για να μην πω τιποτα αλλο!!!
Υπαρχει κι’αλλος 
Μέσα στην βδομάδα είδα αυτό.
[B]Puncture[/B]
το οποίο είναι η αληθινή ιστορία του δικηγόρου Mike Weiss ο οποίος προερχόμενος από ένα μικρό και ταπεινό δικηγορικό γραφείο αποφάσισε να τα βάλει με τις μεγάλες ιατρικές βιομηχανίες. Γνωστή ιστορία Δαβιδ εναντίον Γολιαθ που εκεί στο hollywood λατρεύουν, το παραπάνω εδώ είναι η ταυτόχρονη μάχη του δικηγόρου με την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά που δίνει μια πιο σκοτεινή διάσταση στην ταινία αν και δεν την κάνει να ξεχωρίσει τελικά όσο θα ήθελε ο σκηνοθέτης. Δεν χάνει κανείς τίποτα αν δεν την δει αν και δεν την λες κακή.
Χθες είδα αυτό.
[B]The Magnificent Ambersons [/B]
Σκηνοθεσία Orson Welles, αυτή είναι η πρώτη του ταινία μετά τον Πολίτη Κειν. Και εδώ ασχολείται με την άνοδο και την πτώση αυτή την φορά υπερβολικά υπερήφανου και αλαζόνα γόνου πλούσιας οικογένειας. Η ταινία πάντως όπως και όλες οι ταινίες του Welles μετά τον Πολιτη Κειν υπέστη τεράστιες αλλαγές από τους παραγωγούς, δεν ξέρω αν κυκλοφορεί κάπου αποκατεστημένη κόπια αλλά εγώ είδα την εκδοχή των παραγωγών (89 λεπτά απο τα 135 που ήταν κανονικά) αλλά έστω και έτσι πρόκειται για εξαιρετική ταινία.
[B]edit:[/B] Παρακαλώ ένα μόνιμο ΒΑΝ σε όσους βρίσκουν κουραστικό το apocalypse now. Ευχαριστώ πολύ.
μεγαλη αμπαλιαση ομως
ντουμπλε ποστ αλλα κλαιν…
δεν θα πω ψεματα, οπως και σχεδον σε καθε ταινια του σκορσεζε μετα το goodfellas, ξεκινησα να το βλεπω αρνητικα προδιαθετιμενος και στη φαση ‘ας δω κατι να περασει η ωρα’…
τελικα δεν ειδα το ‘απολυτο αριστουργημα’ αλλα σιγουρα και οχι κατι αναλογο των προηγουμενων προσφατων ταινιων του Σκορσεζε τυπου departed ή aviator, δλδ τερμα αδιαφορο…μπορω μαλιστα να πω πως ειχα παρα πολλα χρονια να απολαυσω τοσο ταινια του…
αν και το σεναριο δεν εχει να επιδειξει κατι το απαιτητικο ή ιδιαιτερο δραματουργικα-και εκει λιγο με εχασε, μιας και ειναι μια πολυ απλη ιστορια 'boy against all odds and overcome αλα ολιβερ τουιστ-, θυμισε αρκετα Σπιλμπεργκ εποχων ET και Close encouters και εβγαλε πετυχημενα ενα πολυ ομορφο προσωπικο feeling αθωοτητας και ειλικρινιας το οποιο εκτιμησα…
κατα δευτερον-και πιο σημαντικο-, ολη η ταινια ειναι ενα τεραστιο tribute στον κινηματογραφο σαν μεσο…αν και δεν ειμαι φαν της τεχνης για την εξυμνιση του εκαστοτε μεσου, αυτο εδω με αγγιξε, ισως και γιατι ο Σκορσεζε ειναι απο αυτους που πραγματικα αγαπανε τη δουλεια τους ακομα και δεν γυριζουν στον αυτοματο πιλοτο καθε τους ταινια- οπως πχ το gangs of new york , ενα εργο μετριοτατο το οποιο ομως φαινεται απο μιλια οτι γυριστηκε απο καποιον μεγαλο auteur που προσπαθησε οσο δεν πηγαινε να αγγιξει ενα πολυ προσωπικο οραμα-…
ειδικα εδω λοιπον, κανει το απολυτο tribute στον κινηματογραφο σαν μεσο που σμιλευει τα ονειρα και πλαθει νεους κοσμους, οπως και σε παρα πολλους σταρς και πρωτοπορους του βωβου σινεμα των αρχων του αιωνα…και μαρεσε που το εκανε, μεσω μιας απλοικης παιδικης ιστοριας σπιλμπερκικης νοοτροπιας…
και παλι, επασχε κατα βαση στο οτι δεν ειχε ιδιαιτερα απαιτητικο δραματικο στορυ, ηταν λιγο κουραστικη και επαναλαμβανομενη σε σημεια και ον δε μποτομ λαιν, αφηγηματικα μπορουσε να τα παει πολυ καλυτερα…
ομως δωστε του μια ευκαιρια, οπως και στο The Artist ετσι και εδω για δευτερη φορα φετος γινεται ενα πολυ ομορφο tribute-φορος τιμης στον ιδιο τον Κινηματογραφο και τις δυνατοτητες του, που δεν θα αφησει ασυγκινητο κανεναν νομιζω που τον αγαπαει …
υγ. μιας και απεχθανομαι τον ορο ‘σινεφιλ’ -εχω τυχει σε παρεες που ατομα μου δηλωνουν ‘σινεφιλ’ και γω ειμαι στη φαση ‘παρε μια μουτζα τωρα, παπαρα’-, χαιρομαι που ο σκορσεζε εδω αγνοει αυτη την σνομπιστικη και ψευτοελιτιστικη νοοτροπια-δηλωση και κανει μια ταινια η οποια ειναι αφιερωμενη σε οσους αγαπησαν το σινεμα του Μπαστερ Κητον, των Αδερφων Μαρξ, του Σταλονε, του Σπιλμπεργκ, του Τζον Φορντ, του Καμερον και για να μην το γαμησω τελειως, σε οσους πολυ απλα πανε σινεμα για να ονειρευτουν, ασχετως τι εργο θα δουν και ποιοι ειναι οι συντελεστες πισω απο αυτο…
Αυτό θέλω να το δω πολύ αλλά περιμένω λίγο ακόμα μπας και το φέρουν εδώ στο σινεμά και πάω εκεί να το δω. Έχει διαρρεύσει βέβαια σε καλή ποιότητα αλλά έχω όρεξη τελευταία να χάνομαι σε μια σκοτεινή αίθουσα.
Σε σινεμα αξιζει αυτη η ταινια, μαλακια που το ειδα εγω σε pc…μην σου πω οτι οπως τοκοψα+ σχολια απο δω και κει, μαλλον και σε 3d πρεπει να λεει πολλα-που αλλου αλλωστε εχεις την ευκαιρια να δεις κλασσικες σκηνες απο ταινιες του Μπαστερ Κητον σε 3d μορφη?
[B]’‘Shutter island’’[/B]. Καλή ήταν, το τέλος δεν το περίμενα έτσι για να πω την αλήθεια, γενικά μου άρεσε το όλο σκηνικό πως ξετυλιγόταν. Θα γούσταρα να ήταν και λίγο τρομαχτικό, π.χ. στην αρχή όταν πάει στο ψυχιατρείο σε προδιαθέτει ότι θα έχει και 2- 3 χεσηματικές σκηνές, αλλά κάτι τέτοιο τελικά δεν έπαιξε.
…Την ‘‘Ολέθρια Σύγκρουση’’…πολύ ωραία ταινία, απ’τις καλύτερες στο είδος της, και μένα Μόργκαν Φρήμαν, να λες νά’τα όλοι οι ηγέτες της γης έτσι:):!:
[B]Mr. Deeds Goes to Town[/B] (1936)
Δεν είμαι γενικά και πολύ της κωμωδίας, τουλάχιστον όχι της μοντέρνας αμερικανικής που έχει γαλουχίσει τις σύγχρονες γενιές με τα ηλίθια, κακόγουστα (για μένα τουλάχιστον) αστεία της.
Δεν ξέρω αν έχω τόσο παλιομοδίτικο χιούμορ πάντως αυτήν εδώ την καταευχαριστήθηκα !
Βασικά δεν ήταν αμιγώς κωμωδία, ήταν κάπως γλυκόπικρη.
Ο Gary Cooper νεότατος, υποδύεται έναν αργόσχολο επαρχιώτη που κληρονομεί μια αμύθητη περιουσία από ένα θείο του, κάτι που παραδόξως δεν τον συγκινεί καθόλου.
Όταν το νέο διαδίδεται, όλοι προσπαθούν να τον ξεγελάσουν με σκοπό να την οικειοποιηθούν. Όμως ο φαινομενικά αδαής mr. Deeds έχει τον τελευταίο λόγο…
Εξαιρετική ταινία, ευφυέστατη, διασκεδαστική αλλά παράλληλα και με πιο σοβαρό περιεχόμενο.
Με εντυπωσίασε με το πόσο καλοφτιαγμένη ήταν. Μιλάμε για 1936 έτσι !
[SPOILER]Όλα τα λεφτά η σκηνή του δικαστηρίου στο τέλος ![/SPOILER]
Για το Hugo πόσταρα και χτές στο άλλο θέμα, ελπίζω να γίνει review αυτό το μήνα στο site…
Συνεχίζωντας με Bill Murray και κάτι πιο πρόσφατο, στο γνωστό κωμικοτραγικό στυλάκι του, το οποίο στο τέλος σε κάνει να εκτιμάς όλη τη ταινία. Έτσι κι εδώ στο ρόλο ενός ερευνητή/ωκεανογράφου επηρεασμένο απ’τον Κουστό μας δείχνει τη περιπέτεια του με το πλήρωμα, το καράβι του, και όλο το πήγαινελα μέχρι να βγάλει το υποτιθέμενο ντοκυμαντέρ του. Παράξενη ιδέα για ταινία, κι ενώ με έκανε να θέλω να το θάψω, τελικά άλλαξα γνώμη, άν και δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.
H εισαγωγη σου κυριως ,αλλα και τα υπολοιπα που γραφεις προσωπικα με εκφραζουν απολυτα!!!
την περιμενα πιο αστεια, παραηταν οτι ναναι.
απτην αλλα ειχε την υπερατακα : that’s it go ahead and run, run home and cry to mamma
Μιλάμε για ΤΟ έπος! Προσωπικά την προσκυνάω αυτή την ταινία και εννοείται την έχω και στη συλλογή μου. Αν και man, καλύτερα θα ήταν τέτοιο στυλ ταινίες να τις ποστάρεις στο horror/cult/b movies για να rollάρουν και όλα τα threads.
On topic:
Αρκετά καλό και με 2-3 σκηνές που έκλασα στο γέλιο.
- Κι ένα μπουκαλάκι γατόχορτο…
- Εμ, είναι για το γλαύκωμα μου…
