Δε χρειάζεται να πω πολλά πιστεύω. Από τις καλύτερες fighting ταινίες που έχω δει στη ζωή μου. Χώρια του ότι μέσα παίζει ένας Hardy με τον τραπεζοειδή του να κοντεύει να φτάσει πάνω από το κεφάλι του! Ο τύπος είναι πραγματικά τρομακτικός!
On topic:
Δυνατό ταινιάκι γύρω από το μύθο που υπάρχει ότι ο Shakespeare δεν είχε γράψει κανένα από τα έργα του και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής στην Αγγλία. Είναι 2 ώρες και κάτι αλλά αξίζει. Απλά σε ένα σημείο με είχε κάψει προσπαθώντας να καταλάβω ποιος είναι ποιος στην ταινία.
[CENTER][SIZE=“4”][B]To Kill a Mockingbird[/B][/SIZE] (1962)
[/CENTER]
[FONT=“Trebuchet MS”]Άλλη μια κλασική ταινιάρα που δεν είχα δει.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Harper Lee που βραβεύτηκε με Pulitzer, λαμβάνει χώρα στην Αμερική της Μεγάλης Ύφεσης τη δεκαετία του '30.
Ο Gregory Peck πρωταγωνιστεί σε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του θα έλεγα.
Ο Atticus Finch λοιπόν είναι ένας δικηγόρος ο οποίος έχει αναλάβει το βαρύ φορτίο της υπεράσπισης ενός έγχρωμου ενάντια σε κατηγορία για βιασμό.
Μια υπόθεση που φαίνεται καταδικασμένη και “χαμένη από χέρι” στην συντηρητική, βαθιά προκατειλλημένη κοινωνία της εποχής. Ο Gregory Peck με το ευθυτενές παράστημα και τη χαρακτηριστική,γεμάτη φωνή του, ενσαρκώνει ιδανικά αυτόν τον ευγενή ήρωα, έναν μαχητή κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ηθική, αξιοπρέπεια, ακεραιότητα, δικαιοσύνη. Μερικές από τις αξίες που προσπαθεί παράλληλα να εμφυσήσει στα δύο μικρά παιδιά του, που επίσης πρωταγωνιστούν με τις σκανταλιές και την παιδική αφέλειά τους.
Μια χορταστικής διάρκειας ταινία που δεν κουράζει ούτε στιγμή, άλλοτε ελαφριά με δόσεις χιούμορ και άλλοτε σοβαρή όσο τα θέματα τα οποία πραγματεύεται.
Κορυφαία η σκηνή της δίκης προς το τέλος, με το λόγο του Atticus και την βαθιά συγκινητική αντιμετώπισή του από τους έγχρωμους.
Εντωμεταξύ, αυτός ο Robert Duvall πόσο χρονών είναι ρε ! 81 λέει !
Αιώνια καταδικασμένος να παίζει δεύτερους ρόλους αυτός ο άνθρωπος…
Εδώ βέβαια έχει ένα ρόλο κλειδί. Είναι το “mockingbird” που αναφέρει ο τίτλος θα λέγαμε.
brein.d3d, εμένα μ’ έψησες να την δω πάντως. Θέλω να το ρίξω και στις ταινίες του ένδοξου αμερικάνικου αστυνομικού παρελθόντος και να μια ευκαιρία
Χθες στην τηλεόραση είχε το [B]Last Castle[/B] με τον Redford, όπου κάνει έναν στρατηγό που μπαίνει σε στρατιωτικές φυλακές και σηκώνει μπαϊράκι. Ενώ ξεκίνησε ελπιδοφόρα, με φυλακισμένους που δεν είναι ουγκ, συνεργάζονται, είναι αλληλέγγυοι κλπ, όλα δικαιολογήθηκαν και υπερκαλύφθηκαν από την εθνική αμερικανική υπερηφάνεια και ξενέρωσα τη ζωή μου. Δεν περίμενα πολλά βέβαια, αλλά και πάλι. Αν σας δίχασε κι εσάς κάτι παρόμοιο ή αν είδατε αυτή, discuss.
edit. Προς στιγμήν νόμιζα ότι πέθανε κι αυτός γιατί μία αυτό, μία το spy game που παίχτηκε/θα παιχτεί, μία ο σωματοφύλακας με τον πρόσφατο θάνατο της Houston, ε ανησύχησα
Το [B]Last Castle[/B] που λες, το έχω δει στην τηλεόραση παλιότερα αλλά δε θυμάμαι και πολλά.
Μέτρια ταινία που είναι οκ για να περάσεις την ώρα σου αλλά χωρίς να περιμένεις κάτι το ιδιαίτερο. Εμπορική, με τα γνωστά αμερικανικά κλισέ, τη σώζει μόνο η παρουσία του Redford.
Σε τέτοια φάση με φυλακές κλπ, προτιμάμε [I]αυτήν[/I] \m/ (χαχα, όχι ντάξει πλάκα κάνω)
Μιας και ξαναγράφω εδώ, ας πω ότι είδα τις προάλλες το [B]12 Angry Men[/B], αλλά το remake του '97 με τον Jack Lemmon στη θέση του Henry Fonda.
Είχα την περιέργεια να δω πως είναι σε σχέση με το παλιό.
Αν δεν έχετε δει την original ταινία του '57 θα σας φανεί μια χαρά, αν όμως την έχετε δει και έχετε αυτό το μέτρο σύγκρισης θα σας φανεί σίγουρα κατώτερη.
Το remake είναι κάπως “αποστειρωμένο”. Λείπει το κλειστοφοβικό σασπένς του original.
Οι ηθοποιοί φαίνεται ότι “παίζουν” και οι χαρακτήρες έχασαν τη φυσικότητα τους, που έκανε την ταινία να είναι τόσο ζωντανή λες και ήταν ένα αληθινό ντοκυμαντέρ.
Οι ερμηνείες σε γενικές γραμμές είναι ουδέτερες, με τους δύο κεντρικούς ενόρκους της παλιάς ταινίας, τον Henry Fonda και τον τσαντίλα,θεό που άλλαξε ετυμηγορία τελευταίος, να είναι σαφώς χειρότεροι εδώ.
Επίσης έχουν γίνει μικρο-αλλαγές στο σενάριο που κατά τη γνώμη μου είναι άστοχες και αχρείαστες. Γίνεται focus σε λάθος σημεία, πλατειάζει με ανούσιες προσθήκες στην ιστορία, ενώ ταυτόχρονα παραλείπει/μεταλλάσσει άλλες ουσιώδεις λεπτομέρειες.
Παρόλο που έχει γίνει η προσπάθεια να εκμοντερνιστεί η ταινία και να μεταφερθεί στο σήμερα, στα περισσότερα σημεία έχουν τηρηθεί κατά γράμμα οι παλιοί διάλογοι, κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει λίγο (πχ χρησιμοποιείται αργκό του '57 και είναι παράταιρη). Ένα θετικό πάντως είναι ότι έχει γίνει πιο “politically correct” βάζοντας χαρακτήρες από διάφορα φυλετικά background, aka δεν είναι όλοι οι ένορκοι λευκοί. ;p
Όπως και να’χει, εάν κάποιος δεν έχει δει καμία από τις δύο εκδοχές, δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να προτιμήσει το remake.
Ισχύει ότι λέει ο αποπάνω! Το remake εμένα μου φάνηκε βαρετό και ανούσιο, δεν είχε τη σπιρτάδα της πρώτης ταινίας, ούτε δημιουργούσε την ίδια αγωνία στο θεατή.
Δυνατό θα το χαρακτήριζα αν και αρκετά μονόπλευρο (όπως και το περίμενα). Δηλαδή κάποιες στιγμές νόμιζα πως έβλεπα ένα μονοθεματικό ντοκυμαντέρ για ένα άνθρωπο με σεξουαλική εμμονή, απλά δραματοποιημένο. Ευτυχώς στο σενάριο υπήρχε η αδερφή του ήρωα και η συναισθηματική τους σύγκρουση που έδωσε το κάτι παραπάνω. Εξαιρετική (και σε σημεία σπαρακτική) ερμηνεία του Fassbender, και ίσως ακόμη καλύτερη της Carrey Mulligan, δύο πραγματικά πολύ έντονες ερμηνείες που αξίζουν κάθε καλό λόγο (και μιας και είναι ανερχόμενοι και οι δύο ανεβάζουν πολύ τις “μετοχές” τους στο κινηματογραφικό “χρηματιστήριο”.)
Εντιτ: σόρρυ για τη μεγάλη εικόνα, my mistake, τουλάχιστον ας τον απολαύσουν καλύτερα οι κοπελιές του φόρουμ:p
Αν και δεν είμαι φαν του Γαλλικού κινηματογράφου (μάλλον το αντίθετο), η συγκεκριμένη ταινία είναι πανέμορφη. Πιστεύω πως είναι ένα πάρα πολύ καλό δείγμα του τι έχει να προσφέρει η Γαλλία όσον αφορά τις κωμωδίες, ειδικά όταν τις προσεγγίζει με το δικό της μοναδικό τρόπο.
Ναι αυτό. Πολλά κλισέ να χαλάνε μια prison movie που θα μπορούσε μες την υπερβολή της να “κατηγορήσει” πολλά, αλλά εν τέλει είναι αφορμή για τον ηρωισμό. Ο Redford αν και καλός, δείχνει να ταιριάζει τέλεια. Από ιστορικής άποψης το σώζει και μόνο
Με φυλακές-φάση προτιμάμε [I]Bronson[/I] και με την ευκαιρία προτείνουμε το αριστουργηματικό και λυρικότατο [I]Zift[/I].
^ Ώχου, κι άλλη υπάρχει ?! Δε την παλεύω να δω μια ακόμη βερσιόν.
Άσε που είδα [I]αυτό[/I] και ξενέρωσα…Τί γήπεδα και μλκς, μπάλα θα παίξουμε? #-o
Απορώ πάντως…Όταν έχεις μια μέτρια ταινία που αφήνει περιθώρια βελτίωσης, κάνε το remake.
Όταν έχεις ένα αριστούργημα, τί το θες και ανακατεύεσαι ? Άστο !
Δεν έχω δει καμία από τις δύο. Εγώ έναν Bronson ξέρω:
Το Zift δε το ξέρω, άν εννοείς όμως το Bronson με Tom Hardy συμφωνώ ότι γαμάει!
εξαιρετική κωμωδία βουτιγμένη μέστα hip hop cliché. Πολλοί μαύροι, χαρακτήρες ξεχωριστοί σχεδόν όλοι ένας κι ένας, επηρεασμένοι απ’τη σχετική κουλτούρα. Λιγότερο βάθος απ’το The Wackness, αλλά σαφέστατα περισσότερο γέλιο.
Παιρνοντας αφορμη απο το σχολιο του brein.d3d,παρουσιαζω την εξης ταινια που μολις ειδα.
‘’[B]Death Hunt[/B]’’(1981) του [B]Peter Hunt[/B]
Επειδη λοιπον φιλε brein.d3d, κι εγω οταν ακουω το ονομα [B]Bronson[/B], θεος [B]Charles [/B]ερχεται στο νου μου,εβαλα να δω σημερα μια ταινια με δυο μεγαλα ονοματα του action cinema των 1960’s-1970’s,τους [B]Lee Marvin[/B] και φυσικα [B]Charles Bronson[/B].
Eνας ξενος([B]Ch.Bronson[/B]) φτανει την πολη και πεφτει πανω σε μια αγρια κυνομαχια.Εμπλεκεται σε αντιμαχια με τον μαλακα/ψευτομαγκα της πολης και του αγοραζει το τραυματισμενο σκυλι του.Ο μαλακας ομως προσπαθει να πεισει τους παντες οτι δεν εγιναν ετσι τα πραγματα και την πεφτει στον [B]Bronson[/B] μαζι με αρκετους χωριατες.Ενας απο αυτους σκοτωνεται και ετσι καταφθανει στην καλυβα του[B] Bronson[/B] και ο εκπροσωπος του νομου,ο [B]Lee Marvin[/B] και επακολουθει ενα επικο πεσιμο στην καλυβα και στη συνεχεια ενα ανελεητο κυνηγητο σε χιονισμενα βουνα,ποταμια και κορφοβουνια με πολλα θυματα,εναν cool/λιγομιλητο και ασσο στο σημαδι Charles Bronson.Δεν εχω να πω πολλα,η ταινια εχει δραση,περιπετεια,εντυπωσιακα σκηνικα στη φυση και δυο πολυ σκληρους ηρωες.
Υ.Γ:Wretch,επειδη ηθελες action προτασεις βαλε και αυτην εδω στη λιστα,αξιζει τον κοπο.
indie ανεξαρτητη τσιχλοφουσκα, αρκετα συμπαθητικη ομως, οσοι ειδικα μεγαλωσατε μεσα 90ς και ακουγατε και το hip hop της περιοδου αυτης θα νοσταλγησετε και θα σας αγγιξει λιγο…
γενικα συμπαθητικο ταινιακι, περασε ευχαριστα και ολιγων τι νοσταλγικα το διωρο…
αν το εβλεπα στα 17-18 μου θα ταυτιζομουν ασχημα+πολυ δυνατο soundtrack με Νοτοριους, Ρ.Κελυ, α τραιμπ κολντ κουεστ, Νας κτλ κτλ
[/CENTER]
