οι καλες εποχες του γκαρυ ολντμαν
οποια ταινια και να παιζε τοτε ητανε γαματη!!!
καιρο ειχα να δω τοσο μαλακια ταινια σα το killer joe
ελεεινη απλα
αυτος ο Hirsch με εξαιρεση το into the wild σ οτι σκουπιδι βρει παει και παιζει
top 5 χρονιάς οριακά
αλλά συμφωνώ για Hirsch, εχει παίξει σε ξερωγώ, 5 αξιόλογες ταινίες μόνο??!!
Νταξει ξεκαβαλα λιγο, δε σημαινει οτι επειδη εισαι ο γαματος κριτικος ταινιων πρεπει ολοι να συμφωνουν μαζι σου
δεν είπα κάτι, απλά ότι εμένα μου άρεσε =/
ξεκαβάλα, δεν σημαίνει ότι επειδή είσαι στόκος δεν μπορούμε να κάνουμε κουβέντα 
χαρηκες τωρα που με προσβαλλες φανταζομαι;
5 χρονων να υποθεσω;
//ναι ωραια κουβεντα θα κανουμε, εγω θα λεω τη γνωμη μου και εσυ θα απαντας με τα γνωστα ανεκτικα ποστ σου τυπου “Οχι.” , “Ουτε καν”, “Οχι απλα” και ολους τους πιθανους συνδυασμους αυτων
να μου λειπει
I [B]adore[/B] rocking gr forum!!!
α, τόχεις ψάξει, κομπλεξικός, οκ, δεκτον, carry on…
Σε μενα το λες η στον απο πανω να υποθεσω?:-k
δε χρειαζεται να ψαξω τπτ, θυμαμαι την αντιστοιχου υφους απαντηση σου οταν ειχα πει για τον Αρονοφσκυ. Οπου μετα βεβαια καθισες και εγραψες μια παραγραφο δικαιολογωντας την αποψη σου, αλλα δεν μπορουσες ξερω γω να το κανεις εξαρχης αυτο, επρεπε πρωτα να προβαλλεις το υπερεγω σου και να σπασεις τα νευρα του αλλου με το αγαπημενο σου απολυτο “Οχι ουτε καν”
αν θυμάμαι, με τον ίδιο τρόπο σου απάντησε και ο Γράκχος και μετά όλα κρέμα…
επίσης δεν νομίζω ότι ηταν κάτι το οποίο σήκωνε να κρατάς κακία ή να καταλήγεις σε ειρωνίες τύπου παραπάνω για ένα ‘ουτέ καν’ (ποιό υπερεγώ? :lol: )…
οπώτε καταλήγω στο ότι είσαι κομπλεξικός για άλλη μια φορά και ψιλομαλακάκος, περαστικά…
Ό,τι και να λέτε εγώ χτες επιτέλους είδα αυτό. Είχα ακούσει τόσα διθυραμβικά σχόλια και ταυτόχρονα τόσο θάψιμο που ήθελα να δω τι σκατά είναι πια αυτό το “Drive”. Ε, τελικά είχαν δίκιο. Δεν κατάλαβα αν μου άρεσε ή όχι στο τέλος. Σίγουρα περίεργη ταινία, σίγουρα αρκετά αργή αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησε. Γκόσλινγκ συμπαθέστατος όπως πάντα.
Tελειώνοντας φιλμογραφία του P.T. Anderson… H τριάδα [B]Boogie Nights[/B] - [B]Magnolia[/B] (το wannabe αριστούργημα, που κάπου έχασε τη μπάλα) - [B]Punch Drunk Love[/B] (μου άρεσε πιο πολύ απ’τις άλλες) , πέρασε και δεν ακούμπησε για μένα… Οπότε στο δίλημμα Anderson - Aronofsky , θα έλεγα ξεκάθαρα τον δεύτερο στον οποίο δεν έχω βρει αδύναμη στιγμή (το [B]Black Swan[/B] είναι στην 3άδα αγαπημένων μου, για τους κακοθελητές 
)… Χαίρομαι βέβαια που ο Αnderson έχει αλλάξει πλήρως το ύφος και τις θεματολογίες του, γιατί φαίνεται ότι το 'χει , προσφέροντας μας τα 2 τελευταία του διαμάντια … Αλλά με 2/5 (δεν έχω δει το Sydney) έχεις δρόμο ακόμα 
(όχι , πως έχει οποιαδήποτε αξία να τις βγάλουν έξω και να τις μετρήσουν, αλλά κουβέντα να γίνεται )
ε ρε που να σε κυνηγάει αιωνίως ο wahlberg με το παλαμάρι του…
η διαφορά του Anderson με τους υπόλοιπους, είναι ότι το 2/5 (αν το δεχτούμε και αυτό αλλά τεσπα) είναι ότι αυτά τα 2 είναι ταινίες που βγαίνουν μια φορά στα 10-15 χρόνια και η μια, για μένα δλδ, σίγουρα είναι στο άτυπο τοπ 3 όλης της δεκαετίας των 00ς…
Θα ήθελα να αναφερθώ στις 3 τελευταίες ταινίες που παρακολούθησα:
ΟΚ, πολύ ιδιαίτερος σκηνοθέτης o Wes. To φιλμάκι δε μου άρεσε καθόλου, χειρότερο και από Τεντενμπάουμς και από Στιβ Ζίσου.
Βασικά την είδα για το Στηβάκο αλλά μάλλον έχασα την ώρα μου. Γέλιο στο μηδέν. Ο Κρητικός καλός, ο άλλος, ο Πολ Ραντ ήταν καλούτσικος κι ίσως στο μέλλον να εξελιχθεί…
ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ αυτή η ταινία. Όχι και στις καλύτερες mind-fuck ever ρε παιδιά. Η πλάκα είναι πως δεν ήξερα ότι παίζουν τόσο γνωστά ονόματα και μόλις τους είδα σκέφτομαι ότι πρόκειται για κορυφαία ταινία και με καλό καστ… Δε μου είπε τίποτα, το τελευταίο μισάωρο δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει κ.λπ. κ.λπ. Πολύ καλοί ήταν οι δυο γονείς (μαμά η “πρόεδρος” από το Battlestar Galactica)
Γι’ αυτό είπα να ΜΗΝ τις βγάλουν έξω… Δεν με συνέφερε… :lol:
Δεν διαφωνώ… Βασικά, θεωρούσα άτοπο να συγκρίνουμε τόσο διαφορετικούς σκηνοθέτες/ταινίες , πόσο μάλλον με μαθηματικούς όρους που έκανα για την ανάγκη της κουβέντας… Απλά διαφωνούσα και με την απαξίωση (σε φάση “Ποιος Aronofsky μωρέ;”) που 'χε δεχτεί , ο αγαπημένος Darren…
άνετα μες τις 20 (άντε, βαριά 30) καλύτερες εμπειρίες μου από θέαση ταινίας…
βέβαια, αν είδες όντως το director’s cut όπως βλέπω στην αφίσα, δυστυχώς την πάτησες κι έχασες τουλάχιστον τη μισή μαγεία της ταινίας…
Είδα κ εγώ το Seven Psychopaths και πραγματικά η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω, απ’τις πιο ευχάριστες ταινίες που έχω δει τον τελευταίο καιρό και μια διαφορετική ιστορία που για μένα ξεχωρίζει από πολλές άλλες πρόσφατες ταινίες. Ο Rockwell ήταν απλά απολαυστικός, ο Walken σε φόρμα και ο Farrell, παρόλο που δεν είναι κ το αγαπημένο μου, νομίζω ήταν πολύ καλός σε αυτό τον ρόλο. Καρδούλες σε μανιακό Harrelson