O Farrell μια χαρά είναι βασικά, πολύ καλός αλλά το θάψιμο πάει στον αυτόματο όταν γίνεται αναφορά στο όνομα του. Βασικά μετά το Alexander έχει κάνει γενικά καλές επιλογές και έδωσε καλές ερμηνείες.
φοβερή ταινία και σπουδαία σάτιρα της τότε εποχής με τον ψυχρό πόλεμο. έξυπνο χιούμορ, φοβερός Πήτερ Σελλερς και αρκετό “κράξιμο” τόσο στην πολιτική των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.
Δεν φαίνεται η φωτογραφία αλλά μάλλον εννοείς το Dr. Strangelove…Την έχω τόσο καιρό στις must-see. Σύντομα θαρρώ.
Χα, τώρα φάνηκε. Anyway…
να την δεις οπωσδήποτε!! και εγώ την είχα καιρό στα must see και μετάνοιωσα που δεν την είδα νωρίτερα:p
Καμία σχέση, απλά ο τρόπος που παίζει σε όλες τις ταινίες σχεδόν είναι μαλακία, κι αυτό τον καθιστά ένα αντιπαθέστατο αρχίδι. Πίεσα πολύ τον εαυτό μου να μου αρέσει ακόμα και το Total Recall πχ, αλλά πιστεύω οποιοσδήποτε άλλος κι αν έπαιζε θα έδινε πιο πολύ βάθος στον χαρακτήρα. Ο Farrell δε μπορεί να το κάνει αυτό, άντε μοναδική εξαίρεση να ήταν το Phone Booth όπως είπα, επειδή πραγματικά δε γινόταν διαφορετικά (όλη η ταινία περιστρέφεται γύρω απ’αυτόν και τον θάλαμο που μιλάει).
2 μέτριες κωμωδίες:
[B]Horrible Bosses[/B] (2011 Seth Gordon)
τρεις φίλοι στην προσπάθεια τους να ξεπαστρέψουν τα σπαστικά σε σαδιστικό βαθμό αφεντικά τους, κάποιες στιγμές είναι αστείες αλλά γενικά ύπνος…
[B]Wild Hogs[/B] (2007 Walt Becker)
τέσσερις 50άρηδες δεν αντέχουν άλλο τη ρουτίνα/μιζέρια και καβαλάνε τις χάρλευ τους #-o Πείτε μου ότι αυτό το ψευτοroadmovie πήγε άπατο.
Και μία κλασική ταινία:
[B]Judgment at Nuremberg[/B] (1961 Stanley Kramer)
δικαστικό δράμα με αμερικάνους να δικάζουν γερμανούς το 1948, απίστευτες ερμηνείες, 3 ώρες ταινία, θέματα για κουβέντα για άλλες 3 ώρες μετά
Μπέρδεψες τις 2 πρώτες ταινίες με την περιγραφή τους. …να σημειώσω
thanx, η ουσία του ποστ είναι μην τις δει κανείς πάντως 
Το καλύτερο που έχει να δείξει η πρώτη είναι η Τζένιφερ Ανιστον να τρώει μπανανα με τα εσωρουχα. Η δεύτερη δεν έχει να δείξει τίποτα. Ξεπεσμός μεσήλικων ξεχασμένων ηθοποιών.
οντόπικ, εγώ είδα το cloud atlas. αρκετά περίεργη ταινία με εκπλητκικές εικόνες. γενικά είναι ευχάριστη αν και λίγο μπερδεμένη. προσωπικά μου άρεσε πάντως
Silent Hill Revelations
Βιασμός του σεναρίου (του παιχνιδιού) και μια τεράστια απογοήτευση.
Όποιος θέλει μπορεί να δει στο youtube το Silent Hill No Escape ([u]link[/u]). Πρόκειται για fan made 3d ταινία βασισμένη στο silent hill με δική της ξεχωριστή ιστορία. Οτι καλύτερο έχει βγει μετά το Silent Hill 3 για μένα.
Πολύ καλή και λίγο ρομαντική, αν και οι ηθοποιοί δεν ήταν καθόλου γνωστοί και μπορούσαν να έχουν πιο πειστικές ερμηνείες, τα καταφέρνουν και σε βάζουν στο κλίμα.
Μέτρια επίσης ρομαντική, είναι ακριβώς αυτό που λεει ο τίτλος, με τη γυναίκα του πρωταγωνιστή να εξαφανίζεται, κι αυτός να φεύγει με τη γειτόνισσα.
Τι έκανες στον Voider…?Ποιος είσαι?? 
Εσύ πριν ένα εξάμηνο έβλεπες καφρίλες. Μετά εξαφανίστηκες.
Δεν άλλαξε κάτι μωρό μου πάντα γουστάρω καφρίλες, κι αν με ήξερες καλύτερα θα το γνώριζες αυτό. Απλά δε κυκλοφορεί και τίποτα ενδιαφέρον καινούργιο τώρα να δω (αν κι έχω κάτι στο πρόγραμμα σύντομα).
Άντε να ποστάρω άλλα δύο σε άλλο ύφος για πάρτη σου μόνο:
Excision με τη μικρή μας Pauline να πάσχει από σχιζοφρένεια και να πραγματοποιεί τις αρρωστημένες φαντασιώσεις της, οι οποίες περιλαμβάνουν ακρωτηριασμένα σώματα και χειρουργικές επεμβάσεις.
Και κάτι έτσι καθαρά για να διασκεδάσει η ψυχούλα σου. Εδώ έχουμε την ιστορία του Αβραάμ Λίνκολν, πριν γίνει γνωστός, όπου σκότωνε βρυκόλακες για τη πλάκα του. Η ταινία περισσότερο δράσης μοιάζει παρά κωμωδία.
Ελπίζω να σε ικανοποιήσα, αν όχι θα τα πούμε στο άλλο θέμα με τα σπλάτερ. :bleh:
Ισχύει ότι δεν κυκλοφορεί τίποτα ενδιαφέρον.
Χαλάρωσε βρε Voider. Απόρησα που εξαφανίστηκες, δεν έκανα ερωτική εξομολόγηση.
Anyway, ευχαριστώ για τις αφιερώσεις.
Όχι, μωρέ δεν χρειάζεται να τα πούμε εκεί. Μια χαρά πήρες τον ίσιο δρόμο, μην ξανά γυρνάς σ’ αυτά τα χαζά με τα αίματα
Πέρα από την πλάκα και εγώ μόνο για σπλατεριές δεν είμαι τον τελευταίο καιρό.
No more talking…just movies!
Fixed! 8)
Εντιτ Εγω ειμαι βρωμομυαλος, η κοπελα δε φταιει.
Αν γουστάρεις Προσατανικέ καλά κάνεις…no problem!!!
Είδες,??Σε έπιασα ήδη!!!
[B]Water for elephants[/B]
αν και τον Πάτισον δεν τον είχα σε εκτίμηση η ταινία μου άρεσε. καθόλου γλυκανάλατη, με ωραίες σκηνές και χαρακτήρες
προχτες
χτες
Εξ αιτίας του Lupin:
Για αρχή ας παραδεχτώ το εξής: σε αρκετά σημεία όντως γέλασα (σε κάποια μάλιστα πολύ) και γενικά η ταινία είναι διασκεδαστική. Άλλωστε ο Ταραντίνο δεν είναι ότι δεν έχει χιούμορ γενικά ή ότι δεν ξέρει να φτιάχνει σωστές ταινίες για να τις βλέπεις ευχάριστα. Πέραν όμως στοιχείων όπως οι εν γένει τρομερές ατάκες από δω κι από κει, ο φανταστικός Christoph Waltz ή ο ξεκαρδιστικός Brad Pitt, από κάθε άλλη άποψη δηλαδή, η ταινία είναι ΤΡΑΓΙΚΗ. ΕΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ. ΜΗΔΕΝ ΛΕΜΕ!
Το κυριότερο είναι ότι ο Ταραντίνο - πλέον είμαι εντελώς πεπεισμένος - πέραν απ’ το να τιμάει τις επιρροές του και να κάνει κι ο ίδιος την κάβλα του γυρίζοντας ταινίες, πραγματικά δεν κάνει για ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Ειλικρινά, μόνο έναν τύπο ταινίας ξέρει να φτιάχνει: ευφραδή και λαλίστατα αλλά πάντα ψυχοπαθή και ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ υποκείμενα, χωρισμένα σε δύο στρατόπεδα/πλευρές, που απλά οι μεν προσπαθούν να ξεπαστρέψουν τους δε. ΟΚ. Από μόνο του δεν είναι και τόσο κακό αυτό. Και μάλιστα στην αρχή της καριέρας του, όταν έφτιαχνε δηλαδή ταινίες προσηλωμένες στον “πυρήνα” αυτής της λογικής, βλ. Reservoir Dogs και Pulp Fiction, ο Ταραντίνο τα πήγαινε περίφημα σ’ αυτόν τον τομέα και κανείς δεν είχε παράπονο. Εκεί που τα σκατώνει είναι όταν πάει να μεταφέρει την ίδια αυτή λογική σε πλαίσια ιστορικά και ιδεολογικά φορτισμένα, τύπου Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Βλέπε Inglourious Basterds. Ποιό είναι το αποτέλεσμα εδώ; Τελειώνει η ταινία και μένεις με την αίσθηση ότι ο Ταραντίνο στην πραγματικότητα δε δίνει δεκάρα για τις άπειρες πτυχές και προεκτάσεις του Β’ Παγκοσμίου - το μόνο που ήθελε ήταν να φτιάξει άλλη μια ταινία στην οποία κάποιοι θα ξεπαστρεύουν κάποιους άλλους και απλά είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει τους μεν Συμμάχους και τους δε ναζί. Για να μην πω ότι ο μόνος λόγος που το έκανε αυτό ήταν για να κάνει πιο εύπεπτα τα όσα συμβαίνουν - σε τελική ανάλυση, ποιός θα είχε πρόβλημα να βλέπει ναζί να σφάζονται, ε τρόμπα Ταραντίνο; Όχι, εμένα δε με ενοχλεί η υπέρμετρη βία - σιγά. Δε με πειράζει καν η πλήρης διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων (ταινία είναι και μάλιστα χωρίς τη φόρτιση του εμετικού Μπενίνι, για να πιάσω ένα ανάλογο παράδειγμα). Αυτό που με τρελαίνει είναι αυτή η βλαχοαμερικάνικη, τελείως ανεγκέφαλη ελαφρότητα στην προσέγγιση του θέματος. Ειλικρινά, αν υπήρχε κάποιος που να κατάφερνε να κάνει τους Συμμάχους να μοιάζουν χειρότερα καθάρματα από τους ναζί - και μάλιστα χωρίς καν να είναι αυτό η πρόθεσή του - αυτός δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ταραντίνο.
Αυτά σε γενικές γραμμές, η ταινία πραγματικά αξίζει μόνο για τρεις-τέσσερις σκηνές και ισάριθμες ξεκαρδιστικές ατάκες και μετά το Χάος. Θα δω κάποια στιγμή αυτές τις μέρες και το Django και δεν αποκλείω να περάσω καλά, αλλά αν κρίνω από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε την Ιστορία (και επαναλαμβάνω, χωρίς να στέκομαι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά στη λογική) ο Ταραντίνο στους Μπάσταρδους, κάτι μου λέει ότι πέρα απ’ το να γελάσω, θα ρίξω πάλι άπειρα καντίλια. Δε βαριέσαι.
Τέλος,
[SPOILER][B][SIZE=“7”]ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΑΡΑ ΤΟΥ ALLONSANFAN ΡΕ ΤΥΡΕΜΠΟΡΑ[/SIZE][/B][/SPOILER]
Κ εγώ το ξαναείδα εξαιτίας του Lupin γιατί ήθελα να προσέξω/θυμηθώ τις ωραίες σκηνές που είπε. Οι σκηνές μεμονωμένα είναι το κάτι άλλο. Πολύ διασκεδαστική ταινία, σε σημείο που την επόμενη μέρα δεν είχα κανένα πρόβλημα να την ξαναδώ. Η συνοχή είναι όντως ανύπαρκτη και είναι κάτι που δεν πρόσεξα στην πρώτη προβολή στην αίθουσα γιατί μου πήρε το μυαλό το πόσο καλά περνούσα στις επιμέρους σκηνές όταν έβλεπα τον Waltz για παράδειγμα να δίνει απίστευτο αποτέλεσμα… Το τέλος δεν με χάλασε και τόσο βέβαια όπως διάβασα να λέτε αν και θα μπορούσε [U]και θα έπρεπε[/U] να είναι καλύτερο…