Αρκετα καλη,περασε ευχαριστα η ωρα.Φανταζομαι για τους οπαδους των ηλεκτρονικων παιχνιδιων (στους οποιους δεν ανηκω) θα καθεται λουκουμι.
…πο πο σε βιντεοκασσέτα τό’χα δει8O 
:!:
Ταίριαζε στο άλλο θέμα, το ποστάρω εδώ γιατί δεν είναι ακριβώς ταινία, αλλά συλλογή με σορτάκια. 26 σκηνοθέτες ο καθένας με τις δημιουργίες του (ή καλύτερα τις αηδίες του) σε αλφαβητική σειρά. Εκτός του T for Toilet που νίκησε, ξεχώρισα το L for Libido όπου παρατηρούμε την ιαπωνική πρωτοτυπία έναντι της αμερικάνικης, το V for Vagitus επειδή ήταν κάπως ένα βίαιο sci-fi, και το Z for Zetsumetsu που είναι ότι καλύτερο βγήκε μετά το Tokyo Gore Police.
Ωπ! Τι διαμαντακι ειναι αυτο ? Θα τσεκαριστει αμεσα.
Δεν είναι μία ολοκληρωμένη ταινία, αλλά 26 μικρές ιστορίες, οι οποίες κάποιες βγάζουν νόημα κι άλλες όχι.
Επίσης πρέπει να προσθέσω ότι το D for Dogfight ήταν το πιο καλογυρισμένο, και το R for Removed το πιο αηδιαστικό (αφού το γύρισε ο σκηνοθέτης του A Serbian Film). Καθένας αντιπροσωπεύει το δικό του χαρακτηριστικό στυλ.
[SPOILER]
[/SPOILER]
Bless your heart ρε Scourge την εψαχνα κανα χρονο αυτη την ταινια,το μονο που θυμομουν ηταν οτι ηταν γυρισμενη στη Βενετια και ειχε χολισιατιρικο τελος!Θα την δω αυριο το βραδυ λογικα μετα τον τελικο 
(σποηλερακι για να επιβεβαιωσω αν οντως ειναι αυτη)
[SPOILER]Σε αυτη την ταινια δεν ειναι που παιζει κατι με ενα κοριτσακι με κοκκινη καπα? ή θυμαμαι λαθος και εχω μπερδεψει ταινιες στο μυαλο μου?[/SPOILER]
δυνατο!!!
…κιαπό μένα…πολύ ενδιαφέρον φαίνεται:):!:
dr love αν δεν το εχεις δει να δεις και το green street hooligans ειναι πολυ ανωτερο απο το football factory
Βγαίνει και 3ο Green Street Hooligans φέτος με τον Scott Adkins.
Σοβαρα;;;Αυτα ειναι!!!Παντως ελπιζω να ειναι καλυτερο απο το 2 που με απογοητευσε
το εχω δει το gsh, δε νομιζω οτι ειναι ανωτερο… ισα ισα που το football factory μου φαινεται πολυ πιο κοντα στην αληθεια… το αλλο αμερικανιζει πολυ…
παιζει καποιο link-πηγη? δεν βρηκα κάτι…
Πηγή για το 3; Εδώ http://www.facebook.com/media/set/?set=a.371826576241364.88106.119260628164628&type=3
[FONT=“Lucida Sans Unicode”][SIZE=“4”]“The Master”[/SIZE] (2012, Paul Thomas Anderson)
Περίμενα να πετύχω το σωστό mood για να το δω.
Αν και η μεγάλη διάρκεια ήταν αρχικά ανασταλτικός παράγοντας, μόλις ξεκίνησε η ταινία με ρούφηξε στη δίνη της και τα ξέχασα όλα.
Μαεστρική σκηνοθεσία που σε συνδυασμό με την εκπληκτική εικόνα/κινηματογράφηση και το μεταπολεμικό χρονικό πλαίσιο έδωσε μια ρετρό γοητεία παλιού, καλού φιλμ.
Ως προς τη θεματολογία και τα ζητήματα που ήθελε να θίξει δε μπορώ να πω ότι με άγγιξε όσο θα ήθελα αν και σίγουρα με έκανε να προβληματιστώ και να σκεφτώ. Σωστός ρυθμός που δεν κουράζει καθόλου, συγκίνηση, ρεαλισμός, βάθος, άρτια ανάπτυξη χαρακτήρων και ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ.
Ο Joaquin Phoenix μπήκε αυτόματα στις λίστες με τις κορυφαίες ερμηνείες στην ιστορία της 7ης τέχνης.
Οι μορφασμοί του προσώπου του, το βλέμμα του, η ομιλία του, το περπάτημα και το γενικότερο στήσιμό του. Ο ορισμός του “μπήκε στο πετσί του ρόλου” που λένε. Τιτάνιο αυτό που κατάφερε με έναν πολύ δύσκολο χαρακτήρα και πόσο μάλλον όταν έχεις κι έναν Philip Seymour Hoffman δίπλα σου. Αν και ο δεύτερος δεν τα πήγε καθόλου άσχημα (σταθερά φοβερές ερμηνείες, είναι καρατερίστας), ο Joaquin τον έσβησε πραγματικά. Σε μερικές σκηνές όπου έβλεπες ότι ήταν καθαρά αυτοσχεδιαστικές και επιτόπου, η υποκριτική του ήταν τρομακτική.
Αν δεν το σηκώσει το αγαλματίδιο θα είναι ντροπή (αν και ο ίδιος μάλλον δεν δίνει δεκάρα γι’αυτό *).
Χωρίς να αποθεώνω, είναι μια εξαιρετική ταινία που απαιτεί προσήλωση, δεν είναι ευκολοχώνευτη και ήταν πραγματικά κρίμα που δεν προβλήθηκε εκτεταμένα από τους κινηματογράφους να μαθαίνει ο κοσμάκης.[/FONT]
- Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Joaquin Phoenix [U]εδώ[/U].
(spoiler alert!)
[SPOILER]
Ο μπαγάσας εντωμεταξύ τα ήπιε όλα ε ! Ό,τι έβρισκε μπροστά του, από after-shave μέχρι νέφτι…:)[/SPOILER]
Υ.Γ.: Εκεί που έψαχνα για πόστερ να κοτσάρω στο ποστ, μού έσκασε τρελή φλασιά (ανοίξτε το, δεν είναι spoiler):
[SPOILER]
Σύμπτωση ? Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως όχι. Με μια πιο προσεκτική ματιά, ίσως να έχουν αρκετά κοινά οι δύο ταινίες. Λέτε να ήταν κάποιο έμμεσο tribute του P.T. Anderson στον μέγιστο Bergman?
Και τέλος πάντων, δείτε [U]εδώ[/U] επιτέλους ρε τραμπάκουλες :!:[/SPOILER]
είδα το Like Crazy. http://www.imdb.com/title/tt1758692/
πριν λίγες μέρες είδα και το Silver Linings Playbook. ξέρω ότι δεν έχουν και τόσο μεγάλη σχέση αυτά τα 2, αλλά προτείνετε κάτι σε αυτό το στυλ. λίγο από 500 days of Summer, Definitely Maybe, P.S. I Love You, τέτοια. για να βγει το σ/κ.
όποιος πει οτιδήποτε με τις λέξεις “Meg” και “Ryan” είναι κοριτσάκι.
ε ρε μάστορα. πες και ενα καλό,κακό,μέτριο…
χαζομάρα μου, το θεώρησα αυτονόητο ότι μου άρεσε αφού ζήτησα και άλλες στο ίδιο στυλ.
λοιπόν, μου άρεσε (το είπα). είχε λίγα μειονεκτήματα η ταινία, κάποια σημεία είναι βιαστικά δοσμένα,το τέλος είναι λίγο, χμ, πρόχειρο, δε βρίσκω καλύτερη λέξη αυτήν τη στιγμή.
αλλά τα παραβλέπω όλα αυτά γιατί μου έκανε λίγο blue valentine όσο αφορά την προσέγγιση του θέματος “παλεύουμε για τη σχέση μας”, με πολύ αληθινά σκηνικά που θυμίζουν καθημερινή ζωή και όχι ‘άλλη μια χαζορομαντική κομεντί-τσιχλόφουσκα’. τέτοιο σκηνικό ήταν στο blue valentine η φάση με την βέρα στους θάμνους, όποιος το είδε ξέρει.
ε, αυτά. προτείνετε τώρα σε τέτοια φάση. [SIZE=“1”]και μην πείτε μεγκ ράιαν.[/SIZE]
Από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου…
