:lol3::lol3::lol3:
…όλοι μας έχουμε μάθει θρησκευτικά, από ταινίες του εκλιπόντα Τσάλτον Ήστον:p
…εντάξει, οι τέσσερις ώρες παιρνούν ευχάριστα
…“So let it be written,so let it be done”
:):!:
Όταν ήμουν 9-10 χρονών και η όλη φάση με τη Βίβλο μου προκαλούσε ακόμα δέος, το ίδιο δέος μου προκαλούσαν και οι Δέκα Εντολές. Πρέπει κάποτε να τη θεωρούσα την απόλυτη ταινία κι έτσι. Φυσικά έχω να τη δω αιώνες, πάνω από δεκαπέντε χρόνια, αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι αν την ξανάβλεπα σήμερα, παρ’ όλη την απομυστικοποίηση που έχει συντελεστεί στο κεφάλι μου από τότε, θα μπορούσα και πάλι να την εκτιμήσω. Δεν ξέρω βέβαια αν όντως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, ωστόσο δύο πράγματα είναι σίγουρα: 1) ο Σεσίλ Ντε Μιλ υπήρξε στην εποχή του ένας Γίγας του Χόλυγουντ και δεν είναι καθόλου περίεργο να συναρπάζουν κάποιον οι ταινίες του, πόσο μάλλον οι θρησκευτικές που ήταν το φόρτε του. 2) ο Ήστον είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του παλιού “επικού” Χόλυγουντ σε θέματα φωνής, βλέμματος, γενικότερης αγέρωχης-και-ενίοτε-πλημμυρισμένης-από-κατάνυξη φυσιογνωμίας… με άλλα λόγια είναι Ιερό Τέρας της υποκριτικής, ντε!
*διάλειμμα απο ταινίες του jiopa, πάμε σε ταινία του [B]Dead[/B]
[SIZE=“4”][B][COLOR=“DarkRed”] The Breakfast Club[/COLOR][/B][/SIZE] B[/B]
[B]http://www.imdb.com/title/tt0088847/[/B]
5 παιδιά που πάνε στο λύκειο θα βρεθούνε ενα σαββατο πρωί στο σχολείο σαν μέρος της τιμωρίας τους για αταξίες που έχουν κάνει.5 διαφορετικοί χαρακτήρες με 5 διαφορετικές καταστάσεις που τους κάνουν να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται… ίσως και οχι διαφορετικοί…οχι όσο μοιάζουν τουλάχιστον…
θεϊκή 80’ς teen movie που δεν πρέπει να συγκρίνεται με αντίστοιχες του είδους καθώς ειναι αιώνες πιο σοβαρή και πολύ πιο βαθιά ταινία.
σε πρώτο πλάνο “παίζει” η ανάγκη/βάρος του κάθε παιδιού να δείξει οτι κάτι αξίζει ακομη και σε επιλογές που δεν είναι δικές του και απο την άλλη πιάνει το (κλασικό)χάσμα των γενεών. Και κάμποσα ακομη πράγματα…
υπέροχη σε όλη τη διάρκεια της, μουσικές πινελιές που βοηθάνε άλλοτε στην αποσυμφόρηση της έντασης και άλλοτε γιγαντώνουν(με στιγμιαίους ήχους!) ακομη πιο πολύ κάποιες κορυφώσεις. και οι 5 ηθοποιοί που υποδύονται τα 5 παιδιά ειναι πολύ καλοί. ολα ωραία.
*ολη η ταινία είναι μέσα στο σχολείο/βιβλιοθήκη αλλά η ταινία δεν χάνει απο αυτό. κάθε άλλο.
Δεν το ειχες δει αυτο ρε ?
Το εδειχνε η τηλεοραση (Μεγκα νομιζω) μεχρι τελη 90’s κοντα.
Παρα πολυ καλη ταινια πραγματικα !
και όμως δεν το είχα δει!! ας είναι καλά ο dead
ναι ειναι πολύ καλή ταινία και είναι και καπως λάθος να λογίζεται σαν κωμωδία. ούτε καν…
…το ‘‘Skyfall’’…τώρα τό’δα σε dvd:):!:
Το The Breakfast Club όντως ξεχωρίζει από τις συνηθισμένες teen movies των '80. Πλάκα πλάκα δεν θα με χάλαγε μια επαναληπτική προβολή.
…δεν είσαι ο μόνος:):!:
Ευκαιρίας δοθείσης, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση και τη γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί: αν σας πω ότι κάθε φορά που βλέπω τη Molly Ringwald σε ταινίες της εποχής εκείνης θέλω να την πιάσω και να της κάνω πράγματα που επισύρουν τη θανατική ποινή, θα με πείτε ανώμαλο, ή υπάρχουν κι άλλοι εδώ που τους βγάζει κάτι ανάλογο;
…υπάρχουν κιάλλοι…αλλά στο ‘‘The Stand’’ Του Στήβεν Κινγκ, είναι ακόμα πιο θελκτική:p 
:!:
διευκρίνισε. εννοεις οτι την βλεπεις ψηλομύτα οπότε θες να την σαπισεις στο ξυλο, ή την βλεπεις και σου ανεβαίνει το ηθικο στα υψη οποτε θες να την σαπίσεις στο σεξ?? μαλλον το δεύτερο. και οχι δεν εισαι ανώμαλος.
εμένα πάντως [U]στην απο πανω ταινία[/U] με ψήνει απίστευτα η Ally Sheedy.πολυ κιολας
Θα σου λεγα τώρα τι μου ανεβαίνει στα ύψη όποτε τη βλέπω.
Προφανώς και το δεύτερο ρε περίεργε τύπε!
βγάζει και το πρώτο πολλές φορές, γιαυτο ρώτησα.
εχει δει κανείς αυτό?
[B] The Innocents (1961) [/B]
α οκ. και απορούσα πως βρέθηκε στα επείγοντα για θέαση και κατεβασμένη
Bad Day at Black Rock
Βετεράνος πολέμου φτάνει σε απομονωμένη κωμόπολη αναζητώντας κάποιον. Η άφιξη του ωστόσο ξεσηκώνει τους κατοίκους που δεν θέλουν ξένους στην πόλη τους. Μερικές από τις ερωτήσεις που κάνει δημιουργούν εκρηκτική ατμόσφαιρα και βαρύ κλίμα εναντίον του.
Φοβερή ταινία που κάνει πολλά με τα λίγα. Χτίζει από πολύ νωρίς την ένταση χωρίς να αποκαλύπτει πολλά πράγματα με μια πολύ δυνατή σκηνοθεσία. Ψίθυροι, ύποπτα συνωμοτικά βλέμματα, έμμεσες απειλές σε μια κωμόπολη μικρογραφία της Αμερικής μετά τον πόλεμο που δεν ανεχόταν τους ξένους και οτιδήποτε διαφορετικό. Η αποκάλυψη του φινάλε δεν είναι ακριβώς έκπληξη αφού σε αφήνει μάλλον από νωρίς να καταλάβεις τι παίζει αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Πολύ καλή ταινία με έναν όπως πάντα φοβερό Spencer Tracy.
Tαινιαρα το απο πανω.
Eίδα επιτέλους και το Django Unchained. Ωραία ταινιούλα,κλασικός Ταραντίνο.Γούσταρα μυθικά επίσης το Monty Python tribute στη σκηνή με τις κουκούλες.
…και το χθεσινό βράδυ είδα σε dvd το Hobbit…τρίτη φορά τό’δα, τις πρώτες δύο στο κινηματογράφο, και πάλι το καταθχαριστήθηκα:):!: