…ενδιαφέρουσα φαίνεται:):!:
gangsters squad…!!
ωραια ταινια περασε ευχαριστα η ωρα ειχε ωραια δραση μια χαρα! 
:bow2:
Μια χαρα ταινια ειναι το Limitless αλλα ειναι αυτο που λεει και ο Scourge… δεν ειναι για να την παρεις και πολυ σοβαρα.
Και καλως τα παιδιά.
Καλώς τα παιδιά ε;
Καλώς τα 3-0.
Και λίγα λέμε, έτσι;
Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχω φλυαρήσει επαρκώς στο θρεντ του Σουηδού Master.
Και πρέπει να την ξαναδω επειγόντως - αμέσως μετά το “Silence” που είναι στην (πιο) άμεση watchlist.
crime-επος που δε σ’αφηνει να ανασανεις, χωρις πολλους διαλογους και με πολυ δραση. η σκηνη με την παρακολουθηση στο μετρο ειναι μια απ’τις κορυφαιες σκηνες σε τετοιου ειδους ταινιες… ιδανικο επισης το φιναλε για μια πολυ μεγαλη ταινια…
τα καλυτερα ομως δεν ειχαν ερθει γιατι ακολουθησε αυτη η ευφυεστατη, βουβη κωμωδια που προσφερε τρελα γελια, σιγουρα θα ψαξω και για αλλες του lloyd καθως το μονο παρομοιο που εχω δει ειναι λιγο τσαπλιν…
[COLOR=“DarkRed”][SIZE=“4”][B][B]The Sessions[/B][/B][/SIZE][/COLOR]
[B]http://www.imdb.com/title/tt1866249/[/B]
ένας 38χρονος που είναι καθηλωμένος σε κρεβάτι και μπορεί να κινήσει μόνο το κεφάλι του , εξακολουθεί να ειναι παρθένος. εξομολογείται στον πνευματικό του οτι θέλει να κάνει σεξ. θα καταφέρει να έρθει σε επικοινωνία με μια sex surrogate(κάτι σαν γιατρός/θεραπεύτρια που είναι υποκατάστατο του σεξ κάνοντας σεξ για θεραπεία.)
μαζί της θα ανακαλύψει πως είναι να κάνεις σεξ αλλά και ακομη περισσότερα…
όμορφη κοινωνική ταινία με σημεία κωμωδίας. είναι πολύ λογικό κάποιος να μην ταυτιστεί με κάποιον που ειναι καθηλωμένος σε ενα κρεβάτι ή με καποια που ειναι υποκατάστατο του σεξ, αλλά κανείς δεν ειναι τόσο μακριά απο ρόλους/ανθρώπους που ψάχνουν την αγάπη, την ολοκλήρωση και την αίσθηση του να σημαίνεις κάτι για κάποιον. μπορει οι ακραίες(και σε πιθανότητες) καταστάσεις να μεγεθύνουν προβλήματα και επιθυμίες αλλά κανείς δεν μπορεί να πει οτι αυτο που νιώθει είναι κάτι λιγο και κατι ανούσιο. νιώθεις οτι και να είσαι. και στο κρεβάτι και παντού. και κανείς δεν μπορεί να σου πει το αντίθετο και ετσι πρέπει να είναι…
*τρομερός ο John Hawkes στον ρόλο του Mark και πολύ καλή η Helen Hunt που παίζει γυμνή πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας. και ο “πατέρας” William H. Macy θεουλης εξίσου
Eίχα σκοπό να το βάλω τώρα. λολ
Για το ‘‘Le Samurai’’ τα εχω πει πολλες φορες στο thread για τον Γαλλικο Κιν/φο.
Οπως τα λεει το παληκαρι ειναι…
Lesson of the Evil. Η νέα ταινία του Takashi Miike, μάλλον άκουσε τα παράπονα απ’τη προηγούμενη που ήταν κάπως ρομαντική οπότε είπε να επιστρέψει με περισσότερη βία και λίγο πιο απλοϊκό σενάριο. Έτσι εδώ έχουμε αυτό ακριβώς που λεει ο τίτλος. Τον αξιολάτρευτο καθηγητάκο να περνά υπεράνω υποψίας και να σκοτώνει όλα τα παιδάκια. Μακελειό σε σχολείο λοιπόν, καλά προσχεδιασμένο. Και δεν φτάναν οι δύο ώρες υπόσχεται και συνέχεια…
και μεσοβδομαδα θα παω να δω το 3
Καουρισμάκι δεν είναι αυτό; :-k
το Lesson of the Evil ειδα που θα παιξει σε ενα ιαπωνικο φεστιβαλ στο usa αλλα δεν με τρέλανε το ταιλερ… καλο δηλαδη εε?
Κατέβασα και το Space.Battleship.Yamato(ταινια οχι anime) που ειμαι περίεργος να δω πως το καναν…
αρκετα καλη ταινια που στα τελευταια 15 λεπτα ανεβαινει επιπεδο…
must see για οσους γουσταρουν γκανγκστεροταινιες
Εμένα μου άρεσε, αλλά εγώ είμαι φαν του Takashi Miike, είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης από Ιαπωνία. Όλες του τις ταινίες τις βρίσκω ενδιαφέρουσες, τώρα αυτή έτυχε να θέλει λίγο ακόμα βάθος στους χαρακτήρες πιστεύω. Και τα μαθητούδια που σκοτώνει μπορούσαν να ξεχωρίζουν περισσότερο σαν το Crows Zero, αλλά και την ιστορία του καθηγητάκου ειδικά μπορούσε να εξηγεί καλύτερα. Σε δύο ώρες μόνο όμως που να προλάβει, υποτίθεται το σενάριο το πήρε από βιβλίο. Ευτυχώς μας υποσχέθηκε και συνέχεια.
την βλεπω για δευτερη φορα(πρωτη στο σινεμα) και μπορω να πω πως ανεβηκε ακομα περισσοτερο στην υποληψη μου
Τις προάλλες, on the telly:
[B]The Replacements[/B]
Άλλη μία από τις εκατοντάδες ταινίες αθλητικού περιεχομένου που γυρίζει το Χόλιγουντ; Περίπου.
Γιατί αυτή εδώ έχει μία πολύ σημαντική διαφορά.
Ενώ το τυπικό Hollywood sports movie σε γενικές γραμμές αβαντάρει την κλασσική αμερικάνικη νοοτροπία “winner takes all” που στην πράξη μεταφράζεται σε ένα απλοϊκό σχήμα τύπου “οι underdogs από το πουθενά φτάνουν στην κορυφή και ανταμείβονται με δόξα, χρήμα και δημοσιότητα”, εδώ έχει μόνο δόξα και για τα υπόλοιπα… στον πούτσο μας.
Η σεναριακή ιδέα απλή και σίγουρα όχι πρωτοποριακή: όταν οι ακροβοπληρωμένοι σουπερστάρς λίγο πριν το τέλος της κανονικής σεζόν αρχίζουν απεργία για το πόσα ακόμα εκατομμύρια $$ θα μπουν στα συμβόλαιά τους, ο πρόεδρος της ομάδας παίρνει το ρίσκο να εμπιστευτεί την ομάδα σε ένα βετεράνο κόουτς, ο οποίος παίρνει ένα ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο: να βγάλει τη χρονιά με παίκτες ξεχασμένους, άγνωστους, “πρώην” - ακόμα και ερασιτέχνες. Μόνο που εδώ όλα έχουν ημερομηνία λήξης.
Ευπρόσδεκτη αλλαγή σε σχέση με τη χολιγουντιανή νόρμα αυτή η πολύ πιο “ταπεινή” προσέγγιση στο sports movie genre. Κατά τ’ άλλα δεν έχω ιδέα ποιά είναι η φήμη αυτής εδώ της ταινίας (αν και δε νομίζω να είναι σπουδαία), πάντως για μένα είναι ο ορισμός της ένοχης απόλαυσης. Οι ερμηνείες, αν και χωρίς πολλά-πολλά, είναι καλές, το χιούμορ εύστοχο και αποτελεσματικό, το δραματικό στοιχείο της ταινίας απαλλαγμένο από πολλούς μελοδραματισμούς, τα σορόπια σε αξιοπρεπώς χαμηλό επίπεδο, και κυρίως, η “δράση” άφθονη και καυλωτική, αντάξια του πιο αντρίκειου ίσως αθλήματος που υπάρχει: του ράγκμπι (ντάξει, οι μυρωδιάδες οι Αμερικάνοι ως γνωστόν το λένε “football”, αλλά αυτό δεν ενοχλεί πολύ).
[B][I]Pain heals. Chicks dig scars. Glory lasts forever.[/I][/B]
Το πιο ωραίο σπορτς μούβι που έχω δει είναι το “We Are Marshall” πάντως, στο οποίο η ομάδα φούτμπωλ του Marshall University σκοτώνεται σε αεροπορικό και ένα νέος προπονητής (Μαθ. Μακ Κόναχι) αναλαμβάνει να κρατήσει ζωντανό το αθλητικό πρόγραμμα. Ούτε λεφτά ούτε δόξα υπάρχουν στην ταινία.
Δεν την ξέρω. Θα την τσεκάρω.
Ωραίος. :thumbup: