The Bridge on the River Kwai (1957)
…απ’τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες ever:):!:
[B]Sanctum[/B]
Ομάδα δυτών εξερευνά υποθαλάσσιο σπήλαιο και κλασικά βρίσκει μπροστά της πολλές δυσκολίες που απειλούν την ζωή τους σε κάθε μέτρο.
Τυπικό το σενάριο και οι χαρακτήρες (μέχρι αηδίας) αλλά είναι αρκετά καλογυρισμένη, δημιουργεί πειστική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και προσφέρει μερικά πολύ εντυπωσιακά πλάνα του σπηλαίου κάτω από την θάλασσα.
οκ… η σκηνή που πιάνεται η κοπέλα από τα … και της ξεριζώνει το… 
όλα τα λ7
Όπως επίσης και η σκηνή “της απελευθέρωσης” στο τέλος καλή φάση…
βαλε το σποηλερ στη ζωη σου, κι εσυ μπορεις!
The Curse of the Jade Scorpion (2001)
εχω δει ελαχιστες ταινιες του woody allen στο παρελθον αλλα δεν μου ειχαν κανει ιδιαιτερη εντυπωση… η συγκεκριμενη παντως μαρεσε πολυ…
διαλογοι εξυπνοι και με φαντασια… δυνατη ερμηνεια απο allen και hunt… και η σαρλιζ θερον φωτια…
Εξαιρετική κωμωδία η από πάνω, αρκετά Woody Allen-ική αλλά χωρίς (θεωρώ) να είναι μόνο για τους diehard fans. Καμία σχέση βέβαια με τα πιο υπαρξιακά που τον πιάσανε πιο ύστερα με τα Παρίσια και τις Ρώμες - που τα λατρεύω εξίσου δηλαδή, απλά εδώ μιλάμε για καθαρή κωμωδία, authentically αστεία.
Όχι πως αν θέλουμε να το πάμε μακριά δεν μπορούμε να συζητήσουμε και για το υφέρπον θέμα της αυθυποβολής στον έρωτα, απλά λέμε.
Animation αλλά γαλικά σήμερα
Magasin des suicides
Αυτό εδώ μου ήρθε σχεδόν παραγγελία λίγες μέρες αφού διάβασα το βιβλίο στο οποίο στηρίζεται. Δυστυχώς όμως είναι κακή μεταφορά αφού εκτός του ότι αφήνει τις μισές και παραπάνω σελίδες ανεκμετάλλευτες (και να πεις είναι πολλές 150 όλες και όλες) δεν καταφέρνει ούτε τους χαρακτήρες να ζωντανέψει αλλά ούτε το μαύρο χιούμορ να πιάσει. Μάλιστα με τις πολλές μιουζικαλ σκηνές που έχει βάλει μέσα και την αλλαγή του φινάλε σε κάτι αρκετά πιο αισιόδοξο το μόνο που χωρίζει την ταινία από τις κακές στιγμές τις Disney είναι το σκίτσο και μια αρκετά τολμηρή γυμνή σκηνή.
Une vie de chat (A cat in Paris)
Αυτό εδώ όμως ήταν ένα μικρό διαμαντάκι. Κυριολεκτικά μικρό αφού η διάρκεια του μόλις που ξεπερνά την μια ώρα. Μια γάτα ενώνει τις ζωές ενός μικρού κοριτσιού που έχασε τον πατέρα της από έναν γκάγκστερ με την ζωή ενός διαρρήκτη. Όταν η πιτσιρίκα θα απαχθεί από τον γκάγκστερ ο Νικο (ο διαρρήκτης) θα προσπαθήσει να την σώσει. Διαφορετικό σχέδιο από το συνηθισμένο που δίνει μια πολύ ξεχωριστή ατμόσφαιρα στην ταινία και ένα φανταστικός ρυθμός που κάνει τα 62 λεπτά να περάσουν πριν το καταλάβεις.
The Land of Hope. Και μετά τη τελευταία του Takashi Miike, είπα να τσεκάρω και τη νέα δουλειά του δεύτερου αγαπημένου μου ιάπωνα σκηνοθέτη, του Shion Sono. Ο οποίος εν αντιθέση με τον παράξενο και βίαιο Miike, περνά περισσότερο ανθρώπινα μηνύματα αν και με λίγο ανώριμο τρόπο. Έδω καταπιάστηκε με τον πυρηνικό σταθμό στη Fukushima που τον εκκενώσαν όλοι εκτός από ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Και μας δείχνει το δράμα τους, και πως περνάν τις μέρες τους, στην έρημη πλέον περιοχή. Δε παίζει να ενδιαφέρει κανέναν, εκτός αν γουστάρετε σοβαρή ιαπωνίλα.
μπορουσε να ηταν κ καλυτερο ( ειδικα στην απεικονηση των ζομπι-βαμπιρ) αλλα δε με απογοητευσε… εχει κ φιναλε εκπληξη που σπανια βλεπουμε σε τετοιου ειδους ταινιες…
Oυτε εμενα με τρελανε το απο πανω,αλλα οντως ειχε αποψη και ο [B]Price[/B] ηταν πολυ καλος!
To The last man on earth αν δεν κάνω λάθος στηρίζεται I Am legend που έχει μεταφερθεί συνολικά 3 φορές με αυτήν στον κινηματογράφο. Οι άλλες 2 είναι το omega man με το Ιστον και το I am legend με τον Will Smith. Απλά για το The last man δεν είμαι 100% σίγουρος.
σωστος ο ντεντ
[B][SIZE=“4”][COLOR=“DarkRed”]The Angels’ Share[/COLOR][/SIZE][/B]
[B]http://www.imdb.com/title/tt1924394/[/B]
o Robbie που μόλις έχει γλυτώσει την φυλακή με τιμωρία κοινωφελούς εργασίας, και αφού μόλις έχει γίνει πατέρας προσπαθεί να γίνει άλλος άνθρωπος και να αλλάξει ζωη. δεν ειναι εύκολο και δεν έχει και διέξοδο προς αυτό.ως που ο επιτηρητής εργασίας του θα πάει αυτόν και τους νέους φίλους του απο την τιμωρία, σε ενα αποστακτήριο…
ωραία γλυκόπικρη βρετανική ταινία . αναφέρεται στις δυσκολίες που εχει κάποιος να αλλάξει όταν εχει πάρει εναν λάθος δρόμο και όταν ολα και όλοι γύρω του δεν θέλουν να αλλάξει. όλοι εκτός απο τους ανθρώπους που πραγματικά μετράνε…αλλά πάντα γίνεται. έστω και αν πρέπει να το προσπαθήσει με αμαρτίες και λογικές του παρελθόντος…
ωραίος ο Paul Brannigan στο ρόλο του ρομπι. και ο John Henshaw στον ρόλο του ανθρώπου που θα τον βοηθήσει.
πάμε για άλλα.
και πολύ ωραίο χιούμορ η παραπάνω.
The Graduate
ο χοφμαν στα 20 του τα μπλεκει με μια παντρεμενη γυναικα διπλασιας ηλικιας και οικογενειακης φιλης και στο μελλον γνωριζει και την κορη κλπ κλπ…
λιγο απο κωμωδια λιγο απο δραμα και ρομαντζο…
οτι πρεπει για 1 χαλαρο μεσημερι…
Nαι.οσο πρέπει και το περισσότερο με τον “αινσταιν” της παρέας :lol:
μετά το πιo “μεγάλων διαστάσεων” wind that shakes the barley o Loach είναι και με την βούλα ο επίσημος κινηματογραφιστής της εργατικής τάξης στην Βρετανία
…τι γυναικάρα ήταν η μακαρίτισα η Anne Bancroft:):!: