Πιο ποιοτικές.
My Cousin Vinny
Shaun of the Dead
Hot Fuzz
Paul
Τucker & Dale vs Evil.
Σκηνοθετική απόπειρα του μεγάλου Tommy Lee Jones που έφτασε μέχρι της Κάννες.
Πολύ ωραία ταινία, με δυνατές ερμηνείες από Jones & Pepper (αδικημένος υπερταλαντούχος ηθοποιός), ένας ύμνος στην φιλία και ένα ταξίδι στα πανέμορφα άγονα τοπία του Μεξικού που θα κάνει τους πρωταγωνιστές να αναθεωρήσουν πολλά πράγματα.
Προτείνεται!
Ίσως να ήταν προτιμότερο να συμβουλεύεσαι κάποια άλλη ειδικότητα στην περίπτωση σου.
:’)
Ακουσα τη συμβουλη σου και συμβουλευτηκα, και με συμβουλεψε να μη σου δινω σημασια. Καλη συμβουλη μου εδωσε? [SPOILER]:p[/SPOILER]
[B]The Life of David Gale[/B]
Εδω ο κεβιν σπεισι ειναι καθηγητης πανεπιστημιου και ενεργο μελος μιας ομαδας εναντια στην θανατικη ποινη, ομως στην πορεια εμπλεκεται σε φονο μελους της οργανωσης και ερχεται ο ιδιος αντιμετωπος με αυτην.
Τις τελευταιες μερες πριν την εκτελεση του ερχεται σε επαφη με μια δημοσιογραφο, η οποια κανει ερευνες για την αθωοτητα του.
αρκετα ενδιαφερον το ξανα εβλεπα ανετωτατα
υ.γ. σκηνοθεσια alan parker
Ταινιάρα είδαμε και απόψε (eternal sunshine of the spotless mind)!! 
Ντάξει, όχι σαν το American History X (γάμησε ασάλιωτα), αλλά πολύ καλό. Αν είχε κάποιος την ευγενή καλοσύνη να μου πει, στο τέλος ξανασμίξανε; Αυτό κατάλαβα πάντως! Η ώρα που την είδα δε μου άφησε πολλά περιθώρια να καταλάβω πολλά…! xD
[B]God Loves Caviar[/B]
Αυτό κανονικά ήταν να το βάλω στις ελληνικές ταινίες αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να θεωρηθεί ελληνική. Διεθνής παραγωγή με ηθοποιούς από… παντού. Anyway μιλάμε για απίστευτη μαλακία επικών διαστάσεων. Περίμενα κάτι ψιλοαδιάφορο τύπου El Creco αλλά αυτό ήταν βασανιστήριο. Δεν ξέρω από που να το πιάσω, από την γλώσσα; Η ταινία εξελίσσεται μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας αλλά όλοι μιλάμε Αγγλικά, οι Ρώσοι με ελληνική προφορά, οι Έλληνες με αμερικάνικη και τα λίγα ελληνική που ακούγονται είναι με αγγλική προφορά. Το σενάριο κάνει άλματα στο χρόνο στο ξεκάρφωτο που ώρες ώρες σε κάνει να ψάχνεσαι και σε συνδυασμό με την… βαβέλ της γλώσσας σε κάποιες σκηνές δεν είσαι σίγουρος σε ποια χώρα είσαι. Γενικά μοιάζει με μεγάλη προχειρότητα, αποφύγετε.
Σμαραγδης ο Μεγας, ο Εθνικος σκηνοθετης
Ωστόσο και ο Ελγκριεκο και ο Βαρβακης στο πιο σημαντικό κομμάτι της ταινίας βλέπουν… οράματα που τους επηρεάζουν. Πολλά μανιτάρια εκείνη την εποχή ε; :lol:
Δεν ξερω αν επαιρναν εκεινοι τοτε, εγω μερικα μανιταρακια κατα τη διαρκεια αυτων των ταινιων τα χτυπαγα για να αποκτησουν ελαχιστο ενδιαφερον…
Kι ομως,προσωπικα δεν το βρηκα κακο…
Ο πρωταγωνιστης τουλαχιστον ηταν πολυ καλος…
Ενταξει οι γνωστες ελληνικες τηλε-μουρες([B]Παπακαλιατης,Σομμερ [/B]κλπ) που ξεπεταγονται σε ξεκαρφωτους
cameo ρολους ειναι για ψιλογελια,αλλα η ταινια εχει και καλα στοιχεια…
Το μοναδικό καλό της ταινίας ήταν ο πρωταγωνιστής ο οποίος είναι καλός ηθοποιός τον έχω δει και αλλού. Όσο για τους δικούς μας κανείς δεν ξεχώρισε στους μικρούς τους ρόλους έτσι και αλλιώς αλλά νομίζω μερικοί ήταν ντουμπλαρισμένοι στους διαλόγους τους.
[B]Legends of the Fall
[/B]
πολυ ρομαντζο βρε αδερφε
Ε, κύριος! Έχουμε κι από δω μεριά τον μορφονιό.
[I]“Don’t look for happy endings, Tom. This is not an American story - it’s an Irish one”.[/I]
[SPOILER]Θα είμαι ειλικρινής, πάνω σε τούτο δω έπεσα εντελώς από σπόντα, όταν σε ανύποπτο χρόνο ανακάλυψα ότι το θεϊκό [B][U]God Be With You[/U][/B] της [B]Dolores O’ Riordan[/B] προέρχεται από δω. Απ’ την άλλη, όταν συνειδητοποίησα στην αρχή της ταινίας ότι θέμα της είναι ο IRA, και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν είχε τύχει ποτέ να ακούσω κάτι γι’ αυτήν, παρά το γεγονός ότι έχει το καστ που έχει και είναι σκηνοθεσίας [B]Άλαν Πάκουλα,[/B] σκέφτηκα “τώρα μάλιστα… άλλη μια αμερικανιά με προβλέψιμες κραυγές εξορκισμού της “τρομοκρατίας”, τούτο δω μάλιστα παίζει να ναι τόσο αίσχος που το σιχάθηκαν ακόμα κι αυτοί που συνήθως τη βρίσκουν με κάτι τέτοια… τέλος πάντων, αφού το κατέβασα και το βαλα, ας το συνεχίσω και βλέπουμε”.
Τελικά, έκατσα και το είδα μέχρι το τέλος.
Να το πω ευχάριστη έκπληξη; Θα το πω. Δε βρίσκεις και πολύ συχνά περιπέτειες καθαρά χολιγουντιανής αισθητικής που όμως να χουν και νιονιό - μάλιστα το να βρεις τέτοιες με πολιτικές προεκτάσεις (του genre του “πολιτικού θρίλερ” - απεχθής όρος αλλά δε βαριέσαι) είναι ακόμα πιο σπάνιο. Το The Devil’s Own είναι μία απ’ αυτές. Το πιο δυνατό σημείο της είναι ότι, τελείως αναπάντεχα, ΔΕΝ αρθρώνει καταδικαστικό/“καταγγελτικό” λόγο κατά του IRA. Αυτό κι αν είναι σπάνιο! Ακόμα και οι καλυτερότερες ταινίες που έχω δει, οι οποίες καταπιάνονται με το όλο θέμα IRA, the troubles στη Β. Ιρλανδία κτλ., αντιμετωπίζουν σκληρά τους republicans - βλ. Ματωμένη Κυριακή και Εις το Όνομα του Πατρός.
Ειλικρινά δεν έχω ιδέα πώς σκατά συνέβη να πάρει έγκριση από μεγάλο στούντιο του Χόλιγουντ μια ταινία με πρωταγωνιστή έναν μαχητή του IRA ο οποίος παρουσιάζεται σχεδόν σαν ήρωας, αλλά δε με χαλάει καθόλου. Όχι ότι η ταινία εξιδανικεύει συνολικά τη δράση του IRA, αυτό έτσι κι αλλιώς θα ήταν αδύνατο, ίσως δε και αθέμιτο. Γενικά το όλο θέμα είναι λεπτό και για να είμαι ειλικρινής έχω αλλάξει κάμποσες φορές γνώμη, κατά καιρούς. Αλλά δε χρειάζεται να συμφωνείς ιστορικά/ιδεολογικά με τις επιλογές του ένοπλου ενωτικού κινήματος της Βορείου Ιρλανδίας για να σου τη σπάνε οι απλοϊκές, καθωσπρέπει, πολιτικά ορθές προσεγγίσεις. Και αυτή εδώ η ταινία, ευτυχώς, το καταλαβαίνει αυτό. Και αποδίδει όμορφα αυτήν ακριβώς τη λεπτότητα του ζητήματος. Το ότι στην πονεμένη βορειοϊρλανδική ιστορία τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Και ότι ως εκ τούτου, όταν συγκρούονται δύο χαρακτήρες απ’ τους οποίους ο ένας πιστεύει στην πολιτική χρήση φυσικής βίας και ο άλλος είναι αυστηρά αντίθετος με κάθε χρήση φυσικής βίας από ανθρωπιστική σκοπιά, δεν είναι ανάγκη ο πρώτος να είναι ο “κακός” και ο δεύτερος ο “καλός”, ο ένας να χει άδικο κι ο άλλος δίκιο - μπορεί κι οι δύο, κατά κάποιον τρόπο, να έχουν δίκιο, ο καθένας απ’ τη δική του σκοπιά. Να είναι και οι δυο “καλοί”.
…να και κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι τυχαίο το θάψιμο που έφαγε και τρώει, γενικά, η ταινία, από το '97 που βγήκε μέχρι σήμερα. Π.χ. ο μακαρίτης ο Έμπερτ (σημαντικότατος κριτικός γενικά, αλλά καθαρά αμερικάνικης λογικής) έγραψε ότι “η ταινία φανερώνει πλήρη έλλειψη κατανόησης της ιστορίας της Β. Ιρλανδίας”. Ενώ στη Βρετανία δέχτηκε σφοδρές επιθέσεις, στη λογική ότι “ωραιοποιεί τον IRA”. Καμία έκπληξη, γενικώς.
Με καθαρά κινηματογραφικούς όρους η ταινία δεν είναι αριστούργημα, από την άποψη ότι δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Απλά, είναι ισορροπημένη από κάθε άποψη: η σκηνοθεσία είναι λιτή και σωστή από πλευράς κινηματογραφικής οικονομίας, η καλλιτεχνική διεύθυνση και η φωτογραφία το ίδιο, το σενάριο ξέρει πότε να σπριντάρει, πότε να χαμηλώσει τους τόνους και πώς να οδηγήσει όλα τα στοιχεία της ιστορίας σε κλιμάκωση, και οι οι ερμηνείες αποδίδουν με απρόσμενη σεμνότητα και ευαισθησία την ψυχολογία των χαρακτήρων. Φυσικά, εκ των δύο “μεγάλων ονομάτων” ξεχωρίζει σαφώς ο Μπραντ Πιτ στο ρόλο του στελέχους του IRA - έτσι κι αλλιώς είναι ο καλύτερος ηθοποιός εδώ πέρα.
Προτείνεται.
Όχι απαραίτητα σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί με τις “Ταραχές”, καθώς ομολογουμένως δεν μπαίνει και πολύ στον κόπο να εξηγήσει τα βασικά, αλλά περνάει κατευθείαν στην ουσία, δηλαδή στην σκιαγράφηση της ψυχολογίας των αντιμαχόμενων πλευρών… όσοι όμως έχουν μια ιδέα, μάλλον θα νιώσουν.[/SPOILER]
δεν είναι κάτι το συγκλονιστικο το απο πάνω αλλά βλέπεται ευχαριστα
*μην το ακούτε. και ο φορντ μια χαρά ειναι. απλά εκ του ρολου σε αγγίζει περισσότερο ο πιτ
Μα κι εγώ αυτό είπα, ότι οι ερμηνείες είναι γενικά καλές - όχι μόνο του Πιτ. Κι ο Φορντ πολύ καλός είναι εδώ. Απλά ο Πιτ είναι καλύτερος ηθοποιός γενικά. Τι, το αμφισβητείς;
χμ. μερικά χρονια πριν δεν θα το λέγαμε λόγω μιας γενικής αντιπάθειας στο πρόσωπο του πιτ. ευτυχώς εχει εξαφανιστεί. όπως και στην περίπτωση του ντι καπριο
πάντως η ταινια έπαιζε συχνά στο Mega κάποιο καιρο
Ενδιαφέρον αυτό που λες για την αντιπάθεια στο πρόσωπο του Πιτ. Ξέρω ότι υπήρχε, και γενικά έχω κι εγώ όπως οι περισσότεροι αυτή την όχι και τόσο ώριμη τάση να βλέπω λίγο με μισό μάτι τους “μορφονιούς” όπως έγραψα και πιο πάνω (βλ. και Ντι Κάπριο που είπες), απλά στην περίπτωση του Πιτ, για κάποιο λόγο, ποτέ δε μου συνέβη. Πάντα τον γούσταρα, και τον θεωρούσα πολύ καλό ηθοποιό και γενικώς ωραίο τύπο.
Ώστε το παιζε συχνά το Μέγκα, ε; Περίεργο, πώς δεν έτυχε ποτέ μα ποτέ να το πετύχω. :-k Anyway.
ναι υπήρχε(υπάρχει??) αυτη η τάση. αλλά δεν ηταν εξολοκλήρου σε λάθος βάση. οκ, λάθος λογική φυσικα, αλλά οι ίδιοι οι ηθοποιοί με τους ρόλους και τις επιλογές τους αργότερα ξετίναξαν την όποια αντιπάθεια και λάθος κριτική.
και στον πιτ το ίδιο νομίζω γινόταν.
ναι το έπαιζε. πλέον μόνο τουρκικα
Γρακχε το Shadow Dancer το έχεις δει; Με IRA έχει να κάνει και αν κατάλαβα καλά πρέπει να είναι βρετανική παραγωγή.
http://www.imdb.com/title/tt1770734/
Είδα χθες το trailer κατέβασα και την ταινία αλλά τελικά δεν την είδα αφού ήθελα κάτι πιο ελαφρύ.