απο αυτο που μου ειχαν περιγραψει φιλοι που το εχουν δει περιμενα να δω κατι με στοιχεια επιστημονικης φαντασιας ας το πουμε - ευτυχως για τα γουστα μου δεν ηταν ετσι.
φοβερη δουλεια απο nolan χωρις να χανεται η συνοχη παρα τα αλλεπαλληλα μπρος-πισω διατηρει ωραιο ρυθμο…
μοναδικη “ενσταση” ειμαι ο μονος που του φανηκε καπως “safe” το τελος? δεν ξερω περιμενα κατι διαφορετικο μετα απο τοσες εναλλαγες
Ρε φίλε σκηνοθέτα, έχεις ως μούσα σου τον R. Gosling. Πάσο, άσχετα που το παληκάρι κάνει πιότερο ως νέος James Bond. Θέλεις να συνδυάσεις ασιατικό σινεμά-αρχαία ελληνική τραγωδία-φάση I Saw the Devil με την μαλακία που δέρνει τον T. Malick και τις ακατάληπτες εικόνες του; Πάλι πάσο, αλλά βρες τους κατάλληλους ηθοποιούς (άσχετα που δεν υπάρχουν). Σε μπουρδέλα έχουμε πάει μια και δυο, ξέρουμε ότι το κόκκινο χρώμα ζει και βασιλεύει, εσύ δηλαδή τώρα το ανακάλυψες και μας το μοστράρεις;
Ε ρε αγάπη δεν μπορώ. Ανοίγουμε άλλη κουβέντα, αλλά δεν γαμιέται. Όταν ανακαλύπτεις τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο-Ζοντορόφσκι και τον παρουσιάζεις στο αμερικάνικο κοινό, δεν μου πας με blockbasterάκηδες σαν μπροστάρηδες. Μαλάκας ήταν ο Αγγελόπουλος π.χ που διάλεγε ηθοποιάρες στις ταινίες του; Γύρισε ένα ντοκυμαντέρ ρε φίλος με εικόνες και soundtrack από Philip Glass και όλα γαμώ.
Για να ξαναγυρίσω στην εν λόγω ταινία, νισάφι πια με εκείνο το πτώμα με την ξανθιά περούκα την Κρίστιν Σκοτ Τόμας που την παρουσιάζουν εδώ και χρόνια ως μιλφάρα, μοιραία γυναίκα και τα συναφή. Θέλω την Vera Farmiga μου, όπως στο Bates Motel να μου κάνει τα οιδιπόδεια και όχι την Αγγλογαλλική μποχλότσα.
Ντάξει ο Αγγελόπουλος το έκανε αυτό για λόγους αποστασιοποίησης, επειδή ήταν πιο μπρεχτικής λογικής σ’ αυτό το θέμα. Και ένας καλός ηθοποιός μπορεί να αποδώσει συναισθήματα και με άλλα μέσα εκτός από το πρόσωπό του - έχει και τη φωνή του, και το σώμα του γι’ αυτό. Το θέμα είναι ότι ο Αγγελόπουλος είχε πέσει σε λούμπα και χρησιμοποιούσε την τεχνική της αποστασιοποίησης ακόμα κι όταν οι ανάγκες του σεναρίου ήταν για πιο άμεσους συγκινησιακούς προσαναταλισμούς. Όπως έγραφε γλαφυρά ο Κάτσικας στο “Σινεμά” κάποτε, “δώσε μας ρε άνθρωπε και κάνα κοντινό σε πρόσωπο μια στις τόσες, δε θα σε πει κανείς χολιγουντάκια”. Τέλος πάντων.
Πάντως εγώ δεν καταλαβαίνω ακριβώς τη σύνδεση της πρώτης παραγράφου του Ποτ με Τέρενς Μάλικ.:-k Δηλαδή μέσες άκρες το θέμα σου με Μάλικ είναι ότι χρησιμοποιούσε χολιγουντιανά μέσα για ευρωπαϊκού τύπου κινηματογράφο ξέρω γω;
Βασικά το ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν άρεσε σε κανέναν. Είχαμε tidus666 και norda που είπαν δεν γούσταραν, κανείς που να γούσταρε υπάρχει ή είμαι όντως κακός κριτής κι έχουν δίκιο;
Now you see me…ξεκιναει με σχετικο ενδιαφερον,οσο περναει ομως,επικρατει η επιτηδευση των ηθοποιων,ειδικα των μαγων,εναντι οποιου αλλου στοιχειου της ταινιας.Πλαστικες ερμηνειες,ουτε ο Χαρελσον σωζεται και απο τη μεση και μετα παρακαλουσα να τελειωσει.Το μυριζεσαι ανετα οτι θα σκασει καποια ανατροπη,αλλα ειναι ασχημα δοσμενη και ειδικα το τελος,που θα ηθελε να ειναι κατι εντυπωσιακο,κανει απλα μια τρυπα στο νερο…πολυ κακο και βαβουρα για το τιποτα.Ξεχνιεται σε χρονο dt.
Το ότι σε κάνει να περιμένεις κάποια ανατροπή είναι το θετικό κι αυτό που μου άρεσε.
Αλλά η αποκάλυψη του 5ου και το τροχαίο έτσι όπως εξελίχθηκε στο τέλος, με χάλασαν κι εμένα. Το είχα γράψει και τότε, μοιάζει να κάνει πολύ φασαρία για το τίποτα.
σε κάποια φάση που κουόταρα ποστ της νόρντα είπα ότι διαφωνώ, το είδα σινεμά με φίλο και η πρώτη κουβέντα μας όταν τέλειωσε ήταν το “οκ, πόσο γάμησε;”. ο χάρελσον για μένα ήταν η θετική έκπληξη της ταινίας, όσο για το φινάλε,
[SPOILER]ήμουν σίγουρος ότι το είχε οργανώσει η λατρεία μου η Melanie Laurent (πχ εκεί στην ανάκριση αυτή ήταν που έριξε την κόκα κόλα, και ήμουν λίγο και σε φάση “κρίμα να είναι τόσο προφανές και να χαλάει την έκπληξη στο τέλος”, ε τελικά σου ερχόταν από εκεί που δεν το περίμενες.[/SPOILER]
Αυτό ακριβώς, πολύ θάψιμο ενώ η ταινία καταφέρνει και μας κρατάει κολλημένους μέχρι να δούμε ποιός είχε στήσει όλο το σκηνικό. Μπορεί να απογοητεύει στο τέλος, αλλά γενικά πιστεύω ήταν καλογυρισμένη κι εντυπωσιακή. Και γι’αυτό δεν έμεινα στα αρνητικά της να τη θάψω τελείως. Το ταξίδι μετράει, όχι πάντα ο προορισμός.
Τον Χάρελσον τον συμπαθώ από τότε που είδα το Natural Born Killers (με σημάδεψε λιγάκι αυτή η ταινία). Δεν είναι ηθοποιάρα, δε μεταμορφώνεται στους ρόλους του, συνήθως λεει λίγα όπως στους 7 Ψυχοπαθείς, αλλά έχει κάτι σχιζοφρενικό που τον κάνει απρόβλεπτο.
Τέλος να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να διαφωνούν δύο άνθρωποι για μία ταινία/μπάντα/γκόμενα/ομάδα/οτιδήποτε. Δεν ψάχνουμε όλοι τα ίδια, ούτε έχουμε ακριβώς το ίδιο γούστο. Αλλά το να μου λεει η norda ότι είμαι καλός κριτής μόνο για horror επειδή δε της άρεσε κάτι που έγκρινα, ε κάπου με κάνε κι αναρωτιώμουν αν αξίζει το κόπο να συνεχίσω να γράφω εδώ ή μόνο στο άλλο. Τη ρώτησα κι όλας αλλά δε πήρα απάντηση.
Ρε Βόιντερ γαμώ το σύμπαν δηλαδή που συνεχίζεις ακόμη αυτή τη συζήτηση και την άποψη μου για μια ταινία χαμηλής κατηγορίας. Get over it επιτέλους. Αν δεν καταλαβαίνεις πότε ο άλλος σε “πειράζει” πες το να ξέρουμε πόσο κολλημένος είσαι. Άντε 10 σελίδες τώρα ασχολούμαστε με το αν είναι καλό το Now you see me και γιατί η άποψη εμού και του tidus είναι άδικη.
