The Last Starfighter
Νεαρός που ζει σε πάρκο τροχόσπιτων κάπου στην Αμερική ονειρεύεται μια μέρα να φύγει για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Προς το παρόν όμως την βγάζει με όνειρα και ένα διαστημικό arcade game. Το όποιο όμως είναι στην πραγματικότητα είναι ένα τεστ που έβαλαν κάποιοι στον γαλαξία μας για να βρουν ικανούς μαχητές. Έτσι όταν κάνει ρεκορ στο παιχνίδι τον στρατολογούν και αυτός με την σειρά του παρά το σοκ σώζει την γη και όλο τον γαλαξία, παίρνει το κορίτσι και ζουν μια ευτυχισμένη ζωή (μην μου πει κανείς πως έδωσα spoiler η εξέλιξη της ταινίες είναι προδιαγεγραμμένη από το πρώτο δευτερόλεπτο).
Βγήκε το 1984 που σημαίνει προσπάθησε να κερδίσει ότι μπορούσε από την επιτυχία του star wars. Πρέπει να ήταν μάλιστα από τις πρώτες ταινίες που χρησιμοποίησαν ψηφιακά εφέ σε τόσο μεγάλη έκταση (σήμερα φαίνονται σαν να συγκρίνεις τα γραφικά του nba 2k13 με το b-ball). Είναι τέρμα γραφικό και προβλέψιμο σε όλα του. Αν το έβλεπα όταν ήμουν 10-12 χρονών μάλλον θα είχα ενθουσιαστεί και σήμερα θα ήταν cult αγαπημένο. Αλλά επειδή το είδα για πρώτη φορά σήμερα το μόνο που κέρδισε είναι η συμπάθεια μου.
Είδα επίσης πριν λίγες μέρες και το Now you see me που δεν μου άρεσε καθόλου, συμφωνώ με τις αρνητικές γνώμες που έχουν ήδη γραφτεί εδώ μέσα.
ειδα το the world’s end και ψιλοαπογοητευτηκα.περιμενα καλυτερα πραγματα απο μια ταινια που ανυπομονουσα τοσο πολυ να δω.την βρηκα αρκετα κατωτερη απο hot fuzz και shaun of the dead. 
για διάφορους ηλίθιους λόγους δεν μπόρεσα να το δω στο cinema οπότε κατέβασα κι εγώ την BRRip έκδοση και έκατσα να τη δω προετοιμασμένος κατάλληλα.
[SPOILER]στα αρνητικά, οκ, στο τέλος ήταν σε άλλο σύμπαν και λειτουργούσε κανονικά ο ασύρματος. και επέστρεψαν από το άλλο σύμπαν με τα σωσίβια.
στα θετικά, σε όλη την ταινία ήμουν έτσι: 
πραγματικά, εκεί που κουβαλάει το πλοίο για να το σκάσει στη μάπα και στο τέλος στον βυθό που βγάζει το σπαθί και κόβει το kaiju στα 2, είχα δακρύσει από τη συγκίνηση. [/SPOILER]
The Way
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Emilio Estevez και πρωταγωνιστή τον πατέρα του Martin Sheen. Ένας πατέρας χάνει τον γιο του όταν ο τελευταίος παθαίνει ένα ατύχημα στο "δρόμο για το Σαντιάγκο’ ένα προσκύνημα που πολλοί ακολουθούν και όχι μόνο για θρησκευτικούς λόγους. Η πορεία ξεκινάει από την Γαλλία και φτάνει μέχρι την Ισπανία και περνάει από πολλά διαφορετικά μέρη. Ο πατέρας του άτυχου νέου αποφασίζει να πάρει τον δρόμο και να ολοκληρώσει την πορεία εις μνήμη του γιού του. Στην πορεία θα γνωρίζει και άλλους “προσκυνητές” ο καθένας με τα δικά του μπαγκάζια.
Αστεία, συγκινητική χωρίς να το προσπαθεί ιδιαίτερα, ένα road movie απλό στην δομή του χωρίς εύκολα ηθικά συμπεράσματα. Δεν προσπαθεί να σε κάνει να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο (όπως για παράδειγμα το life of pi). Βασικά δεν προσπαθεί να σου μάθει κάτι, απλώς ακολουθεί 4 τύπους σε μια δική τους πορεία. Πολύ ωραία ταινία, μόλις τελείωσε με έκανε να θέλω να ετοιμάζω ένα μπόγο και να ξεκινήσω να περπατάω προς άγνωστη κατεύθυνση.
Κι αφού είδαμε το Pacific Rim συνεχίζουμε με άλλο ένα blockbuster του καλοκαιριού. Το Elysium ήταν απ’τα πιο πολυαναμενόμενα sci-fi της χρονιάς μαζί με το Oblivion, αφού αποτελεί το δεύτερο δημιούργημα του Neil Blomkamp μετά το άψογο District 9. Βέβαια δεν έκανε τον ίδια επιτυχία, παρόλη τη συμμετοχή του Matt Damon στο πρωταγωνιστικό ρόλο και της Jodie Foster σαν σκύλα $%#@$. Αυτό που είναι κατά κάποιο τρόπο παρόμοιο, είναι το αρνητικό μήνυμα που περνάει, που σε κάνει να σιχαθείς την ανθρωπότητα, χωρίς όμως να σχετίζονται οι εξωγήινοι αυτή τη φορά. Μοιάζει και κάπως επίκαιρο αλλά και προφητικό θα έλεγα, δείχνωντας μας που βαδίζουμε. Γενικά ένα οκ ταινιάκι που δε ξέρω τι, αλλά κάτι του έλειπε, έμοιαζε φτωχή παραγωγή.
το τελευταιο 2ημερο…
[B]Crimewave /B
μια προσπαθεια των αδερφων κοεν να παρουσιασουν ενα “θριλερ”-κωμωδια με αρκετα στοιχεια ηρωων απο κομικ…
δεν μαρεσε γενικα και το ειδα ολοκληρο με το ζορι παρα την μικρη διαρκεια…γενικα αυτο το χιουμορ - παρωδια καταστασεων που δημιουργουνται δεν μαρεσει…
σιγουρα υπαρχουν πιο αξιολογες δουλειες των αδερφων
28 Days Later (2002)
ειχα δει αρκετες αναφορες στο φορουμ οποτε ειπα να το τσεκαρω…
οτι πρεπει για χαλαρωμα το μεσημερακι…
Platoon (1986)
The China Syndrome (1979)
για ακομα μια φορα εξαιρετικος τζακ λεμον
Homeland + Luther + Always Sunny in Philadelphia + Sons of Anarchy(x2) > Kaiju.
χτες
πολυ δυνατο θριλερ-δραμα… εξαιρετικος τορνατορε…
σημερα
χαζο τελειως αλλα δε με πτοει απ’το να δω κ τα αλλα σικουελ…
ξέρετε την φάση που βλέπεις μια ταινία(ή ακόμη και ακούς ενα δίσκο) και από το πόσο σε εχει γεμίσει πετάγεσαι και λες αυτή είναι η καλύτερη ταινία που εχω δει ποτέ?!
ε έστω για σήμερα το βράδυ για μένα ειναι η απο πάνω η καλύτερη εβερ. άσχετα αν αύριο δεν θα είναι ούτε στις 500 καλύτερες που εχω δει.
δεν λέω κάτι άλλο. αύριο μάλλον.
machete…
:’)
ΜΙΑ ΑΠΤΑ ΙΔΙΑ,
ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΒΑΖΕ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,
ΘΑ ΤΟ ΥΠΕΡΠΩΡΩΝΩ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
…’‘Αλαλούμ’’…με τον εκπληκτικό Χάρυ Κλυν:):!:
[SIZE=“4”][B][COLOR=“DarkRed”]Good Vibrations[/COLOR][/B][/SIZE]
[B]http://www.imdb.com/title/tt1920945/[/B]
ταινία για την ζωή του Terri Hooley, ιδιοκτήτη δισκοπωλείου(Good Vibrations) στο μπελφαστ, και δημιουργού της πανκ ροκ σκηνής της περιοχής
[B]ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ [/B]ταινία. παρόλο που σε αρκετά θέματα δεν αναπτύσσει τα γεγονότα οσο θα μπορούσε(αν και υπάρχει η λογική οτι η πανκ μουσική αυτό ήταν τότε.κατι για να ξεφύγουν) και το σενάριο είναι οσο απλό γίνεται , η ταινία είναι ενας οργασμός συναισθημάτων. απο τις καθαρά προσωπικές στιγμές του τερι, μέχρι την επιτυχία(και αποτυχία) του δισκοπωλείου τα πάντα μοιάζουν να σε γεμίζουν ακόμη και αν δεν έχεις επαφή και σχέση με το ίδιο το περιβάλλον ή ακόμα και με την μουσική.
ο ηθοποιός που παίζει τον τερι ειναι θεος, οι φάτσες που πετάγονται απο παντού είναι ενας και ενας, και η μουσική ειναι λογικό να είναι οτι πρέπει. τα διάφορα σκηνικά χαρίζουν το γέλιο άφθονο, άλλες σκηνές/καταστάσεις σε προβληματίζουν για το πόσο μάταια είναι μερικά πράγματα , αλλά πάνω απο ολα το σύνολο της ιστορίας και σε ενα μεγάλο μέρος της ταινίας μένεις να είσαι με ενα χαμόγελο στα μάγουλα και να νιώθεις όμορφα. οπότε αυτο το 6.9 στο imdb δεν μου λεει τίποτα…
*η σκηνή που ο τερι βρίσκεται για πρώτη φορά σε ενα πανκ ροκ live και βλεπει το φως το αληθινό, είναι ενα επος.
…υπέροχα, ακούγεται πραγματικά πολύ ενδιαφέρον…θα τσεκαριστεί:):!:
[SPOILER]
[/SPOILER]
ΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. μπήκα για λίγο πριν βάλω την ταινία και μετα σκέφτηκα οτι θα κανω στανταρ ποστ με σκατό και κάλτσα!!! ρε τα μεγάλα μυαλά λέμε!!
δεν ντρέπομαι να πω ότι είμαι κοριτσάκι και το βράδυ θα κοιμηθώ με τα φώτα αναμμένα.
…ταινιάρα, με τρομακτική ατμόσφαιρα…δεν ξέρω πως, αλλά τον Αύγουστο ήταν η ταινία στα on-line (r.i.p.), και την έιχα δει μεσημέρι, και άνοιξα πανζτούρια για να μπεί φως, ακριβώς για τον ίδιο λόγω:):!: