Τις τελευταιες μερες ειδα τις 3 ταινιες που βλεπουν ολοι:[B]AMERIVAN HUSTLE[/B],[B]THE WOLF OF WALLSTREET[/B] και σημερα μετα τη πουτσα που φαγαμε απο τον ΠΑΟ [B]DALLAS BUYERS CLUB.[/B]…
Τις αναφερω με σειρα απο τη λιγοτερη καλη προς την καλυτερη.Το hustle το βρηκα καλο χωρις ομως να με εντυπωσιασει.Χαμελαιοντας ο BALE πραγματικα…μεχρι εκει ομως…σαν κατι αν ελειπε…το WOLF αντιθετα τα ειχε ολα σε υπερθετικο βαθμο!Πολυ καλος ο DICAPRIO αλλα ρε γαμωτο πολυ ωρα η ταινια με πολλες σκηνες ανουσιες και υπερβολικες για την πλοκη του εργου…45’ μικροτερη θα αξιζε περισσοτερο…το DALLAS αντιθετα καταπηκτικο!!!
Με εναν φανταστικο ΜATHEW κ ενα φοβερο LETO(καλυτερα να παιζει παρα να τραγουδαει).
στα συν οτι η ταινια καταπιανετε κ με ενα θεμα που λιγο γνωριζουμε πως αντιμετωπιστηκε απο τις κοινωνιες οταν αρχισε να εμφανιζεται.Επισης θελω να πω πως αν εκει στα οσκαρ εχουν δει και τις δυο ταινιες(WOLF κ DALLAS) συγνωμη αλλα DICAPRIO WHO?
υ.γ.ισως ειμαι κ επηρεασμενος απο το επος:[B]TRUE DETECTIVES[/B]!
Έχοντας δει το Dallas Buyers Club θεωρώ δίκαιο το ότι πηρε το αγαλματάκι ο matthew mcconaughey. Δυστυχώς δεν έχω δει ακόμα τον Λύκο, αν και πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να το πάρει και ο Ντικαπριο γιατί γενικά είναι πολύ καλός ηθοποιός.
Ο σκηνοθέτης του Rubber επιστρέφει με μπάτσους ντροπή της αστυνομίας που κυριολεκτικά μαλακίζονται. Ο ένας πουλά ναρκωτικά μέσα σε νεκρά ποντίκια, ο άλλος ψιλανώμαλος απειλεί γυναίκες να του δείξουν τα βυζιά τους, κι άλλα κωμικοτραγικά. Συμμετέχει κι ο Μάνσον άβαφτος.
Κωμωδία με 4 πακιστανούς τρομοκράτες στην Αγγλία. Jihad με άλλα λόγια και όλα τα γνωστά κλισέ των Ισλαμιστών, χωρίς να ξέρουν πού να ανατιναχτούν και γιατί, μεταφράζουν τα πάντα σαν God’s will, καταντώντας καρικατούρες. Αρκετό μπλα μπλα, προς το τέλος που κάνει χαμό μου άρεσε περισσότερο.
αγαπαω απλα τον guillermo!
Η ιστορια δεν ειναι και πολυ πρωτοτυπη,παρολα αυτα μετατρεπεται σε ενα μικρο διαμαντακι.
Τρομακτικη,υποβλητικη,ατμοσφαιρικη, αλλα κυριως δραματικη.
[SPOILER]τη σκηνη με την δολοφονια του σαντι και με την πτωση της βομβας θα τη θυμαμαι για καιρο.[/SPOILER]
[B]The Last Temptation Of Christ[/B] (1988 ) του [B]Martin Scorsese
[/B]
Είχα θέσει πολύ ψηλά τον πήχυ γι’ αυτήν την ταινία, μια και είχα αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο θα φτάσει το βιβλίο του μεγάλου [B]Νίκου Καζαντζάκη[/B]. Τελικά, αποζημιώθηκα πλήρως. Κατάφερε να μου δώσει το ίδιο συναίσθημα με το βιβλίο, είχε εξαίρετες ερμηνείες με τον [B]Dafoe[/B] να είναι ίσως ο καλύτερος κινηματογραφικός Ιησούς και τον [B]Keitel[/B] να ξεφεύγει από τους υπόλοιπους Ιούδες που έχω δει (το ξέσπασμά του στο φινάλε είναι απίστευτο) ενώ και οι μικρότεροι ρόλοι είναι πολύ καλά ερμηνευμένοι. Η σκηνοθεσία καταφέρνει να δώσει σωστή ατμόσφαιρα σε κάθε σκηνή χωρίς ευτυχώς παράλληλα να τραβάει τίποτα απ’ τα μαλλιά (πχ στις σκηνές της σύλληψης και της ανάκρισης του Ιησού από τον Πιλάτο-[B]David Bowie[/B]) αλλά δίνοντας ωραία ροή στο έργο και κρατώντας τον θεατή. Το σενάριο είναι καλογραμμένο και απ’ όσο θυμάμαι (πάει αρκετός καιρός που το διάβασα) πιστό στο βιβλίο. Τέλος, το φανταστικό ambient (ίσως και ambientized prog rock :p) soundtrack υπογράφει ο μεγάλος [B]Peter Gabriel[/B].
Είναι αρκετά βαριά και ζόρικη ταινία και δε βλέπεται εύκολα, αλλά άξιζε τον κόπο…highly recommended λοιπόν.
paprika - 2006
Το χει δει κανείς πιο εξοικειωμένος με ανιμέ να πει τη γνώμη του?
Κατά τα άλλα τρομερή (λιγάκι αρρωστημένη φαντασία) και ιδιόμορφοι χαρακτήρες.
Δε μπορούσα να καταλάβω όμως πολλά από άποψη νοήματος… μαλλόν αυτός ήταν ο σκοπός πράγμα που με χάλασε λίγο.
…το ‘‘Κόκκινο Δράκο’’ χθες το βράδυ…οκ είναι ρημέηκ-ξεπετικοσούρα του ‘‘Ανθρωποκυνηγού’’, αλλά παίζουν σπουδαίοι ηθοποιοί…αν το σκηνοθετούσε κιαυτό ο Μαν:-s
Το καινούργιο RoboCop πιστεύωντας πως είναι μούφα. Τελικά δεν ήταν, απλά δεν είχε και τόση δράση στο δρόμο, και μου κάνει εντύπωση αφού ο σκηνοθέτης δημιούργησε τα Elite Squad. Πιστεύω ρίξαν περισσότερο βάρος στο σενάριο, αν και δε θυμάμαι τα προηγούμενα, ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια γιατί ειδικά στο τέλος είχε ενδιαφέρον όπως εξελίχθηκε. Τον άχρηστο Baruchel μη ξαναβάλουν μόνο.
Κάπως παρόμοιο θέμα κι εδώ, ένα sci-fi δράμα με τον Bruhl σαν προγραμματιστή που δημιουργεί συναισθηματική νοημοσύνη σε ρομπότ, κάνωντας τα όσο πιο ανθρώπινα γίνεται. Σαν ερμηνεία μου άρεσε περισσότερο απ’το Rush, αλλά βοηθά ο ρόλος και το υπόλοιπο σύνολο, χωρίς να σημαίνει ότι είναι ανώτερο. Όμορφη ταινία που νομίζω αδικήθηκε επειδή είναι Ισπανική.
Η μοναδική ταινία με τον Godzilla που είχα δει μέχρι σήμερα ήταν η ταινία του Emerich 16 χρόνια πριν. Αυτή εδώ είναι η πρώτη Ιαπωνική του 1954. Αν και σαφώς ξεπερασμένη έχει ενδιαφέρον μιας και εδώ βγαίνει ο τρόμος της ατομικής βόμβας λίγα μόλις χρόνια πριν και το πόσο έντονα επηρέασε τον λαό. Κατά τα άλλα τα εφέ της εποχής μπορεί να είναι τρομερά ξεπερασμένα αλλά δεν μπορείς παρά να τα αγαπήσεις.
Ενδιαφέρον είναι πως αν κατάλαβα καλά η νέα ταινία θα έχει κάποια σχέση με αυτήν εδώ. Καταρχήν στο trailer του νέου Godzilla αναφέρουν πως βρήκαν το τέρας το 1954, δηλαδή όταν έγινε η πρώτη ταινία. Ενώ υπάρχουν και μερικά πλάνα που παραπέμπουν στην Ιαπωνική ταινία. Για να δούμε.
Αυτό εδώ είναι το American Graffiti του Linklater στην πιο rock εκδοχή του. Λυκειόπαιδα και γυμνασιόπαιδα απολαμβάνουν την τελευταία μέρα του σχολείου προσπαθώντας να βρουν ένα καλό πάρτι για να τα σπάσουν. Σε όλη την διάρκεια ακούγονται μερικά από τα πιο δημοφιλή ροκ τραγούδια των '70s
Alice Cooper, Led Zeppelin, Aerosmith, Kiss, και πολλοί άλλοι. Αξίζει.
Σόρι που θα σας το χαλάσω παιδιά, σιγά που σας νοιάζει κιόλας, ο Wes Anderson κάνει ωραίες ταινίες μεν, πολύ μα πολύ βαρετές δε.
Το Rushmore το είχα μισήσει και το ξαναλέω σε κάθε ευκαιρία.
Θα το σκεφτώ πάρα πολύ να πάω να δω την νέα ταινία του.
Στα θετικά το πολύ ωραίο σάουντρακ.
Ain’t my style, ain’t my smile.
Εγώ πάλι συμφωνώ με Scrooge αφού 3-4 ταινίες που έχω δει ακριβώς αυτή την εντύπωση είχα. Όμορφες αλλά βαρετές. Είναι λίγο love/hate περίπτωση σκηνοθέτη,
Εγώ το Rushmore το χα ψιλοαγαπήσει όταν το είχα δει. Αλλά βέβαια τότε ήμουνα μικρός και (πιο) χαζός.
Όπως το θυμάμαι, έχω την αίσθηση ότι αν το ξανάβλεπα σήμερα θα το μισούσα σφόδρα.
τι να πρωτοαποθεωσω?
για την σκηνη στο ποταμι που ηταν βγαλμμενη σαν απο πινακα ζωφραφικης?
για τις εμβολιμες ονειρικες σκηνες που ερχονταν σε πληρη αντιθεση με την φρικη του πολεμου?
οτι χωρις ουσιαστικα να εχει καμια σκηνη μαχης παιζει να ειναι απο τις καλυτερες αντιπολεμικες ταινιες?
Πέρασε ο χειμώνας αλλά είπα να τσεκάρω το Winter’s Tale. Απ’το trailer φαινόταν να παίζει κάπως με το θέμα χρόνος. Ο Farrell στο ρόλο κλεφτρονιού αγαπά μία άρρωστη 20άρα που πεθαίνει στα χέρια του όταν κάνουν έρωτα, για να επιστρέψει έναν αιώνα μετά παραμένωντας ίδιος από θαύμα, και να τη σώσει στην επόμενη ζωή της. Ο Crowe ενδιάμεσα σαν δαίμονας τον κυνηγά. Δε με συγκίνησε και τόσο.
Βιολιτζής ερωτεύεται κοπέλα αλλά ο πατέρας της δε τους άφησε να παντρευτούν. Παντρεύτηκε μία μαθηματικό τελικά, η οποία δεν εκτίμησε ποτέ τη μουσική του, σπάει και το βιολί, με αποτέλεσμα εκείνος να μαραζώσει. Όμορφη ταινία απ’τη Γαλλία, με αρκετά σουρεαλιστικά στοιχεία όπως συνηθίζουν, που μας δείχνει ότι δε πρέπει να σπαταλάμε τη ζωή μας με αταίριαστους ανθρώπους.
