Τι dvd/ταινία στην tv είδατε σήμερα...;;;

Λοιπόν, είδα το Snowpiercer και συμφωνώ πως είναι ωραίο. Δεν είναι η ταινία που με καθήλωσε ή που θα έβλεπα 2η φορά, αλλά η ταινία που καλώς την είδα στον καναπέ μου το βράδυ που δεν είχα διάθεση για κάτι βαρύ.

Παίζει να είναι κι από τις λίγες ταινίες που στο τέλος

Δε σώζεται το ανθρώπινο είδος :expressionless: Αποκλείεται ένα πεντάχρονο και μια 17χρονη που γεννήθηκε σε τρένο, να επιβίωσαν σε ένα παγωμένο τοπίο με …αρκούδες

Επίσης είδα το “Αγάπα με αν τολμάς”. Εγώ και άλλοι 5 φίλοι να μαζευτούμε, καλύτερο σενάριο θα γράψουμε για το δεύτερο μισό της ταινίας.

κλαίω με σποιλερ!χαχαχαχαχ

…αυτό με την Audrey Tautou?

[SPOILER]υποτίθεται ότι το δεύτερο μέρος καλύπτει τα κενά του πρώτου, παρουσιάζοντας εντελώς διαφορετικά το στόρι…όπως ακριβώς συνέβει, και όχι όπως το έβγαλε απ’το μυαλό της η Audrey Tautou[/SPOILER]

:):!:

Crimson, ελπίζω να μη σου χάλασα την ταινία με το spoiler :stuck_out_tongue:

όχι, άλλη ταινία πρέπει να λες εσύ. Αυτό που είδα είναι με την Marion Cotillard :vibrate:

Σε αυτό που είδα εγώ:

[SPOILER]Σε αυτή την ταινία τα φτιάχνει η (κουκλάρα) Marion με τον παιδικό της φίλο ύστερα από …τηλεπαθητικό διάλογο που έχουν κι αποφασίζουν να θαφτούν κάτω από κάμποσο τσιμέντο για να πεθάνουν παρέα. Αλλά ο σεναριογράφος δείχνει κι ένα alternate ending όπου είναι μαζί μέχρι τα γεράματα, αλλά αυτό θα ήταν το τέλος τους αν δεν είχαν τελικά… θαφτεί. Ό,τι να 'ναι :p[/SPOILER]

…αυτήν την ταινία έλεγα εγώ…με μπέρδεψε το δεύτερο μέρος
…τελικά ο χαζός Ελληνικός τίτλος ήταν ‘’ Μ’αγαπά…Δεν Μ’αγαπά’’
:):!:

ε μου χάλασες την ελπιδα που μου έμεινε…:stuck_out_tongue:

Dorian Gray

Μακραν η χειροτερη προσαρμογη βιβλιου σε ταινια. Μα καλα,ειναι τοσο δυσκολο για εναν σκηνοθετη να ακολουθησει το βιβλιο για να φτιαξει μια ταινια;; Το μονο κοινο που ειχε αυτη η ταινια με το βιβλιο του Oscar Wilde ηταν μονο τα ονοματα και οι ιδιοτητες των ηρωων. Ολα τα αλλα ηταν εντελως ασχετα με το βιβλιο(oυτε το χρωμα των μαλλιων του Dorian δεν πετυχαν)!! Ακομα και το τελος της ιστοριας ηταν διαφορετικο.
Αλλα και αφηνοντας στην ακρη το βιβλιο,η ταινια δεν ηταν και τοσο καλα οργανωμενη,αφου πηδαγε απο το ενα θεμα στο αλλο χωρις καμια συνοχη. Η υποθεση δεν ερεε και πολυ ομαλα.

Απο τις πιο απογοητευτικες ταινιες που εχω δει. Θα τριζουν τα κοκαλα του Oscar Wilde.
Κριμα,γιατι το βιβλιο ειναι πραγματικα πολυ ωραιο.

Είδα το [B]Only Lovers Left Alive[/B]
Μου πήρε τρεις μέρες να την τελειώσω. Δεν ξέρω αν μου άρεσε. Γενικά μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Μόλις τελείωσε ήμουν 60% σε μουτζώνω που δεν την είδες προσεκτικά ολόκληρη και άλλο 40% ουφ τελείωσε.

Δεν θυμάμαι ποιος έγραψε πριν λίγο καιρό (ήθελα να διάβασω το ποστ του), γύρισα σελίδες αλλά δεν το βρήκα, οπότε αν θέλετε γράφετε και τον τίτλο της ταινίας για εύκολο search, για να αποφεύγουνται τα double post αλλά να σχολιάζουμε και σε ήδη υπάρχοντα.

Πόσο πιο προσεκτικά; Δεν είχε και κανά σπουδαίο σενάριο, πιο πολύ αλληγορική φάνηκε. Adam - Eve, μαύρο - άσπρο, pessimist - optimist, και τα λοιπά. Εμένα μου μείναν περισσότερο οι σκηνές στο ταξί.

Προσεκτικά με την έννοια να τη δω όλόκληρη σε μια μέρα. Την έβαζα με έπαιρνε ο ύπνος, έχανα δευτερόλεπτα την επόμενη μέρα τα ίδια. Ναι πάνω κάτω αυτό που λες είναι :slight_smile:

Είδα την Τελευταία Λεγεώνα χθες

Μετριότητα και παρότι είχε κάποιες καλές στιγμές, στο τέλος κοιτούσα πόση ώρα απέμεινε μέχρι να τελειώσει.

Dallas Byers Club

Οπως με την φαρμακευτικη μαριχουανα. Την προωθουν για αθενειες αλλα αμα κανεις την φυσικη σε δενουν.
ολα για τα λεφτα οι πουστηδες

…μια ακόμα επαναληψούλα στο ‘‘Lord Of The Rings’’:):!:

Την είχα κατά νου εδώ και καιρό, και σήμερα αποφάσισα να την δω

[B]Pain & Gain[/B]

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω πως συνέβη στην πραγματικότητα λόγω απίστευτης ηλιθιότητας των “πρωταγωνιστών”. Wahlberg πολύ καλός, ο The Rock ήταν σαν να υποδυόταν τον εαυτό του. Στα στάνταρ που την περίμενα περίπου η ταινία.

Είπα να το δω μια που μου είχε διαφύγει όταν βγήκε προ διετίας, βγήκε τώρα και δεύτερο κτλ.

Εξακολουθώ να μην έχω διαβάσει κανένα τεύχος του κόμικ. Η μόνη προσωπική μου επαφή με την όλη μυθολογία του ήρωα ήταν η κινηματογραφική τριλογία του Σαμ Ράιμι.

Ως ψιλοάσχετος λοιπόν, σχημάτισα την εντύπωση ότι αυτό εδώ το “reboot” πώς τα λένε αυτά, είχε ως στόχο να παρουσιάσει έναν Spiderman κάπως πιο cool και ταυτόχρονα πιο “indie” τύπο, να το πω έτσι. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές τα κατάφερε και τα δύο. Ο Garfield στον κεντρικό ρόλο σίγουρα μου έβγαλε περισσότερο γέλιο σε σχέση με τον Maguire (έναν ηθοποιό που btw ακόμα δεν έχω καταλήξει, μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, αν τον συμπαθώ ή αν θέλω να πεθάνει μετά από φριχτά βασανιστήρια), και μάλλον είναι συνολικά πιο συμπαθής μέσα στην ανασφάλεια και τη συστολή που βγάζει. ΟΚ, σε σημεία ίσως να το παρακάνει σ’ αυτόν τον τομέα αλλά τουλάχιστον δεν το γαμάει τελείως όπως ο υπερφλώρος Maguire.

Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι ακολουθείται διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το love interest του Spidey (και πιο έγκυρη σε σχέση με το κόμικ άλλωστε απ’ ότι έχω ακούσει). Η Gwen Stacey εδώ φαίνεται ήδη από μία ταινία πιο μεστός χαρακτήρας σε σχέση με την Mary Jane των τριών ταινιών του Ράιμι. Και βέβαια εννοείται ότι είμαστε ταπεινοί δούλοι της Ema Stone, η οποία αν το θελήσει μπορεί να μας πάρει την καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα προς πάσα φετιχιστική και όχι μόνο χρήση. Κοινώς, <3 <3 <3.

Όσο για τον Ifans, μάλλον θα τον ήθελα πιο ψαρωτίκ ως villain εν δράσει, αλλά στις ανθρώπινες στιγμές του είναι άψογος, επιβλητικός ων και γεμίζοντας την οθόνη όπως πάντα. Γενικά οι σκηνές δράσεις μια χαρά.

Συνολικά σαν ταινία θα την έβαζα λίγο πιο κάτω από τη δεύτερη του Ράιμι, ενώ παράλληλα είναι με σχετική άνεση ανώτερη της τρίτης και ίσως συγκρίσιμη με την πρώτη.

Αν σου άρεσε αυτή απλά θα λατρέψεις το sequel που μόλις βγήκε. Επίσης θα ερωτευτείς την Emma Stone ακόμα περισσότερο (αν αυτό είναι δυνατόν βέβαια).

Εννοείται ότι θα το δω με την πρώτη ευκαιρία.

Εν τω μεταξύ ξέχασα να πω δυο λόγια, έτσι μια και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, για άλλη μια ταινία που είδα χτες νωρίτερα από το Spiderman.

Ε, ντάξει, ακόμα κι όσοι δεν έχουν ακούσει τίποτα για τούτο δω, από τους άλλους τίτλους που φιγουράρουν στην αφίσα ξέρουν ακριβώς τι παίζει εδώ πέρα.

Richard Curtis, με όλα όσα συνεπάγεται αυτό.

Δηλαδή, κατεβάζουμε μια έξυπνη ιδέα (όχι απαραίτητα πρωτότυπη αλλά ντάξει), και χτίζουμε γύρω της μια ολόκληρη ταινία βασισμένη σε τόνους σοροπιού, good feeling με ολίγη από ελαφρά μελαγχολία (μη μας πάθουνε και τίποτα), αγαπησιάρικων χαρακτήρων και χαριτωμένων διαλόγων.
Και όπως πάντα, το αποτέλεσμα είναι σαφώς ανώτερο από το average rom com από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που ανταγωνίζεται παραδοσιακά ο Curtis, αν και κάπου σου τη σπάνε όλοι αυτοί οι συναισθηματισμοί.

Πάντως αν κάτι αναγνωρίζω στον Curtis, είναι ότι έχει διαχρονικά την ικανότητα να διηγείται ζεστές, πειστικές ερωτικές ιστορίες με τρόπο που μπορεί να σε αγγίξει ακόμα κι αν συνήθως ξερνάς με κάτι τέτοια. Η σχέση του Tim και της Mary εδώ είναι ένα παράδειγμα. Και υπάρχει ξεκάθαρη χημεία, και δεν τρώμε και κάνα μορφονιό στη μάπα.

Αν και το πιο δυνατό σημείο της συγκεκριμένης δουλειάς του Curtis είναι μάλλον η σχέση ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και τον πατέρα του (θεός όπως πάντα ο Bill Nighy).

Απλά θα ήθελα ρε γαμώτο να δω λίγο περισσότερο τον Tom Hollander στο ρόλο του Harry. Είναι με διαφορά ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας, αλλά ο μαλάκας ο Curtis κλασσικά τον περιορίζει στα πλαίσια του απόλυτα δευτερεύοντος χαρακτήρα, με πολύ λίγες ατάκες. Πάλι καλά τουλάχιστον που δεν έδωσε περισσότερο χρόνο στον έτερο και καλά “αστείο” χαρακτήρα, αυτόν του uncle Desmond, γιατί μάλλον θα είχα ξεπαγιάσει.

Α, btw, το κεντρικό θέμα είναι το ταξίδι στο χρόνο μέσα σε ένα αυστηρά προσωπικό/οικογενειακό πλαίσιο δυνατότητας παρέμβασης στα γεγονότα…
:whatever:

Αγαπάω Rachel McAdams. Όχι τόσο πολύ ώστε να αντέξω πάνω από 20’ σε εκείνη την μαλακιάρα με τον Channing Tatum, αλλά και πάλι. Το about time μου άρεσε πολύ, αν και στην αρχή φοβόμουν ότι το ταίριασμα με τον φλωρούμπα θα ήταν πάλι αταίριαστο τελικά διαψεύστηκα.

Η μοναδική μου ένσταση είναι σχετικά με την υπόθεση και το πώς ήρθαν κοντά οι 2 τους.

[SPOILER]Στο the perks of being a wallflower έχει μια μεγάλη ατάκα της Sam που λέει “If somebody likes me, I want them to like the real me, not what they think I am.”

Εδώ είναι η μικρή μου ένσταση γιατί ουσιαστικά ο φλωρούμπας κάνει ό,τι κάνει σε όλη την ταινία απλά επειδή η άλλη του αρέσει εμφανισιακά και όχι επειδή τον τράβηξε η “real her” (λογικό εδώ που τα λέμε). Ό,τι κάνει για να την ρίξει, ενδιαφέροντα, σχόλια, κεητ μος κλπ είναι φτιαχτά και φυσικά δεν είναι ο εαυτός του.

Δεν ξέρω αν λέω καλά αυτό που θέλω να πω, δεν ξέρω καλά καλά αν έχω καταλάβει εγώ τι θέλω να πω, αν με κατάλαβε κανείς έχει καλώς =/[/SPOILER]

Γενικά, ό,τι είπε ο Γράκχος.

Και επίσης η McAdams έχει σοβαρό πρόβλημα με τους χρονοταξιδευτές ε.

η ταινία του γρακχου είναι καλή. αλλά κακό πόστερ για μένα. σε προδιαθέτει για σιχαμερό σιρόπιασμα, ενώ δεν ειναι έτσι.