Τι dvd/ταινία στην tv είδατε σήμερα...;;;

Άλλες Τέχνες Κινηματογράφος & Τηλεόραση
#13181

[SPOILER]Όπως το κατάλαβα, υποτίθεται ότι ο Tim την ερωτεύεται ήδη από την κουβέντα που έχουν αρχίσει μέσα στο σκοτάδι σ’ εκείνο το bar, ή τέλος πάντων έχει αρχίσει να την ερωτεύεται και όταν τη βλέπει μετά και πώς είναι έξω στο φως, “δένει το γλυκό” (big fuckin’ surprise βέβαια :lol:). Ε και μετά προφανώς και είναι η φάση τρεχάτε ποδαράκια μου μπας και συμβεί τίποτα μαζί της, εδώ που τα λέμε και πολλή του πέφτει ε. :razz:[/SPOILER]

Ντάξει, να χαμε να λέγαμε είναι όλα αυτά. Είπαμε, κλασσικές χαριτωμενιές Curtis. Ο οποίος σαφώς και ενδιαφέρεται περισσότερο να αποσπάσει αυτά τα λιγωμένα “ωωω (*ti_glyko)” από τις γκόμενες, παρά να διασφαλίσει το στεγανό του σεναρίου από αναληθοφάνειες κτλ. Δίνει βέβαια όπως-όπως μια υποτυπώδη επεξήγηση για το καθετί απίθανο που συμβαίνει, αλλά ΟΚ, μεταξύ μας τώρα, αν πάμε να αναλύσουμε σοβαρά ταινία του RICHARD CURTIS γελάει ο κόζμος.-

#13182

In Curtis we trust. Το 'χει γενικά με τις ρομαντικές κομεντί. Σε καμιά περίπτωση αριστουργήματα βέβαια αλλά αν είναι να δεις κάτι σχετικό μόνο Curtis.

Ωστόσο ο πρωταγωνιστής της ταινίας Domhnall Gleeson θα παίζει στο επόμενο Star Wars του Abrams.

#13183

Eγώ πάλι αυτό το άντεξα ένα μισάωρο. Θα μπορούσε π.χ. σε κάποια σκηνή να περνάει ένα κοπάδι καμηλοπαρδάλεις και να μη μου κάνει εντύπωση, να είναι το ίδιο και το αυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω τι νιώσατε δλδ στη συγκεκριμένη ταινία, δεν υπάρχει κανένα empathy με τόση αναληθοφάνεια και τέτοιο στήσιμο.

#13184

…αυτό το πολυδιαφημισμένο…δεν τρελάθηκα κιόλας

:):!:

#13185

Και εγώ το είδα το 300 (Νο2) προχθές. Πολύ κακό. Κακό σενάριο, κακοί χαρακτήρες, κακοί ηθοποιοί, κακή σκηνοθεσία και πολύ αίμα. Αχρείαστα πολύ αίμα. Κάθε νεκρός είχε και 10 δεύτερα slow motion για να βλέπουμε 1 λίτρο αίμα να πετάει στον αέρα. Κρίμα, γιατί δε συνέχισε ούτε καν κοντά στο level της προηγούμενης ταινίας. Κάπου τα μπέρδεψαν και νόμιζαν πως αν βγάλουν ταινία όπου φαίνεται συνεχώς μόνο νεκροί, τότε η ταινία θα αρέσει. Δεν είναι όμως έτσι.

#13186

Και το Midnight in Paris ξεχασες.Οπου η McAdams ηταν για μπουκετα παντως. Ο χαρακτηρας της δηλαδη,αυτη καυλα ηταν :Ρ

#13187

σωστός, τι πρόβλημα έχει αυτό το κορίτσι

#13188

Είδα το [B]Nymphomaniac Vol I and II[/B] και ξετρελάθηκα να πάρει.

Η περιγραφή έγινε μερικές σελίδες πιο πριν οπότε δεν επαναλαμβάνω το τι βλέπουμε.
Μου άρεσε το σεξ, το σενάριο, οι ερμηνείες. Ο τρόπος που εξιστορούνταν τα γεγονότα με παρομοιώσεις μαθηματικών-φιλοσοφίας-σκέψεων, ήταν εξαιρετικός.
Δεν βαρέθηκα λεπτό παρά τη διάρκεια της.
Εκτιμώ πάρα πολύ την Gainsbourg. Μου αρέσει ο τρόπος της, το πολυ καθημερινό-απλό πρόσωπο της και τη θεωρώ μια από τις καλύτερες ηθοποιούς. Πρόσφατα την άκουσα να τραγουδά και η φωνή της με συνεπήρε.
Skarsgard επίσης πολύ καλός.
Ο LaBeouf παραδόξως μου άρεσε σ’ αυτή την ταινία. Παρατήρηση. Σε όποια ταινία τον έχω δει, παίζει σχεδόν πάντα με φάτσα θυμωμένου-αγχωμένου.

Τέλος, λατρεύω το στυλ του von Trier, και εκτίμησα πολύ τη σκηνοθεσία και το σενάριο, όπως στο Melancholia και Antichrist που μου άρεσαν εξίσου βάζοντας πρώτη ως τώρα το Nymphomaniac.

[SPOILER]Πόσο μεγάλος ο κυνισμός στην τελευταία σκηνή η οποία με προβλημάτισε.[/SPOILER]

#13189

[B]Thor: The Dark World[/B]

Είπα να το δω κι εγώ εν τέλει. Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο, κυρίως λόγω σεναρίου. Από εκεί και πέρα οι ερμηνείες ήταν στα γνωστά στάνταρ της πρώτης ταινίας. Ευχάριστα πέρασε η ώρα, ακριβώς ό,τι περίμενα από την ταινία δηλαδή.

#13190

Ε, είναι αυτό που έλεγε ο George στην 4η σεζόν του Blackadder - “willing suspension of disbelief” (και απαντούσε ο Blackadder “well I’m not having anyone staring in disbelief at MY willy suspension”). Δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό, έχουμε δει και χειρότερα. Το θέμα είναι ότι οι ρομαντικές κομεντί, ακόμα κι όταν παράγονται από τον απόλυτο μάστορα του είδους, δηλ. τον Richard Curtis, έχουν τα όριά τους σε σχέση με το πόσο μπορείς να “νιώσεις” (θα τα χαρακτήριζα και αντικειμενικά αλλά οκ ας το παίξουμε διαλλακτικοί και με σεβασμό στο γούστο των κοριτσιών - και των gay - έτσι για τα μάτια του κόσμου :razz:).

#13191

επειδη σε καποιους υπευθυνους (μην σβηνετε σχολια γινεστε το λιγοτερο “μικροι”) του site δεν αρεσουν τα σχολια σε σχεση με τις φαρμακευτικες και το οτι πλασαρουν σε ασθενεις ουσιες που αν τις παιρνεις μονος σου ειναι ναρκωτικα ενω αμα στο πουλανε ειναι φαρμακο απλα δειτε το Dallas Byers Club

#13192

Είδα χθες το [B]The Seventh Seal[/B]

[SPOILER][/SPOILER]

Πάρα πολύ καλή ταινία, τα ερωτήματα που θέτουν οι πρωταγωνιστές είναι πάντα επίκαιρα. Έπιασε πολύ καλά το κλίμα της εποχής που ήθελε να περάσει, και ίσως έπαιξε τον ρόλο της και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε. Προσφέρεται για περαιτέρω σκέψη και παρουσίασε αλήθειες που ακόμη και σήμερα πολλοί δεν ομολογούν.

#13193

:lol::lol:

Δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό, έχουμε δει και χειρότερα. Το θέμα είναι ότι οι ρομαντικές κομεντί, ακόμα κι όταν παράγονται από τον απόλυτο μάστορα του είδους, δηλ. τον Richard Curtis, έχουν τα όριά τους σε σχέση με το πόσο μπορείς να “νιώσεις” (θα τα χαρακτήριζα και αντικειμενικά αλλά οκ ας το παίξουμε διαλλακτικοί και με σεβασμό στο γούστο των κοριτσιών - και των gay - έτσι για τα μάτια του κόσμου :razz:).

'Η θα μπορούσαμε να πούμε ένα ξερό “η αλήθεια βρίσκεται στα Before Sunrise/Sunset/Midnight” και να κλείσει εκεί το θέμα:p. Αν και ομολογώ ότι αν τα δεις ως σύνολο δεν έχουν και πολλή σχέση με το είδος τελικά. Ίσως μόνο το 1ο αν το δεις σαν ανεξάρτητη από τα sequel ταινία.

#13194

Πράγματι, κι εγώ την αριστουργηματική τριλογία του Linklater δεν την έχω στο μυαλό μου ως μέρος του rom com genre, αλλά ως κάτι άλλο (δεν το χω τώρα, μη ζητάς πολλά). Οπότε, όχι, ας μην τη συγκρίνουμε με Curtis και άλλους σοροπάδες/κυνηγούς των “ωωω (*ti_glyko)”. Αμαρτία είναι.

#13195

Εγώ νομίζω το μυστικό είναι αλλού. Η βρετανική συνταγή λειτουργεί καλύτερα! Στο κωμικό, ρομαντικό στυλ το έχουν περισσότερο. Ο clumsy Hugh Grant θα είναι πάντα πιο απολαυστικός από τον όποιο μορφονιό των Hollywood ταινιών στυλ Richard Gere

#13196

Επειδή όμως προφανώς αναφέρεσαι (και) στο Notting Hill, από μένα πάρε να χεις ένα ωραίο μίσος για τούτο δω (δεν αντέχω ούτε Grant ούτε Roberts) :lol:

Εγώ τον Curtis τον παραδέχτηκα περισσότερο για το Love Actually, το οποίο ίσως και να είναι στη λίστα μου η ωραιότερη ρομαντική κομεντί της τελευταίας εικοσαετίας (με σχεδόν ανύπαρκτο ανταγωνισμό βέβαια, η αλήθεια είναι).

έντιτ
Βέβαια ο Grant είναι και στο Love Actually :\ Αλλά τουλάχιστον είναι μόνο στη μία από τις πολλές ιστορίες που έχει εκεί μέσα και δεν τον τρως στη μάπα σε όλη την ταινία!

#13197

Ε βασικά είχα στο μυαλό μου και το Four Weddings and a Funeral που ο Curtis είναι σεναριογράφος. Όπως και το About a boy (αν και σε αυτό δεν έχουμε Curtis). Αλλά ναι το love actually είναι μεγάλο guilty plesure.

#13198

…δεν λες-γράφεις τίποτα

[SPOILER]οι σκηνές με το Ρόουαν Άτινκσον και τον Χιου Γκραντ που λέει τα κάλαντα, και στην άλλη σκηνή την λέει στον πρόεδρο των Η.Π.Α., είναι απλά απολαυστικές…όλη η ταινία είναι, αλλά αυτές περρισότερο[/SPOILER]

…και η ερώτηση…’‘τι χρειάζεσαι να σου πάρω για τα Χριστούγεννα?’’…και η απάντηση…’‘δεν θέλω κάτι που να χρειάζομαι, θέλω κάτι ΠΟΥ ΝΑ ΘΕΛΩ’’

…επίσης απ’αυτήν την ταινία ‘‘έμαθα’’, δηλαδή την ήξερα σαν όνομα, απλά άρχισα να την ακούω, την Johnny Mitchell

:):!:

#13199

Έλα ρε, εδώ παίζει Liam Neeson και ακόμα αναφέρετε τον Grant?

#13200

[B]Rise of the Footsoldier[/B]

Πρόκειται για αληθινή ιστορία. Στην αρχή την κατέβασα γιατί είχα την εντύπωση πως θα είχε να κάνει με χουλιγκανισμό. Λάθος μου εν τέλει, γιατί στην ταινία ο χουλιγκανισμός είναι μόνο η αρχή και στη συνέχεια τα πράγματα ξεφεύγουν πολύ. Ανοίγονται διαφορετικοί δρόμοι και η ιστορία προχωρά όλο και βαθύτερα. Ωραία ταινία, και οι Βρετανοί το έχουν σε αυτά τα θέματα, τα παρουσιάζουν πολύ ρεαλιστικά. Άξιζε τον κόπο.