Μια σκηνή κολλεγιακού πάρτυ έστω, να μην πάνε χαμένα τα λεπτά μου.
λολ.
Μην την κοροϊδεύετε πάντως, ο κάθε ένας κάνεις τις επιλογές του, σιγά.
Τέσπα. Ωραία ταινία το detachment, αλλά σου μαυρίζει λίγο την ψυχή, ειδικά στο τέλος. Εγώ αυτές τις μέρες είδα τρεις: το Spirited Away (έχω δει άλλη μία αυτού του σκηνοθέτη, το κινούμενο κάστρο), το Mr.Nobody και χθες το Naked του Leigh.
Καταρχάς, επειδή μπερδεύτηκα, στο Mr.Nobody τί γίνεται; Εγώ κατάλαβα στο τέλος ότι όοολη η ιστορία, ή μάλλον οι ιστορίες, είναι μία αλληγορία για τη ζωή και τις επιλογές της, και το κόστος αυτών των επιλογών. Αν εξαιρέσεις τις καλές ερμηνείες και το ωραίο σάουντρακ, η ταινία ήταν ψυχεδέλεια.
Το Naked σαφώς πιο κατανοητό, αλλά σε πολλά σημεία ο πρωταγωνιστής μιλούσε τόσο γρήγορα που αναγκαζόμουν κάθε τόσο να πατάω pause για να καταλάβω τί στον διάβολο λέει. Όμως, κατά τα άλλα, καλή ταινία.
Η αγαπημένη μου, το Spirited Away. Παραμυθένια ταινία, την βρήκα και μεταγλωττισμένη στα Αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους. Μου πάει καλύτερα να τη δω έτσι γιατί μεταγλωττισμένο στα Ελληνικά “χάνει” αρκετά.
silent ταινίες οπως Spirited Away δηλαδή ανιμε βλέπονται ΜΟΝΟ στα ιαπωνικά με ελληνικό/ αγγλικό sub… χανουν παρα πολυ αν τις δεις ντουμπλαρισμενες!!
Έχεις δίκιο. Βασικά, την ταινία την είδα σε σάιτ, δεν την κατέβασα λόγω χώρου στον σκληρό δίσκο. Μετά την ξαναβρήκα, σε άλλο σάιτ, μεταγλωττισμένη στα Αγγλικά. Την τρίτη φορά, όμως, θα φροντίσω να δω το ορίτζιναλ. 
Hayao Miyazaki μόνο κλάμα.-
Να την πω την αμαρτία μου, εγώ την έχω συνηθίσει με το ελληνικό ντουμπλάρισμα και ακόμα έτσι τη βλέπω. Και μ’ αρέσει. Ερμηνείες που θεωρώ αξιοπρόσεκτα καλές για ελληνικά δεδομένα.
Btw, αν γουστάρετε Miyazaki και θέλετε κάτι πιο arthouse από τα Ghibli, τσεκάρετε το Only Yesterday/Omohide Poro Poro του Isao Takahata (ναι, ο κύριος Grave of The Fireflies). Τέρμα υποτιμημένο διαμάντι.
Το Mr. Nobody είναι απ’τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων δεκαετιών, το έχω δει τουλάχιστον 5 φορές, μακάρι να υπήρχαν περισσότερες σαν αυτές. Μπράβο Silent Winter!
Για τον Anderson κάνετε πολύ φασαρία ενώ τα έχουμε ξαναπεί, έχει ένα δικό του ιδιαίτερο στυλάκι. Εχώ δει σχεδόν ότι έχει βγάλει (εκτός του Darjeeling Limited που κοιμήθηκα), το Grand Budapest Hotel δε θα το έλεγα μαλακία τελείως, αλλά δε θα το έβαζα και στα καλύτερα του.
Silent Winter να δεις το Nausicaa of the Valley of the Wind. Και όσοι δεν το έχετε δει επίσης.
Τα ειχα δει ολα μαζεμενα απο studio Ghibli, απλα καταπληκτικα ολα τους.
Princess Mononoke και Spirited Away νομιζω τα αγαπημενα, αλλα ολα τα λατρευω.
Ευχαριστώ παιδιά!
Η πρώτη μου άρεσε, αλλά στο τέλος με άφησε με ένα ερωτηματικό, να αναρωτιέμαι: και μετά τί; Πάντως, έξυπνη ταινία, ασύλληπτο σενάριο!
Τη Ναυσικά θα φροντίσω να τη δω (όπως και τις άλλες άνιμε ταινίες που αναφέρθηκαν) το συντομότερο. Είναι ήδη στη λίστα μου. Ευχαριστώ πολύ!
Δηλαδή θες να μας πεις τώρα ότι υπήρξε ταινία που σου μαύρισε την ψυχή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από το Naked. Ποτς γενεν αυτό
Το Detachment, ναι. Και το La Haine, επίσης. Και σου φέρνω ως παράδειγμα δύο από τις διάφορες ταινίες που έχω δει από πέρυσι. Και το Naked δεν λέω, μαύρη μαυρίλα, έπαιξε και ρόλο ότι η πρωταγωνίστρια δεν βρίσκεται στη ζωή, ως έναν βαθμό - ναι, αυτός από μόνος του είναι λόγος να επηρεαστώ. Δεν ψυχοπλακώθηκα ιδιαίτερα απ’ τους διαλόγους, αλλά απ’ τη ματαιότητα της ζωής, όπως παρουσιάζεται μέσα απ’ την ταινία και τους χαρακτήρες της. Αλλά οι άλλες δύο που ανέφερα στην αρχή, είναι πιο ρεαλιστικές, παρουσιάζουν δηλαδή μία υπαρκτή κατάσταση, ένα υπαρκτό πρόβλημα. Από σκηνοθετικής απόψης, το Naked ήταν πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, αλλά όχι πιο στενάχωρο.
Για το La Haine που έχω δει, γνώμη δική μου ότι δε φτάνει καν κοντά σε σκατοψυχία και μηδενισμό. Ταινιάρα μεν, αλλά πουθενά κοντά. Και δεν μπορώ να διαφωνήσω παραπάνω στο ότι δεν είναι αρκετά ρεαλιστικό ή δεν παρουσιάζει μια υπαρκτή κατάσταση. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο υπαρκτό από την κατάντια του ανθρώπινου ζώου που παρουσιάζει. Απλά είναι υπερβολικά ωμό για να το δεχθείς ως θεατής, νομίζεις ότι αφορά κάποιον άλλο, κάποια μακρινή φιλοσοφική ματαιότητα. Αντί να παραδεχθείς στον εαυτό σου ότι το 99% των σχέσεων μας είναι έτσι ακριβώς όπως απεικονίζονται.
Γνώμη πάντα.
Πολύ σεβαστή. 
Κι εγώ ίσως δυσκολεύομαι να συλλάβω τα βαθύτερα νοήματα της ταινίας, τί να πω; Έβλεπα έναν πρωταγωνιστή - πολύ καλό ομολογουμένως - να φιλοσοφεί τη ζωή επί δύο ώρες. Ναι, σου αφήνει όντως μία άσχημη αίσθηση στο τέλος, κυρίως για το πώς βλέπουμε τη ζωή, με φόβο και δέος, όπως και οι ήρωες της ταινίας. Τουλάχιστον σε μένα αυτή την εντύπωση έδωσαν. Το La Haine απ’ την άλλη, σε σοκάρει και καταφέρνει με άμεσο και απλό τρόπο, χωρίς φανφάρες και πολλά-πολλά, να σε προβληματίσει σε κοινωνικό επίπεδο. Πλησιάζει στη θεματολογία του πολύ το City of God, αλλά και το Detachment, ως προς την ωμότητα που έγραψες κι εσύ πιο πάνω.
Μη στέκεσαι στα λεγόμενα του πρωταγωνιστή μόνο ως φιλοσοφία για τη ζωή και τα σχετικά. Δες τις αλληλεπιδράσεις:
[SPOILER]Την αντιμετώπιση του ήρωα στη γκόμενα που τον γουστάρει, ενώ την ίδια στιγμή όλος ο κόσμος του φέρεται σαν απόβλητο.
Την αντιμετώπιση του σπιτονοικοκύρη απέναντι στους ανθρώπους που για αυτόν συνιστούν την “πλέμπα”.
Την αντιμετώπιση της τύπισσας που αρχικά κάνει το καλό και φιλοξενεί τον Johnny, μόνο και μόνο όμως για να καλύψει τη δική της ενοχή, και στο τέλος τον πετάει στο δρόμο.
Την αντιμετώπιση του Johnny απέναντι στον μοναδικό άνθρωπο που του φέρθηκε καλά στη ζωή του, την πρώην του, όταν αφού βρήκε το καταφύγιο που ζητούσε σε όλη την ταινία, τελικά την κλέβει και φεύγει.
Και βέβαια, ο μίνι μονόλογος του όταν τον διώχνει η μελαχρινή μέσα στη νύχτα. [/SPOILER]
Αυτή η ταινία δε σε ψυχοπλακώνει απλά. Σε κάνει να σιχαίνεσαι που είσαι άνθρωπος με έναν τρόπο που, για μένα προσωπικά, τίποτα και σε καμία μορφή τέχνης δεν έχει πλησιάσει.
του '61
Δυνατό σενάριο για τα δεδομένα της εποχής, ωραίες ερμηνείες (αν και σε ελάχιστες στιγμές κάπως αστείες για μένα) και νουάρ κατάσταση με τη σωστή μουσικούλα κιόλας. Εντυπωσιασμένη.
έντιτ: Να προσθέσω και το [B]Jar City[/B]
http://www.imdb.com/title/tt0805576/
Σενάριο βασισμένο σε αστυνομικό μυθιστόρημα αυτή η ισλανδική ταινία είναι κάτι παραπάνω από το βρες το δολοφόνο. Τοπία, ανθρώπινες σχέσεις, δύσκολες καταστάσεις και οφ κορς ιατρικά θέματα <3
…οπ…αυτό δεν τό’χω δει:-k…πρέπει νά’ναι γαμάτο:):!:
Αμα σου αρεσουν οι Monty Python,τοτε θα σου αρεσει σιγουρα!