Χωρίς καμία διάθεση καβγά, φλέημιν κτλ, δεν μπόρεσα ποτέ μου να καταλάβω γιατί τόσο πολλοί έχετε τόσο ψηλά αυτήν την μετριότητα (ούτε καν χρυσή κατ’ εμέ).
Μιλώντας για μένα, η ταινία έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου. Έχει την αμεσότητα της χειροποίητης ταινίας (όπως χαρακτηρίζει τις δικές του ο Jarmous), στις ερμηνείες, στην σκηνοθεσία, στον τρόπο που οι χαρακτήρες συναναστρέφονται μεταξύ τους, στα πάντα. Αυτό εγώ δεν έχω δει σε πολλές ελληνικές ταινίες. Μου φαινόταν πάντα αυθεντική, αυθόρμητη, αληθινή. Παρότι δεν κρύβει καθόλου τις επιρροές του, δεν αντιγράφει αλλά δείχνει την αγάπη του για τον αμερικανικο ανεξάρτητο σινεμά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σήμερα και εγώ αναρωτιέμαι πως αυτή την ταινία την έκανε αυτός ο άνθρωπος.
Ό,τι είπε ο αποπάνω. Μέχρι κεραίας.
Εγώ όλα αυτά τα έχω δει με πολύ καλύτερο τρόπο σε ελληνικές ταινίες (πχ. “Μια Μέρα τη Νύχτα”), αλλά πέρα από αυτό, εκείνο που με “ενοχλεί” στην εν λόγω είναι ότι προσπαθεί με το στανιό να είναι αποδώσει μια σούπερ μποέμικη ατμόσφαιρα χωρίς να μπορεί (για μένα τουλάχιστον) να το στηρίξει παρά μόνο σε ελάχιστα σημεία.
That being said, δεν κρύβω πως κι εγώ τη βρίσκω αρκετά ευχάριστη ειδικά αυτήν την εποχή του χρόνου, εξ’ ου και την έχω δει 3 φορές. Απλά για κανέναν λόγο δεν θα την έβαζα στις κορυφαίες εγχώριες.
Για να είμαστε πιο σωστοί, το κύριο κριτήριο που την έχω τόσο ψηλά (και οι περισσότεροι φανς νομίζω το ίδιο) είναι κυρίως συγκινησιακό, και όχι τόσο αντικειμενικά “κορυφαία εγχώρια” ξέρω γω. Οπότε κατανοώ ΚρισΠ.
…δεν το σκηνοθέτησε ο Dario Argento, αλλά έχει αρκετή από την ατμόσφαιρα των ταινιών του
M.D.C. - Maschera di cera Wax Mask
:):!:
[B]song of the sea[/B]
Μια ατελείωτη ομορφιά, διακριτικές επιρροές από studio ghibli (μου θύμισε και λίγο το ni no kuni) και child of light (ps4), σε κάθε πλάνο απλά ήθελα να πατήσω pause και να χαζέψω, το soundtrack επίσης υπέροχο, να το δείτε.
Εξαιρετικό!! Αν το είχε σκηνοθετήσει ο Carpenter στα 80s σήμερα θα ήταν από τα μεγάλα αριστουργήματα στο είδος. Ακόμα και η μουσική θυμίζει Carpenter. Δεν βασίζεται στα jump scares, ούτε στην βια, καταφέρνει ωστόσο να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην creepy ατμόσφαιρα της. Δεν προσπαθεί να κάνει την κάθε σκηνή όσο πιο ατμοσφαιρική και τρομακτική μπορεί, ο τρόμος στις σκηνές έρχεται με ωραίο τρόπο. Μπορεί να μην πεταχτείς από την καρέκλα, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις θα σου σηκωθούν οι τρίχες κάγκελο… και θα το ευχαριστηθείς 
^^Αυτό είναι και το νόημα.
Αυτές τις μέρες στην λαρισα βράζει ο τόπος, οπότε βλέπουμε ταινίες.
Είδα το [B]The Inevitable Defeat of Mister & Pete[/B] που είναι ενα δράμα μέσα στην πόλη με 2 παιδάκια που έχουν μείνει μόνα τους μετά τον εγκλεισμό της μητέρας στην φυλακή. Ωραίες ερμηνείες από τα πιτσιρίκια, σφιχτό αποτέλεσμα.
Επόμενη ταινία ήταν το [B]Kingsman: The Secret Service[/B] που ειναι η απάντηση στον μποντ με πιο κωμικά στοιχειά, και πιο χαλαρή διάθεση. Αλλά περνάς καλά όσο την βλέπεις. Βερι ναις.
To [B]Ratcatcher[/B]είναι ενα δράμα που διαδραματίζεται στην σκωτια, με έναν 12χρονο παιδί που ζει δύσκολες καταστάσεις, σε ένα περιβάλλον που εχει φθαρεί εδω καιρό και συνεχίζει να φθείρεται, αλλά με την ελπίδα πάντα οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ομορφη κινηματογράφηση από την σκηνοθέτη του We Need to Talk About Kevin.
Το [B]I’m Not Scared(Io non ho paura)[/B] βρίσκει ενα παιδί στην ιταλική επαρχία να ανακαλύπτει ενα παιδί της ηλικίας του, φυλακισμένο σε μια τρύπα στο έδαφος. Οι φόβοι, η περιέργεια, αλλά και η προσπάθεια για βοήθεια του μικρού, θα ανακατευθούν με την πραγματικοτητα και μας δίνουν μια εξαιρετική ταινία που παρόλο που είναι του 2003 σε πάει πολύ πίσω κινηματογραφικα. Δράμα, μυστήριο, έγκλημα. Ζητω η ευρωπη.
O [B]Elling[/B] ειναι ενας κάπως αργός 40χρονος, που πάντα ήταν υπο την προστασία και φροντίδα της μητέρας του. Όταν αυτή πεθαίνει, θα μπει για 2 χρόνια σε ίδρυμα . Εκει θα γνωρίσει τον 40χρονο(και παρθενο…) επίσης Kjell, και όταν βγουν απο το ιδρυμα θα πρέπει να μείνουν μαζί και θα πρέπει να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που τους μοιάζει παράταιρος με τις ικανότητες τους, και πάνω απο όλα απο τις επιδιώξεις του elling να γίνει ενας ποιητής της εποχής του.
Μια νορβηγική δραματική κομεντί που σε κάνει να έχεις ενα ζεστό χαμόγελο σε ολη την διάρκεια της ταινίας.
Το [B]Murmur of the Heart (Le souffle au coeur )[/B] ειναι μια γαλλική (σχεδόν)δραματική ταινία του 70 που δείχνει την σχέση ενας 14χρονου αγοριού και τις επιθυμίες που εχει όπως κάθε παιδί της ηλικίας του. Αμφισβητεί τα πάντα, θέλει να δοκιμάσει τα πάντα, σκαρώνει τα πάντα. Ομως όταν θα ανακαλύψει μια πτυχή της ζωής της μητέρας του, θα μπερδευτεί.
Πανέμορφη ταινία.
[B][(National Lampoon’s) Animal House](National Lampoon’s Animal House)[/B] . Αδελφότητα σε κολέγιο του 60, εχει μπει στο μάτι του πρύτανη, που θελει να τους διαλύσει. Μονο που τα μέλη που την απαρτίζουν δεν χρειάζονται καμιά βοήθεια για αυτο. Κωμωδία, σε κολέγιο, με τον [B]John Belushi[/B]. Ακομη εδω εισαι?! Βουρ!!
To [B]Sunshine[/B] είναι scifi που οι οπαδοί του είδους βλέπουν άφοβα.
Μια ομάδα αστροναυτών το 2050φευγα, πάνε αποστολή στον ήλιο καθώς αυτός έχει αρχίσει να σβήνει, με σκοπό να τον ξαναβάλουν μπροστά.
Danny Boyle στην σκηνοθεσία, και διάφοροι δεύτεροι ηθοποιοί στο καστ, δίνουν ένα ωραίο αποτέλεσμα.
Η [B]Camino[/B] είναι ενα μικρο κορίτσι, που ενω θέλει να γνωρίσει(και γνωρίζει) τον ερωτά, θα γνωρίσει την αρρώστια, και τον θάνατο που έρχεται.
Ισπανικο φιλμ που ανακατεύει το χιούμορ με το δράμα και δίνει μια ταινία με θέμα που πρόσφατα έχουμε δει αρκετά. Το κάνει αρκετά καλά παρότι είναι πάνω από 2 ωρες η διάρκεια της.
Στο [B]Blackbird[/B] έχουμε εναν έφηβο που είναι παραγκωνισμένος απο την μάζα του σχολείου και αντιμετωπιζεται σαν φρικιό.
Κάποια στιγμή θα κατηγορηθεί πως ετοίμαζε επίθεση στο σχολείο του, και θα πρέπει να συνεχίζει να ζει σε σκληρές συνθήκες, ειδικά απο την στιγμή που στην εποχή που είναι το στορι της ταινίας, η ιστορία με την σφαγή στο Columbine είναι φρέσκια.
Στο [B]A Coffee in Berlin/Oh Boy[/B] υπάρχει η κλασική ιστορία ενός νέου ανθρώπου στην γερμανια που προσπαθεί να βρει το που ανήκει. Θέτει διάφορα ερωτήματα η ταινία, αλλά δεν την βρήκα τοσο ολοκληρωμένη όσο έπρεπε.
επίσης είδα ξανά τα αγαπημένα[B] …And Justice for All[/B] με πατσινο, [B]the fly[/B] του κρονεμπεργκ με τον Goldblum, και την νούμερο ενα λατρεία όταν ήμουν μικρός, [B]The Towering Inferno[/B]. Tεραστιο κτίριο, φωτιές, καταστροφές, θάνατοι, αγωνία ,2 ώρες και 40 λεπτά διάρκεια, και Steve McQueen,Paul Newman, Faye Dunaway, Fred Astaire στο καστ!!!
La cara oculta/The Hidden Face
…καλό Ισπανικό θριλεράκι με καλή πρωτότυπη υπόθεση, και ωραία ατμόσφαιρα
:):!:
…πάντα υπέροχες και πολύ καλά γυρισμένες ταινίες, ο Παντελής Βούλγαρης:):!:
Μπροστά του το καραμέτριο “Βαβέλ” φαίνεται αριστούργημα ενώ πλέον μου μοιάζει αδιανόητο ότι ο ίδιος άνθρωπος έχει γυρίσει τις “Χαμένες Αγάπες”.
για πάντα ισοπεδωμένοι
εξαιρετικη αρρωστη γιαπωνεζια στο πρωτο μισο αλλα μετα καπου χαθηκε το πραγμα κ κουρασε λιγο, αξιζει μια προβολη
με το ζορι βλεπεται
όσοι καήκατε με mr robot τσεκάρετε
Who am I - Kein system ist sicher ή κανένα σύστημα δεν είναι ασφαλές.
γερμανική wannabe μπλοκμπαστερ ταινία του 2014 με τύπο χακερόβιο κλασσικά φλώρο, που μπλέκει με -μια ακόμα κινηματογραφική μεταφορά των anonymus- ομάδα party hard χακερς , ενώ είναι ερωτοχτυπημένος με την συμμαθήτρια του σχολείου που κλασσικά δεν έχει το θάρρος να της μιλήσει…το τρέιλερ δίνει στεγνά τα 2/3 της ταινίας
παρά την τυπική εκκίνηση, εξελίσεται πολύ ωραία και σε κρατάει συνέχεια στην τσίτα, έχει γαμάτη μουσική και την καλύτερη εικονοποίηση του deep web
το χω καψει λιγο δυο μερες τωρα, για παμε
δευτερο μερος της vixen τριλογιας του russ meyer, εξισου απολαυστικο με το πρωτο με cult σκηνικα δρασης κ πληθωρικες γυναικες… must see για χαβαλε φαση… μονο αρνητικο οτι δεν θα βρειτε ουτε αγγλικους υποτιτλους, οχι οτι ειναι δυσκολο βεβαια
απειρο γελιο σε μια πανεξυπνη μαυρη κωμωδια με τον peter sellers να κενταει… διαβασα οτι το clue ειναι στο ιδιο θεμα αλλα λιγο καλυτερο, θα τσεκαριστει σιγουρα
προτεινεται για τους φαν του ειδους κ μονο, ειναι λιγο καλυτερη απο οτι παρομοιο εχω δει εκτος του πρωτου
κλασσικη 80’s ζομποταινια με κολεγιοπαιδα κτλ, εχουμε δει κ καλυτερες
φοβερη ερμηνεια keaton, απο κοντα κ ο νορτον αλλα καπου στο τελος μας τα χαλασε, το φιναλε μπαζει απο παντου κ δε νομιζω οτι κ ο inarittu ηξερε τι εγραφε αλλα γενικα εβγαλε πολλα συναισθηματα κ ποιοτητα κατα τη διαρκεια
Τώρα τελευταία το έχω κάψει πολύ με ισπανόφωνα ταινιάκια και πολλοί φίλοι μου είχαν προτείνει αυτό. Όχι άδικα όπως φαίνεται καθώς έχω και ιδιαίτερη αδυναμία στις ταινίες που απαρτίζονται από διαφορετικές αυτοτελείς ιστορίες. Για να μην πολυλογώ το όλο point είναι ιστορίες γύρω από ανθρώπους που γενικά δεν τους πάνε και πολύ καλά τα πράγματα. Και όσο πάει στραβώνουν κι άλλο…
