Conan με Αρνι στο σκαι για όποιον ενδιαφέρεται…
1 Like
Ειχα σε μπει σε mood για Lynyrd Skynyrd, είδα αυτή τη ταινία και δυστυχώς… απογοήτευση.
Αλλη φορά θα διαβάζω πρώτα τις κριτικές
Ελα ρε, τοσο μαπα;
Ενταξει, χρειαστηκε να σφουγγαρισω λογω τεστο στο τελος αλλα χαλαλι
Better to be dead and cool
than alive and uncool
2 Likes
Ναι δεν μου άρεσε, στην ουσία δείχνει πόσο υπερήρωας ήταν ο ντραμερ (ναι ξέρω spoiler αλλά καλύτερα να ξέρεις τι θα δεις-αν το δεις).
Σχεδόν καθόλου μουσική, μέτρια (στην καλύτερη) ηθοποιία, ίσως η καλύτερη στιγμή της ταινίας είναι η ώρα που πέφτει το αεροπλάνο, όχι τόσο για την σκηνοθεσία ή το πως παίζουν η ηθοποιοί αλλά γιατί ξέρεις πως είναι αληθινή ιστορία.
1 Like
Λοιπόν το βιβλίο είναι κλασσικός Steven King των τελευταίων ετών, ούτε κάτι τρομερό αλλά ούτε και κάτι δυσάρεστο, αξιοπρεπέστατο sequel στην Λάμψη με τις θεματικές του τότε βιβλίου να συνεχίζονται εδώ + παρόλα αυτά να στέκει και μόνο του
Την ταινία την βρήκα ακριβώς τα ίδια, αξιοπρεπέστατη και άκρως ψυχαγωγική με πάρα πολύ καλή και σοβαρή σκηνοθεσία από τον Φλάνιγκαν του οποίου είμαι και φαν από παλαιότερες δουλειές του… Προσπαθεί να γεφυρώσει πολλά πράγματα όπως πχ τους φανς του βιβλίου της Λάμψης, τους φανς της ταινίας του Κιούμπρικ, τους φάνς του ίδιου του Κίνγκ, αυτούς που δεν θέλουν να αλλοιωθεί ο μύθος της ταινίας του Κιούμπρικ, αυτούς που θα ήθελαν να δούν μια συνέχειά της κτλ και τα καταφέρνει αξιοπρεπέστατα σε όλα…ναι δεν είναι του ίδιου status της Λάμψης αλλά είναι μια πιο watered down δίπολο Blade Runner και Blade Runner 2049, είναι κάτι αυτόνομο αλλά πατάει στο προηγούμενο και το τιμάει με φόρους τιμής όπου πρέπει και χρειάζεται χωρίς να σε μπουκώνει με νοσταλγία ή fan service…
Anyway, γενικότερα σαν sequel της κινηματογραφικής αλλά και λογοτεχνικής Λάμψης, είναι μια χαρά ταινία…
Casting εξαιρετικό με χαιλαιτς το κοριτσάκι και την Ρεμπέκα Φέργιουσον σε πολύ αβανταδόρικο ρόλο -εξαιρετική ηθοποιός που μαζί με το σενάριο, έσωσε τον χαρακτήρα της από την μετριότητα που ήταν στο βιβλίο και τον έκανε από τα highlights της ταινίας - + πολύ καλά όλα τα σκηνικά, η μουσική κτλ…
Γενικά μου άρεσε γιατί ήταν λίγο πολύ από αυτά τα 80ς-90ς καλά τύπου θρίλερ/τρόμου, που δεν σε ξεκινάει όπως τα περισσότερα σήμερα για τέλος του κόσμου, exposition και jump scares κτλ, αλλά είχε ένα αρκετά slowburn ρυθμό και σενάριο, ωραίους διαλόγους, έπαιρνε το χρόνο του να ασχοληθεί με όλους και όλα και μια πολύ φυσιολογική κλιμάκωση στο τέλος… ήταν και 2,5 ώρες ταινία και το άξιζε φουλ.
Προφανώς δεν είναι όλα άψογα μιας και ούτε το βιβλίο ούτε η ταινία καταφέρνουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το μεγαλείο της Λάμψης και να πατήσουν στα πόδια τους 100%. Επίσης οκ, όπως και το βιβλίο ξανά, είναι πιο μονοδιάστατο σε πολλά πράγματα όπως στο όλο κομμάτι των ‘‘κακών’’ που ξανά, δεν είναι ότι χαλάνε σε κάτι το όλο concept, αλλά οκ δεν είναι και κάτι βαθύτερο ή πολυπλοκότερο από αυτό που θα περίμενε κάποιος μετά την Λάμψη και το Overlook Hotel ή τον Νίκολσον…
Αυτά, πολύ καλό και ευχάριστη έκπληξη για εμένα που το είδα χωρίς καμία απαίτηση ή έχοντας διαβάσει σχόλια ή κριτικές… νομίζω είναι εύκολα από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίου του King στην οθόνη + ένα πραγματικά αξιόλογο έργο φανταστικού τρόμου που αν και όχι άψογο, γενικά πολύ τίμιο και αξιοπρεπές
1 Like
Γενικα χαιρομαι που οι μεταφορες σε Κινγκ γνωριζουν μια Αναγεννηση και βλεπουμε σοβαρα μπατζετ και αξιοπρεπεστατες προσπαθειες σε σχεση με τις ελεεινες σε βαθμο καλτιας bmovιες των 80-90. Εμενα μου αρεσε πολυ το Dr Sleep αλλα μου ειχε αρεσει αρκετα και το βιβλιο, ισως οχι τοσο η κεντρικη ιστορια που την λες και λιγο προβλεψιμη για τον θειο Στηβ, αλλα σαν σπουδη στον χαρακτηρα του Ντανυ (πολυ καλο αρκ) αλλα και ενα απο τα καλυτερα και πιο διασκεδαστικα bad guys που εχει γραψει τα τελευταια χρονια.
1 Like
Εμένα αν με χαλάει κάτι στα πρόσφατα βιβλία του Κίνγκ -λίγο οφτοπικ-, είναι οι κακοί πλέον… είναι πάνω κάτω λίγο αδιάφοροι ή μάλλον να το πω αλλιώς, όχι αδιάφοροι αλλά δεν τους δίνει τόσο όσο χρειάζεται για να γίνουν ένας νέος πχ Pennywise ενώ έχουν το potential…και στο Doctor Sleep υπήρχε εξαιρετικό potential στο βιβλίο δεδομένου του backstory των κακών, την φύση τους κτλ αλλά νομίζω τους κράτησε σε ένα λίγο παραπάνω από το πολύ basic επίπεδο ‘‘είμαι κακός’’… Στην ταινία ευχαριστήθηκα αρκετά την Rose the Hat γιατί έπαιζε και ωραία η Ferguson, αλλά οι υπόλοιποι έμειναν και πάλι λίγο πολύ σε ρηχά νερά ενώ όμως έβλεπα μεγάλο potential γύρω τους. Anyway, νομίζω γίνονται όλο και πιο μονοδιάστατοι στα βιβλία του -όχι flat τελείως επουδενί, αλλά χάνουν σε σχέση με παλαιότερες εποχές-…
Λίγο ξεψύρισμα τώρα όλο αυτό αλλά οκ, κουβέντα να γίνεται.
2 Likes
I’m thinking of ending things
Η νέα ταινία του Charlie Kaufman, σεναριογράφου του Being John Malkovich, Adaptation, human nature, Eternal Sunshine of a spotless mind και σεναριογράφου/σκηνοθέτη των Synecdoche, Anomalisa και τώρα του I’m thinking of ending things, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο…
Nεαρό ζευγάρι οδηγούν σε μια παγοθύελλα, πηγαίνοντας στο αγρόκτημα-πατρικό του νεαρού για να γνωρίσει η κοπέλα τους γονείς του…
Επειδή η ταινία ήταν ακριβώς όπως τις παραπάνω του σκηνοθέτη, όποιος δεν έχει ιδέα πως είναι οι ταινίες του Kaufman, ας δεί την Αιώνια Λιακάδα πρώτα που είναι και η πιο προσβάσιμή του ώστε να μπει στο μουντ για την τελευταία του,η οποία όσο δύσκολη και δυσνόητη μοιάζει κατά τη θέαση, τόσο έντονα φορτισμένη συναισθηματικά και σε ουσιαστικό υπαρξιακό context είναι…
Την βρήκα καταπληκτική, από τις καλύτερες που έχει κάνει και θα την ξαναδώ εύκολα μετά από μερικούς μήνες, γιατί αυτές οι ταινίες θέλουν σίγουρα 2η και 3η θέαση μιας και είναι τρομερά πολυεπίπεδες σε περιεχόμενο και ουσία… η πραγματικότητα μπλέκει με το φανταστικό, με το ιδεατο και το άγνωστο, με τους προβληματισμούς και τις επιθυμίες, τα θέλω με τα πρέπει και οι αναμνήσεις με το παρόν το μέλλον αλλά και το παρελθόν…
Μπορεί να γίνει τρομερή ανάλυση για την ταινία, αλλά θα ήταν τεράστιο post και δεν βρίσκω λόγο ή νόημα… η ταινία έχει πολύ ζουμί, είναι γνήσια σουρεαλιστική, πολυσύνθετη, καθόλου γραμμική και χωρίς κανένα αφηγηματικό όριο, καλύτερα να τη δεί κανείς και να την συζητήσει μετά
Τρομερές ερμηνείες από όλο το καστ, πολύ καλή σκηνοθεσία και εξαιρετικό sound design… το μόνο ίσως που θα μπορούσα να ‘‘προσάψω’’ είναι ότι η ταινία είναι πολύ σκοτεινή και μελαγχολική, δεν βρήκα μια ρανίδα φωτός ή ελπίδας κάπου και ίσως αυτό να χτυπήσει σε κάποιον λίγο άσχημα… δεν με ενόχλησε όμως επουδενί, ήταν δυσάρευτη γιατί και ο προβληματισμός είναι επίσης δυσάρεστος και όχι ιδιαίτερα αισιόδοξος, δη αληθινός…
Anyway, καταπληκτική ταινία, μπράβο στον Κάουφμαν που συνεχίζει να κεντάει σαν σεναριογράφος με θεματολογίες και προβληματισμούς δοσμένους με πολύ ξεχωριστό τρόπο, με την προσωπική του σφραγγίδα σαν δημιουργός… δεν είναι επουδενί εύκολη ταινία, απαιτεί προσήλωση και υπομονή, αλλά ανταμοίβει με το παραπάνω
11 Likes
Δείτε την. Χωρίς κινητά, ανθρώπους και οτιδήποτε άλλο κοντά.
Ο Kaufman συνεχίζει να δίνει πόνο. Και μην ακούτε τον από πάνω . Δεν υπάρχει μελαγχολία.
Όπως δεν υπάρχει χρόνος και χρώμα.
Summary
"I can’t remember what he looks like. Why would I? Nothing happened. Just one of thousands of such non-interactions in my life. It’s like asking me to describe a mosquito that bit me 40 years ago!" 
2 Likes
Ντοκιμαντέρ για το πως μας χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
2 Likes
Φυσικά και δεν υπάρχει μελαγχολία. Καταθλιψάρα του κερατά και μόνο. Και όντως είναι ταινία που βλέπεις μόνος, εντελώς μόνος.
Μάλλον η δεύτερη καλύτερη του μετά το Eternal Sunshine. Δεν ξέρω αν είναι η πιο παράξενη του, δεν είναι και εύκολο με τέτοια φιλμογραφία, αλλά ενώ κάποιες από τις πιο παράξενες του καμιά φορά με κούραζαν ολίγον (ναι για το Μάλκοβιτς λέω) αυτή εδώ δεν το έκανε καθόλου. Πριν λίγο την τελείωσα και ακόμα παίζει στο μυαλό. Μάλλον θα παίζει για καιρό ακόμα. Σίγουρα θα την ξαναδώ. Γεμάτη ταινία, πολλές ιδέες μέσα, 2-3 φορές έκανα pause μόνο και μόνο για να χωνέψω κάποια πράγματα λίγο καλύτερα.
Πάντως εκεί στο τέλος περίμενα σε μια φάση να πέσουν πάλι end credits όπως πριν αλλά αυτή τη φορά θα έγραφε Directed by Ron Howard 
1 Like
Εξαιρετική απ όλες τις απόψεις. Τομ Χόλαντ σκληρός καργιόλης και θα τσιμπήσω πάραυτα και το βιβλίο:
1 Like
Toχω ψήσει πολύ αυτό γιατί διάβασα καλά σχόλια από δω και κεί + είναι του Antonio Campos, που είχε κάνει μερικά χρόνια πριν το Christine, με την Rebecca Hall που έπαιζε την δημοσιογράφο Christine Chubbuck που είχε αυτοκτονήσει live, τρομερή ταινία… Ελπίζω να συνεχίσει το σερί του και με αυτό
1 Like
1990, σε σκηνοθεσία/σενάριο Richard Stanley, ο οποίος είναι γνωστός για την εμπλοκή του στο αποτυχημένο Νησί του Δρ. Μορώ, το Dust Devil -cult διαμαντάκι αρχές 90ς-, 2 videoclip των Fields of the Nephilim και στο ντοκυμαντέρ για το Dune του Γίοντο. Επανήλθε φέτος με το Λαβκραφτικό Color Out of Space.
Βασίζεται σε ένα short story του 2000AD ονομάτι SHOK!, κάνοντάς την αυτόματα και μια από τις πρώτες ταινίες που βασίστηκαν στο δημοφιλές cult περιοδικό comic των 80ς κτλ, όπου -εδώ αρχίζει το καλό - σε μια post apocalyptic Αμερική διελυμμένη από τους πυρηνικούς πολέμους, scavengers νομάδες μαζεύουν μέταλλα και κομμάτια από διελυμένα μηχανήματα, οχήματα κτλ προς το ζην… Ένας τύπος πρωην στρατιώτης, βρίσκει μερικά κομμάτια από ένα διελλυμένο ανδροειδές και τα χαρίζει στην γκόμενά του η οποία τα χρησιμοποιεί σαν κομμάτια από ένα επερχόμενο άγαλμα που φτιάχνει. Όμως το ανδροειδές είναι προγραμματισμένο από την δημιουργία του να κάνει auto repair και reassembling, με βασική λειτουργία να σκοτώνει ότι αναπνέει…
Οκ προφανώς μιλάμε για ένα cult low budget sci-fi horror movie, το οποίο έχει χαρακτηριστεί και από κάποιους σαν μια από τις χειρότερες ταινίες ever… και απορώ ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι, γιατί η ταινία είναι ένα πραγματικό cult διαμάντι, γνήσιο techno thriller μιας εποχής που το χαμηλό budget μπορούσε ακόμα να δώσει εύκολα εμπνευσμένες εικόνες και σκηνικά, παρά τα οκ, προφανέστατα πολλά θέματα της ταινίας.
Highlight εννοείται τα cameos, του Carl MacCoy των Fields of the Nephilim που σκάει στην εισαγωγική σκηνή με full Fields of the Nephilim outlook λες και τον πήρε από ένα live για 10 λεπτά γύρισμα, Iggy Pop και Lemmy σαν ταρίφας + το soundtrack που εχει μεσα συν τοις άλλοις, Motorhead, Iggy Pop, Ministry κτλ
Γενικότερα, ότι υποψιάζεται κανείς από τα παραπάνω ισχύει, ένα b movie με λίγο από Alien, λίγο Terminator, λίγο Mad Max με δόσεις σπλάτερ και τρόμου, χαμηλού budget και μια γενικότερη αυθεντική χέβυ μέταλ αισθητική
Μια χαρά
7 Likes
η εικόνα είναι οπισθόφυλλο από το Dopesmoker ??
3 Likes
ευκολάκι 
αλλα είναι η εναρκτήρια σεκάνς, το ποσταρα για το χέβυ μέταλ του πράματος
1 Like
οπως τα λεει ο λουπιν, την ειχα ανακαλυψει μεσω της λατρειας μου για τους nephilim και ειναι διασκεδαστικοτατη καλτιλα, ειδικα με παρεα. Γενικα η πλειοψηφια αυτων των 90ς low budget sci-fi ταινιων χτυπαει παντα πολυ συγκεκριμενες, ευαισθητες χορδες
μικρος ρολος δυστυχως, αλλα οι εικονες μιλουν απο μονες τους, επιγειος θεος
3 Likes
