Βασικά, είδα το χαλλογουην για να δω αυτό που βγήκε πρόσφατα στα καπάκια και φυσικά το μετάνιωσα πριν καν πατήσω πλεη. Οπότε ξαναείδα fog, the thing, itmom (τρίτη φορά αυτό μάλιστα), prince of darkness που δεν είχα δει και θέλω να βάλω και το christine που επίσης δεν έχω δει. Σε δεύτερη φάση θέλω να μαζέψω escape/they live/ big trouble(αυτό ΔΕΝ το έχω δει και κάπως αδημονώ) και assault, αλλά θα προηγηθούν άλλες θεματικές εβδομάδες.
1 Like
εμενα μαρεσε κ αυτο 
καλα big trouble αδιανοητο καλτ μεταλ οτιναναι επος 
Εscape απο τις αγαπημενες μου ταινιες εβερ γενικοτερα
3 Likes
Εξαιρετικό ήταν το τελευταίο Halloween. Ακόμη πιο εξαιρετικό το γεγονός πως αχρήστευσε αρκετά sequel και τυπικά. Μην επαναλαμβάνομαι
Ω ναι!
2 Likes
α ναι? αξίζει όντως? δεν έχω διαβάσει κάτι, είμαι απλώς δυσανεκτική σε όλα αυτά και πολύ ξινοελιτίστρια “they don’t make them how they used to” στα χορρορς μου και απλώς το άφησα μην πάθω τίποτα.
εντάξει εντάξει, με πείσατε, θα το δω. έψαχνα κάτι για το 7 άλλωστε.
Και μένα μου άρεσε πάρα πολύ το τελευταίο Halloween και γενικά δεν είμαι των reboots, remakes, sequels μπλα μπλα. Δες το.
Επίσης, νομίζω πως περνάμε λίγο στο ντούκου το Starman που ανέφερε ο Lupin. Το θεωρώ εξαιρετική ταινία, αν το είχε βγάλει κανας Spielberg μετά τον ET, θα είχε άλλο στάτους. Το τέλος (με αξεπέραστο theme) είναι από τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω βιώσει στον κινηματογράφο, με πιάνει κόμπος στην σκέψη και μόνο.
3 Likes
Μιας και λέμε για σηκουελ/ρημπουτς/ρηό,τι (ρη-ανιμεητορ σκέφτηκα τώρα, στην ουρά κι αυτό <3), γνώμες για το πρόσφατο σουσπίρια? Μια ακόμα ταινία που έχω φοβηθεί να δω για να μην σιχτιρίσω, για πείτε μπας και βρω το κουράγιο.
Υπέροχο.
Εδώ δεν ξέρει ο ίδιος o Guandagnino τι ήθελε να πετύχει, που να πω εγώ την δική μου
Ειλικρινά η λέξη “άβολο” είναι η καλύτερη που μου έρχεται, γιατί, ενώ την θεωρώ πραγματικά καλή ταινία, απομακρύνεται ανά σημεία τόσο πολύ από την αίσθηση του πρωτότυπου, που, το πρόβλημα για μένα, είναι πως εκεί που πάει, για μένα τουλάχιστον, δεν είναι Suspiria, αλλά κάτι, άλλο, ενδιαφέρον όμως, υπεφορτωμένο, αλλά άλλο.
Θα την πρότεινα πάντως γιατί έχει ένα ενδιαφέρον το πως προσπάθησε να ισορροπήσει ανάμεσα σε τόσα πολλά μέτωπα.
2 Likes
Δεν εχεις δει Christine?Σε ζηλευω…
1 Like
oτι είπε ο @apostolisza8 , εχει ενδιαφέρον αν και γενικά είναι λίγο πολύ ένας αχταρμάς ιδεών και θεματικών, που όμως καταλαβαίνεις ότι θέλει να είναι κάτι άλλο από το πρωτότυπο, αλλά κάπως λίγο πολύ δεν άντεξε να διαχειριστεί όλα τα μέτωπα/θεματικές που ήθελε εξαρχής να θίξει/ασχοληθεί
έχει ενδιαφέρον σίγουρα αλλά ναι, είναι μια ‘‘άβολη’’ ταινία που προσωπικά εμένα δεν με κέρδισε στο τέλος, παρότι καταλαβαίνω την φιλοδοξία και τις ανησυχίες που κουβαλάει σαν αυτόνομη ταινία…
άβολη
2 Likes
Γελάω με νόημα τώρα να ξέρεις
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ πως πρέπει ο σκηνοθέτης να επιλέγει να αποκοπεί εντελώς από το πρωτότυπο και όχι να το συντηρεί στο δίπλα δωμάτιο (ναι, αναφορά σε σκηνή ήταν αυτό).
Πάντως, όπως και να έχει προσωπικά μου έμεινε ως ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραμα. Αλλά με απογοήτευσε κιόλας, όχι για αυτό που ήθελε να ήταν, αλλά για αυτό που εν τέλει ήταν.
2 Likes
Στραβοπαράξενο, αλλά μου άρεσε πολύ. Αρχικά ζοριζόμουν να βρω κοινά με το πρωτότυπο, κάποια στιγμή απλά το αποδέχθηκα και το φχαριστήθηκα.
Διαφωνώ αρκετά με το σχόλιο για απομάκρυνση ως προς την αίσθηση, για μένα το μόνο σημείο επαφής, αν και ίσως στη ροή της ταινίας δεν είναι τόσο έντονο.
Επίσης το τελευταίο μισάωρο είναι γαμημένα Suspiria με κάθε πιθανή έννοια.-
Α και ΜΟΝΟ ΤΙΛΝΤΑ.
Nα πώ επίσης ότι το soundtrack του νέου Suspiria, το πήρα σε βινύλιο ε
-τόσο ότιναναι σε σχέση με το αριστούργημα των Goblin, αλλά και αυτό με τον τρόπο του απίθανο-
3 Likes
Συμφωνώ με το σπόιλερ σου, αλλά
…ναι, πηγαινοερχόταν σαν φαινόμενο doppler. Κυκλοθυμική ταινία. Έχει ένα καλώς εννοούμενο weirdness πάντως.
1 Like
Ωραία τα λέτε για Καρπεντερ. Εγώ να πω ότι πριν κανένα μήνα χτύπησα σε bluray το Prince of Darkness, το οποίο μάλιστα το έβαλα τελευταία στιγμή σε παραγγελία μιας και είχα αρκετό καιρό να το δω και δεν το θυμόμουν καλά. Θυμάμαι πως την ταινία την είδα πρώτη φορά πιτσιρικάς μόνο και μόνο επειδή διάβασα κάπου ότι έπαιζε ο Alice Cooper (έχει ένα μικρό ρόλο χωρίς διάλογο).
Εντάξει είναι ταινιάρα, απορώ που δεν το θυμόμουν καλά. Ελάχιστα κάτω από τα πολύ κλασικά του. Υποτιμημένη θα έλεγα μιας και σπάνια γίνεται αναφορά.
3 Likes
Σκαλώνω πολύ με το νέο Suspiria. Δεν ξέρω ποτέ αν θα βρω την διάθεση να το δω, το θεωρώ 100% αχρείαστο. Ο μόνος λόγος να το δω είναι για να έχω άποψη.
Μιας και πιάσαμε Carpenter, έχω να πω πως είναι πολύ υποτιμημένο το Vampires, το οποίο είναι μια χαρά horror-comedy με ατάκες να πέφτουν βροχή. Η τριάδα μου Carpenter, επίσης, έχω καταλήξει πως είναι The Thing - Halloween - In The Mouth of Madness, με αυτή τη σειρά.
Σε άλλα νέα, είδα χθες αυτό:
Το οποίο με εξέπληξε θετικότατα. Είχα προετοιμαστεί με σουβλάκια και τα ρέστα για γερή τρασίλα, αλλά απεδείχθη ένα πολύ καλό b movie, το οποίο μάλιστα δεν μαλακίζεται και το βλέπει σοβαρά το θέμα. Αρκετά συμπαγής ταινία, καλή γραφή (John Sayles <3), ουσιαστικά παρουσιάζει ένα σλάσερ με δράστη έναν…αλιγάτορα ντοπαρισμένο με κάθε λογής χημικά. Ωραία φωτογραφία, υπερκομπλέ εφέ για την εποχή (πειστικός ο αλιγάτορας/όχι cgi σαφώς), σενάριο απλό, λιτό και με συνοχή και το κεράσακι στην τούρτα είναι πως πρωταγωνιστεί ο συμπαθέστατος Robert Forster (ο σερίφης Φρανκ Τρούμαν από το τελευταίο Twin Peaks, σε όσους δεν λέει κάτι το όνομα), ο οποίος φαίνεται πως τον γουστάρει το ρόλο και είναι μια πολύ ευχάριστη παρουσία, σίγουρα σκάλες ανώτερος από την μέση ηθοποιία σε ανάλογες ταινίες. Δεν θα μπορούσα να μην κάνω ειδική αναφορά στην σκήνη προς το τέλος της ταινίας, που ο αλιγάτορας έχει ξαμοληθεί στην πόλη και κάνει ντου σε outdoors party και φυσικά τα κάνει όλα πουτάνα και δημιουργείται ένα μοναδικό χάος στην οθόνη. Όσοι γουστάρουν τέτοια και δεν το έχουν δει, ας το κάνουν, πραγματικά πολυ ευχάριστη έκπληξη, καλή ταινία!
Είδα προ ολίγου:
Τιμιότατο come back Άρνι, αρκετά old school προσέγγιση. Και το πιστολίδι του είχε και τις καταδιώξεις και λίγο χιουμοράκι εκεί που πρέπει και μονοδιάστατους κακούς (μακράν η χειρότερη ερμηνεία του Noriega :Ρ) και το FBI κλασικά άχρηστο να τρέχει και να μην φτάνει. Κανένα παράπονο συνολικά. Είμαι και της άποψης πως, εφόσον μερικοί Τιτάνες παίζουν ακόμη σε νέες ταινίες, τότε εγώ ακολουθώ πρόθυμα ακόμα και αν οι εν λόγω ταινίες βγουν ψιλομέτριες (ψιλομέτριες όμως, όχι φόλες :Ρ). Πλησιάζει ο καιρός που δεν θα μπορώ να ευχαριστηθώ καινούριες ταινίες ανθρώπων όπως ο Σβαρτζενέγκερ και θέλω να τους καμαρώνω όσο ακόμα γίνεται και όσο φυσικά κρατούν και μια άλφα αξιοπρέπεια. Για αυτό εννοείται πως θέλω να δω και το τελευταίο Ράμπο, πέρα από completionist λόγους.
3 Likes
Ω να σου γαμήσω, τι μου θύμησες:
4 Likes
Μην με ζηλεύεις πχια, το είδα. Και ήταν εχπληχτικ.
Είδα και το Halloween του David Gordon Green και ήταν πολύ σοβαρό. Μ’ έπιασε εξαρχής με το προφίλ της Λόρι, από την άποψη της εξέλιξης των φαινομενικών happy ends στις κλασικές ταινίες, που κάποιος γλιτώνει και αναρωτιέσαι “καλή φάση, αλλά αυτός τώρα πώς σκατά θα προχωρήσει στην ζωή του;” και… γενικά με έπιασε. Απολαυστικά και όλα τα references/κλεισίματα ματιού στο σύμπαν των ταινιών. Θενκ γιου μαι φρεντς φορ ινσιστινγκ. <3
4 Likes
https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BMjEzMjcxNjA2Nl5BMl5BanBnXkFtZTgwMjAxMDM2NzM@.V1_UY1200_CR90,0,630,1200_AL.jpg
Οκ δεν περιμενα να γελασω(και να συγκινηθω) με μια ταινια για δυο εφηβες, but here we are
Το booksmart ηταν τεσπα
1 Like
Δεν έχω λόγια, από τον σκηνοθέτη του The day of the beast. Must see._
3 Likes
