Μεχ, ελεγα αντε ποτε θα τελειώσει στο τελος χωρια που σημερα προσπαθουσα μια ωρα να θυμηθω ποια ταινια ειδα χτες
δυστηχώς το jiu jistu. ο cage έχει το γέλιο του, η σκηνοθεσία σκαμπανευάσματα, η φωτογραφία θέματα και υπερβολικά φυσικα flare απο ήλιο, που κάνουν overexpose πολλές σκηνές ειδικα στο πρώτο μισό. το σεναριο κουλουβάχατα που περιλαμβάνουν predator (κυρίως) μαζί με μέτρια γυρισμένες πολέμικες τέχνες. Κάποιες σκηνές δουλέυουν, άλλες που τις τραβάει με ευρυγώνιο (για να φαίνεται τι γινεται), δεν φαίνονται τόσο καλά. Υπερμέτριο μοντάζ, κακά έφε που κάνουν μπάμ οτι είναι ψευτικά απο χιλιομετρό. alien, μπάλα και καράτε, i kid you not.
2 Likes
sold, δεν διάβασα παρακάτω 
1 Like
Είδα πολλές ταινίες αυτές τις μέρες δεν ξέρω τι να πρωτογραψω . Και επειδή είμαι από κινητό συγχωρέστε μου την λιτότητα του σχολιασμού
Το πρότεινε ένα παιδί εδώ μέσα , νομίζω ο @apostolisza8 . Λατρεύω το comedy horror και βλέπεται ευχάριστα . Έχει και αυτά τα κλισέ μηνύματα περί ελίτ και πληβείων που πάντα είναι καλοδεχούμενα
Υπερβολικά μεγάλη και με κούρασε . Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακή όμως . Έχει ωραίες ερμηνείες
Κι όμως πρώτη φορά την είδα πριν λίγες μέρες. Ντροπή μου , σπουδαίος Clint Eastwood . Την είχα στο μυαλό μου ως πιο έντονα αντιρατσιστική για κάποιο λόγο , τύπου American history X. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή την εντύπωση είχα. Είναι πολύ πιο “γήινη” και ανθρώπινη με την έννοια ότι ο πρωταγωνιστής είναι γέρος , έτσι έμαθε και δεν κάνει στροφή 180 μοιρών ( προφανώς αναθεωρεί πολλά πράγματα ) και σίγουρα περνάει το μήνυμα του . Κι ας είναι λίγο υπερβολικό το 3rd act
Μου αρέσει η στροφή του Tom Hanks σε based on true story σενάρια . Ξανά Clint Eastwood ( το διαπίστωσα στα credits ) , πολύ μου άρεσε το cgi . Απ’ ότι τσεκαρα μετά ο Eastwood δεν κάνει πολλές παραποιήσεις στο σενάριο σε σχέση με τα πραγματικά γεγονότα , πλην μόνο του ότι για να έχει λίγο ενδιαφέρον η πλοκή η επιτροπή ζοριζει τους πιλότους κάτι που δεν συνέβη στο αληθινό περιστατικό
Είναι πραγματικά πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα, πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι αυτά έγιναν όντως στην πραγματικότητα. Νταξει , εδώ έχει αρκετές ελευθερίες απ όσο διάβασα από περιέργεια αλλά με κράτησε και προφανώς δεν με ενοχλεί καθόλου
Η πρώτη μια ώρα είναι εξαιρετική . Μετά όχι . Απλά όχι . Δεν με νοιάζει αν τα μηνύματα είναι ωραία και καλό είναι να τα περνάνε σε ταινίες. Μπορούν με χιλιάδες καλύτερους τρόπους. Δεν είναι και πρωτάκουστα . Από μένα είναι όχι
Ναι είδα αρκετά τον γίγαντα αυτές τις μέρες . Εδώ παίρνει ένα σενάριο βασισμένο σε πραγματική ιστορία και την έκανε ένα love letter στην υποκριτική σε συνδυασμό με μια τεράστια artistic συγνώμη στην οικογένεια του που τόσα χρόνια ένιωσε ότι παραμελούσε επειδή είναι αυτός που είναι . Νομίζω το έκανε πολύ ωραία. Τεράστιος ως προς αυτό το κομμάτι .
9 Likes
Ο ένοχος είναι ο @Ktn.
Εγώ απλά όρισα την ταινία με το Triptykon: “σατανάς - πίτσα - Τσέλσι Γούλφ”, εξαιτίας του οποίου αλλά και των λόγων που ανέφερες λατρεύω τόσο αυτό όσο και οτιδήποτε σχετικό
Κατά τα άλλα, λατρεύω Γκραν Τορίνο και θα ήθελα να επισημάνω πως το Us είχε τόσες προοπτικές που με εκνευρίζει το πως κατέληξε. Ακόμα. Δηλαδή οκ.
edit για να μην κάνω double post:
Μπορούσε ανά πάσα στιγμή να εξελιχθεί στο απόλυτο κλισέ, εν τέλει δεν το έκανε σχεδόν ποτέ κάτι που της το δίνω γιατί με κράτησε και ας μην μπορώ να αντισταθώ σε ταινία με δάσος και ύπαιθρο. Μεγάλο θετικό η διάρκεια.
Μια από τα ίδια, για κάποιο λόγο πάντα την προσπερνούσα τόσο καιρό, εν τέλει έκατσα και την είδα, καλή ευχάριστη μετριότητα με κακό τέλος.
Σε όλη την διάρκεια προσπαθούσα να καταλάβω αν θέλει να αναδείξει μια αντιδραστική οπτική και ερμηνεία, την θεώρησα επιλεκτικά στοχευμένη σε πλευρά των γεγονότων που μπορεί εύκολα να δημιουργήσει λάθος αφήγημα, το έσωσε πανηγυρικά όμως το φινάλε καθώς και το πείσμα του σκηνοθέτη να χρησιμοποιήσει ως αφηγηματική τεχνική απλά και μόνο τα ντοκουμέντα και την χρονολογική τους διαδοχή. Μερικές φορές ίσως και να υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δίκαιο.
Πακέτο με το νέο επερχόμενο Cadaver είπα να δω και την ομώνυμη ταινία, η οποία, ήταν ένα πιο σκανδιναβικό ωμό και stripped down “Platform” με γενναίες κλεψιές από Werckmeister Harmoniak" που αν και ήταν αρκετά gore (πακέτο με Cadaver λέμε!) με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Λατρεύω ψυχρή σκανδιναβική αισθητική. Μπορεί σε κάποιους να φανεί ιδιαίτερα φλατ, αλλά ήταν αρκετά άμεση για να μην ενοχληθω. Όχι πως είχα ιδιαίτερες προσδοκίες, φταίει και η συγκυρία που την είδα.
5 Likes
+1 εδώ.
1 Like
εμένα μου άρεσε το US αλλά δεν μπορώ να διαφωνήσω με κάποιον που δεν του άρεσε η κατάληξη και το όλο β μέρος γτ ήταν λίγο too much όντως… καθαρά λόγω προσωπικού γούστου νομίζω σε Twilight Zone σειρές και comics τέτοιου ύφους μου άρεσε, παραβλέποντας ή μην δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στα όποια μελανά του σημεία…
2 Likes
Στο φινάλε με ξανακέρδισε, απλά από τη μέση και μετά μέχρι αυτό, ενώ αντιλαμβάνομαι απόλυτα τις αναφορές σε Twilight Zone κλπ, που ίσως και να την κάνουν ένοχη απόλαυση, ένιωσα πως έχασε το στίγμα της, δηλαδή η ταινία κατέληξε να μου αρέσει απλά. Και με νευριάζει αυτό, ειδικά με όσα έθιγε στον πυρήνα της χαχα
3 Likes
το φινάλε σαν φινάλε μου άρεσε και εμένα πολύ, κάπου όντως στη μέση και μετά το ντού στο σπίτι λίγο παραδώθηκε στο να είναι απλά μια καλή ταινία τρόμου κυρίως με ψήγματα μυστηρίου και κοινωνικού προβληματισμού, και δεν μπαλάτζαρε εξίσου πετυχημένα τον κοινωνικό προβληματισμό με το μυστήριο και τον τρόμο, όπως πχ έκανε καλύτερα στο Get Out ο Πηλ καθ’όλη τη διάρκειά του… λίγο όντως μπλέχτηκε με πολλές θεματικές και κάπου έχασε τη δυναμική της και στην πληρότητά της σα ταινία νομίζω
Νταξ περίεργη ταινία, πιο κοντά σε ένα -περίπου- bad movie we love διαμαντάκι την έχω στο νού μου παρά ένα cult διαμάντι όπως ήταν το Get Out…
2 Likes
Ε, τώρα τα λες όπως έχουν
Το Get Out ήταν πολλά πράγματα. Και όλα αυτά τα “πράγματα” είχαν το κατάλληλο ειδικό βάρος για να κάνουν την ταινία ξαιρετικά κρίσιμη, ίσως και για το σινεμά της δεκαετίας.
Κάποτε με ένα φίλο μου συζητούσαμε πως, ίσως και άθελα του Πηλ διαιωνίζονταν θεματικές με έξυπνο τρόπο από αρχαίες τραγωδίες στο Get Out, ίσως κάποια στιγμή να επανέλθω αν τα θυμηθώ/ξανασκεφτώ με κανά (μίνι) σεντόνι.
Και λατρεύω πως ταινίες όπως το Get Out ή το Sorry To Bother You ενώ ανά στιγμές φαίνονται χύμα και πιο campy καταφέρνουν να είναι 100% σοβαρές.
2 Likes
πιέστηκα γτ πραγματικά πιστεύω ότι το US μου αρέσει ξεκάθαρα λόγω προσωπικού γούστου μιας και είναι μια αληθινά προβληματική ταινία
Get Out ομως, ήταν ναι, ταινία για σεντόνι… αυτό το ‘‘now… sink into the floor’’ είναι από τις στιγμές που με σημάδεψαν αυτή τη δεκαετία στον αμερικανικό σινεμά. Ήθελα να πέσω στο πάτωμα σε εμβρυακή στάση μόλις ακούστηκε και να μην κοιτάω ή ακούω τίποτα!
Αλλά ναι ήταν τρομερό που η λίγο campy horror αισθητική παράλληλα έβγαλε προβληματισμό και κοινωνική κριτική τόσα οργανικά και αβίαστα
3 Likes
Γαμωτο εμενα το Sully με εκνευρισε λιγο σεναριακα, δεν φταιει ο Κλιντ σε αυτο, η ταινια σκηνοθετικα ειναι αψογη, αλλα το γεγονος οτι δεν υπηρξε στην πραγματικοτητα κανενα σοβαρο conflict στην πραγματικη ιστορια και επρεπε να βγαλουν απο το κεφαλι τους ενα αρκετα παιδικο ευρημα κατ’εμε ( ναι ρε παιδια, ολοκληροι εμπειρογνωμονες δεν ειχαν λαβει υπ’οψιν τους οτι ο ανθρωπος εχει διαφορετικο reaction time απο τον simulator, σοβαρα τωρα? ) για να γινει ταινια ολη αυτη η ιστορια. Κατα τα αλλα μια χαρα δεμμενη και εξαιρετικα σκηνοθετημενη ηταν.
Ακόμα να το δείτε ή είστε τπτ περίεργοι και σας χάλασε; Δείτε το ε…
true story ? yikes.
Μιση ωρα. Οποιος παίζει ποκερ πρεπει να τη δει. Πολυ σασπενς απο ενα σημειο και μετα. Ο καρχαριας ολα τα λεφτα
4 Likes
24:50, ό,τι καλύτερο μετά τα σκαμπό μου και τα αρχίδια μου
1 Like
Εξαιρετική ταινία με ερμηνειάρες . Βασισμένη σε αληθινή ιστορία . Ένα χωριό στο Μαλαουι στο οποίο οι κάτοικοι που ζουν αποκλειστικά από την γεωργία φτάνουν σε σημεία πείνας και εξαθλίωσης λόγω της ξηρασίας , παρατημένη απ’ όλους και όλα . Ένας 14χρονος με έφεση στη φυσική προσπαθεί με όσα μέσα και γνώσεις από το σχολείο διαθέτει να βρει τρόπους να βοηθήσει τους γονείς του . Ερμηνειάρες
Σιχαίνομαι τα θριλερ με jumpscares που είναι για μένα ό,τι πιο " φθηνό " στο να δημιουργήσεις τρόμο στον θεατή . Που κρατάει και ένα νανοσεκοντ σε σχέση με τον τρόμο που σου προκαλεί η γενικότερη ατμόσφαιρα μιας καλής ταινίας . Το συγκεκριμένο παρόλα μου άρεσε , είναι ένα καλό δυστοπικό θριλερ που σε κρατάει σε εγρήγορση
ήθελα να δω κάτι ανάλφρο να περάσει η ώρα , αλλά δεν αξίζει ούτε γι αυτό . Αν δεν ήταν η θεά Ana de Armas θα το είχα κλείσει
3 Likes
κανα δίωρο μετά το αποπάνω σχόλιο επανέρχομαι με μια αρκετά δυνατή ταινία που στηρίζεται στην ατμόσφαιρα ( αν και έχει jumpscares ) που είναι και ντεμπούτο για τον σκηνοθέτη . Θα αρκεστώ στο ότι είναι ένα κλειστοφοβικό haunting house θριλερ που παίρνει αυτά τα κλασικά στοιχεία horror και τα αναμειγνύει με τον πόνο της προσφυγιάς , τα αδιανόητα τραύματα που αφήνει μια τέτοια εμπειρία και οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή , με το survivor’s guilt , το PTSD με πολύ ωραίο τρόπο . Αξίζει
2 Likes
Μιας και έχω όρεξη, ας γράψω για μερικές ταινιούλες που είδα:
Πάμε στα πανκ πρώτα:
Η πρώτη ταινία της Spheeris μετά το Decline Of Western Civilization I. Ενώ περίμενα ένα λίγο ατίθασο, λίγο ανέμελο coming of age film, τελικά βρέθηκα μπροστά από μια οργισμένη κοινωνική απεικόνιση. Βλέπεις παιδιά (ερασιτέχνες οι περισσότεροι) από κατεστραμμένα σπίτια, γεννημένα σε ένα τοξικό περιβάλλον που προσπαθούν να χτίσουν κάτι μόνα τους. Κόντρα σε κάθε καθωσπρεπισμό και κόντρα σε μια κοινωνία που τους δίνει 0 ευκαιρίες. Γιατί ντύνονται αλλιώς, γιατί είναι περίεργοι τύποι, γιατί διασπούν την κοινωνική αρμονία με ένα σωρό ειδεχθείς τρόπους, όπως με το να θέλουν να παραστούν στην κηδεία ενός φίλου ή με το να θέλουν να αγοράσουν μπύρες από το μίνι μάρκετ. Τέτοιες πρακτικές είναι φυσικά απαγορευμένες όταν είσαι απόβρασμα της κοινωνίας και τολμάς να εμφανίζεσαι σε μια εύρυθμη κοινωνία με έναν τρόπο που δεν αποδέχεται το εν λόγω κοινωνικό σύνολο. Εξαιρετική ταινία, εντελώς ρεαλιστική, πολύ θυμωμένη, είναι zeitgeist σε μεγάλο βαθμό και το πανκ δεν είναι απλά μουσική εδώ, αλλά γενικότερα αισθητική (και δεν μιλάω μόνο για ρούχα).
Επίσης, T.S.O.L γαμώ 
Σε πιο ανάλαφρο κλίμα, εδώ έχουμε ΟΝΤΩΣ ένα coming of age film. Ο Matthew Lillard κουβαλάει όλη την ταινία, ο τέταρτος τοίχος σπάει σε απανωτές σκηνές και το punk είναι απλά η δικαιολογία για την δική του επανάσταση. Σαφώς πιο ανάλαφρο, αν και έχει και πιο σκοτεινές στιγμές, η ταινία σε σημεία είναι εντελώς αυτοσαρκαστική και είναι άκρως διασκεδαστικό να ακολουθείς τον Stevo και την παρέα του σε πάρτυ, σε χουλιγκανιλικια, σε προσωπικες στιγμές, ενώ παράλληλα διαλαλούν την κοσμοθεωρία τους, τι σημαίνει να είσαι πανκ (το βασικό!), γιατί οι rednecks είναι για φάπες και άλλες ομορφιές, για να καταλήξουν σε ένα μάθημα ζωής σχεδόν και να γίνει πλήρως κατανοητό (στους ίδιους, γιατί στον θεατή είναι ηλίου φαεινότερο από νωρίς) πως περνούν μια ύστερη εφηβεία, μια φάση στη ζωή τους και να οδηγηθούν σε ένα μάλλον πικρό τέλος. Ωραία ταινία.
4 Likes
Εξαιρετικός. Πιάσε κι ένα American Hardcore για να δέσει το γλυκό
Προφανώς εδώ μιλάμε για ντοκιμαντέρ, πακέτο με τα δύο από πάνω όμως έρχεται και κολλάει τέλεια σα μια μουσική ματιά από μέσα, κατά κάποιο τρόπο. Δεν είναι ό,τι πιο άρτια φτιαγμένο κυκλοφορεί εκεί έξω, αλλά δεν είναι γυαλισμένο και δεν προσπαθεί να περάσει ως κάποια μεγάλη αντικειμενική αλήθεια.
Το να βλέπεις τόσες μορφάρες να περνάνε και να πετάνε απλά αποψάρες και αναμνήσεις κάτι δεκαετίες μετά είναι τέλειο. Το ακόμα πιο τέλειο είναι ότι φαίνεται πόσο πραγματικά προσγειωμένη ήταν και σε γενικές γραμμές παραμένει η νοοτροπία του χώρου.
Μεγάλο συν το ότι παρά τις μικρές νοσταλγικές ωραιοποιήσεις απέχει έτη φωτός από τις αποστειρωμένες αφηγήσεις που έχουν documentaries με μεγάλες παραγωγές και στούντιο από πίσω.
Not like I’m saying it was qualitatively great, that we were great. What it was, was great.
3 Likes