Δυνατό το Prey, ό,τι έπρεπε για νυχτερινή βάρδια.
Και η μουσική είχε μια αύρα από Mohicans.
O Koreeda “μετακομίζει” από την Ιαπωνία στη Κορέα και κάνει άλλη μια ταινία, σχεδόν ίδια θεματικά με το Shoplifters. 4 ξεχωριστοί χαρακτήρες και ένα μωρό ενώνουν τις μοίρες τους, χωρίς απαραίτητα να το θέλουν, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότυπη οικογένεια. Ο καθένας κουβαλάει τα δικά του μπαγκάζια, το δικό του παρελθόν, ένα επικίνδυνο παρόν αλλά και ένα αβέβαιο μέλλον.
Την έννοια της οικογένειας ψάχνει για μια ακόμα φορά δηλαδή εδώ ο Koreeda. Και για μια ακόμα φορά το κάνει εξαιρετικά. Σε όποιους άρεσε το Shoplifters αυτό εδώ είναι must. Πολλές ωραίες wholesome κινηματογραφικές στιγμές με μόνο αρνητικό ότι σε στιγμές θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το Shoplifters. Αν και ειλικρινά δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε η ομοιότητα.
Από όσο ξέρω σινεμά δεν έχει βγει στα μέρη μας και δεν βλέπω να έχει πάρει κάποια μελλοντική ημερομηνία
Το απέφυγα σινεμά αφού η πρώτη ταινία δεν μου είχε αρέσει καθόλου, δεν την θυμόμουν επίσης καθόλου και δεν είχα σκοπό να κάτσω να την ξαναδώ.
Το μετάνιωσα! Εξαιρετική ταινία, τρελός ρυθμός, όταν πατάει το γκάζι απογειώνεσαι μαζί της. Έχει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές δράσης που έχω δει ποτέ. Παρότι δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα από την πρώτη ταινία, με εξαίρεση φυσικά την μουσική, δεν μπορώ να πω ότι χάθηκα από πλευράς πλοκής. Πίστευα πως θα είναι μια φτωχή έκδοση των τελευταίων Mission Impossible ταινιών αλλά καμιά σχέση (σχεδόν). Τομ αγόρι μου θα μας τρελάνεις όλους.
Το μόνο κακό είναι πως θα με κάνει να δω πάλι την πρώτη και ξέρω πως θα το μετανιώσω. Αλλά δεν πειράζει, πέρασα καταπληκτικά.
5 Likes
Ξεπερνώντας αναίμακτα το υπερεκτιμημένο Μάβερικ 
Πρωτευουσιάνος συγγραφέας/δημοσιογράφος & wannabe podcaster, ψιλοαναγκάζεται να πάει σε μια κηδεία σε κωλοχώρι του Τέξας κι αρχίζει να παίρνει μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς από τα βλαχαδερά. Έχει ωραίες ατάκες που κόβουν σαν ξυράφι και μεγάλες αλήθειες δια στόματος Άστον Κούτσερ. Από τις ταινίες που δεν τις κόβει το μάτι, αλλά αξίζουν πολύ περισσότερο:
1 Like
Έχει ξέπλυμα για Τεξανους rednecks?
Όχι ρε…νομίζω
Τους διακωμωδεί ανελέητα με μια δόση συμπάθειας.
Του στυλ ρωτάει μια wannabe celebrity την ώρα που της φτιάχνει καφέ στην κουζίνα:
How do you take it?
Κι η άλλη απαντάει αβίαστα και φυσιολογικά…
In the mouth
Αλλά είναι αμφίδρομο κι αυτό είναι το ωραίο. Αυτοσαρκάζεται ο σεναριογράφος της ταινίας, το παληκάρι από το The Office νομίζω είναι, και δέχεται κι αυτός πείραγμα που το καταπίνει γιατί καταλαβαίνει πόσο μαλάκας είναι εκεί.
1 Like
Το καταπινει κιολας;
1 Like
Εντωμεταξύ το πιστόλι του Γάλλου Raphael Adolini που είναι το ίδιο με αυτό που δίνει ο Κυνηγός στον Danny Glover στο τέλος του predator 2.
Είδα χθες το Polytechnique του Villeneuve και δεν έχω πάψει να το σκέφτομαι έκτοτε.
Η ταινία αποτελεί μια δραματοποιημένη εκδοχή του École Polytechnique massacre, συμβάν που αγνοούσα προσωπικά. Το 1989 στο Πολυτεχνείο του Montreal εισέρχεται ένα άτομο (απ’όσο κατάλαβα δεν ήταν φοιτητής εκεί) με ένα όπλο στο χέρι με σκοπό να δολοφονήσει γυναίκες. Στο τέλος αυτοκτόνησε και ο ίδιος. Τα κίνητρά του ήταν 100% αντιφεμινιστικά (υπήρχε και suicide letter).
Η ταινία τεχνικά είναι υπέροχη. Ταιριαστό ασπρόμαυρο, εξαιρετική ηθοποιία, σίγουρες, καλοστημένες λήψεις. Η συνολική διάρκεια δεν ξεπερνάει τα 75 λεπτά, ο Villeneuve όμως κατορθώνει τόσο να απεικονίσει το συμβάν, όσο και να μας δώσει μια ιδέα του αντίκτυπου που έχει μια τέτοια εμπειρία σε ανθρώπους που το βίωσαν και επέζησαν. Είναι μια πολύ δύσκολη ταινία, θεωρώ πως ο καθένας που έχει μια εμπειρία από φοιτητική ζωή θα μπει αναπόφευκτα στα παπούτσια των παιδιών που βλέπει στην οθόνη. Η ταινία σε σημεία πλησιάζει τα σύνορα του θρίλερ, αυτό που βλέπουμε δεν διαφέρει πολύ από τις, άκακες συγκριτικά, ταινίες στις οποίες ένας δολοφόνος μπαίνει σε ένα κτίριο και ψάχνει θύματα.
Η κατακλείδα και το επακόλουθο της σφαγής, προσωπικά με διέλυσε καθώς χτύπησε ευαίσθητη χορδή και ένιωθα σαν να οπτικοποιούνται πολλές σκέψεις μου αλλά το κλείσιμο αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας και δείχνει τι θα έπρεπε να πάρει ο καθένας, είτε επιζών της σφαγής είτε θεατής της ταινίας, από τα τεκταινόμενα αυτού του φρικτού γεγονότος.
11 Likes
Το Nope είναι για μένα ένα μεγάλο ναι και παίζει δυνατά να γίνει η αγαπημένη μου ταινία του Peele. Ειδικά το οπτικό/μουσικό κομμάτι είναι αριστουργηματικό. Για το στόρυ δεν θα πω πολλά καθώς πρέπει να το δει κάποιος, αυτό που κρατάω όχι ως αρνητικό αλλά ως χαρακτηριστικό, είναι πως το αλληγορικό κομμάτι που μας έχει συνηθίσει μειώθηκε. Υπάρχει μεν, αλλά δεν πρωταγωνιστεί. Οι σαφείς δε αναφορές της ταινίας σε γουέστερν, μου την έκαναν ακόμα πιο γαμάτη. Δηλώνω ενθουσιασμένος, ακόμα και για την ελάχιστη καθυστέρηση στο πέσιμο των τίτλων τέλους.
3 Likes
Ωραίος ο Elvis αλλά περίμενα περισσότερα από Baz Luhrmann. Η ταινία σκόνταφτε μεταξύ μιας φαντασμαγορικής μουσικής εξτραβαγκάντζας, κοντά στα Moulin Rouge και Romero & Juliet, και μιας τυπικής βιογραφικής hollywood παραγωγής κοντά στο Bohemian Rhapsody. Ωραίος ο ηθοποιός που βρήκαν για Elvis, ωραίος και ο Tom σε ένα διαφορετικό ρόλο αλλά όσο προχωρούσε η ταινία τόσο κούραζε.
Τα based on a true story του Hollywood είναι πολύ κοντά κινηματογραφικά με τις διάφορες βιογραφίες. Και αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Ειδικά όταν βλέπεις σκηνοθέτη Ron Howard. Λίγο όμως που ο ίδιος του κατάφερε να συγκρατηθεί αρκετά, λίγο η ίδια η ιστορία που είναι πολύ δυνατή ομολογώ η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ. Ο Howard δεν κάνει πολλά, εμπιστεύεται την δύναμη που έχει η ίδια η αληθινή ιστορία (φαντάζομαι οι περισσότεροι την θυμάστε κιόλας), και χτίζει την αγωνία σιγά σιγά χωρίς συναισθηματικές υπερβολές και χωρίς να φορτώνει την πλοκή. Οι 2,5 ώρες περνάνε νεράκι. Δύσκολα να σε αφήσει ασυγκίνητο. Ωραίο το cast. Όχι για κλειστοφοβικούς.
4 Likes
Α, ωραία τα γράφετε, εγώ είδα την παρακάτω οικογενειακή κωμωδία μετά από μεγάλη αναμονή και, σήμερα ή αύριο, θα δω το Blade Runner 2049 @apostolisza8, καθώς το πρώτο μου άναψε τα αίματα και θέλω σαν τρελή να δω τη συνέχειά του. Σας θαυμάζω πάντως που γράφετε κριτικές, εμένα μου παίρνει μια ώρα να γράψω τον τίτλο και ας τον έχω μπροστά μου.
3 Likes
Το Blade runner 2049 για μενα ειναι πολυ ανωτερο του πρωτου.Την θεωρω μια απο τις καλυτερες ταινιες που εχω δει ποτε…
1 Like
Κυκλοφορεί ελεύθερος ο Σαμαρείτης του Σταλόνε ε…
1 Like
Οικογενειακή κωμωδία η εργάρα; Την αδικείς… απο τις αγαπημένες μου!
1 Like
Δεν το χω με τις κριτικές και τους χαρακτηρισμούς…αλλά ναι, πράγματι πολύ ωραία ταινία, κωμωδία και δράμα σε τέλεια ισορροπία!
Ειδα το τελευταιο Batman και ηταν σουπερ…παιζει να μου αρεσε περισσοτερο και απο την τριλογια του Νολαν…
2 Likes
Πολυ ωραιο ηταν, κι ο Pattinson μια χαρα, χωρις να ειναι τιποτα το ιδιαιτερο. Δεν μου εμεινε ως ταινια οσο μου εμειναν ενα σωρο αλλες Batman ταινιες. Για μενα το ranking παει καπως ετσι:
- The Dark Knight (2008)
- Batman Returns (1992)
- Batman Begins (2005)
- Batman (1989)
- The Dark Knight Rises (2012)
- Batman Forever (1995)
- The Batman (2021)
- Batman VS Superman (2013)
- Batman & Robin (1997)
To Zack Snyder’s Justice League δεν το βαζω γιατι δεν ειναι αμιγως Batman ταινια, ενω το BvS μπορει και να θεωρηθει σχετικα μια ταινια Batman. Οχι και πολυ ψηλα το The Batman για μενα παντως Την τριλογια του Nolan την θεωρω απιαστη στο συνολο της, και οι ταινιες του Tim Burton ειναι επισης μυθικες.
6 Likes
Ίσως γιατί είναι λιγοοο μεγαλύτερη απ’ ότι πρέπει. Αρεκτα καλή και πάλι.
Καλός ο Pattinson μωρέ αλλά την παράσταση νομίζω κλέβει ο penguin του Farrell και ο Gordon του Wright
Κατά τ αλλά η τριλογία του Νολαν αξεπέραστη και το Batman and robin από τις αγαπημένες μου κακές ταινίες
Και οι ταινίες του Keaton και του Kilmer μια μια χαρά είναι με iconic casting όπως τον τεράστιο Nickolson ως joker και De Vito σαν penguin
BvS το βαριέμαι απίστευτα. Κουβαλάει η wander woman
3 Likes
Συγγνωμη δε θα το σχολιασει κανενας αυτο ?
Η δικη μου λιστα ειναι καπως ετσι
- Batman Returns (1992)
- The Dark Knight (2008)
- Batman (1989)
- The Dark Knight Rises (2012)
- The Batman (2021)
- Batman Begins (2005)
- Batman Forever (1995)
- Batman & Robin (1997)
- Batman VS Superman (2013)
*edit: 5 με 6
2 Likes
Κομμάτια να γίνει
- Batman Returns (1992)
- The Batman (2021)
- Batman (1989)
- Batman Begins (2005)
- The Dark Knight (2008)
- Batman Forever (1995)
- Batman & Robin (1997)
- Batman VS Superman (2013)
- The Dark Knight Rises (2012)
Το καλό με τις ταινίες Batman, είναι ότι δεδομένων προσωπικών προτιμήσεων, γούστου και άποψης, υπάρχει σχεδόν μια για τον κάθε θεατή + κάθε μια και για τα πολλά, διαφορετικά πορτρέτα του χαρακτήρα, όπως αυτά άλλαζαν ανα διαστήματα στα comic (και χώρος για αρκετά ακόμα)
4 Likes