Χθες
6 Likes
2nd favourite Χ-men ταινία για μένα (Πρώτη είναι το First Class). Την ξαναείδα μετά από 2-3 χρόνια.
Έχει αρχίσει να φαίνεται η ηλικία της πλέον, τα εφέ και η ποιότητα εικόνας τώρα έχουν πάει σε άλλο επίπεδο πλέον.
ΑΛΛΑ παραμένει μια πάρα πολύ καλή περιπέτεια, χωρίς πλοτ χόουλς, με τους χαρακτήρες να παίρνουν λογικές απόφασεις και πολλέ μικρές ιστορίες να εξελίσονται ταυτόχρονα.
Δυστυχώς το Χ-men 3 Last Stand δεν ήταν στο ίδιο επιπεδο. Και οι X-men μας δώσαν πολλές πατάτες στη συνέχεια (X-men origins, Apocalypse, Dark Phoenix, The Wolverine) αλλά και κάποιες πολύ καλές ταινίες όπως το Λόγκαν, days of future past και τον Deadpool.
1 Like
Είδα χθες το βραδάκι το Glass Onion στο netflix, πολύ χαλαρό και όμορφο διωράκι, η ταινία κύλησε νερό και νομίζω μετά από καιρό είδα ταινία που είχε τόσες “εκπλήξεις”. Συστήνεται ανεπιφύλακτα
Μάλιστα πρέπει να υπήρχαν τουλάχιστον 5 παύσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας, γιατί κατάλαβα ότι ήταν στις Σπέτσες από το βανάκι του Ποσειδονιον που είχα μείνει κι εγώ και μετά είπε ότι είναι στο Ιόνιο το νησί, και μετά ψάχναμε για ποιο λόγο κάνανε αυτό το λάθος. Ήμαστε τόσο invested που ψάξαμε να δούμε αν πήραν κάποιον Έλληνα στην ταινία, ανοίξαμε maps να δούμε που ξεκινάει το Ιόνιο και πήρα τηλ τον πατέρα μου να μου πει με πόσους κόμβους μπορεί να πάει ενα γιοτ για να δούμε αν γίνεται σε 2 ώρες Σπέτσες-Ιόνιο και σιγουρευτηκαμε ότι ήταν απλά ένα ξεδιάντροπο λάθος όταν κάθονταν στο παγκάκι ο Μποντ με την δίδυμη και είδαμε το φάρο που σημαίνει πως δεν μπορεί να είναι στο Ιόνιο το νησί, για να μας εκπλήξει το σενάριο μερικές σκηνές αργότερα
7 Likes
Απ’ όσα λένε οι περισσότεροι, το Glass onion πρέπει να είναι ΓΤΠΚ.
Οχι ότι το Knives out ήταν πολύ καλύτερο…
Στο θέμα μας:
1 Like
Εντωμεταξυ, καπου εκει καταλαβαινεις ποσο χαζοβιολης ειναι ο RJ. Για μια ακομα φορα, για μια ακομα ταινια… plot twist μονο και μονο για το plot twist, και διχως κανενα βαθος, μηδενικα θεμελια, καμια σκεψη. Αν ενας ανθρωπος ειναι χαζος, οπως και καλα ειναι ο Εντουαρντ Νορτον στο Glass Onion συμφωνα με τον κουτοπονηρο Benoit Blanc, τοτε ΔΕ θα ηξερε καν την λεξη Ιονιο για να περιγραψει το Αιγαιο πελαγος… εκατσε δηλαδη ο παπαρας ο RJ και ανοιξε εναν χαρτη, και ειπε “χου χου χου, ειμαι τοσο εξυπνος, θα βαλω τον Νορτον να πει πελαγος Χ αντι για πελαγος Υ” , διχως καμια δοση ρεαλισμου.
Το Knives Out εχει ως βασικο plot device μια τυπισα που εχει τοσο μεγαλη αποστροφη για το ψεμα, που κανει εμετο οταν λεει ψεματα. Το Glass Onion εχει ως βασικο plot device υδρογονο σε στερεα κρυσταλλικη μορφη που ειναι πηγη απεριοριστης ενεργειας, αλλα με κινδυνο να εκραγει (απλα cringe μεχρι τελικης πτωσεως)
1 Like
Διάβασα το rant παραπάνω λίγο μετά αφού πόσταρα, αλλά ναι έχεις δίκιο, για ποιο λόγο να πει Ιόνιο, σου λέω καθόμασταν μισή ώρα με τη μλκια να δούμε τι έχει γίνει. Αλλά ήταν μια χαρά χαλαρή ταινία
1 Like
σωστή επισήμανση , 100% μαζί σου
Γενικά φθηνά plot twists. Χωρίς λόγο ύπαρξης
Δεν θα πω ότι έχασα 2 ώρες από τη ζωή μου . Το πρώτο μου άρεσε
1 Like
X-men days of fututure Past - The rogue cut
Η γυναίκα, για κάποιο λόγο θέλει να ξαναδει όλες τις ταινίες X-men οπότε έχουμε κάτσει και τις βλέπουμε. Ισως και να γουστάρει να βλέπει τον νταγλαρά τον Χιού.
Επόμενη, θέλει να δει την πρώτη. Συμφώνησα. Απόκαλιψ και Νταρκ Φίνιξ δεν έχει, τζάμπα πήγαν τα λεφτά στο σινεμά, δεν θα ξαναπάει τζάμπα και ο χρόνος μας.
Υπάρχει λοιπόν και το Rogue cut (δεν το ήξερα). Η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή της Rogue δεν προσφέρει τίποτα στην ταινία πέρα από κάποιες μικροαλλαγές στην πλοκή και φαίνεται λογικό που την κόψαν εντελώς από το σινεμά λόγω διάρκειας.
Η βασική διαφορά είναι ότι δίνεται πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο ψυχισμό της Μυστίκ. Υπάρχει μια εντελώς κομμένη σεκάνς που πάει στο σχολείο και καταστρέφει το Σερίμπρο και ερωτοτροπεί με τον Μπιστ κ έχουν μια κουβέντα περί διακρίσεων, ομορφιάς, αποδοχής κτλ. Και γενικά υπάρχουν συζητήσεις περί ελεύθερης βούλησης, ειρήνης, αποδοχής, κτλ οι οποίες δεν υπήρχαν καθόλου στην αρχική ταινία.
Μου άρεσαν οι προσθήκες, έδωσαν κάποιο βάθος στην ταινία χωρίς να χαλάει η περίπετεια.
Αυτά
First Class & Days Of The Future Past ατοφια δεκαρακια στο ειδος τους.
Πολυ καλο το Apocalypse, ενα κλικ πιο κατω, ανετο 9αρακι.
Το Dark Phoenix ηταν δυστυχως απλα ανευρο και δεν μου εμεινε ουτε μια σκηνη.
2 Likes
First Class και Days of future past είναι όντως πολύ καλές ταινίες.
Το Dark Phoenix είναι μια ζαζομάρα.
Το Απόκαλυψ είναι επίσης μια πατάτα.
Δεν ξέρω πόσο πιστό είναι σε σχέση με τα comics, αλλά εξαρχής η ιστορία μπάζει. Έρχεται ο Απόκαλιψ και πρέπει να διαλέξει 4 δυνατούς mutant Ιππότες και οι 2 που διαλέγει είναι ο Angel και η Psylocke… πόσο άκυρες επιλογές.
Εκεί που πάσχουν και οι 2 ταινίες είναι ότι κάνουν φόκους υπερβολικά στους 2 κεντρικούς “κακούς” και έχουν μάχες οι οποίες δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο/σκοπό (stake, δεν μου έρχεται στο μυαλό η λέξη) πέρα του να νικήσουμε τον κακό, δεν υπάρχει κάτι άλλο, πιο ουσιώδες, από πισω.
Ναι αλλά όταν τους κάνει upgrade από πίσω παίζει το Four Horsemen 
2 Likes
1 Like
Ξαναβλέποντας το επικό Boardwalk Empire, είπα να κάνω διάλειμμα να δω ταινίες κι έσπασε ο διάολος το ποδάρι και η αλληλουχία αυτών ήταν δολοφονική:
Δε νομίζω να υπάρχει πιο κατάλληλος συνδυασμός ταινιών. Για το δεύτερο δε, έχω την αίσθηση πως ο Μαστρο - Έστλουντ παίζει να χει δει την 1η σεζόν του White Lotus. Αν σας βγάλει ο δρόμος, δείτε το ένα μετά το άλλο.
2 Likes
Το triangle το είχα δει σινεμά και σήμερα σκεφτόμουν να δω το menu, κοίτα να δεις!
…Είδα πρόσφατα το glass onion, δεν θέλω να πω πολλά, μόνο ότι πέρασα την μισή ταινία να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΟΝΙΟ ΑΥΤΟ ΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ GET YOUR FACTS STRAIGHT
2 Likes
Λίγα posts παραπάνω
2 Likes
Χαχαχαχαχαχα μα πραγματικά!!
Α επίσης, Kate Hudson σ’αγαπώ.
1 Like
Γιορτές έπαιξαν πολλές κλασσικές -και εναλλακτικά κλασσικές- Χριστουγεννιάτικες ταινίες, που δεν έχει νόημα να αναφέρω ξανά και ξανά, οπότε πάω σε ότι είδα και δεν ήταν στο χριστουγεννιάτικο κλίμα ή πρόγραμμα:
Επιτέλους Glass Onion, μετά από την αδικαιολόγητη απουσία διανομής στις ελληνικές αίθουσες (μιας ταινίας που γυρίστηκε σε Ελλάδα και η προηγούμενη ήταν στις top του εγχώριου box office 2019).
Rian Johnson πιστός στο ύφος του, να ανατρέπει τις παραδοσιακές νόρμες κινηματογραφικών ειδών και στη συνέχεια να τις επαναδομεί ανανεωμένες και φρέσκιες -και κυρίως 100% πιστές στις αρχικές τους συνθήκες- συνεχίζει το franchise του Knives Out με το πνεύμα της Agatha Christie σε κάθε δευτερόλεπτο να διέπει την νέα περιπέτεια του Benoit Blanc (ευτυχώς για τον Craig, που έφαγε 20 χρόνια να παίζει τον Bond και να ακούει γκρίνιες όντας πρωταγωνιστής σε μια σειρά ταινιών που ξεκίνησε τρομερά αλλά σταδιακά κούρασε πολύ, βρέθηκε ένας ρόλος σε ένα franchise που πραγματικά τον απογειώνει διαρκώς και δείχνει ότι μπορεί να κουβαλήσει πάνω του όσες ταινίες χρειαστεί) η οποία, αν και δεν φτάνει για εμένα την πρώτη ταινία, συνεχίζει να χτίζει ένα διασκεδαστικότατο σύμπαν whodunit καταστάσεων με όρεξη, πρωτοτυπία και κυρίως αυτοπεποίθηση.
Μου άρεσε που πάλι βρήκε χώρο -και από ότι φαίνεται αυτό τείνει να γίνει μια από τις βασικές συμβάσεις της σειράς- να σατυρίσει λίγο μια ιδιαίτερα αρνητική κάστα ανθρώπων, δηλαδή τους enterpreneurs και social media kings (οι οποίοι πήραν τη σκυτάλη από την medium ξενοφοβική σάπια Αμερικανική πυρηνική οικογένεια της πρώτης ταινίας) με έναν πολύ ευφάνταστο τρόπο: φέρνοντας σε πρώτο πλάνο την ημιμάθεια τους και ταυτόχρονα στηρίζοντας την όλη πρόκληση της ταινίας -την επίλυση του μυστηρίου δηλαδή- σε αυτή. Στηρίζοντας όμως την λύση του μυστηρίου στις πράξεις/λεγόμενα ανθρώπων φτωχών σε αντίληψη ή χαμηλού επιπέδου -που έχουν μονάχα χρήματα και ανήθικες φιλοδοξίες να επιδείξουν- ο τοίχος της πρόκλησης γίνεται κάπως διάφανος για τον ερευνητή της αλήθειας και η λύση πίσω από αυτόν ξεχωρίζει σχεδόν με το καλημέρα -εξού και το γυάλινο κρεμμύδι του τίτλου, καθώς και η επιλογή να αφεθεί τα ενοχοποιητικά στοιχεία στην αντιληπτική ικανότητα του θεατή, από πολύ νωρίς στη ταινία. Αν μη τι άλλο πρωτότυπο σαν σύλληψη, διασκεδαστικό και αρκούντως στιβαρό ώστε να κρατήσει μια ταινία 2 και κάτι ψιλά ωρών.
Μπορεί να χάνει, όπως είπα, η νέα αυτή ανάγνωση του μυστηρίου σε… μυστήριο (γιατί σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, μου αρέσει το πατροπαράδοτο whodunit, όπως εκείνο της πρώτης ταινίας) αλλά αν μη τι άλλο δεν μπορώ παρά να επαινέσω την δουλειά, την έμπνευση και κυρίως, όπως είπα νωρίτερα, την αυτοπεποίθηση που κινείται η ταινία αυτή τη φορά, σε μια πιο προβλέψιμη κατάσταση ελαφρώς εσκεμμένα αλλά χωρίς να αφαιρεί τίποτα από την φύση της αυτή καθαυτή!
Το κομμάτι που λίγο δεν με έπιασε 100%, ήταν αυτό της τρίτης πράξης και η μικρή υπερβολή της κλιμάκωσης/δικαιωσης, κάτι που όμως δεν μου στέρησε την απόλαυση της συνολικής εμπειρίας!
Σε επίπεδο ερμηνειών όλοι ήταν απολαυστικοί, με αποκορύφωμα προφανώς τον Craig -που του δίνει και καταλαβαίνει- και την νεαρή companion in crime του, ενώ σε δεύτερη μοίρα η Kate Hudson και Dave Batista ήταν σουπερ στους ημί-παρωδιακούς τους ρόλους. Extra credit σε Ed Norton -και wing wing σε όποιον έπιασε με τη μια, την σύνδεση του χαρακτήρα του με το Magnolia του PTA και έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα με τον οποίο θα μπορούσαν να είναι συγγενείς.
Αυτά σε γενικές γραμμές, χαίρομαι που ο Johnson δείχνει διαρκώς ότι δεν χτυπήθηκε ανεπανόρθωτα από το τσουνάμι που ξεσήκωσε η πιο παλιμπαιδίζουσα τοξική κοινότητα του Γαλαξία πριν μερικά χρόνια -ένα δείγμα ακόμα του ότι κανείς δεν νοιάζεται- αλλά είναι master at his own game και παράγει διαρκώς νέο υλικό σε καλή ποιότητα και συχνότητα -και σε λίγες μέρες ντεμπουτάρει το mini series του, με τίτλο Poker Face και την Natasha Lyonne με ένα τρελό cast δίπλα της, τύπου crime of the week κωμωδία μυστηρίου με φοβερό trailer- όπως και ότι, αν και λοβοτομημένος, μπορώ να απολαμβάνω μια στις τόσες τέτοιες διασκεδαστικές μαζικής κατανάλωσης ταινίες, ανάμεσα στην Disney σαβούρα του MCU, SW και λοιπόν σάπιων ανακυκλόμενων franchises.
Μέχρι την επόμενη περιπέτεια του Benoit Blanc λοιπόν!
Είδα όμως και από καθαρή σπόντα -γιατί του trailer μου είχε φανεί επική σαπίλα με την κακή έννοια- με παρέα στις γιορτές το Deadly Night, το οποίο ήταν… μια επική σαπίλα με την κακή έννοια. Γενικά κάποιος πρέπει να πει σε όλους αυτούς που γυρίζουν τέτοιες ταινίες ότι cult γίνεσαι, δεν γεννιέσαι. Και οκ, τα trivia και τα προφανέστατα easter eggs σε κλασσικές ταινίες που το ίδιο θέλει να αποτελέσει homage, μπορεί να έχουν πλάκα σε μια φαινομενική πρώτη ανάγνωση αλλά στο τέλος σου μένει η επίγευση ότι ο πραγματικός σκοπός της ταινίας ήταν όντως αυτή η κατεύθυνση και όχι ο αυτονόητος…να είναι δηλαδή μια ταινία που πατάει στα πόδια της και έχει μια ταυτότητα.
Δεν είναι ότι πέρασα άσχημα, γιατί το είδα με παρέα και οκ, λες μαλακίες δυνατά, κοροϊδεύεις, τρολάρεις κτλ + είχε κάποιες καλές ιδέες/προθέσεις, αλλά αυτά τα κάνω και με ταινίες πιο πρωτότυπες και πιο γνήσιες από αυτήν. Ε και στο τέλος της ημέρας, είναι λίγο μαλακία να έχεις μια καλή ιδέα και να την αναλώνεις αποκλειστικά σε μια ανέμπνευστη παρέλαση trivia και homages, με generic δράση, αδιάφορους χαρακτήρες και αναιμική σκηνοθεσία.
Τέλος έπαιξε και Bullet Train, γιατί γιορτές + σαπίλα από ότι φαίνεται πάνε μαζί, άνισο και εν τέλει αρκετά μέτριο flick δράσης που και αυτό κάπως χάνεται μέσα στις επιρροές και τα homages του -πιο διασκεδαστικό όμως σίγουρα από το Deadly Night.
Εξακολουθώ να έχω στο standby το Blonde και Athena αλλά για κάποιο λόγο να κωλώνω να πατήσω play, ίσως μέχρι τέλος του μήνα να ψηθώ κάποιο ΣΚ να τσεκάρω επιτέλους…
8 Likes