θα αναπτύξω από βδομάδα, μάλλον το είδαμε διαφορετικά 
1 Like
Τις τελευταίες μέρες είδα αρκετές ταινίες. 2 λόγια για μερικές που θυμάμαι τώρα.
Call Me Chihiro
Του Netflix. Όμορφη Ιαπωνική παραγωγή, χαμηλών τόνων δράμα με την πρωταγωνίστρια σε ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης. Ταινία πιστή στις αρχές ενός Kore-eda, σε ότι αφορά την σκηνοθεσία τουλάχιστον και λιγότερο τις θεματικές. Ίσως η καλύτερη ταινία που έχω δει φέτος, όμορφη, μελαγχολική και παρά την διάρκεια δεν κουράζει καθόλου. Η πρωταγωνίστρια ειδικά σε κερδίζει εύκολα, και σαν ηθοποιός και ως χαρακτήρας.
Eat Drink Man Woman
Μια από τις πρώτες ταινίες του Ang Lee. Οικογενειακή κωμωδία/δράμα που ασχολείται με την σχέση ενός πατερ φαμίλια, γνωστού σεφ, με τις 3 κόρες του. Πολύ φαγητό (τον αν θα σας ανοίξει η όρεξη εξαρτάται με το πόσο καλές σχέσεις έχετε με την ασιατική κουζίνα), ωραίες εναλλαγές δραματικών με πιο κωμικών στιγμών σε μια αρκετά wholesome ταινία.
Ant-Man 3
Ότι χειρότερο έχει βγει από την Marvel. Δεν βλέπεται μέχρι το τέλος με τίποτα.
Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves
Εδώ μου έκαναν εντύπωση οι πολύ καλές κριτικές που πήρε. Για λίγο το έχασα σινεμά. Δεν είναι όσο καλό ακούγεται έξω πάντως αλλά περνάς αρκετά καλά. Καμιά σχέση με τις ταινίες που είχαν βγει τα προηγούμενα χρόνια. Ωραίος ο Pine δίνει αρκετή γοητεία στον χαρακτήρα του. Not bad αλλά θα ξεχαστεί γρήγορα. Ίσως το πιο hardcore κοινό του D&D να γουστάρει λίγο παραπάνω.
A Good Person
Νέα ταινία από Zach Braff (σκηνοθετικά). Δράμα που περιστρέφεται γύρω από ένα ατύχημα και τον τρόπο που έχει επηρεάσει τις ζωές αυτών που έμειναν πίσω. Όχι κάτι σπουδαίο η πρωτότυπο, ξεχωρίσει για τις ερμηνείες, κυρίως της Florence Pugh αλλά και του Morgan Freeman. Λίγο καλύτερο σενάριο να είχε, κυρίως στους διαλόγους.
UFO Sweden
Σουηδικό Sci-fi που ψάχνει εξωγήινους. Προσπαθεί να δώσει το κάτι διαφορετικό, έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά συνολικά δεν ξεχωρίζει. Μπλέκει και αρκετά πράγματα στο σενάριο του από ένα σημείο και μετά. Η πρωταγωνίστρια μου φάνηκε κάπως εκνευριστική ώρες ώρες, στο υπόλοιπο team βρήκα περισσότερες συμπάθειες.
Hopeless Situation
Εδώ με ξεγέλασε το υψηλό σκορ στο IMDB, σε πολύ λίγες ψήφους βέβαια, κάτι που δεν πρόσεξα για κακή μου τύχη. Παραγωγή επιπέδου asylum, ίσως τα χείροτερα cgi που έχουν υπάρξει σε ταινία, και είναι και πολλά, και ένας σκηνοθέτης που έδινε την κάμερα μόνο σε όσους ήταν πιωμένοι. Σοβαρά με έπιασε πονοκέφαλος στο πρώτο τέταρτο. Όποιος αντέξει πάνω από 30 λεπτά είναι ήρωας. Την αναφέρω εδώ περισσότερο προειδοποιητικά.
To Catch a Killer
Ωραία αστυνομική περιπέτεια τύπου βρείτε τον δολοφόνο. Καλά περνάς, έχει ωραία ατμόσφαιρα, καλές ερμηνείες και κρατά καλά την ένταση μέχρι τέλους. Την ευχαριστήθηκα αρκετά κυρίως επειδή είχα καιρό να δω μια καλή ταινία του είδους που να μην βασίζεται σε κλωτσομπουνίδια.
A Long Walk
Ιαπωνικό δράμα με αρκετά βαρύ θέμα, κακοποίηση παιδιού. Δεν προσπαθεί να σε σοκάρει όμως, παρότι υπάρχουν 1-2 κάπως σκληρές σκηνές. Μένει στην σχέση που αναπτύσσει το κοριτσάκι με ένα ηλικιωμένο γείτονα ο ποιος κουβαλάει τους δικού του δαίμονες. Σε στιγμές γίνεται πολύ συγκινητική. Στο μεγαλύτερο μέρος κρατάει χαμηλούς τόνους αν και δεν λείπουν και οι πιο μελοδραματικές στιγμές. Ο σκηνοθέτης είναι άγνωστος και όπως βλέπω οι ταινίες του γενικά δεν έχουν πάρει και καμιά μεγάλη αναγνώριση. Αυτή εδώ αξίζει πάντως.
The Super Mario Bros. Movie
Πολύ ωραία μεταφορά του video game της Nintento. Αν και το target group είναι από 15 και κάτω οι παλιοί gamers GameBoy και NES θα την καταβρούν. Η ταινία προφανώς έχει γίνει από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει ώρες παίζοντας Mario. Πολλές λεπτομέρειες σε μουσική και σενάριο. Όσοι δεν έχουν επαφή με τα παιχνίδια ωστόσο ίσως να βαρεθούν. Γενικά πάντως βρίσκεται στα επίπεδα των animation ταινιών της Illumination.
3 Likes
Πιστευουμε πως τρωνε ο,τι εχει ποδια και δεν ειναι τραπεζι!
Τι εννοείς;
Summary
1 Like
Νομίζω ότι είδες όσες ταινίες έχω δει συνολικά την τελευταία τριετία. Για καλό το λέω φυσικά, ζηλεύω, δεν προλαβαίνω να δω ούτε μια το δίμηνο.
1 Like
Ας ξεχαστώ λίγο απ την πίκρα μου για τις εκλογές και το final four…
Στρώθηκα επιτέλους και είδα το άρωμα γυναίκας. Γενικά βαριέμαι τα δράματα και με κουράζουν πολλές ταινίες που πατάνε και ξεπερνάνε τις 2:30 ώρες αλλά εδώ πέρασε νεράκι η ώρα. Πατσίνο δίνει ρέστα και για μένα κάνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Και όχι δεν το λέω επειδή είναι η μόνη ερμηνεία του που κερδίζει όσκαρ. O άνθρωπος έκανε τρομερή έρευνα για να παίξει ρεαλιστικά τον τυφλό. Αν δεν είναι αυτό η επιτομή του “όλα για την τέχνη” δεν ξέρω τι είναι
Και ο (τότε) πιτσιρικάς παίζει πολύ καλά τον ρόλο του φιλότιμου και αμήχανου λυκειόπαιδου. BTW έσπαγα το κεφάλι μου να βρω που αλλού τον έχω δει . Δυστυχώς γι αυτόν η ταινία που προσπαθούσα να θυμηθώ ήταν το batman & robin 
ΥΓ Πόσο ΧΥΝ ήταν η ομιλία στο τέλος. Πως τους ταπείνωσε έτσι; Λες και μπήκε γκολ πανηγύρηζα
5 Likes
Είδα αυτό από τον φοβερό και αγαπημένο John Sayles. Πρωταγωνιστεί ο Joe Morton (τυπάρα, θα τον ξέρετε σίγουρα ως τον τύπο που έφτιαξε το Skynet στο T2), o οποίος είναι ένας εξωγήινος που προσγειώνεται στο Χάρλεμ και προσπαθεί αφενός να αφομοιώσει όλα όσα βλέπει γύρω του, αφετέρου να ξεφύγει από κάποιους σκιερούς, απειλητικούς γαλαξιακούς bounty hunters.
Ο Morton και το background του Harlem κουβαλάνε όλη την ταινία, η οποία γενικά είναι light με πολύ ωραίες και έξυπνες κωμικές στιγμές, αλλά παίρνει τον εαυτό της αρκετά σοβαρά και τα θέματά της είναι κομματάκι πιο σκοτεινά από το ύφος της. Ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να μιλήσει (αλλά μπορεί να ακούσει και να κατανοήσει την γήινη ομιλία), έχει κάποιες δυνάμεις (όχι κάτι fancy, low budget ταινία και δεν στηρίζεται στο sci fi κομμάτι της) και, πρακτικά, παρατηρούμε το ταξίδι του ενώ μαθαίνει πως δουλεύουν τα πράγματα στον πλανήτη μας, γνωρίζοντας διάφορους χαρακτήρες στην πορεία του. Υπάρχουν φανταστικές φάτσες, το αστικό vibe αποδίδεται εξαιρετικά, ενώ παρά το ότι υπάρχουν ενδιαφέροντες παραλληλισμοί με διάφορα θέματα (μετανάστευση κυρίως και πιο φανερά, αλλά ακόμα και την προσπάθεια να βρεις έναν τόπο να ανήκεις, σε πιο γενικό πλαίσιο), η ταινία έχει πολύ δυνατή κινηματογράφιση που της επιτρέπουν να βιωθεί και σε ένα πιο χαλαρό πλαίσιο, αν κάποιος θέλει απλά να χαλαρώσει και να απολαύσει μια καλογραμμένη κωμωδία.
Τέλος, δεν μου βγαίνει από το μυαλό πως οι bounty hunters (ένας εκ των οποίων ήταν ο ίδιος ο Sayles) επηρέασαν φουλ τον Lynch. Σαν κοψιά, κινησιολογία, εκφράσεις, ύφος, κραυγές (θα καταλάβετε αν το δείτε) ένιωθα πως βλέπω το blueprint της παραξενιάς κάποιων χαρακτήρων στο Twin Peaks (ίσως και στο Blue Velvet). Από τις πιο Λυντσικές φιγούρες που θυμάμαι, πριν καλά καλά εδραιωθεί ο Lynch στο ύφος που διέπρεψε.
5 Likes
Κλασική ταινία τρόμου του 1992 με τη Virginia Madsen και τον Τony Todd.
Είχε κάποιες καλές στιγμές, δε μετάνιωσα που την είδα. Ίσως δω και τα 2 από τα 3 sequel στα οποία παίζει ο ίδιος “κακός”.
1 Like
Είπαμε, ταινίες που δολοφονούνται ναζί είναι αγαπημένες, οπότε μετά από το Sisu η πιο ενδεδειγμένη συνέχεια είναι μια διασκεδαστική κι ενίοτε ανάλαφρη ταινία μέσα στη σοβαρότητά της. Το πρώτο ίσως γερμανικό γουέστερν περί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
7/10
2 Likes
Δεν την είδα στην tv, αλλά σε προβολή του πολιτιστικού τομέα της πανεπιστημιακής λέσχης στα Προπύλαια. Πρόκειται για την ταινία “Ας περιμένουν οι γυναίκες” σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσιώλη. Γενικά πολύ ωραία εμπειρία η υπαίθρια προβολή της καλτ αυτής ταινίας μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Η ταινία έχει στοιχεία road movie, κωμικές στιγμές, σουρεάλ διαλόγους και χαρακτήρες, αλλά και κοινωνική κριτική για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Ο Ζουγανέλης, ο Μπουλάς και ο Αργύρης Μπακιρτζής (από τους Χειμερινούς Κολυμβητές) ενσαρκώνουν τους βασικούς χαρακτήρες, τρεις μπατζανάκηδες που ταξιδεύουν για να βρουν τις γυναίκες τους που τους περιμένουν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους συμβαίνουν πολλά, από ερωτικές απογοητεύσεις μέχρι αποκαλύψεις για μέλη της οικογένειάς τους και ασυγχώρητες πράξεις που είχαν κάνει (a.k.a. ψήφισαν το λάθος κόμμα στις εκλογές). Αυτό που μου άρεσε ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν τις καταστάσεις αυτές οι δύο από τους ήρωες, επειδή ήταν ο λιγότερο ψύχραιμος τρόπος. Άλλωστε πόσες φορές όταν μαθαίνουμε μία αλήθεια που έπρεπε να ξέρουμε δεν θέλουμε να ανοίξει η γη ή η θάλασσα να μας καταπιεί; Ευτυχώς ο ένας είναι εκεί για τον άλλο, συνεφέρουν ο ένας τον άλλο στα δύσκολα, ο πιο ψύχραιμος της παρέας τους βομβαρδίζει με τις δυσοίωνες και κυνικές προβλέψεις του, αλλά έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Στο τέλος ξεκουράζονται λίγο ακόμα και αφήνουν τις γυναίκες τους να τους περιμένουν. Τελικά δεν καταλαβαίνεις τι ενώνει αυτούς τους τρεις, διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους, το ότι παντρεύτηκαν τρεις αδελφές ή ότι συναντήθηκαν σε μία χρονική στιγμή και έζησαν μαζί όλες αυτές τις καταστάσεις.
Κερασάκι στην τούρτα οι δύο γιαγιάδες που έβαζαν στο CD player όλα τα λαϊκά της εποχής, τα οποία ήταν στοχευμένα σε κάθε σκηνή της ταινίας.
14 Likes
Που να τη δεις και με το κανονικο τελος δηλαδη… Νομιζω εχει προβληθει δυο φορες δημοσιως, μια στο ντεμπουτο της ταινιας στο φεστιβαλ Θεσσαλονικης και μια πριν μερικα χρονια σε μια προβολη και των τριων ταινιων της τριλογιας στην Ααβορα! Πειτε αν υπαρχει και καμια αλλη, πονταρω σε @Lupin-αρα!
2 Likes
Correct in both, αν θυμάμαι καλά είχες πάει και εσύ Ααβόρα σε αυτό το επικό 6ωρο ε;
Φοβερή η αντίδραση όλων μας όταν η ταινία συνέχιζε ναι παίζει μετά το «φινάλε», όπως φοβερός και ο Τσιώλης από τον εξώστη μετά, «ωππ δεν το περιμένατε εε;;» 
Summary
Το ξέρετε υποθέτω, μιας και το έχω αναφέρει μάλλον ξανά αν δε κάνω λάθος, ότι το bachelor που διοργάνωσα στον μπίστη και κουμπάρο Κάστρο προ… 7ετίας νομίζω ( ; ), ήταν ένα road trip - re-create του Ας Περιμένουν οι Γυναίκες ε;
Βρήκα με πολύ κόπο -και ένα δυό τηλέφωνα 
-το soundtrack, φτιάξαμε αντίστοιχου ύφους εναλλακτικό soundtrack επίσης, κλείσαμε ξενοδοχείο Σαλονίκη και ανεβήκαμε οδικώς από Αθήνα 4 μέρες, πήγαμε καζίνο για 36 κόκκινο, πήγαμε Βόλβη κ κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι για φραπέ σκέτο -δικαίωμά μας-, παραλίγο να προκύψει από το πουθενά θέμα τύπου «Κατάλαβες τι κάνει ο Θεός; Φτιάχνει τέτοια πλάσματα και μετά τ’ αφήνει αδέσποτα και δεν τον νοιάζει αν εμένα μου κόβει τα πόδια.» και γενικά το ζήσαμε σε βαθμό επικίνδυνης ταύτισης -από πολλές απόψεις .
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Summary
Και επανέρχομαι στο οικονομικό.
Τι κάνεις όταν πλακώσουν τα γραμμάτια αυτοκινήτου;
Οι ακάλυπτες επιταγές από μπουτίκ, κοσμηματοπωλεία, νυχτερινά κέντρα, ανθοπωλεία, εστιατόρια.
Το ίδιο το κορίτσι για να σε σώσει θα σου πει, Πάνο τελειώσαμε εδώ.
Κι εσύ χτυπημένος, μόνος, ένα πρωί θα παρουσιαστείς στον εισαγγελέα.
Η ποινή λόγω προτέρου εντίμου βίου θα είναι δεκαπέντε χρόνια.
Ένα πρωί θα ανοίξει η πόρτα και θα βγεις από τη φυλακή.
Θα κοιτάξεις κάτω τη Θεσσαλονίκη.
Τα παιδιά σου θα έχουν αποκατασταθεί.
Η Μαρίκα θα συζεί με άλλον.
Ο πατέρας σου έχει πεθάνει και η αδερφή σου έγκλειστη σε κάποιο ψυχιατρείο.
Κι εσύ θα κατέβεις το Λευκό Πύργο, θα κάνεις μια βόλτα και κανένας δε θα σε καλωσορίσει.
Δε θα γυρίσει να σου πει καλημέρα.
Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε!
16 Likes
Ρε ήτανε πέναλτυ τελικά;
13 Likes
Ο ορισμός του πέναλτυ! 
4 Likes
Ο ορισμός του πέναλτι ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ!
6 Likes
Καλών ταινιών συνέχεια, τώρα που έχω ελεύθερο χρόνο ξαναβλέπω ταινίες που είχα δει στο παρελθόν και μου έκαναν εντύπωση.
Σήμερα είδα, λοιπόν, μία από τις καλύτερες ταινίες του '90, το “In the name of the father”. Είχα να τη δω ίσως και πάνω από 10 χρόνια, θυμόμουν λίγο την υπόθεση, μου είχε μείνει η συγκλονιστική ερμηνεία του Daniel Day-Lewis.
Ταινία με ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση, αφηγείται μία πραγματική ιστορία καταδίκης αθώων που είχε στηθεί από την κυβέρνηση της Βρετανίας στην προσπάθεια να καταπνίξουν κάποιες τρομοκρατικές επιθέσεις από τον IRA. Αν σκεφτείς πέρα από το χωροχρονικό και ιστορικό πλαίσιο, είναι μία ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε αλλού.
Πέρα από το ότι σκέφτεσαι πως είναι πραγματικά γεγονότα, ξεδιπλώνονται πολλές πτυχές του ψυχολογικού βασανιστηρίου που υπέστησαν αυτοί οι άνθρωποι, που εξέτισαν ποινή πολλών ετών στη φυλακή ενώ ήταν αθώοι. Η ταινία εστιάζει στον βασικό χαρακτήρα και τον πατέρα του, καθώς και τη μεταξύ τους σχέση αγάπης και μίσους, που είχε ήδη δοκιμαστεί πριν τη συγκεκριμένη περιπέτεια. Η ερμηνεία του Daniel Day-Lewis είναι συγκλονιστική. Επίσης πολύ ωραίο soundtrack, το “You were the thief of my heart” από Sinead O Connor.
Αξίζει να ψάξει κανείς τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι και μετά την εποχή που γυρίστηκε η ταινία (1993). Σίγουρα εκείνη η υπόθεση, παρά την αθώωσή τους, τους στοίχειωσε στη μετέπειτα ζωή τους και ως το τέλος της.
Από εμένα είναι μία από τις ταινίες που πρέπει να έχει δει κανείς.
9 Likes
Ναι ρε Κίτι πες τα
Υπέρτατη ταινία το Εις το Όνομα του Πατρός.
Για την Ιστορία, ο Τζουζέπε Κόνλον δικαιώθηκε, μετά θάνατον, μόλις καμιά δεκαριά χρόνια πριν! Θυμάμαι ότι είχα ποστάρει την είδηση εδώ στο φόρουμ, για να καταλάβεις.
2 Likes
Διαχρονικά στο τοπ10 αγαπημένων μου ταινιών, δε θα βγει ποτέ ούτε αυτό ούτε το One Flew Over Cuckoo’s Nest
5 Likes
Giuseppe is dead man
4 Likes