δεν εχουν ειπωθει μεγαλυτερα ψέμματα στα ιντερνετς / επισης αδικεις την ταινια και θα επανελθω
Summary
1 Like
Ναι, “την αδικώ” γιατί βυζιά 
1 Like
ξαναδιαβασα με ηρεμία το παραπάνω ποστ.
Σε βρισκω πολυ σκληρο κ άδικο. Μοιαζει να εχεις προαποφασισει οτι δεν σαρεσει η Σουινι και μετα πηρε την μπαλα και την ταινία.
Το καλό λοιπον που εχει, ειναι το 0 effort. ειναι effortless. προσωπικά θεωρώ πιο ρεαλιστικές τις κομεντί, που ένας κουκλος αγαπιέται με μια κουκλα, παρα τις ταινίες του συφερτού, που ο νερντουλας ριχνει την θεαρα με την καλοσυνη του.
Εμενα μου αρεσε, για τον απλουστατο λογο που βλεπουμε κινηματογραφο - βλεπουμε δυο πανεμορφους ανθρωπους, να γραφουν υπεροχα στην οθονη. and that’s fine. δεν ειναι ταινια αξιωσεων (οπως σχεδον καμια του ειδους), και ναι το Hitman ηταν υπεροχο (άλλη θεση όμως, που λενε και στο ραδιοφωνικό fight club), αλλα για αυτο που ειναι, ηταν καλο. Οχι σουπερ, αλλα καλο. Αν επαιζε στην τv θα το χαζευα παλι.
btw βυζιά ορ νοτ, οι ωραίες στις κριτικές ξεκινάνε από το -2 - γι αυτο ασχημαινουν μπας και παρουν κανα οσκαρ.
1 Like
είναι το γνωστό TVZAΡΕΣ
συνεχίστε
1 Like
Κοίτα, επιβίωσα σκηνής όπου → επί 5 λεπτά μια τύπισσα είχε το χέρι της στον κώλο ενός τύπου και τούμπαλιν, με σκοπό να πείσουν μια παρέα ανθρώπων στα 2 μέτρα ότι είναι ζευγάρι (με, όπως επισήμανε και ένας φίλος, ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ PENETRATION).
Αυτοί δεν τους έδιναν σημασία γιατί κοιτούσαν ένα κοάλα που αυτό με τη σειρά του ήταν το μόνο που κοίταζε το “ζευγάρι”, ώσπου ξαφνικά, η τύπισσα βρήκε μια αράχνη στον κώλο (!) του τύπου.
Αυτός θεώρησε την πιο λογική κίνηση ever να ξεγυμνωθεί εντελώς και να πετάξει τα ρούχα του στον κοντινό γκρεμό και μετά για 2 λεπτά η τύπισσα να ψάχνει μέσα στον κώλο του (!) εάν υπήρχε κάτι άλλο…στο ενδιάμεσο δεν τους έπαιρνε ακόμα χαμπάρι η παρέα που χάζευε το κοάλα, που με τη σειρά του αυτό χάζευε τις “περιπέτειες” του “ζευγαριου”, μέχρις ωσότου η τύπισσα αποφασίσει να δανείσει το σορτσάκι της στον τύπο (το οποίο του έκανε ίσα ίσα) και να μείνει και εκείνη με το σορτσάκι, ώστε να γυρίσει μετά κεφάλι η παρεά και να τους δει με αλλοπρόσαλλα ρούχα και ημίγυμνους (entering laughter) - ενώ παράλληλα παίζει στο backgroung μουσικό θέμα “κακή pop διαφήμισης H&M” και όλο αυτό κινηματογραφείται σχεδόν αποκλειστικά με drones, που θυμίζουν παραγωγή youtube…
Και το παραπάνω δεν είναι καν (!) η μόνη εξωφρενική (και διεκπεραιωτικά γυρισμένη) σκηνή της ταινίας, που προσπαθεί να πουλήσει με τον πιο φθηνό τρόπο 2 ωραία κορμιά σε εντελώς ασύνδετα και άσχετα μεταξύ τους σκηνικά - “παρεξηγήσεις” μέχρι να “ερωτευτούν”, για να βγάλει εισιτήρια - κάθε 5 λεπτά υπήρχε κάτι που έδινε αφορμή να βγάλει κάποιος τα ρούχα του και να ποζάρει στη κάμερα, ενώ και σε (ωιμε) επίπεδο βασικής γραφής, το σενάριο ήταν κάτι-σαν-ή-και-όχι-ΑΙ generated προς αυτόν τον σκοπό…
Είναι όντως 0 effort, απλά καμιά φορά το 0 effort μπορεί να μην είναι ούτε σινεμά σε πολύ βασικό επίπεδο, ούτε τίποτα - απλά marketing, εν προκειμένω κακή διαφήμιση “προϊόντος” και συνολικά ανυπόφορο overall σαν θέαμα… από την άλλη δεν θυμάμαι τελευταία φορά που άφησα ταινία στη μέση (να ήμουν σχολείο ακόμα; ούτε και εκεί το έκανα ποτέ νομίζω) για να το κάνω τώρα, οπότε ναι, μάλλον φταίω και εγώ κάπου
Όμως ακόμη και στα πιο στενά, συμβατικά πλαίσια ενός romcom - “ξεπέτας” (που είμαι γενικά πολύ fan του είδους, όπως και όλου του ευρύτερου φάσματος τους) το παραπάνω είναι κάτω από το 0 → είναι για εμένα, σαν κάτι που δημιουργήθηκε από ΑΙ για να αποτελέσει όχημα διαφήμισης 2 ηθοποιών (όχι ηθοποιών μάλλον, star καλύτερα/γιατί δεν έχει ούτε ερμηνείες έστω να προσφέρει, ούτε καν την ελάχιστη χημεία μεταξύ τους αλλά προσπαθεί απλά να ενισχύσει το star power τους).
Κατά τα άλλα, αμήχανο slapstick πασπαλισμένο με πολύ κακό σεξοχιούμορ και υπέρ το δέον flashy κινηματογράφηση (επιπέδου ταξιδιωτικού ντοκιμαντέρ για youtube) της Αυστραλιανής ενδοχώρας (με, όπως είπαμε, pop soundtrack - χαλί πολυκαταστήματος).
Αυτά, ουφ, ξαλάφρωσα - καιρό είχα να κάνω τόσο αναζωογονητικό rant 
1 Like
Καλα πες απλά ότι μισείς εμάς τους όμορφους 
2 Likes
λίγο γρήγορο shitposting για κατι χθεσινο + 1
Τι καπνίζεις ρε μπαρμπα Μπεσον στα γεραματα, οπως και στο Βαλεριαν το να παιξεις μπαλιτσα με “ευρωπαικο χολυγουντ” δεν παει πολυ καλα, οκ αυτο ειναι διασκευη σε κοπολα οχι στοκερ, πολλες καλλιτεχνικες/σεναριακες ελευθεριες, σε σημεια επιννοει βαμπιρικα πραγματα και αντι για αγγλια εχουμε γαλλια και διαφωτισμο και μπουρλεσκ και θεατρικη παρανοια, τρομερα κακο πεισινγκ αλλοτε παει να κανει κατι αρκετα αρτιστικ και ξεχνας τι βλεπεις και γιατι, και αλλοτε νιωθεις σαν να βλεπεις σειρα σταρ για μεσημερι. Α παιζει και κριστοφ γουολτς τον κατι σαν βαν χελσινγκ. Βλεπεται, για φανατικους, δεν κακο, αλλα ναι.
Συντνει Σουινι να παιζει την βλαχα σερβιτορα με τραυλισμο που ονειρο της ειναι να ηχογραφησει στο Νασβιλ δισκο καουντρι, Χολσει την απο συντηρητικη ακροδεξια οικογενεια περιθωριακη πανκισσα, dld ντουετο φωτια, ενα πιτσιρικι - γιο της χολσει που την ειδε μετενσαρκωση Καθιστου Ταυρου, η καλυτερη ταραντινικη ταινια που δεν ειδατε ποτε (φετινη ειναι γενικα), ληστεια στη ληστεια και αποικιοκρατια/πιστολιδια, καλες μουσικες. Συντνει ξανα μονη διασωθεισα οπως και στο φετινο Eden, που και αυτο ηταν αξιοπρεπες.
Επισης φετος το καλοκαιρι ειδα πρωτη φορα το Moonlight (2016) και απορώ τι έκανα με τη ζωή μου στο ενδιάμεσο.
2 Likes
Αυτο ειναι τοσο κακη κοπια Coppola απο το τρέηλερ ακομη… πραγματικα για φανατικους του Κομη
1 Like
Remake cult ταινίας του 1984, με χρονολογία κυκλοφορίας 2023 και το βλέπουμε 2 χρόνια μετά και πριν το μισάωρο παίζει Hall of the Mountain King, δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από ένα συγκρατημένο 11/10.
1 Like
Αρονόφσκι, '90s ΝΥ, top cast, μουσικάρες (ο άλλος στην επισημη πλευλιστ εβαλε King Diamond - γιατι δεν επαιξε στην ταινια όμως; ερώτημα - plus ολοκαίνουριο soundtrack album από Idles), ένα γατί σε κομβικό ρόλο, δραση, ούλτρα βία, νορμάλ διάρκεια, τι μπορεί να πάει στραβά; Εν τέλει, είμαι πεπεισμένος πως ο τύπος δεν μπορεί να φτιάξει ταινία που δεν σου ρουφάει την ψυχή από μια μικρή τρύπα στον μυελό, αν και εδώ όντως υποβόσκει μια γενναία δόση ανθρωπιάς, μάλλον και για αυτό την χαρακτήρισε την πιο πανκ ταινία του. Εν τέλει, ένα Γκάι Ρίτσι - Ντάνι Μποιλ - Σπαικ Λι μασαπ με ένα σενάριο που όσο προβλέψιμο γίνεται συχνά, άλλο τόσο είναι οι μικρές του εκπλήξεις και κυρίως η άρνηση για οποιοδήποτε exposition που το καθιστούν, μαζί με τις ερμηνείες όλων των ηθοποιών και το τρομερό, γκαζιάρικο pacing του κυρίου σκηνοθέτα που παραδόξως δεν νιώθεις πως σε κοροϊδεύει (τόσο όσο αλλού) με δηθεν σουρρεάλ και προκλητικές τροπές και πλάνα, ως τα ωφέλη της ταινίας. Δεν ειναι από τις καλύτερές του, μάλλον ούτε από τις μνημειώδεις του, αλλά σίγουρα από τις πιο απολαυστικές του. Βέβαια, και εγώ αν συνέδεα ένα σκληρό μου ατύχημα με μουσική των Σκόρπιονς, μάλλον θα είχα φρικάρει χειρότερα, οπότε δικαιολογώ πολλά.
2 Likes
Μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς για μένα, κοινώς το είχα σταμπάρει καιρό, ήθελα καιρό να το δω, κάπως τα έφερε το χθεσινό βράδυ για να ενδώσω πλήρως. Λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μια απλή, σαφής ιδέα, ένας απλός, σαφής παραλληλισμός, ένα απλό, ασφαλές, σενάριο, τρεις ηθοποιοί που δίνουν πολύ καλές ερμηνείες, μια σκηνοθεσία που κάπου το χάνει λίγο σε pacing αλλά και σε απουσία πραγματικών εντάσεων, body horror που ανά στιγμές σε πιάνει, κυρίως όμως λειτουργεί συμβολικά οπότε είσαι σε φάση ναι οκ να τελειώσει το πετσόκομμα το πιάσαμε το νόημα, και όλα κυλούσαν ευχάριστα, έρχεται ένα τέλος που με ψιλοξενερώνει διότι, αφού φτάνεις που φτάνεις εκεί, γιατί πας για το safe. Τέλος πάντων, το “Together” είναι πολυ καλή ταινία, που έξυπνα (οριακά κυριολεκτικά) προσεγγίζει το θέμα των βαλτωμένων, χρόνιων σχέσεων όπου όλη σου η ύπαρξη είναι η δυναμική σου με το άλλο πρόσωπο, πετάει διάφορα πλατωνικά τυράκια (I mean, κυριολεκτικά ένα σπήλαιο είναι κομβικό, μεταξύ άλλων - ισοδύναμα βέβαια του διάβασα πλάτωνα και δεν ξέρω τι να αναλύσω πέρα από το να παραθέσω τσιτάτα), για να το δέσει ωραία και διατηρεί μια καλή ισορροπία ρομάτζου και χόρρορ, αλλά, δεν ήξερε πως να κλείσει για μένα. Αυτή η μάστιγα. Προχωράμε.
1 Like