Εψαχνα να βρω το σχετικο thread, ημουν σιγουρος οτι υπηρχε, οτι καποιος το εχει βαλει καταλαθως στα αθλητικα ξερω γω…δυστυχως δεν το βρηκα πουθενα και ετσι το ξεκιναω τωρα!
Ο Edgar Allan Poe θεωρειται φοβερη μορφη και σιγουρα ενας απο τους κορυφαιους “σκοτεινους” συγγραφεις-ποιητες ολων των εποχων! Εργα του οπως το The Raven αναδιπλωνουν το ταλεντο του. Δασκαλος του θεουλη H.P. Lovecraft και με ιδιαιτερα μυστηριωδης ζωη.
Εχω διαβασει τα εξης: “Η αφηγηση του Αρθουρ Γκορντον Πυμ”, “το κορακι”, “Ο Μάυρος γάτος”, “Το Κλεμμένο Γράμμα”.
Σιγουρα απο τους πιο “δυσκολους” και δυσνοητους συγγραφεις αλλα αυτα του τα χαρακτηριστικα αποτελουν και την γοητεια του! Εχει επηρεασει μεγαλη γκαμα συγγραφεων, και οχι μονο!
Τι εχετε διαβασει απο Poe?Πως σας φανηκε?Ποια η γνωμη σας για αυτον?Τι προτεινετε?
Εχω διαβασει συλλογες με ποιηματα οπου ξεχωρισα το κορακι (φυσικα), το αναμπελ λι, το a dream within a dream και τον ισραφηλ.
Μπροστα στα αγγλικα ο μεταφρασμενος Ποε ειναι ενα τπτ. Οπως βεβαια συμβαινει με ολους τους συγγραφεις, ιδιαιτερα με τους ποιητες. Απλα στον συγκεκριμενο ανθρωπο βλεπεις την μουσικοτητα και την σκοτεινοτητα των στιχων του πιο εντονη. Φοβερος απλα.
Κοιτάξτε! Μια πανηγυρική παράσταση είναι,
Σε αυτά τα τελευταία έρημα χρόνια.
Ένα πλήθος αγγέλων φτερωτό, στολισμένο
Με πέπλα, και στα δάκρυα βουτημένο,
Κάθεται σ’ένα θέατρο για να δει
Ένα δράμα από ελπίδες και φόβους καμωμένο,
Ενώ η ορχήστρα στενάζει κάθε τόσο
Τη μουσική των κόσμων.
Μίμοι, στο σχήμα του Υψίστου ντυμένοι,
Σιγομιλάν και σιγομουρμουρίζουν,
Και δώθε κείθε ξεπετάγονται,
Νευρόσπαστα σωστά, που πηγαινώρχονται
Στις διαταγές τεράστιων άμορφων στοιχείων,
Που αλλάζουνε τα σκηνικά μπρός πίσω,
Σαλεύοντας με όρνιου φτερά
Την αόρατη ένα γύρω δυστυχία.
Το ποικιλόμορφο αυτό δράμα, σίγουρα
Δεν θα βολέψει να λησμονηθεί,
Μ’αυτό το φάντασμα που αιώνια κυνηγιέται
Απώνα πλήθος, όπου δε βολεί να το τσακώσει
Μεσ’ έναν κύκλο, όπου αιώνια στρέφοντας
Ματαγυρνά στην ίδια θέση πάντα,
Κι όπου περίσσα τρέλα και πιότερη αμαρτία
Και φρίκη της πλοκής του, ειν’ η ψυχή.
Μα ιδέστε, μεσ’στη χλαλοή των μίμων
Μια χαμόσυρτη μορφή που εισβάλει,
Ένα πράμα αιματοκόκκινο, που νηματόστριφο
Προβάλλει από τα ερημοσκότεινα βάθη της σκηνής.
Σα νήμα γυροστρέφει, γυροστρέφει,
Και σ’αγωνία θνητών οι μίμοι γίνονται βορά του,
Και κλαίνε λυγμικά τα σεραφείμ,
Θωρώντας τις μασέλες του ερπετού,
Από αίμα ανθρώπινο να ξεχειλάνε.
Κι έσβυσαν,έσβυσαν με μιας όλα τα φώτα,
Κι εμπρός απ’ ολες τις τρεμουλιαστές μορφές
Η αυλαία νεκροσάβανο
Πέφτει με τη μανία μιας καταιγίδας,
Ενώ οι άγγελοι χλωμοί κι αποσβησμένοι
Σκώνονται, ρίχτουνε τα πέπλα και βεβαιώνουνε
Πως το έργο αυτό ειν’ η τραγωδία που λέγεται “Ανθρωπος”
Κι ο ήρωάς του είναι το Κυρίαρχο Σκουλήκι
Ναι αυτο το εχω ακουσει απο πολλους και με προβληματισε ιδιαιτερα, μιας και οσα εργα του εχω διαβασει τα διαβασα στα ελληνικα.
Στα βιβλιοπωλεια, τουλαχιστον τα μεγαλα, λογικα θα εχουν και αγγλικες εκδοσεις, ε?
Εγω εχω ενα απο αμερικημε κατι σελιδες απιστευτα λεπτες, γυρω στις 1500 σελιδες
Στα αγγλικα μονο το κορακι εχω διαβασει μιας και επικεντωνομαι κυιως στην λογοτεχνια, αλλα μου φανηκε φοβερο. Απο κει και περα εχω διαβασει μεταφρασμενες ιστοριες τρομου κλπ, οι οποιες αν και μεταφρασμενες ηταν εξισου καλες.
Ε ναι οπωσδηποτε θα βρεις. Εδω εχω βρει ολα του Ντοστογιεφσκι στ’ αγγλικα, Ποε δεν θα εχουν; Αν δεν βρεις στα μεγαλα, θα εχει κανα πιο “ψαγμενο” ας το πουμε.
Γενικα αυτο με την γλωσσα δε συμβαινει μονο στον Ποε, ολοι οσοι γραφουν αξιζουν πρωτα στη γλωσσα τους και μετα στις αλλες. Απλα ο Ποε επειδη ειναι στ’ αγγλικα ειναι ευκολοδιαβαστος απο πολλους και γι’ αυτο τονιζεται καθε φορα.
Στο ιντερνετ παντως θα βρεις οτι θες αν δεν τσουζουν ευκολα τα ματια σου απο το πολυ pc
Καλα ναι αλλη αισθηση το βιβλιο. Προσωπικα το χω συνηθισει το ιντερνετ (οχι για ογκωδη και πολυ δυσκολα βιβλια). Ολωνων η τσεπη ερχεται σ’ αυτη τη φαση :Ρ αλλα νταξει για κανα ποιηματακι δε χαλασε ο κοσμος :Ρ
Πωπω μπράβο, γαμώ τα thread. Έχω διαβάσει μπόλικες συλλογές με διηγήματα του Poe και είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Πολύ σκοτεινός και με δυνατή γραφή. Αγαπημένα μου είναι ο Οίκος των Ώσερ, ο Μαύρος Γάτος και το Βαρέλι του Αμοντιλάδο. Επίσης ένα που μου διαφεύγει ο τίτλος του αυτη τη στιγμή. Είχε να κάνει με έναν τύπο ο οποίος είχε μανία με τα δόντια της γυναίκας του και όταν αυτή πέθανε την ξέθαψε, της τα έβγαλε όλα και τα έβαλε σε ένα κουτάκι. Έχω διαβάσει και ποιήματά του αλλά δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικιωμένος με την ποιήση γενικά οπότε δεν έδωσα και πολυ σημασία.
Είναι ο θεός! ο τρισμέγιστος!
Μια λαμπρή ιδιοφυία!
Απ’τα διηγήματά του, τα 'χω διαβάσει σχεδόν όλα, ενώ η μελέτη των ποιημάτων του είναι μια απ’τις αγαπημένες μου ασχολίες. Έχει επηρεάσει από Βερν και Μπωντλαίρ, μέχρι Ντόυλ, Κάφκα, Έσσε και ένα μάτσο άλλους καταξιωμένους συγγραφείς και ποιητές. Επίσης έχει επηρεάσει σημαντικές προσωπικότητες, κυρίως στη γαλλία στα μισά του 19ου αιώνα, καθώς με το κίνημα του συμβολισμού ασχολήθηκαν πολλοί ζωγράφοι.
Βέβαια, ήταν αλκοολικός του κερατά και πέθανε σχετικά νέος γαμώ!
Αναρωτιέμαι, αν ζούσε τουλάχιστον μια 15ετία ακόμα, με τι αριστουργήματα θα πότιζε την παγκόσμια λογοτεχνία.
Πριν μερικά χρόνια υπήρχε ένα σάιτ που είχε ΟΛΑ τα έργα του! (Στα αγγλικά βέβαια!)
Τώρα που είδα το τόπικ αυτό έψαξα να το βρω, αλλά μάταια
Απλά τεράστιος, σκεφτείτε μόνο την ποικιλία των έργων του, απο πρώιμα αστυνομικά, σε γοτθικές ιστορίες τρόμου, ποιήματα που άφησαν εποχή, ως κωμικά γκροτέσκα, και γενικά, κάθε ιστορία του ήταν διαφορετική απο την προηγούμενη… Και το πάνω ποστ που λέει πόσο και τι κόσμο επηρέασε τα λέει όλα.
Απολαυστικός και ανεπανάληπτος. Δε μπορώ να διαλέξω μόνο κάποια συγκεκριμένα απο τα διηγήματα του ως αγαπημένα, είναι το ένα καλύτερο απο το άλλο!
