Μιας και έχω κολλήσει άσχημα μ’αυτούς και τις παλιές δουλειές τους εδώ και καιρό, λέω να γράψω δυο λογάκια για αυτή την τεράστια μπάντα. Έκανα ένα σερτς και είδα ότι και άλλοι έχουν κατά καιρούς αναφερθεί σ’αυτούς, οπότε δεν είμαι ο μόνος. Έλεγα να τα βάλω στο industrial thread αλλά μιας και δεν μπορείς να βάλεις όλους τους δίσκους τους κάτω από αυτή την ταμπέλα, ανοίγω νέο θρεντ. Το αξίζουν άλλωστε.
Δημιούργημα του Blixa Bargeld, ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό (και μόνιμο ως το 2001) μέλος και των Bad seeds του Nick Cave, οι Einstürzende Neubauten (καταρρέοντα νεόκτιστα) υπήρξαν το επιδραστικότατο συγκρότημα που έβαλε την industrial μουσική στον χάρτη και διέγραψε μια πορεία από τον επίπονο θόρυβο ως την avant-garde pop.
Δημιουργήθηκαν το 1980 στο Δυτικό (τότε) Βερολίνο και πρέσβευαν την εφαρμογή των dada-ιστικών πρακτικών στη μουσική. Το όραμά τους ήταν η δημιουργία νέας μουσικής μέσω της καταστροφής και αποδόμησης την συστατικών της παλιάς. Η διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης των πρώτων άλμπουμ τους παραμένει ακραία και ασύλληπτη ακόμα και σήμερα. Μια σάπια κιθάρα, μια απεγνωσμένη φωνή, και ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί να δημιουργήσει ήχο. Φτυάρια, τρυπάνια, λαμαρίνες, βαρέλια, κιβώτια, τα πάντα ήταν μουσική για τους Neubauten.
Οι πρώιμες εμφανίσεις τους αποτελούσαν ένα τεράστιο όργιο, καθώς όλα αυτά μεταφέρονταν στη σκηνή. Αρκετά venues υπέστησαν καταστροφές σε λάιβ των Νοϊμπάουτεν, αλλού δημιουργήθηκαν έκτροπα, και (κυρίως) αυτός ήταν ο παράγοντας που γιγάντωσε τη φήμη αυτής της κολλεκτίβας. Μια καλή γεύση εδώ:
Δεν ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τον θόρυβο, ήταν οι πρώτοι όμως που τον “τιθάσσευσαν” και τον ενσωμάτωσαν σε μουσικές δομές. Η επιδραστικότητά τους μεγάλη. Από τους Depeche Mode ως τους Voivod, και από τους Τοοl ως τους Ministry, όλοι όσοι δοκίμασαν να ενσωματώσουν στοιχεία “αστικού θορύβου” δίπλα στα συμβατικά μουσικά όργανα και synths. Kαι εννοείται, οποιοσδήποτε ασχολήθηκε με το industrial μέχρι τα mid-90s (όπου οι ΝΙΝ έθεσαν νέα στάνταρντς) τους οφείλει πολλά.
Kollaps 1981
To ντεμπούτο άλμπουμ τους. Ακατέργαστο, κλειστοφοβικό και δυσπρόσιτο. Εκρήξεις θορύβου και ο Bargeld χρησιμοποιεί τη φωνή του σε σχιζοφρενικές απαγγελίες. Δύσκολο, αλλά εδώ μέσα υπάρχει το απίστευτο Tanz Debil.
Zeichnungen des Patienten O. T. 1983
“Οι ζωγραφιές τους ασθενούς Ο.Τ.” λοιπόν. Όνομα και πράμα. Πιο δομημένες συνθέσεις, αλλά η ατμόσφαιρα σκοτεινού κελιού και η παρανοϊκή (αλλά γήινη) φωνή παραμένει. Το κομπρεσέρ στο Abfackeln! σού τρυπάει σαδιστικά τον εγκέφαλο, το ομώνυμο παγώνει το αίμα, ενώ αν ακούσετε το (bonus) Wasserturm και μετά το Last Entertainment των Coroner θα καταλάβετε πολλά…
Halber Mensch 1985
Kατά γενική ομολογία, ο κορυφαίος δίσκος τους. Κλειστοφοβικός, “τελετουργικός”, μια φωνή απόγνωσης. Ο θόρυβος είναι πλέον πλήρως ελεγχόμενος, και το άλμπουμ είναι ένα μνημείο του industrial. Z.N.S., Seele brennt και Der Tod ist ein Dandy τα κορυφαία κομμάτια.
Fünf auf der nach oben offenen Richterskala 1987
7 χρόνια στον θόρυβο, και ενώ έχει προηγηθεί η προσχώρηση του Blixa στους Bad Seeds, οι ΕΝ αποφασίζουν σιγά-σιγά να γίνουν πιο μουσικοί. Οι εκρήξεις μειώνονται, τα κλαπατσίμπαλα έχουν πλέον συνοδευτικό ρόλο, αλλά οι συνθέσεις είναι φοβερές. Zerstörte Zelle και Modimidofrsaso τα κορυφαία κομμάτια το δίσκου.
Haus der Lüge 1989
Στο ίδιο περίπου ύφος με το προηγούμενο, θεωρείται κλασικό, εμένα μου φαίνεται μάλλον ανέμπνευστο. Υπάρχει όμως το ΦΟΒΕΡΟ Feurio!, ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους.
Ende Neu 1996
Μετά το χλιαρότατο (για μένα) Tabula Rasa του 1993, εδώ έχουμε άλλη μια pop απόπειρα, αλλά με μεγάλες κομματάρες όπως το Installation No. 1, το ομώνυμο, και το μαγευτικό The Garden.
Τα υπόλοιπα άλμπουμς
Tabula Rasa (1993)
Silence Is Sexy (2000)
Perpetuum Mobile (2004)
Alles wieder offen (2007)
τα αναφέρω απλά, καθώς το avant-garde pop ύφος τους δεν με συγκινεί ιδιαίτερα (τα 2 τελευταία δεν τα’χω ακούσει κιόλας) αλλά φαντάζομαι θα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που έχουν εντρυφήσει και σ’αυτά. Αν κάποιος θέλει, ας γράψει δυο λογάκια.
Εγώ κλείνω λέγοντας πως είμαι τρισμέγιστος μαλάκας που δεν πήγα να τους δω κάποια από τις φορές που ήρθαν στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία.
πείτε και σεις.
