καληνυχτα μαλλον, τα καθαρά δεν ακουγονται
Δωράκι για τις γιορτές
Tην Παρασκευή κυκλοφόρησε αυτό εδώ:
Ντεμπούτο, και από τη Run For Cover μάλιστα, η οποία πριν λίγους μήνες έβγαλε τη δισκάρα των One Step Closer, ένα από τα άλμπουμ που κράτησα από το 2021, και αντίπαλο δέος του περσινού Turnstile κατ’ εμέ, έτσι για την ίντριγκα .
Κατά κάποιο τρόπο, αν και εμφανώς όχι hardcore, οι Anxious ακολουθούν μια παρόμοια πορεία. Εν μέρει λογικό, αφού ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Grady Allen παίζει κιθάρα και στους OSC.
Μπλέξιμο emo, pop-punk, post-hardcore, punk, ακόμη και indie, οπότε μάλλον ταιριάζουν εδώ. Νομίζω η μετάβαση από την Triple B στην RFC τα λέει όλα για το από πάνω LP και την σύντομη πορεία τους. Μπορεί να μην είναι γεμάτο από προφανή χιτάκια (αν και μερικές φωνητικές γραμμές κολλάνε - αναμενόμενα) αλλά τα κολπάκια στις συνθέσεις και τα δεύτερα φωνητικά το απογειώνουν.
Hype ή όχι, εμένα (τον ολίγο έως πολύ άσχετο) με έπιασε.
το εξωφυλλο με κερδισε, το κομματι με λυγισε
Παρομοίως ,και όσο προχωράει ο δίσκος και ενσωματώνονται κάποια post metal στοιχεία γίνεται ακόμα καλύτερο
Καναδάς ,Post hardcore
καποτε ειχα βρει πως να αλλαξω τον τιτλο ενος θρεντ, τωρα δε θυμαμαι να το βρω. (Να βγαλω το core θελω απο το emo, νισάφι)
Τελοσπαντων, για ριχτε μια αυτια εδω παρακαλω
Θελει ακροασεις αλλα ανταμοιβει. Καλο ειναι για την εποχη
Ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στο screamo που δεν απαντά στο touchè amorè είναι οι øjne από την Ιταλία.
Το LP τους του 2017 το έχει παρουσιάσει ο Αποστόλης πολύ ωραία στο exchange, και επιτέλους έχουμε νέο υλικό
Highlight η συμμετοχή των - εξίσου πανέμορφων - viva belgrado (españa) στο Occidente
τα λένε αυτοί ωραία, τα λέω και γω ωραία
Ίσως χωράει καλύτερα στο punk rock thread αλλά emo λέει τούτο δω, οπότε ναι