Όχι τους minor threat ποτέ! Τους embrace όμως (oι οποίοι ήταν οι The Faith-μία τρομερή hardcore μπάντα της εποχής- με τον Ιan Mackaye αντί του αδερφού του Alec, στα φωνητικά, τους Rites of Spring κτλ τους χαρακτήρισαν έτσι και έκτοτε η λέξη κόλλησε. Περιγράφει όμως ολοκληρώτικα διαφορετικά πράγματα σήμερα.
Εdit : Eπίσης σαφώς και θέλω να μιλήσουμε για την σημερινή σκηνή, άλλωστε σε ένα μεγάλο μέρος αγνοώ την ύπαρξη της. Μα προσπαθώ να δώσω ορισμένες βάσεις πρωτίστως εαν αυτό είναι εφικτό.
αυτα ειναι! Ανέφερες πολλά ονοματα που ηθελα να πω, ειδικα Thrice 
Πριν μιλησω για αγαπημενες μπαντες, να κανω μια παρενθεση για το ολο misconception που εχει γινει με την emo μοδα και το emo/screamo/metalcore genre μουσικης. Ναι, πολλές φορες (νταξει, τις περισσοτερες) οι στιχοι εχουν καταθλιπτικο και μουντο χαρακτηρα. Ναι, υπαρχουν και συγκροτηματα με φραντζες και στενα παντελονια and the list goes on. Αλλά αυτό με τη μόδα παράγινε. Μιλωντας για Ελλάδα κυριως, ο καθενας λουζοταν με λακ και εβγαινε στη Στεφανιδου λεγοντας πως ειμαι εμο κλπ κλπ, πραγμα που δεν καθρεφτιζει καθολου το μουσικο ειδος. Ζητημα αν ξερουν 2-3 μπάντες, και απο αυτες ξερουν 1, το πολυ 2 τραγουδια (χαρακτηριστικο παραδειγμα Silverstein - My Heroine. Δεν προσπαθω να πω πως δεν ειναι/ηταν τρου εμο (οριστε, ειπωθηκε και αυτο :p).
Το θεμα ειναι πως επειδη η μουσικη αυτη, καλως η κακως, συσχετηθηκε εξ’ολοκληρου με τη μοδα, δημιουργηθηκε αυτοματως μια αρνητικη εντυπωση προς το screamo κλπ.
Αnyway, στενομυαλιες aside,
καποια απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα και κομματια ειναι:
Funeral for a Friend: Ουαλοι που υστερα απο το καταπληκτικο Hours (αν και πιο ελαφρυ απο τα προηγουμενα τους) εχουν τεραστιο fanbase και πανε ολο και καλυτερα. Καποια τοπ τρακ τους θα’ταν
Roses for the Dead
Juneau
History
Hawthorne Heights Aλλη αρκετα διασημη μπαντα του ειδους, γεννημα θρεμμα της (μεγα ρησπεκτ) Victory Records.
Saying Sorry
Nikki FM
Ohio is for Lovers
Saosin
They Perch On Their Stilts
Story of the Year(οπως ανεφερε ο τασος)
The Antidote (τραβηγμενο απο μενα :D)
Until the day i die
Atreyu (αν και ισως μπαινει λιγο στο μεταλκορ)
Doomsday
και αλλα πολλα και πιο mainstream οπως panic! at the disco, all american rejects, πρωιμοι fall out boy κλπ…
Τωρα για τους My Chemical Romance δεν ξερω τι να κανω. Ειναι κριμα που πιαστηκαν τοσο πολυ στο λουκι με το εμομισος και χανουν οπαδους που αξιζουν. Anyway, εχω κι αλλα. Καααποια στιγμη αμα δεν ψοφησει το θρεντακι
ΥΓ Bullet for My Valentine ρεεεεεε!
Δεν είναι καλύτερο να μεταφερθεί στις κυκλοφορίες, ωστέ να προτείνετε και δίσκους?
οχι πολυ καλα κανεις την ιστορικη αναδρομη…αλλα οπως λες και εσυ ο ιδιος ο ορος περιγραφει τελειως διαφορετικα πραγματα σημερα…
Ωω γραφτηκε επος καθως εψαχνα λινκς! Ευγε σερφερ!
Δεν τα’ξερα αυτα. Ψαξε συ μπροστα να ψαξω γω πισω 
Το θέμα είναι πως υπάρχει ένα τεράστιο κίνημα συγκροτημάτων που χαρακτηρίζει έτσι την μουσική του, διαφέροντας όμως αισθητά από τον ήχο που δείχνουν να καπέλωσαν τα media. Mε λίγα λόγια, υπάρχει διάσταση απόψεων ακόμα και στη χρήση της ορολογίας από τότε που το emo θεωρήθηκε ‘‘εμπορικό’’ ιδίωμα!
Όπως και να χει, θα κατεβάσω πάντα με την βοήθεια του πολυαγαπημένου allmusic, δίσκους από συγκροτήματα που αναφέρθηκαν και δεν γνωρίζω, ωστέ να μιλήσουμε σε νέα δεδομένα. Μην ξεχνάτε αυτό που ζήτησα για screamo, όποιος γνωρίζει και έχει όρεξη δλδ.
Freedom δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν σκόπιμο να παρουσιαστούν μονάχα δίσκοι στην παρούσα φάση και να αφήσουνε την συζήτηση στην άκρη! Άστο λίγο και βλέποντας και κάνοντας πιστεύω! 
Οκ, για ότι θέλετε ενημερώνετε με πμ ή ριπόρτια. Σορρυ για το οφ τοπικ.
των Embrace το μοναδικο αλμπουμ, ειναι μεγαλη δισκαρα. Σου φαινεται απιστευτο, ψαχνοντας αυτην την μουσικη σκηνη, το γεγονος οτι πισω απο την πολυχρωμια και το κιτσαριο των 80’s υπηρχαν μπαντες που επαιζαν τετοια μουσικη. Η συμβολη τους ειναι μεγαλη στην εξελιξη της ροκ
Σε συνέντευξή του στο rocking.gr, o Shaun Morgan των Seether είχε πει:
Αν ποτέ ξεκινούσα να ασχολούμαι με κάποια μπάντα σαν side project, σίγουρα θα είχε επιρροές από το παίξιμο και τα πιστεύω των Refused. Είναι κρίμα που αυτή η μπάντα δεν υπάρχει πια. Δυστυχώς, κατά κάποιο τρόπο, εκείνοι ξεκίνησαν όλη αυτή τη μόδα των emo / screamo. Όμως, αυτό που «χάθηκε στη μετάφραση» ήταν ότι εκείνοι ήταν πραγματικά πολιτικοποιημένοι. Ήταν αναρχικοί, ήταν αριστεροί και είχαν κάτι να πουν. Η σημερινή emo, που αντιγράφει και προσπαθεί να αναπαράγει τον ήχο των Refused, είναι ένα μάτσο κλαψιάρηδες βλάκες, που απλά φοράνε κοριτσίστικα τζιν και eye-liner.
Τί γνώμη έχετε για αυτή την άποψη; Δηλαδή, κατά πόσο το κίνημα του emo πιστεύετε ότι πηγάζει από τη μουσική των Refused και κατά πόσο είναι (ή δεν είναι πολιτικοποιημένο) και γιατί;
οριστε και μια πολυ καλη ελληνικη μπαντα…
Δεν ξερω τοσο για τους Refused, αλλα θα ψαξω καλα το παρελθον του Genre αυτου, αλλα η αληθεια ειναι πως σπανια θα βρεις σημερινη emo/screamo μπαντα με πολιτικο χαρακτηρα στα τραγουδια του. Και αν υπαρχει, θα ειναι τρομερα underground. Γιατι μπορει σε αλλα ειδη πολιτικος στιχος να πουλαει (βλ Green Day) αλλα στο emo κοινο δεν πολυχωραει.
Εμενα παντως θα με ενδιεφερε πολυ, εξαλλου μια απο τις αγαπημενες μου μπαντες ειναι οι Αnti-Flag που ειναι πληρως πολιτικοποιημενοι
απο τις παλιες μπαντες εχω τσεκαρει τους rites of spring
καλοι αλλα οχι του γουστου μου
οι fugazi απο την αλλη τα σπανε
σημερα μαρεσουν αρκετες μπαντες
δεν ξερω αν ολες ειναι emo\screamo ή αν εχουν στοιχεια
Alexis On Fire
Further Seems Forever
AFI
και αρκετες αλλες
το λουκ οντως ειναι καπως
αλλα δεν πολυδινω σημασια
Γνωριζουμε τον drummer :D8)
για τους refused δεν ξερω και γω
οι refused μου ακουγωνται μια πειραματικη hardcore μπαντα
το emo απο τι εχω διαβασει και γω προηλθε απο τα 80ς με μπαντες οπως rites of spring και embrace
πριν καποια χρονια ειχα πετυχει αρθρο στο NME που χε οδηγο για την emo μουσικη
και ενω ανεφερε ορθα rites of spring στο τελος ανεφερε και at the drive in
Aρχίσαμε τα όμορφα… Λοιπόν με Refused δεν είχα ασχοληθεί, ούτε καν ήξερα πως μερικοί συνέχισαν στους International Noise conspiracy (κατραπακιά λέμε). Κατεβαίνει δισκογραφία τους και ένα documentary που βρήκα! Δυστυχώς τα άλλα θα πρέπει να περιμένουν, θα απαντήσω εν καιρώ και στο σαφές ερώτημα! Τhanx
πες του πολλα bravo τοτε γιατι το δισκακι τα σπαει…:)και επαγγελματικη νοοτροπια …
καταπληκτικοι και οι alexisonfire που αναφερει ο signal…
Στο θέμα πολιτικοποίησης πάντως, στις απαρχές του ιδιώματος τα πολιτικά έμειναν στην απέξω ενώ την θέση τους κατέλαβαν πιο προσωπικά θέματα. Εξού και ο χαρακτηρισμός emotional hardcore που δώθηκε δλδ. Φυσικά δεν μιλάμε για γλοιώδεις love stories σε καμμία περίπτωση, να ξεκαθαριστεί αυτό!
Επίσης Giannis… συμφωνώ και επαυξάνω για την αξία του μοναδικού δίσκου των Εmbrace. Έχω γράψει και ένα review για τον συγκεκριμένο δίσκο όπου τον εκθείαζα παρομοίως! Πάντως είναι η αλήθεια πως η δεκαετία του '80, σε πιο underground και ανεξάρτητο επίπεδο, ύπηρξε από τις πλέον επιδραστικές ενώ εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες συγκροτήματα με ποιότητα ξεπήδησαν. Για την mainstream-pop πάντως, ισχύουν αυτά που λες. Αισθητική αμφισβητίσιμου επιπέδου.
Και οι AFI που κακως παρελειψα…
ΕΠΟΣ!
το αγαπημενο μου απο underoath…