-Crystal Suite ειμαστε, σκοτωνει!
-1:50 onwards στο Silent Hour ο,τι καλυτερο υπαρχει στο δισκο(εχει κι ενα περασμα αλα Sentinel)!
-Sacrificed λαιβ θα βιαζει γυνοκοπαιδα!
-το λιγοτερο καλο απ’τα 3 αλμπουμς τους!
-master of nations revealed!
-οχι Βυντρα!
Κομματαρα. Ισως στα 2-3 καλυτερα του δισκου 
Να και εις εκ των πολλών που με καταλαβαίνουν στα περί αντιγραφών κλπ…λαβ γιου χοπέτε!!! Και για το vibe ωραία τα λες, και για τη διάρκεια που πρέπει να 'χουν αυτού του είδους οι δίσκοι (ή και οι δίσκοι γενικά αλλά αυτό είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες)…κερνάω μπύρα όταν γυρίσεις Ελλάδα!!!
Για την ώρα, “Take Me Out Of This Nightmare”, “Death Rides This Night” & “Sacrificed” τα κομμάτια που ξεχώρισα, με αυτή τη σειρά, και όοοοοολο το υπόλοιπο άλμπουμ γαμάει εξίσου…
Ε, ρε και να μπει το λάιβ της Αθήνας (που θα μπει) με “Bells Of Hades/Death Rides This Night” να γίνει της πουτάνας το κάγκελο…
Sorry για το off-topic.
Όταν ακούω νέο Enforcer, γίνομαι 12 χρονών, όπως όταν ανακάλυπτα τους Maiden και όλα αυτά τα μεγαθήρια. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Enforcer από το πρωί ως το βράδυ, στο repeat. Γιατί περισσότερο από το να αναπαράγουν τις ιδέες των μεγάλων, καταφέρνουν να μου βγάζουν το ίδιο vibe, της καύλας, της δίψας για επιτυχία, της δίψας για heavy metal. Και θυμίζουν τι χρειάζεται για να φτιάξεις έναν καλό metal δίσκο.
Tην τσίτα που είχαν όλοι οι τεράστιοι, κάποτε έστω.
Το ότι δεν είναι ντροπή να πιάνεις ψηλές νότες και ας ξεφεύγει και καμιά φαλτσαδούρα (σκεφτείτε το Number of the Beast χωρίς την κραυγή της air raid siren, αδύνατο).
Τα riffs που τρέχουν σαν χείμαρος, με ροή, χωρίς κοφτές κιθάρες, με σόλο στο σόλο, με μελωδία στη μελωδία. Την μελωδία όμως όπως τη μάθαμε τότε, πιτσιρίκια. Απλή,που ολοκληρώνεται μετά από δύο-τρία μέτρα, όχι την μελωδία των ποστ ροκ συκροτημάτων που απλώνεται, ξεχειλώνεται για να αναδειχθεί και να καρφωθεί στο μυαλό. Όχι, δεν το χρειάζεται. Μερικά δευτερόλεπτα της είναι αρκετά.
Τα drums που είναι έτοιμα να εκτροχιαστούν/εκτροχιάσουν, χωρίς στολίδια, χωρίς τεχνικούρες και progressive στολίδια. Με έναν ήχο που μυρίζει γδαρμένα δέρματα, με μια παραγωγή αρκετά «παχιά» για να ξεπεράσει την παγίδα της πλαστικοποίησης αλλά αρκετά λεπτή ώστε να μην αποκτήσει τον μεγάλο ήχο εμπορικών τυρόκ μπαντών? Είπαμε, heavy metal.
Tις κιθάρες που έχουν να πουν πράγματα (φτάσαμε κάποτε τα solos να θεωρούνται ντεμοντέ, χε?).
Τους στίχους για τον Σατανά, αυτούς που δεν θα ήθελες να ακούσει τότε η μάνα σου που ακόμα σε έπρηζε για όσα γούσταρες να ακούς.
Την αίσθηση επικινδυνότητας, την αίσθηση πως ακούς ένα μάτσο κωλόπαιδα να τα σπάνε, να γουστάρουν τη ζωή τους με αυτό που κάνουν.
Για όλα αυτά αγαπήσαμε κάποτε το heavy metal. Για όλα αυτά αγαπάμε και τους Enforcer.
συμφωνω 100% δε μπορουσες να τα πεις καλυτερα…!!!
ειδικα αυτο που λες στην αρχη…ειχα να νιωσω ετσι με αλμπουμ οπως ενιωσα στο diamonds παρα πολυ καιρο…μπαινουν τα κομματια και δε σκεφτεσαι ‘‘χμμ αυτο το ριφφ το εχω ακουσει 100 φορες’’ χτυπιεσαι αυτοματα περιμενεις πως και πως το επομενο και θυμασαι γτ αγαπησες τοσο πολυ αυτη τη μουσικη…
Έχουμε τρελαθεί λέμε! Άλλη μια υπέρτατη κυκλοφορία από τους θεούληδες enforcer που αναμένεται στα επίπεδα των δύο προηγούμενων.
Ακόμη δεν το έχω ακούσει πάνω από τρεις φορές αλλά το death rides this night μου φαινεται να ξεχωρίζει γι’ αρχή στο αυτί μου, παρόλο που έχω ακούσει το μesmerised by fire πολύ περισσότερες φορές (εφοσον ειχεε leakάρει πιο πριν από τα άλλα)
Μπράβο ρε μάγκες, δε μας απογοητεύετε ποτε.
Επίσης να πω ότι συμφωνω απόλυτα σε αυτο που προειπώθηκε σχετικά με το vibe που βγάζουν, που παρόλο που είναι μια πολύ νέα μπάντα που παίζει μουσική με ρίζες αρκετά βαθιά στο χρόνο, ακούγονται τόσο φρέσκοι, με κάτι καινούριο να δώσουν στη μουσική.
[B][SIZE=“5”]αργει η 24η φεβρουαρίου γαμώτο![/SIZE][/B]
Πρέπει να το παραδεχτώ. Δεν έχω ιδέα, και γενικά δεν μου αρέσει καθόλου το είδος που παίζουν. Δεν είναι του γούστου μου και μερικές μπάντες τις θεωρώ μέχρι και εκνευριστικές. Αυτό το άλμπουμ όμως πραγματικά είναι φοβερό. Έχει αυτή την 80-ίλα και φαίνεται πως οι τύποι αγαπάνε αυτό που κάνουν, πράγμα που τους κάνει τρού χωρίς να προσπαθούν και χωρίς να γίνονται γελοίοι. Φραφο τους!
Στα του δίσκου τώρα πρέπει να πω πως από την πρώτη ακρόαση ξεχωρίζουν τα “Death rides…” και Sacrificed. Πάντως όλα είναι εθιστικά και συμφωνώ με τον Hopeto σε αυτό που λέει για την διάρκεια. Είναι όσο πρέπει για να σε κάνει να θέλεις να πατήσεις το repeat ξανά και ξανά. Από τα άλμπουμ που δεν τα χορταίνεις.
Το άκουσα και εγώ 3-4 φορές ως τώρα. Πολύ καλό άλμπουμ, ακόμα δεν μπορώ να το βγάλω καλύτερο από diamonds αλλά μικρή σημασία έχει αυτό προς το παρόν. Γενικά ισχύει αυτό που είπαν όλοι οι αποπάνω. Καταφέρνουν και βγάζουν αυτό το μοναδικό '80 vibe λες και επανακυκλοφόρησε κάποιο κλασικό άλμπουμ εκείνης της δεκαετίας. Είναι όπως όταν ακούς για πρώτη φορά το killers η το number of the beast ρε παιδί μου. Έντονο συναίσθημα. 3/3 πάντως ως τώρα, η σειρά προτίμησης των άλμπουμ δεν έχει σημασία.
Ποσο τελεια πατανε τα φωνητικα στο Take Me Out Of This Nightmare…
Απολαυστικος δισκος.
Ισχύει. Επίσης πόσο πιο κάβλα να είναι μια κραυγή από αυτή στην εισαγωγή του Sacrificed?
Μου έρχονται και άλλα γραφικά ποστ να κάνω αλλά εν καιρώ.
…δεν τον έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο, αλλά πιστεύω ότι αυτός θα γίνει πιο αγαπημένος μου απ’τον πολύ καλό Diammonds:):!:
Άιντε το τσιμπήσαμε και δαύτο!!! Όμορφο packaging, όχι τίποτα το εξαιρετικό βέβαια!!!
Μπήκα μόνο για να εκθειάσω την κραυγή στην εισαγωγή του Sacrificed. Μεταλική πόρωση. \m/
A, και ο δίσκος αν και πιο speed-άτος μου φαίνεται πολυεπίπεδος,έχουν κάνει απίστευτη δουλειά και πάλι.
Ο ένας δίσκος τους καλύτερος απ’ τον άλλον.
Βασικά μέχρι τώρα στα σημεία προτιμώ το “Diamonds” αλλά το 3 στα 3 το πέτυχαν στα σίγουρα…
Silent Hour - The Conjugation ίσως και το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει.
Είχα καιρό να κολλήσω με έναν νέο δίσκο απο το είδος αυτό και η αλήθεια είναι πως και οι enforcer μου αρέσουν πολύ γενικά αλλά και τον δίσκο βρήκα πολύ καλό! Είναι σπιντάτος, πολύπτυχος με πολύ κολλητικά ριφ και αρκετή μειντενίλα μέσα. Αγαπημένο μου κομμάτι το Take me out of this Nightmare και το death rides this night
Τον ακουσα την προηγουμενη βδομαδα που τον αγορασα πρωτη φορα, τους γουσταρω τρελα και ηθελα να το πρωτοακουσω απο το real thing. Λοιπον μιλαμε για δισκαρα, 3/3 οπως ειπαν και οι προηγουμενοι.
Πλεον οι Enforcer παρα τις εμφανεστατες επιρροες τους, εχουν τον δικο τους αναγνωρισιμο Enforcer ηχο. Πολυ καλη η παραγωγη, μου αρεσει ο φοβερος ηχος στις κιθαρες, μπασο και ντραμς τα σπανε και ο Olof τραγουδαει ακομα με παθος και φανερη πωρωση και λυσσα για αυτο που κανει. Ειναι νωρις ακομα να το συγκρινω με τα πρωτα 2, αλλα μαλλον ειναι καλυτερο απο το Into The Night. Το Diamonds ομως δεν το φτανει, ειναι πολυ πιο πανω για εμενα το Diamonds, ισως λογω λεπτομερειων, αλλα ειναι σαφως ανωτερο. Κορυφαιο κομματι του δισκου το Take Me Out Of This Nightmare, με την πανεμορφη εισαγωγη και την ρεφραιναρα, μετα παει μαλλον το Mesmerized By Fire, ακολουθει το Death Rides This Night και το Crystal Suite παιζει να ειναι το καλυτερο απο τα 3 εκπληκτικα instrumental της μπαντας. Μουσικη που σε κανει να νιωθεις ευφορια… Στο επισης εξαιρετικο Silent Hour / The Conjugation, η αλλαγη στην μεση του δειχνει ποσο εχουν ωριμασει συνθετικα. Τρωει απιστευτο λιωσιμο, για αλλη μια φορα δικαιωσαν οσους πιστευαν σε αυτους…
[SPOILER]
[/SPOILER]
Bump για όλα τα παραπάνω και γιατί τον έχω ακούσει 5-6 φορές σήμερα!! Πάμε μωρή δισκαρα!!!