Τώρα, το αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ep κάτι που διαρκεί 74 λεπτά, μόνο οι Reverend Bizarre το ξέρουν. Τσεκάρετέ το, έχει και διασκευάρα Dunkelheit!
Τα πρώτα των Sodom:):!:
Είναι έπος. Εp του 2008 με 7 τραγούδια και διάρκεια λίγο πάνω από 30 λεπτά. Ωραίες κιθάρες (κυρίως ακουστικές) και φοβερή ατμόσφαιρα. Θα μπορούσε άνετα να είναι και full-length άλμπουμ.
skyclad-tracks from the wildernes
πολυ καλη κυκλοφορια με ενα απιστευτο κοματι, το when all else fails
skid row-besides ourselves
μονο κε μονο για τιν ποροση του bach οταν τραγουδαει ντουετο με τον halford
cathedral -statik magik
απιστευτη διασκευη του soul sacrifice
danzig-thrall
violet fire ke its coming down απο τα καλυτερτα του κοματια
Σίγουρα έχω ξαναγράψει εδώ, σίγουρα θα ξεχνάω πολλά, αλλά πάμε μερικά αγαπημένα.
Danzig - Thrall/demonsweatlive (1993)
Χώρια τα (ψιλοχάλια αλλά ιστορικά) λάιβ κομμάτια, εδώ έχουμε τρεις ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ και το Mother '93 που τον έκανε σταρ.
Corrupted - La Victima Es Tu Mismo (2001)
Αυτό και το “Dios Injusto” είναι οι κορυφαίες ΕΡ στιγμές των Ιαπώνων θεών.
Suffocation - Despise the Sun (1998 )
+%5B1998%5D.jpg)
H πρώτη μου επαφή με Suffocation (οπότε το προτιμούμε από το human waste) και παντοτινή αγάπη.
Red Harvest - New World Rage music (2001)
H βελτιωμένη έκδοση του -σχεδόν- ομώνυμου ΕΡ του '98. Industrial? Black Metal? Death Metal? ξέρω γω? Γαμάει πάντως.
Cult of Luna - Cult of Luna EP (2002)
Τότε τα παλιά τα χρόνια, η σχέση CoL - Isis περιοριζόταν στο ότι ο Turner έβγαλε αυτό το εφτάρι στην Hydrahead και έκανε το layout. Και οι σουηδοί ξεπετάγανε και κομματάρες σαν το “Art of Self Extermination”
Grails - Take Refuge in Clean Living (2008 )
Άνισο ΕΡ, αλλά το “Take Refuge” είναι μεγάλη αγάπη.
Necromantia - Ancient Pride (1997)
Με αυτό μεγαλώσαμε. ΜΟΝΟ κομματάρες ε.
Deathspell Omega - Kénôse (2005)
Πρόσφατη “αγάπη” τούτο δω, αλλα΄κάποιοι το θεωρούν και την καλύτερη δουλειά τους άμα λάχει οπότε.
lethal-the arrival γιατι απο κει τους εμαθα
συνεχίζουμε.
Anne Clark - Our Darkness (Hardfloor 1997 Version)
Ακόμα και όταν αναπνέαμε ντεθ μέταλ, είχαμε κάτι να χορεύουμε.
A Life Once Lost - Fourth Plague: Flies (2003)
Αυτό είναι ένα καταπληκτικό metalcore εφτάρι. Ειδικά το τελευταίο κομμάτι “the flood” είναι έπος από τα λίγα.
Nevermore - In Memory (1996)
To καλύτερο 90ς metal ΕΡ? Ε ΝΑΙ!
The Dillinger Escape Plan - Under the running board (1998 )
Mε αυτό τους έμαθα (ντάξει όχι όταν βγήκε, κάπου το 2002) οπότε λατρεία. Είχε πάρει 4 στο hammer το 1998 :=D
Warlord - Deliver Us (1983)
Το καλύτερο ΜΕΤΑΛ ΕΡ έβερ και δε σηκώνω κουβέντα.
Sear Bliss - The Pagan Winter In the Shadow of Another World (1997)
To “In the Shadow of Another World” ήτανε το πιο επικό bm κομμάτι που είχα ακούσει στα 90ς.
Agoraphobic Nosebleed - Altered States of America (2003)
Utumno - Across The Horizon
Σουηδικο DEATH metal, απο αυτα που δεν βγαινουν οπως καποτε.
Περαν απο συνθεσαρες, εχει και μπασακλα ε. Προσφατα το εμαθα κι εχει φαει δεκαδες ακροασεις το ρημαδι.
Αlice In Chains - Jar Of flies / Sap
(δισκαρα , για μενα ευκολα οτι καλυτερο εχουν βγαλει οι AIC)
Porcupine Tree - Voyage 34
(ΕΡ 64 λεπτων μονο ενας ‘καμμενος’ σαν τον wilson θα εβγαζε - is this trip really necessary ? yes it is stevιe.)
Εγώ το In Memory το θεωρώ μέτριο, αν και έχει ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους μέσα (The Matricide).
Είναι φοβερό πάντως πως η μπάντα ενώ έδειχε ότι το έχει στις 2 πρώτες δουλειές της (ομώνυμο και EP), χωρίς να αποφεύγει τις μετριότητες έβγαλε μετά το απίστευτα γαμηστερό (και μάλλον personal favourite) Politics.
Θελει και ρωτημα?
Θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου με όσους μπορούν να με νιώσουν. Βρήκα επιτέλους σε μορφή mp3 τη μόνη δουλειά που δεν έβρισκα από το συγκρότημα με το πιο τραγικό όνομα αλλά και την πιο γαμηστερή μουσική.
Kiss the Anus of a Black Cat - Turn Hegel on his Head
Το συγκεκριμένο βέβαια είναι 7" αλλά νομίζω ότι κολλάει εδώ. Περιέχει ίσως τα δύο καλύτερα κομμάτια του γκρουπ, το Turning Hegel on his Head (χοχο) και το Turned Hegel on his Head (ΧΟΧΟ!) και κυκλοφόρησε το 2007. Αν και δεν είμαι καλός στο να περιγράφω τέτοιου είδους μουσικές, θαρρώ πως πρόκειται για goth-folk. Ή μήπως όχι; :-s Δε γαμιέται. Το θέμα είναι ότι μιλάμε για υπερκομματάρες και συνολικά για μια δουλειά-διαμάντι (παρά τη μικρή της διάρκεια), και βέβαια το 7" και τα κομμάτια ετούτα έχουν έναν από τους πιο γαμάτους τίτλους έβερ, μια κυριολεκτικά υπερσπάνια μαρξιστική αναφορά! (βέβαια δεν έχω ιδέα τί λένε οι στίχοι) Ρωτήστε και έναν από τους πιο διαβασμένους και ποιοτικούς χρήστες εδώ μέσα, τον somnambulist, για το πόσο γαμάνε οι Kiss the Anus of a Black Cat.
And while I’m at it, αν και άργησα, άκουσα επιτέλους χάρη στον γνωστό προγκ-αλήτη Deckard τα δύο ντέμος των Psychotic Waltz (δεν έχω ιδέα για ποιό λόγο δεν είχα πσαχτεί να τ’ ακούσω τόσα χρόνια, μάλλον απλή -και ανίκητη ως γνωστόν- μαλακία… φευ) και όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, προσκύνησα. Ειδικά το ντέμο που είχαν βγάλει ως Aslan εν έτει 1986 πρέπει να είναι από τα πιο καλά κρυμμένα διαμάντια της αμερικανικής σκηνής των 80΄ς. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι το τόπικ μιλάει για ΕΡ και όχι για ντέμος :-s, αλλά όπως και να χει θεωρώ ότι αυτή η αναφορά απλά ΕΠΡΕΠΕ να γίνει.
δεν μπορώ παρά να πω τα 3 ep’s που κυκλοφόρησε η αγαπημένη μου μπάντα το 1993… μάλλον η καλύτερη μουσική που έβγαλαν ποτέ… κομματάρες όλες… τι να πρωτοπείς, turn, totally random man, speedball, screamager, auto surgery, neck freak, opal mantra… πιθανότατα έτσι εξηγείται το κόλλημα που έφαγα με την πάρτη τους, επειδή τα πρώτα τους τραγούδια που άκουσα ήταν από αυτήν ακριβώς την περίοδο.
T H E R A P Y ?
shortsharpshock
face the strange
opal mantra
born in a crash
hats off to the insane
same here. μου είπε ο Deckard, το κατέβασα και πρέπει να πούμε πως ΓΑΜΑΕΙ. δεν ακούς συχνά τέτοια demo. πόσο ολοκληρωμένη να είναι μια μπάντα πια στα demo της δηλαδή… ντάξει, σεβαζμός.
Να σημειώσω ότι δεν πήρα ποτέ λεφτά για το promotion, από την μπάντα 
Εντωμεταξύ, είχα καιρό να τ ακούσω και το θυμήθηκα από την λίστα του Κετιγενη στο χάμαιρ, με τα αγαπημένα του τραγούδια. #-o
κατι που ξεχαστηκε.
Πολύ μα πολύ δυνατό.
[SIZE=“5”]The Carrier - No Love Can Save Me[/SIZE]
έτσι…ειδικά το opal mantra έιναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια των Therapy.
ωραία πράγματα… α ρε Darren