Witchkiller-Day of the Saxons
Απο τα ελαχιστα eps που εχω αγορασει αλλα δεν εχουν και τπτ αλλο ρε γμτ.Οι Καναδοι αρεσκονται σε παλιομοδιτικο μεταλ με καποια επικα στοιχεια φερνοντας στο μυαλο Αμερικανικες μπαντες σαν Manilla Road,Thunder Rider,Omen.Και τα 5 τραγουδια ειναι πολυ καλα με μια προσωπικη ευχαριστηση να διακρινεται στο Cry Wolf.Αν και ειχε τη Metal Blade στο πλευρο της και σε μια καλη χρονια για τη Μεταλ μουσικη(1984),δεν τα καταφεραν.Αξιζει ακροασεις,ενα εικοσαλεπτο ειναι και θυμιζουν τις παραπανω μπαντες χωρις να κλεβουν αφου υπηρξαν της ιδιας εποχης.
βασικα οταν το ειχα ακουσει, δεν με τραβηξε ουτε ενα ριφ, ουτε ενα κομματι, μου φανηκε πολυ ακυρο και ανουσιο. οχι οτι το ελιωσα, δυο φορες το ακουσα, αλλα δεν. ισως του δωσω αλλη μια ευκαιρια…
Μπαντάρα με τα όλα της Γιατί έγινε soundtrack στις διακοπές μου, γιατί ακούγεται νεράκι, γιατί το For The Light Of My Darkness είναι κομματάρα, γιατί τα φεύγα σημεία του στη μέση κάθε κομματιού με στέλνουν και γιατί η διασκευή στο Each Dawn I Die τα σπάει και γιατί τα μπάσα δεν ακούστηκαν ποτέ πιο καβλωτικά στο metal!
Ξεθάβω:
[B]Cannibal Corpse - Worm Infested[/B]
Σταθερή αξία στο Death metal οι Κανίβαλοι με αυτό το EP μας δίνουν 2 δολοφονικές κομματάρες το Systematic Elimination και το ομώνυμο με έναν Fisher να ξερνάει τα αντερα του και να δείχνει γιατί αξίζει και με το παραπάνω τη θέση του εκεί (αλλά και γενικότερα μια από τις πιο πληθωρικές φωνές του Death metal). Επίσης επανηχογραφούν τον δυναμίτη The Undead Will Feast από το Eaten Back To Life
και ξεκαβλώνουν σε 3 διασκευές: Demon’s Night από Accept, Confessions από Possessed και No Remorse των Metallica.
[B]Cradle Of Filth - From The Cradle To Enslave[/B]
Οι λατρεμένοι μου Βρετανοί με μια από τις πιο γαμάτες τους κυκλοφορίες Ένα χρόνο πριν το δικό τους Black Album που ακούει στο όνομα Midian οι Cradle Of Filth πετάνε στη μούρη μας την ομώνυμη κομματάρα (με ένα από τα καλύτερα βίντεο στο ατμοσφαιρικό ακραίο metal), το Of Dark Blood And Fucking που είναι απλά ισοπεδωτική Black/Thrashιά, 2 διασκευές στο Death Comes Ripping των Μisfits και στο θεικό Sleepless των Anathema (μια από τις καλύτερες τους διασκευές). Το EP κλείνει με το Pervert’s Church (From The Cradle To Deprave) μια industrial διασκευή του ομώνυμου κομματιού και την Be Quick Or Be Dead Version του καβλωτικού FUNERAL IN CARPATHIA που είναι πιο τζαμαριστή σε σχέση με το original από το Dusk…And Her Embrace αλλά εξίσου καβλωτική
[B]Destruction - Sentence Of Death[/B]
Ακατέργαστο πρώιμο Γερμανικό (Black)/Thrash με αλήτικα, καφροσατανιάρικα κομμάτια που έχουν μείνει κλασσικά στις καρδιές των οπαδών των Destruction (Total Desaster, Mad Butcher). Και εκεί που τα σπάς σαν καλός Thrasher και έχεις τρελαθεί, σκάει στο τέλος του Satan’s Vengeance μια αργή μελωδική κλασσικομεταλλάδικη σολάρα και λές “αυτοί οι κατσαπλιάδες γράψανε αυτό το σόλο? Μωρε μπράβοοοο” και προσκυνάς
[B]Dying Fetus - History Repeats…[/B]
Πριν από το γαμηστερό Reign Supreme οι άρχοντες από το Maryland είπαν να μας φιλέψουν μερικές σπουδαίες διασκευές σε διαμαντάκια του παρελθόντος του Death metal: επέλεξαν τα Fade Into Obscurity (Dehumanized τρελή σολάρα), Unchallenged Hate (Napalm Death), Gorehog (Broken Hope, αδικοχαμένη μπάντα αν κρίνω από αυτό το κομμάτι), Unleashed Upon Mankind (Bolt Thrower, ενισχυμένος οδοστρωτήρας παρακαλώ), Twisted Truth (Pestilence έπος), Born In A Casket (Cannibal Corpse) και στη ζούλα ένα κομματάκι 44 δευτερολέπτων που το αποκαλεί ο Gallagher “an anti-date song” το Rohypnol! Γαμάει.
Γιατί έγινε soundtrack στις διακοπές μου, γιατί ακούγεται νεράκι, γιατί το For The Light Of My Darkness είναι κομματάρα, γιατί τα φεύγα σημεία του στη μέση κάθε κομματιού με στέλνουν και γιατί η διασκευή στο Each Dawn I Die τα σπάει και γιατί τα μπάσα δεν ακούστηκαν ποτέ πιο καβλωτικά στο metal!
