Απλα, :respect: για το ποστ!
Porcupine tree, το νέο EP τους.
Εν ανάγκη, αν ενδιαφέρεσαι, google it.
Με μεγάλη διαφορά Dream Theater “A Change of Seasons”
Tankard - Alien ( 1989 )
Γιατί κάποιος να αποκτήσει το συγκεκριμένο EP? Ένας λόγος είναι ότι εδώ θα βρείτε τραγούδια που υπήρχαν είτε σε demos είτε στο πρώτο τους άλμπουμ. Συγκρίνοντας βέβαια τον ήχο και την εκτελεστική εκανότητα των Tankard είναι εμφανές ότι τα τραγούδια “δείχνουν” πολύ περισσότερο. Για παράδειγμα λίγοι νομίζω να θυμούνται το ότι το κλασσικό κομμάτι (Εmpty) Tankard υπάρχει και στο πρώτο τους άλμπουμ. Εδώ είναι σαφώς πιο γρήγορο, αλλά το ατού της συγκεκριμένης εκτέλεσης είναι από την μία τα μανιασμένα φωνητικά και από την άλλη η προσθήκη στο τελευταίο ριφφ του “we want to drink some whiskey, we want to drink some beer”, ένα από τα πλεόν ευμνήμονα “χοροπηδηχτά” σημεία που γράφτηκαν ποτέ!!! Να τώρα, αυτά παθαίνων και θα ξεφύγω λίγο για να πω ότι όσοι έχουν δει την βιντεοκασσέτα Thrashing The East (Sabbat, Tankard, Coroner, Kreator) του 90, θα θυμούνται σίγουρα την αντίδραση του κοινού στο συγκεκριμένο σημείο…
Οκ \end{nostalgic mode}…ας συνεχίσω με τα του Ep… To ομώνυμο κομμάτι είναι ένα αρκετά εύθυμο και groovy, γενικώς μία από τις πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις της μπάντας, με αρκετά πανκ διάθεση. Οι στίχοι του θίγουν το μεγάλο κοινωνικό/πολιτικό φαινόμενο της έλευσης ενός εξωγηίνου στο σπίτι σου, ο οποίος τρώει το φαγητό σου και - ακόμα χειρότερα - πίνει και τις παγωμένες μπύρες!!!
Τα κομμάτια Live To Dive και Remedy είναι τα πιο “hidden” της κυκλοφορίας με αξιοπρόσεχτες κιθάρες και σολίδια, λιγότερο γνωστά μεν, αλλά πλαισιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα υπόλοιπα.
Και βέβαια αφήνω για το τέλος το κομμάτι 666 packs, ένα από τα καλύτερα κομμάτια των Tankard, το οποίο υπάρχει μόνο στο συγκεκριμένο ΕP. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις όπου οι στίχοι έχουν κάνει το κομμάτι τόσο χαρακτηριστικό και αξιομνημόνευτο…ίσως η καλύτερη παρωδία στην σύνδεση μεταλ - σατανισμού! Εκεί που άλλοι εξυμνούσαν τον Εωσφόρο με τρόπο σοβαρό και “κακό” και “true”, oι Tankard το παίρνουν τελείως στην πλάκα, και οι γελίοι και βλακώδεις στίχοι τους στην ουσία σαρκάζουν όλους αυτούς που παίρναν σοβαρά τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον σε εμένα έτσι φαίνεται! Όλα αυτά συνδυάζονται με ριφφς που δαγκώνουν και λυσσασμένα φωνητικά και δημιουργούν έναν ωραίο και στακάτο thrasher!
We need another fucking beeeeeeeeeeeeeeeeer!!
Με αφορμή το παραπάνω πολύ καλό και κατατοπιστικότατο post του Παναγώτη, θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση!
Στο λίγο πιο πάνω post του Stelios86, υπάρχει απλά μια εικόνα με 2 παιδάκια!
Και από κάτω με πολύ μικρά γράμματα 2 λέξεις: Nil Recurring
Τι είναι αυτό το “Nil Recurring”; :-k
Το όνομα του φλωράκου της φωτογραφίας; :-k
Το όνομα του group; :-k
Ή μήπως ο τίτλος του album; :-k
Επίσης, τί ακριβώς παίζουν; :-k
Ανίερο black;
Bορβορώδες death;
Λυσσαλέο thrash;
Ποζεράδικο hard;
Λυρικό power;
Κλασσικό heavy;
Χοροπηδηχτό nu;
[SIZE=“4”]Τί; [/SIZE] :-k
Γράψτε ρε παιδιά, 2 λόγια για να ξέρουμε να αποφύγουμε ή όχι ένα album…
Τα έγραψα με αφορμή το post του Stelios86! Δεν είναι το μόνο! 
Και μια τελευταία ερώτηση:
Τα links για official studio albums δεν απαγορεύονται, ειδικά αν δεν είναι σε code; :-k
ελα ντε? τωρα για τα υπολοιπα απο τη στιγμη που δεν ειναι το “δισκαρες που προτεινουμε…”
δεν νομιζω οτι ειναι απαραιτητο να γραψεις και κατι.
Από τη στιγμή που κάποιος το θεωρεί αγαπημένο EP, γιατί να μην γράψει 2 λόγια για να γίνει και σε κάποιον άλλο αγαπημένο; :-k
Αλλά εγώ δεν ξέρω καν τί είναι ώστε να το τσεκάρω, μήπως και γίνει αγαπημένο!
Είναι σαν Muse και Tool, ώστε να το αποφύγω τρέχοντας ή είναι κανά δισκάκι που θα γουστάρω και πρέπει να το ψάξω;
Δεν γράφει όνομα group, τίτλο δίσκου, χρονιά κυκλοφορίας και είδος μουσικής…
Μόνο 2 λέξεις… που προφανώς είναι κάτι από τα παραπάνω, αλλά πρέπει να μαντέψω… :roll:
Post edited…
Και μία λέξη: Google. Ring a bell?
Το να googlαρω είναι εύκολο, αλλά είμαι από τους παράξενους που θέλουν γνώμη από τον ίδιο τον χρήστη που postάρει κάτι!
Αλλιώς γιατί είναι τα forums;
Για να βάζουμε μόνο εικόνες;
Τέσπα, thanks for the info!
Δεν μου αρέσουν οι Porcupine Tree, οπότε δεν θα πάρω!
Γερνας και παραξενευεις :lol: :lol: :lol: :lol:
Χαχαχαχα! :lol: :lol:
Τώρα το κατάλαβες; 
In flames-Subterannean
Τέλειο!Τα σπάει εντελώς!
συμφωνω. το ‘ψαξε στο google’ εμενα δε μου λεει τιποτα. αν ηθελα απλα να δειχνω ποια μου αρεσουν και τι εχω ακουσει θα περιοριζομουν στο να γραφω κριτικες. γιαυτο εξ αλλου και τα forums λεγονται communities. επειδη ο κοσμος ανταλλασει αποψεις, οχι φωτογραφιες.
με το συμπαθειο κιολας. α, και αν σου αρεσε αυτο τοσο, τσεκαρε το Signify σε περιπτωση που δε το εχεις ακουσει.
εντιτ: μ’ ολα αυτα ξεχασα να πω αυτα που ηθελα
Paradise Lost - Forever Failure
ειναι single, οχι ep, άρα ειμαι ελαφρως off topic. παρολα αυτα το υπερεπος ‘‘Fear’’ με ωθει να αναφερω τη κυκλοφορία, καθως το κομματι ειναι ενας υμνος της Draconian Times περιοδου που όμως δε κόλλαγε καθόλου με τα υπόλοιπα του δίσκου. Είχε αρκετό ‘γκάζι’ και ΄ροκαρε’ ίσως υπερβολικα πολυ για να μπει στο δίσκο. Παρόλα αυτα ειναι κομματάρα.
Ουλβα και Σιγκναλ παρτε θεση εδω και τωρα :!:
lethal - poison seed
ιδιαιτερα η εκδοση με την ντεμο εκτελεση του balancing act,ενος απο των καλυτερων κομματιων των lethal.
ανγκαρ >
καταπληκτικό εξώφυλλο, ίσως το καλύτερο που είχαν ποτε οι Λοστ. Το είχα σε σιντι, και το πηρα και σε βινυλιο, μονο και μονο για την εξωφυλλαρα.
Ως προς το περιεχομενο, νταξει, το fear ισοπεδώνει. Απλα. Το another desire επίσης πολύ καλό, ενώ πανέμορφη ειναι και η ορχηστρικη έκδοση του foreva failure! Γενικώς στάζει θειλα το ΕΠακι αυτό. 8)
Παρολαυτα, αγαπημενο μου μη-φουλ λενγθ των Λοστ ειναι το ΕΠ As I Die. 
ελπίζω τα παρακάτω να μην έχουν αναφερθεί…
1993 - δυο χρόνια μετά το ντέμο τους, οι mayfair βγάζουν αυτό το μίνι-σιντί με έξι κομμάτια. Τρομερό prog, τελείως προσωπικός ήχος, θεοσκότεινες μελωδίες, ωραίο παίξιμο και ένας από τους καλύτερους και πιο ξεχωριστούς τραγουδιστές του ιδιώματος. τρομερά τραγούδια όλα τους, αλλά αυτό το “Generation Isolated” είναι… δεν ξέρω τι είναι, δεν έχω λόγια. Στοιχειωμένο είναι.
Τρία χρόνια μετά το αριστουργηματικό “vilosphe” (από τους καλύτερους δίσκους της τρέχουσας δεκαέτιας… εκεί ψηλά παρέα με το “perdition city”), οι βλαμμένοι νορβηγοί βγάζουν τούτο το ep. Εμφανώς πιο ηλεκτρονικοί, συνεχίζουν να εξελίσσονται και να σοκάρουν, είτε διασκευάζοντας τους εαυτούς τους, είτε τους 16horsepower, είτε με νέα κομμάτια.
Μετά το “Perdition…” τι; Να,τι! Προτίμησα το “Silencing the singing” από το “Silence teaches you how to sing” γιατί από τη μια το προτιμώ εγώ και από την άλλη έχει τρία κομμάτια, ενώ το άλλο είναι ένα 24λεπτο. Στους ίδιους περίπου δρόμους με το “Perdition…”, ηλεκτρονικούς δλδ, απλά μάλλον κάπως πιο αφαιρετικά τα συγκεκριμένα ep’s. Όπως και να έχει είναι τρομερά.
Τρομερότατο κι αυτό, με θεικό εξώφυλλο και τίτλο, τα φωνητικά έχουν επιστρέψει, η ηλεκρονικίλα έχει μειωθεί και μουσικά είναι μάλλον ό,τι κοντινότερο στου coil έχουν κάνει.
Ulver,Manes ωραια πραγματα.Δυστυχως αυτα τα ulver δεν τα εχω πολυακουσει γιατι λιωνω το
τελευταιο τους.
quest for power to the born again…!!! 
ulver θυμασαι που στα πρηζα να βαλεις το fear?!?!?!?
και το βαλες!!! και τα σπαγα μονος μου στην πιστα!!!α ρε εποχες!!!
και αν θυμαμαι και καλα και το sweetness ειχες βαλει!!!πωπω πορωθηκα!!!
εγραψες!!!
οντως δεν λεγονται και πολλα λογια!!!
απλα κλεινει ωδεια κατεδαφιζει γηπεδα και στελνει σπιτια τους πολλους πετυχημενους προγκστερς!!!
για μενα ισως καλυτερο και απο το 1 τους αλμπουμ!