Μια χαρά το Fly on the Wall και το blow Up Your Video. Δεν είναι κλασσικούρες σαν τα μνημεία του παρελθόντος αλλά και αυτά βγάλανε ΕΠΗ (όπως το Shake Your Foundations που είναι στο προσωπικό μου τοπ 5 της μπάντας) και εν πάση περιπτώσει μιλάμε για τον 9ο και 10ο δίσκο τους.
Υπάρχει η ίδια αυστηρότης με τους Led Zeppelin πχ;
Αυτό ως παρατήρηση ότι κατά την γνώμη μου δεν μπορούν μια-δυο-τρεις μέτριες στιγμές να επισκιάσουν την συνολική κληρονομιά μιας μπάντας, πόσο μάλλον μιας ιστορικά τιτάνιας μπάντας σαν τους AC/DC. Αν κάτι τους κρατάει πίσω σε σχέση με Zeppelin, Queen, Floyd πχ, είναι ότι οι AC/DC δεν κάλυψαν πολύ μουσικό έδαφος, ούτε άνοιξαν πολλές διαφορετικές πόρτες στην μουσική έκφραση. Αυτό είναι πόιντ που θα δεχόμουν σε μια τέτοια συζήτηση. Από την άλλη, το πόσο εξωφρενικά τέλειοι και ουσιώδεις υπήρξαν στο ΡΙΦΦ και στο ηλεκτρικό ρόκιν χουκ, δεν ξέρω αν έχουν καν αντίπαλο. Βάζεις το Who Made Who (άλλο καραέπος, ΧΙΝΤΕΝ ΤΡΕΖΙΟΥΡ ΕΠΙΠΕΔΑ) και τι να πεις, διδάσκουν μπαλίτσα στην αποτελεσματικότητα, την σφραγίδα προσωπικότητας κλπ. Και βέβαια μια ματιά στο πώς ανοίγουν το λάιβ τους στο Donington το 1991 αρκεί για την αξία των live τους.
Γνώμη μου για το θέμα “μεγαλύτερη έβερ” είναι ότι δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση, όπως δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση για τον καλύτερο δίσκο έβερ, τον καλύτερο τραγουδιστή έβερ κλπ. Και σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν πέντε-δέκα απαντήσεις που στέκουν (αναφέρθηκαν) και τελικό κριτήριο αποτελεί το προσωπικό γούστο. Πάντως κάθε απάντηση πρέπει προφανώς να συνοδεύεται από παγκόσμια καταξίωση, διαχρονικές λαοθάλασσες στις συναυλίες, ιστορική δισκογραφία γεμάτη διαμάντια μοσχοπουλημένα και επιδραστικότατα και φυσικά μεγάλες προσωπικότητες.
Φυσικά για καψιμέικες συζητήσεις όλα είναι συζητήσιμα(!). Θα πω μόνο ότι στο δικό μου καφενειακό τραπέζι οι U2 απορρίπτονται χωρίς δεύτερη σκέψη και τρώνε και κανά δυο φάπες που μπαίνουν στο ίδιο λέβελ με κάτι Floyd, Queen, Zeppelin κλπ. ΝΤΑΞΕΙ ΤΩΡΑ. Και όπως πέφτουν στο τραπέζι επιχειρήματα περί Mutt Lange, να ρίξω και εγώ τα ίδια (και περισσότερα!) για τους Beatles που στην τελική στην αφετηρία τους μας χάρισαν το blueprint των boy bands συν ότι ιδιοφυΐες που συνεργάστηκαν μαζί τους στον τομέα της παραγωγής δεν έχω καταλάβει να αναφέρονται τόσο έντονα όπως πχ ο Lange ή ο Rubin σε μεταγενέστερες εποχές (Spector, Martin, Emerick) - αντίστοιχα με τον Quincy Jones και τον Michael Jackson…
Προσωπική μου αδυναμία από τα μεγαθήρια πάντως είναι και μένα οπωσδήποτε οι Queen, τους προτιμώ από τους άλλους και δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά σοβαρή αντίρρηση για το πόσο μεγαλειώδεις υπήρξαν σε πολλές φάσεις της καριέρας τους ενώ ο Freddie είναι για μένα Η Φωνή.
Κατά τα άλλα οι Metallica είναι (προφανώς για μένα) η μεγαλύτερη μέταλ μπάντα (οι Maiden είναι η μεγαλύτερη χέβυ μέταλ μπάντα και ο νοών νοείτω) και δικαιούται να μπαίνει σε συζητήσεις μαζί με άλλα τέρατα της ροκ όπως αυτά που συζητάμε και αυτό από μόνο του είναι mind-blowing.
Και μιας και είμαι εδώ στο τόπικ: +1 στον Alex Skolnick.