Στο στάδιο ακούγονταν σούπερ. Λίγο δυσκολεύτηκε ο James στο Hole in the Sky αλλά κατά τα άλλα πολύ σφιχτή απόδοση στα δικά τους κομμάτια και εξαιρετική επιλογή το Johnny Blade.
Νομίζω όλοι έκαναν στέπ απ. Ειδικά οι Λαρς και Κερκ.
Επίσης πολύ bold να μπουν με διασκευή και όχι το Creeping Death, όπως και να διασκευάσουν το πιο άγνωστο συγκριτικά κομμάτι της βραδιάς από Σαμπαθ
Αισιως, μετα απο 4 αναρτησεις και 20 τραγουδια, εχουμε φτασει περιπου στα μισα στην καλυψη του Garage Inc. και ολων των αλλων διασκευων που εχουν κανει σε τραγουδια αλλων καλλιτεχνων οι Metallica στην καριερα τους. Σειρα εχουν οι διασκευες σε συγκροτηματα που ανηκουν στο ευρυτερο φασμα του rock, με την πλειοψηφια τους να τοποθετουνται χρονικα στην δεκαετια του 1970.
Εως τωρα οι δημοσκοπησεις για την καλυτερη διασκευη απο τους Metallica στην εκαστοτε κατηγορια, εδωσαν με συντριπτικη διαφορα ως νικητες το Am I Evil? οσον αφορα τους Diamond Head, και το Breadfan οσον αφορα τις διασκευες σε αλλα συγκροτηματα του NWOBHM. Σχετικα ευκολη επικρατηση επισης για το So What? αναμεσα στις διασκευες σε punk τραγουδια (αν και το Die, Die My Darling του εδωσε ενα τρεξιμο για τα λεφτα του), ενω στην περιπτωση των διασκευων σε Motörhead ειχαμε την εκπληξη του The Chase Is Better Than The Catch, αν και μαλλον μπορουμε να το ανακηρυξουμε οριακα ισοπαλια με το Overkill. Προσωπικα μιλωντας, θα εχω μεγαλο προβλημα στο να επιλεξω την αγαπημενη μου διασκευη απο αυτες της παρουσας αναρτησης, καθως ταλαντευομαι αναμεσα σε δυο, ενω εχω και δυο dark horses στην κουρσα αυτη.
Το 1998 λοιπον, κι ενω οι Metallica εχουν θεσει παρα πολυ ψηλα τον πηχη στην ποιοτητα του ηχου τους και στο ποσο μεγαλο εμπορικο μεγεθος ειναι πλεον, αποφασιζουν να συμμαζεψουν ολες τις διασπαρτες διασκευες που ειχαν κυκλοφορησει σε διαφορα b-sides και συλλογες εως τοτε, και ταυτοχρονα βρισκουν την ευκαιρια να μπουν ξανα στο studio και να ηχογραφησουν και καμια δεκαρια καινουριες διασκευες, ωστε να τις βαλουν ολες μαζι σε ενα ομορφο διπλο δισκακι που εσπασε ενα σκασμο ρεκορ σε πωλησεις. Το αποτελεσμα ηταν το Garage Inc. , η τελευταια κυκλοφορια της μπαντας πριν φτασει κοντα στην διαλυση και αλλαξει για παντα την δυναμικη της. Αν και τα εχουμε ηδη πει για τραγουδια οπως Free Speech For The Dumb, It’s Electric, και The More I See, εδω εχουμε το μισο πρωτο δισκακι του Garage Inc. , και σχεδον ολα τα heavy hitters απο αυτον τον δισκο (ας μην κοροιδευομαστε, κανενας δεν νοιαστηκε και πααααρα πολυ για τις δυο διασκευες στους Discharge).
Stone Cold Crazy - απο το single του Enter Sandman (1991)
Turn The Page - απο το Garage Inc. (1998)
Loverman - απο το Garage Inc. (1998)
Astronomy - απο το Garage Inc. (1998)
Whiskey In The Jar - απο το Garage Inc. (1998)
Tuesday’s Gone - απο το Garage Inc. (1998)
Ξεκιναμε με το μοναδικο τραγουδι σε αυτην την αναρτηση που δεν ηχογραφηθηκε για το Garage Inc. , αφου κυκλοφορησε αρχικα σε μια συλλογη του 1990 με τιτλο Rubáiyát: Elektra’s 40th Anniversary, η οποια γιορταζε οπως ειναι προφανες τα 40 χρονια υπαρξης της Elektra Records. Αναφερομαι φυσικα στην διασκευη των Metallica στο Stone Cold Crazy των Queen, το οποιο λογω των συνθηκων απεκτησε ιδιαιτερη σημασια για την μπαντα εκεινη την δεκαετια. Αφενος ηταν το πρωτο δειγμα απο τις ηχογραφησεις του Metallica και σημανε ατυπα την εισοδο σε μια νεα εποχη, αφετερου εδωσε το εισιτηριο στην μπαντα να εμφανιστει ζωντανα στο Freddie Mercury Tribute Concert στο Λονδινο το 1992 και να αποκτησει τεραστια προβολη, αφου η συναυλια αυτη μεταδοθηκε ζωντανα σε 76 χωρες και περιπου 1 δισεκατομμυριο ανθρωπους (το 20% του παγκοσμιου πληθυσμου τοτε).
Αρχικη Συνθεση: Queen - Stone Cold Crazy
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Και καπου εδω αναβουν τα καπνογονα… καθως ειναι η πρωτη φορα αν δεν κανω λαθος, που θα απαντησω με ενα κατηγορηματικο ΟΧΙ. Ο λογος φυσικα δεν ειναι πως δεν προκειται για καλη διασκευη (ισα ισα που οι Metallica εχουν κανει φανταστικη δουλεια), αλλα το οτι γενικα υπαρχουν μερικες μπαντες σε αυτο το συμπαν τις οποιες δεν μπορει να τις ακουμπησει κανενας. Μια απο αυτες τις μπαντες ειναι οι Queen βεβαιως βεβαιως. Αν και ο James Hetfield ειναι ο καλυτερος frontman της μεταλ, εδω μιλαμε για τον καλυτερο ερμηνευτη και frontman ολοκληρης της rock, οποτε δε θα μπορουσε να ειναι και αλλιως.
Το Stone Cold Crazy εχει εκτελεστει ζωντανα απο τους Metallica 165 φορες, κατι που το τοποθετει στην 5η θεση της σχετικης λιστας με διασκευες σε αλλους καλλιτεχνες, πισω μονο απο τα “ιερα τερατα” Last Caress, Am I Evil? , So What? και Breadfan. Οι 93 απο τις 165 εμφανισεις στο setlist ηταν στο πλαισιο της Wherever We May Roam μεταξυ 1991 και 1993, ενω βρηκε μια σχετικα συχνη θεση και στο setlist των περιοδειων που ακολουθησαν τα RELOAD (Poor Re-Touring Me), St. Anger (Madly In Anger With The World) και Death Magnetic (World Magnetic). Τα τελευταια 15 χρονια παρ’ολα αυτα, εχει τιμηθει μολις 5 φορες.
San Diego, CA 1992 
(απο τις βιντεοκασετες του Live Shit: Binge & Purge)
Λονδινο, Αγγλια 1992 
(Queen + καυλεουρας James Hetfield στο Freddie Mercury Tribute)
Mexico City, Mexico 1993 
(απο τα CD του Live Shit: Binge & Purge, Stone Cold mothafuckin Crazy)
Philadelphia, PA 1997 (σε parking lot μια εβδομαδα πριν βγει το RELOAD, απο το FanCan IV)
Αμβουργο, Γερμανια 1997 
(λιγες μερες αργοτερα σε κλαμπακι 1500 ατομων)
Νιμ, Γαλλια 2009 
(απο το Français Pour une Nuit με intro απο Frayed Ends Of Sanity)
Μαντσεστερ, Αγγλια 2017 (απο την Worldwired, προφανεστατα με τον καλυτερο ηχο)
Αυτο εδω λοιπον ειναι ο ορισμος της αψεγαδιαστης διασκευης. Παιρνεις ενα ηδη φανταστικο τραγουδι με μοναδικη ατμοσφαιρα, του βαζεις ενα σωρο κιθαρες και τσαχπινιες που μονο εσυ μπορεις, και το κανεις δικο σου, δινοντας του εναν διαφορετικο χαρακτηρα που σεβεται πληρως ομως την αρχικη εκδοση. Η ερμηνεια του Bob Seger σε συνδυασμο με το σαξοφωνο του Alto Reed δημιουργουν μια ατμοσφαιρα που σε ταξιδευει σε αλλες εποχες και στην ζωη ενος ροκ σταρ στον δρομο. Ο James παιρνει αυτην την πιο ταξιδιαρικη και μελαγχολικη συνθεση, και την μετατρεπει σε μια δυναμικη power ballad στην οποια τεσσερις ροκ σταρ ντυμενοι στα μαυρα στα χωνουν στα μουτρα οσο παιζουν πανω σε κοκκινο χαλι. Το slide του Kirk αντικαθιστα το σαξοφωνο, ο Lars απογειωνει το τραγουδι με τα αψογα τυμπανα του, και ο Jason δινει τον ογκο που λειπει απο το αρχικο.
Αρχικη Συνθεση: Bob Seger - Turn The Page
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Αν επρεπε να επιλεξω 5 διασκευες απο τις περιπου 30 που εχουν ηχογραφησει οι Metallica, αυτη θα εμπαινε σιγουρα στην πενταδα, μαζι με So What? και Breadfan. Ναι, οσο υπεροχο και να ειναι το τραγουδι του Bob Seger, θα μπορουσε να ειναι ενα τραγουδι που εχει γραψει ο James Hetfield, και ο τροπος με τον οποιον το ερμηνευσε για μενα ειναι απλως τελειος.
Διολου ευκαταφρονητος ο αριθμος των ζωντανων εκτελεσεων του Turn The Page απο τους Metallica, αφου με 6 ακομα θα γινει τριψηφιος. Βρηκε συχνη θεση στην περιοδεια που ακολουθησε το Garage Inc. (αν και δεν το επαιξαν στην Ριζουπολη), στις περιοδειες για τα St. Anger και Death Magnetic, και σε καμποσα φεστιβαλ το 2015, αλλα τα τελευταια 10 χρονια εχει εκτελεστει μολις 2 φορες ακουστικα και μια φορα στο show του Howard Stern.
New York, NY 1998 (Roseland Ballroom σε 1 απο τις 5 συναυλιες που επαιξαν μονο διασκευες)
Woodstock, NY 1999 (Ενα μηνα μετα την Ελλαδα = ο,τι καλυτερο)
Fort Lauderdale, FL 2004 (για να υπαρχει και εκπροσωπηση της Madly In Anger tour)
Mexico City, Mexico 2009 (Απο το Orgullo, Pasión, y Gloria: Tres Noches en la Ciudad de México)
Quebec City, QC 2009 
(Απο το Quebec Magnetic, προφερεται Κιμπεκ συμφωνα με τον βλαχο)
Las Vegas, NV 2015 (Rock In Rio USA με Lars κατευθειαν απο την Βαρβακειο αγορα)
Metallica HQ, CA 2020 (ακουστικο livestream Helping Hands εποχη Covid… το θυμαμαι σαν χθες)
Los Angeles, CA 2023 (στην εκπομπη του Howard Stern, Kirk 
)
Αρχικη Συνθεση: Nick Cave & The Bad Seeds - Loverman
Το Loverman ειναι με αρκετους τροπους η πιο ξεχωριστη διασκευη που εχουν κανει ποτε οι Metallica. Πρωτον, ειναι το πιο “καινουριο” τραγουδι που εχουν διασκευασει, καθως γραφτηκε το 1993 και κυκλοφορησε απο τον Nick Cave και τους Bad Seeds τον Απριλιο του 1994, μαζι με το μυθικο “Do You Love Me?” στον δισκο με τον τιτλο Let Love In. Δευτερον, ειναι η μοναδικη διασκευη των Metallica που δεν ανηκει στα αυστηρα ορια της σφαιρας του hard rock/metal, αλλα κινειται σε μονοπατια πιο κοντα στο post punk και το gothic rock τα οποια και τιμαει ο Cave με την δισκογραφια του εδω και 40 χρονια. Τριτον, ειναι μια απο τις ελαχιστες διασκευες που δεν εχουν τιμησει ποτε ζωντανα. Συγκεκριμενα, απο τα 28 τραγουδια του Garage Inc. , υπαρχουν μολις 3 ακομα τα οποια επισης δεν εχουν εκτελεσει ποτε ζωντανα. Τα δυο εχουν αναφερθει ηδη, και ειναι οι διασκευες σε Discharge (Free Speech For The Dumb & The More I See), ενω το αλλο ειναι το Astronomy.
Αυτη εδω λοιπον η διασκευη, ειναι ισως για μενα απο τις μεγαλυτερες επιτυχιες του πρωτου CD, καθως οργωνουν σε σχετικα αγνωστα χωραφια για αυτους, και το κανουν με εκπληκτικο τροπο. Ο Lars εχει χωσει μεσα ενα σωρο εξτρα πραγματακια που το κανουν ακομα πιο ενδιαφερον το τραγουδι, οι βαριες κιθαρες των Metallica και το wah του Hammett διατηρουν τον χαοτικο χαρακτηρα κανοντας το ακομα πιο βαρυ, και ακομα και το μπασο του Jason εχει πρωταγωνιστικο χαρακτηρα. Τελος, η επιθετικοτητα και η οργη που διακατεχει τον James Hetfield, βγαινει εδω με τον καλυτερο τροπο, αφου παιρνει ενα ηδη αλλοπροσαλλο τραγουδι με διπλη προσωπικοτητα, και το μετατρεπει σε κατι που θα μπορουσε να ειναι ο επομενος δισκος τους μετα το RELOAD (και πολυ κριμα που δεν ηταν). Ακρως επιτυχημενο πειραμα κατ’εμε, και μακαρι να ειχαν αγγιξει κι αλλα πραγματα της εποχης.
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Παρα πολυ δυσκολη ερωτηση εν προκειμενω. Οπως ειθισται στις περιπτωσεις που δυσκολευομαι, θα το παιξω διπλωματικος και θα πω ισοπαλια για μια ακομα φορα. Προφανως βρισκω την εκδοση των Metallica μια εκδοση που θα προτιμω 99 στις 100 φορες, αλλα σεβομαι και γουσταρω απεριοριστα και το αρχικο τραγουδι.
Αρχικη Συνθεση : Blue Öyster Cult - Astronomy
Κι αφου λοιπον πηδαμε τον King Diamond και τον αφηνουμε για την επομενη φορα, το δευτερο μισο αυτης της αναρτησης αποτελει back to back to back tracks στο πρωτο CD του Garage Inc. , και περιλαμβανει καποιες απο τις πιο δυνατες στιγμες της συλλογης αυτης. Η αρχη της τριαδας γινεται με το Astronomy των Blue Öyster Cult, της διασημης μπαντας απο το Stony Βrook του Long Island στην πολιτεια της Νεας Υορκης. Το Stony Brook ειναι ενα χωριο με πληθυσμο κατι παραπανω απο 13 χιλιαδες, και ειναι διασημο για δυο πραγματα. Για τους Blue Öyster Cult, και για το ομωνυμο πανεπιστημιο, στο οποιο ειναι εγγεγραμενοι πανω απο 25 χιλιαδες φοιτητες. Το Stony Brook University εχει επιταχυντη σωματιδιων στο Brookhaven Laboratory, με το οποιο συνεργαζεται, και στο οποιο πριν καμια 15αρια χρονια ειχα επισκεφτει κι εγω ως διδακτορικος φοιτητης στον τομεα της αστροφυσικης.
Εδω ισως καπου να τα χαλασουμε με αρκετους, αλλα δεν πειραζει. Το συμπαν αλλωστε ειναι βιαιο, γεματο εκρηξεις και θανατους αστεριων, ενω οταν συγκρουονται γαλαξιες γινονται πολλα ενδιαφεροντα πραγματακια. Ο λογος ειναι φυσικα το οτι δεν μου αρεσουν ιδιαιτερα οι Blue Öyster Cult. Ο James Hetfield μαλλον διαφωνει βεβαια αφου οι Metallica επελεξαν να διασκευασουν ενα τραγουδι τους, και τα πηγαν περιφημα, ως συνηθως.
Μουσικα η αρχικη συνθεση ειναι πολυ ενδιαφερουσα, αφου σε αυτην πρωταγωνιστει το πιανακι και η καταπληκτικη ενορχηστρωση στα ρεφρεν. Το απολυτο dealbreaker για μενα ειναι τα φωνητικα του Eric Bloom, τα οποια απλα μου ειναι απωθητικα, για να ειμαι και ευγενικος. Το κρεσεντο στο τελος ειναι ομως φανταστικο, και υποπτευομαι οτι αυτο ειναι λογω του οτι τραγουδουν ολα τα μελη της μπαντας, ή τουλαχιστον ο Buck Dharma. Και καπου εδω να διευκρινισω πως αν οι Blue Öyster Cult ηταν μια μπαντα στην οποια τραγουδουσε ΟΛΑ τα τραγουδια αποκλειστικα ο Buck Dharma, ισως να τους γουσταρα 100 φορες περισσοτερο. Ολοι μας νομιζω ξερουμε απο πολυ μικρη ηλικια το Don’t Fear The Reaper, και ομολογω οτι ειναι απο τα τραγουδια που αν παιξει στο ραδιοφωνο οσο ειμαι διακοπες στην Ελλαδα, θα το αφησω 100 στις 100 φορες να παιξει.
Στο δια ταυτα ομως… οι Metallica πηραν ενα κλασικο και θρυλικο τραγουδι στον χωρο της ροκ, και το απογειωσαν. Τα τυμπανα του Lars και το μπασο του Jason ειναι σε εμφανως ανωτερο επιπεδο απο τα αντιστοιχα οργανα των αδερφων Bouchard, o Kirk με τα σολιδια του εκσφενδονιζει στο διαστημα την φοβερη συνεισφορα του επισης εξαιρετικου Buck Dharma, ενω ο James ειναι αυτος που κανει την διαφορα, αφου αν η ερμηνεια του και η φωνη του Eric Bloom ειναι διαπλανητικη, τοτε αυτη του James ειναι διαγαλαξιακη. Απο ολες τις καινουριες διασκευες του Garage Inc. , τις οποιες δεν ειχαμε ακουσει ποτε στο παρελθον απο Metallica, αυτη μου εκανε περισσοτερη εντυπωση απο ολες. Τον Νοεμβριο του 1998 ημουν στην τελικη ευθεια μαζι με ολους τους συμμαθητες μου για να δωσουμε τις Πανελλαδικες τον επερχομενο Ιουνιο, και ολοκληρος αυτος ο δισκος με παει πισω σε καποιες απο τις καλυτερες αναμνησεις μου. Το Astronomy εχει ξεχωριστη θεση σε αυτες τις αναμνησεις. Δυστυχως, οι Metallica δεν το εχουν εκτελεσει ποτε ζωντανα, οποτε περναμε με τη μια στο καιριο ερωτημα.
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Κατουρανε οι αρκουδες στο δασος?
Αρχικη Συνθεση : Thin Lizzy - Whiskey In The Jar
Αν και θεωρητικα το Whiskey In The Jar ειναι παραδοσιακο Ιρλανδικο τραγουδι, στον χωρο του ροκ εγινε γνωστο απο τους Thin Lizzy, οι οποιοι το ηχογραφησαν το 1972 για το δευτερο τους αλμπουμ. Για τους Metallica αποτελουσε τραγουδι (και μπαντα) τα οποια γουσταρε πολυ ο Cliff Burton, κι ετσι η διασκευη σε αυτο ειναι προς τιμη του και της μνημης του. Ως εκ τουτου, το συγκεκριμενο ειναι ουσιαστικα μια επανεκτελεση του τραγουδιου, αν και προφανως σε αρκετα βαρυτερο στυλ. Το βιντεοκλιπ ειναι χαρακτηριστικο ολοκληρης της δεκαετιας των 90ς στην μουσικη, αφου οι Metallica ισως για πρωτη φορα βγαζουν προς τα εξω με τετοιον τροπο αυτο το “ειμαστε rock stars, παρταρουμε με γκομενες και ξιδια, και τα σπαμε ολα” λες και βρισκονται σε teen college movie. Το Whiskey In The Jar αποτελει μια απο τις πιο διασημες διασκευες των Metallica, και εδω και 27 χρονια παιζει παρα πολυ συχνα σε ολα τα ραδιοφωνα, σε ροκ μπαρακια, σε διαφημιστικα σποτ, και γενικα απλα παντου.
Το μοναδικο προβλημα που εχω προσωπικα με το Whiskey In The Gyro, ειναι πως πλεον το εχω τοποθετησει στην κατηγορια overplayed, μαζι με τα Enter Sandman, For Whom The Bell Tolls, Welcome Home (Sanitarium) και μερικα ακομα τραγουδια των Metallica, αφου τα εχω ακουσει τοσες φορες που πλεον δεν μπορω να τα ακουσω ξανα, και ακομα και σε live σκηνικο ψιλο-βαριεμαι οταν τα παιζουν. Παραδοξως, σε αυτην την κατηγορια δεν εχουν μπει (και δε νομιζω να μπουν ποτε) τα Fade To Black, One, Master Of Puppets και Sad But True. Κατα τα αλλα προκειται για μια πολυ πετυχημενη διασκευη, η οποια δουλευει ακομα μονο σε μια κατασταση, δηλαδη αυτη του ροκ μπαρ με φιλους και μπυρα στο χερι.
Εδω καπου να σημειωσω πως ως δευτερο single απο το Garage Inc. , αυτη η διασκευη στηριχθηκε απο τους Metallica και την εταιρια τους με 3 διαφορετικα CD singles με bonus κομματια (μοδα που ξεκινησε απο το LOAD και συνεχιστηκε για καθε τραγουδι του RELOAD), οπως επισης και με ειδικη εκδοση για Ιαπωνια, μια ακομα για Γερμανια, και μια τελευταια με bonus enhanced online υλικο για Αυστραλια. Σε ολες αυτες τις εκδοσεις τα συμπληρωματικα tracks ηταν οι ζωντανες εκδοσεις αλλων τραγουδιων απο το Garage Inc. απο την συναυλια στην Νεα Υορκη τον Νοεμβριο του 1998 (μια εκ των 5 που εκαναν παιζοντας αποκλειστικα διασκευες για να προωθησουν τον δισκο).
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Ξερω, θα πεσετε απο τα συννεφα, αλλα η απαντηση ειναι κι εδω ενα κατηγορηματικο ΝΑΙ, οπως στην πλειοψηφια αλλωστε των διασκευων τους. Καλως ή κακως η φωνη του James ειναι τοσο εμβληματικη και πωρωτικη, που δυσκολα δε θα βελτιωσει καποια ερμηνεια, ενω η ποιοτητα του ηχου στο Garage Inc. και ο ηχος στις κιθαρες απλα παιρνουν το οποιοδηποτε τραγουδι και το κανουν βαρυτερο, πιο δυνατο, και εν τελει πιο απολαυστικο.
Λιγο μεγαλυτερος ο αριθμος των ζωντανων εκτελεσεων του Whiskey In The Jar απο αυτον του Turn The Page , αφου τον Νοεμβριο του 2023 εφτασε αισιως το 100, και πλεον βρισκεται στο 105 μετα και τις τελευταιες αμερικανικες συναυλιες. Παραδοξως εχει βρει την θεση του στα διαφορα setlists της μπαντας πολυ πιο συχνα τα τελευταια χρονια παρα στο παρελθον, αφου το 75% των εμφανισεων του στο setlist ειναι απο το 2014 και μετα. Μαλιστα απο τον Ιανουαριο του 2000 εως τον Μαρτιο του 2014 οι Metallica το επαιξαν ζωντανα μονο στην Ιρλανδια (4 φορες) , με μολις δυο εξαιρεσεις (Μπαφαλο στη Νεα Υορκη και Χαμιλτον στον Καναδα τον Οκτωβριο του 2004).
New York, NY 1998 (στην συναυλια του 1998 που επαιξαν μονο διασκευες)
Δουβλινο, Ιρλανδια 2009 
(World Magnetic, δε θα ελειπε απο Ιρλανδια)
San Francisco, CA 2016 (την βραδια πριν απο το Superbowl 50, αφιερωμενο στον Cliff)
Minneapolis, MN 2016 (την ιδια μερα εκαναν και την ζωντανη πρεμιερα του Hardwired)
Μπολονια, Ιταλια 2018 
(Αγιου Βαλεντινου στην Ιταλια, τι ρομαντικο)
Slane Castle, Ιρλανδια 2019 (Αψογο κοινο, συννεφα στον ουρανο, τελευταιο σκελος Worldwired)
Curitiba, Βραζιλια 2022 
(πρωτο tour μετα απο Covid εξαιρωντας φεστιβαλ, φανταστικη εκτελεση)
Castle Donington, Αγγλια 2023 (ξεκιναει με intro Outlaw Torn, κριμα που το γυρνανε σε WITJ)
Tampa Bay, FL 2025 (And Justice, Ain’t My Bitch, Outlaw… και τελικα WITJ - πριν ενα μηνα)
Αρχικη Συνθεση : Lynyrd Skynyrd
Επιτελους, τελος. Αυτη ισως να ειναι η πιο μακροσκελης αναρτηση που εχω κανει ως κομματι του αφιερωματος στην δισκογραφια των Metallica, και αρα με κουρασε λιγακι ψυχικα, αλλα ειμαι ο μονος υπαιτιος για αυτο οποτε μια χαρα το λουζομαι. Λοιπον εδω θα εχουμε plot twist. Οι Lynyrd Skynyrd ειναι μια μπαντα της οποιας η ιστορια χωριζεται σε δυο μερη, καθως στις 20 Οκτωβριου του 1977 ενα τραγικο δυστυχημα με αεροπλανακι charter κοστισε την ζωη στα μισα μελη της μπαντας, και ουσιαστικα τελειωσε την πιο σημαντικη και ιστορικη περιοδο τους. Μεχρι εκεινη την στιγμη η μπαντα ειχε κυκλοφορησει 5 δισκους, με τον πρωτο να περιλαμβανει τα τιτανομεγιστα τραγουδια Free Bird και Simple Man, οπως επισης και το Tuesday’s Gone. Δεν ξερω παρα πολλες μπαντες που να μπορουν να περηφανευτουν πως το ντεμπουτο τους εχει 3 απο τα καλυτερα ροκ τραγουδια ολων των εποχων. Ισως και καμια.
Σχεδον 20 χρονια μετα το τραγικο δυστυχημα, και πιο συγκεκριμενα στις 18 και 19 Οκτωβριου 1997, οι Metallica εμφανιζονται με ακουστικο σετ στο Mountain View της Καλιφορνια για το ετησιο Bridge School Benefit μαζι με Neil Young, Dave Matthews Band, Lou Reed, Alanis Morissette, Smashing Pumpkins και κανα δυο αλλους καλλιτεχνες, και διασκευαζουν για πρωτη φορα το Tuesday’s Gone. Εναν μηνα αργοτερα κυκλοφορουν το RELOAD, ενω στις 18 Δεκεμβριου εμφανιζονται ξανα με ακουστικο σετ και αρκετους καλεσμενους σε ραδιοφωνικη εκπομπη του σταθμου KSJO στο San Jose της Καλιφορνια. Εκει λοιπον εκτελουν (καθολου τυχαια η επιλογη του ρηματος) το Tuesday’s Gone με την βοηθεια του Pepper Keenan απο τους Down, των Jerry Cantrell και Sean Kinney απο τους Alice In Chains, του John Popper απο τους Blues Traveler, του Jim Martin απο τους Faith No More, του Les Claypool απο τους Primus, και του Gary Rossington απο τους Lynyrd Skynyrd.
Το Tuesday’s Gone οπως κυκλοφορησε το 1973 απο τους Lynyrd Skynyrd, οπως και τα υπολοιπα τραγουδια του δισκου δηλαδη, ειναι ενα ταξιδιαρικο μελαγχολικο τραγουδι με φοβερη ερμηνεια απο τον αδικοχαμενο Van Zant, το οποιο οταν βρισκομαι σε καταλληλη διαθεση με στελνει σε πολυ ομορφα μερη νοητικα, αν και προτιμω τα Simple Man και Free Bird. Αυτη η αισθηση ελευθεριας και ανεξαρτησιας που νιωθει κανεις στα 24-25 του χρονια ειναι απο τα πραγματα που αξιζει να ζει κανεις αυτην την ζωη. Και ειμαι σιγουρος πως οι Metallica ακριβως αυτο ενιωθαν οταν ακουγαν αυτα τα τραγουδια πριν γινουν διασημοι, κι ας ηταν μικροτεροι σε ηλικια. Μαλιστα ο James Hetfield εχει δηλωσει οτι το Free Bird ειναι το καλυτερο τραγουδι ολων των εποχων για αυτον, και πως χαρακτηριζει τα πρωτα 20 χρονια στα οποια εβγαινε σε περιοδειες με την μπαντα του.
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Και καπου εδω πρεπει να πουμε πως μαλλον αυτη ειναι μια απο τις χειροτερες διασκευες που εχουν κανει ποτε οι Metallica. Δεν υπαρχει καποιο τεχνικο προβλημα, κι ας ειναι απο ζωντανη εκτελεση, απλως εχει χαθει εντελως η ατμοσφαιρα και το νοημα, και ολοκληρη η φαση ακουγεται σαν 9 λεπτα χαβαλες μεταξυ φιλων. Ειναι κατα την γνωμη μου μια απο τις ελαχιστες φορες που οι Metallica δεν καταφερνουν να βγαλουν προς τα εξω αυτην την οργη και την μελαγχολια που χαρακτηριζει την πλειοψηφια της μουσικης τους. Η απαντηση ειναι λοιπον ενα κατηγορηματικο ΟΧΙ.
Ολες κι ολες οι ζωντανες εκτελεσεις του Tuesday’s Gone απο τους Metallica ειναι ακριβως πεντε. Οι τεσσερις απο αυτες μαλιστα τοποθετουνται χρονικα πριν την κυκλοφορια του Garage Inc. , και η μοναδικη φορα που το επαιξαν ζωντανα ηταν στο παρτι για τα 30 χρονια της μπαντας το 2011, με την συμμετοχη μελων των Lynyrd Skynyrd.
Mountain View, CA 1997 (υπαρχει pro cut βιντεο ενος λεπτου, δεν το βρισκω ολοκληρο 
)
San Francisco, CA 2011 (φανταστικη εκτελεσαρα, πολυ καλυτερη απο αυτην του 1997)
0 voters
πολυ ωραια πραγματάκια,ρισπεκτ για το κειμενο, κατι τετοια διαβάζω και γουσταρω φουλ με την μπάντα.ωραιες εποχές ζησαμε εκείνες τις μέρες ρε γμτ…σαν χθες το θυμαμαι οταν βγηκε ο δίσκος και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι γίνεται εκει μέσα.
ακομα και σήμερα για εμενα αποτελει παραδειγμα για το πως γινεται σωστά μια διασκευή στο μηκος της μπαντας που την κάνει.
Turn the Page - ίσως η καλύτερη διασκευή τους.
Εγω το εριξα Astronomy, καθως μου ηταν πολυ δυσκολο να διαλεξω αναμεσα σε αυτο και το Turn The Page. Τα Stone Cold Crazy και Loverman επισης με προβληματισαν λιγακι.
Turn The Page γιατί το πήραν και το έκαναν δικό τους, ήταν το πρώτο single τότε και θυμάμαι ότι δεν είχα ακούσει το αυθεντικό και έλεγα δε μπορεί να μην είναι δικό τους κομμάτι!
Από κει και πέρα ίσως ξενίσει μερικούς αλλά προτιμώ την έκδοση των Metallica στο Whiskey… όσο κι αν μου αρέσουν οι Thin Lizzy, απλά οι Metallica μου αρέσουν περισσότερο, γενικά. Και σίγουρα βασίστηκαν στην εκτέλεση των Thin Lizzy αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι παραδοσιακό ιρλανδικό κομμάτι, το οποίο για όποιον έχει πάει Δουβλίνο, παίζει αμέτρητες φορές στα τουριστικά μαγαζιά.
Turn The Page = η καλύτερη διασκευή που έχουν κάνει οι Metallica για μένα
Το Sabbra Cadabra και το Mercyful Fate τα έχουμε ξεχάσει ή θα είναι σε επόμενο τεύχος;
Προσωπικά από τα παραπάνω δε μπορώ να επιλέξω νικητή, είναι όλα ισάξια Metallica τραγούδια για 'μένα…
Classic Metal - Sabbath, Maiden, Mercyful Fate, Dio, Deep Purple (5 songs)
Αλλοπρόσαλλη (; ) συλλογή για το αμάξι που έφτιαξα στα γρήγορα γιατί έχουμε ταξίδι μπροστά μας από 'βδομάδα. 22 τραγούδια σύνολο (κάνα 2-ωρο), αν κάποιο άτομο διάλεγε έστω και τα μισά κομμάτια σε μία υποτιθέμενη dream set-list, τον κάνω φίλο μου!
Orion
I disappear
The memory remains
The unforgiven III
The unforgiven II
Die, die my darling
Until it sleeps
The small hours
So what
Last caress/Green hell
The outlaw torn
Bleeding me
The unforgiven
Loverman
Fixxxer
No leaf clover
The wait
Mama said
Low man’s lyric
Turn the page
My friend of misery
To live is to die
εχω φτιαξει deep cut list στο σποτιφαη με 80% των κομματιων.
το unforgiven II ειναι το καλυτερο κομματι Metallica. I will die on this hill
Μα αυτό είναι όντως dream set-list.
Περναω σιγουρα το τεστ φιλιας 
Είμαστε πολλοί τελικά οι αλλοπρόσαλλοι.
19/22 με βρήκαν σύμφωνο… αξιόλογη συλλογή
Γιατί δεν το ποσταρες στο thread των Megadeth;
