Πολλη αναλυση επεσε, και το νημα θα πεσει παλι στα κατωτερα επιπεδα ποιοτητας, σε εκεινα που θα ερθει κι αλλος κοσμος να μας θυμησει οτι οι Metallica ηταν παντοτε μερος του συστηματος, ακομα κι οταν εκραζαν το συστημα (!)
Προσωπικα δεν βρισκω κατι πια τοσο σοβαρο στο να κατσει ο παππουλης που μας εχει προστατεψει απο εφιαλτες 40 χρονια τωρα να βγαλει 4 λεπτα στο YouTube στο οποιο θα λεει μια χριστουγεννιατικη μαλακια. Απλα το βρισκω 100% ανουσιο, κριντζι, και περιττο. Εν τελει, μακαρι να το ειχε κανει και να το ειχε γεμισει στα fuck yeah και τα huiii, εκει θα σεβομουν.
Δε διαφωνώ σε αυτά που λες, αλλά που με ενοχλεί ΔΕΝ είναι το dad rock. Αυτό που με ενοχλεί είναι να έχεις καταφέρει μόνος σου να βρίσκεσαι στο top επίπεδο με τη δική σου μαγκιά, τις δικές σου ικανότητες, τη δικη σου μουσική, άποψη και attitude και για αυτό να ξεχωρίζεις από όλη τη σαβούρα του mainstream και παρολ’αυτά να προσπαθείς μάταια με κοινότοπες χαζομαρούλες να κάνεις blend in για να μπεις σε σαλόνια που βρίσκεται όλη αυτή η σαβούρα του ανίκανου mainstream. Ναι, δε θα θυμάται κανένας αυτου του τύπου τις βλακείες, οπότε γιατί να τα κάνεις έτσι κι αλλιως. Γνώμη μου.
Τώρα είδα στο μέιλ το σχετικό… ούτε καν το πρόσεξα, δεν το άνοιξα ακόμα, μόνο από περιέργεια θα το δω. Έτσι κι αλλιώς προσωπικά έχω απομυθοποιήσει τον Χετ πολλά χρόνια τώρα. Δεν μου προκαλεί εντύπωση ό,τι κι αν πει ή κάνει πια. Περισσότερο με ξένισε σε μια πρόσφατη (?) συνέντευξή του ότι μετά από 40 χρόνια ακόμα ζητάνε να ακούσουν το MOP, το οποίο λέει το έγραψε στα 22 του που είχε άλλη οπτική κλπ. Ναι ρε παπα(ρα)Χετ, τη γαμάτη μουσική του θέλουμε να ακούμε και 40 χρόνια μετά, και οι στίχοι ήταν μια χαρά για την εποχή του, τι μηδενίζεις τον εαυτό σου; Σκάσε και παίξε το και στις 9 Μαΐου (ημέρα νίκης, παρεμπιπτόντως, για όσους ξέρουν…)
Αυτά… τα έβγαλα από μέσα μου (όχι όλα, έχω κι άλλα για άλλη φορά)
Το προβλημα ξεκιναει απο το οτι καποιοι ανθρωποι τον ειχαν κανει μυθο in the first place, και αυτο ισχυει για οποιονδηποτε μουσικο/ροκσταρ κτλ. Δεν ειναι κανενας απο αυτους καποιος θρυλος ή καποια μυθικη προσωπικοτητα που θα επρεπε να ειναι αψογος και τελειος και ινδαλμα για αλλους. Ειναι ανθρωποι με τις ευαλωτες στιγμες τους, τις κακες στιγμες τους, τις προβληματικες αποψεις τους, και ενα σωρο απο πραγματα που μας κανουν και πραγματα που δε μας κανουν. Τωρα αν πρεπει να τον βαλουμε σε καποια κλιμακα, προσωπικα θα προτιμουσα να κανω παρεα με τον απομυθοποιημενο James με ολα του τα προβληματα, παρα με την πλειονοτητα των χρηστων εδω μεσα
Αυτο προσωπικα το βρισκω θαυμασιο και καλυτερο απο το να πρεπει μονιμως ενας James Hetfield να ανηκει σε καποιο βαθρο και να συμπεριφερεται οπως θελουμε εμεις να συμπεριφερεται. Και αμα βαριεται πλεον να παιζει το Master Of Puppets μετα απο κυριολεκτικα 1789 εκτελεσεις, ε καλα κανει. Ισα ισα που το περιεργο θα ηταν να μην το βαριεται.
Ο Λαρς ειχε προβλημα ρε, του επεφταν τα μαλλια και επρεπε να κουρευτει για να μην κανει καραφλα και οι αλλοι τον ακουθησαν στυλιστικα για να τον υποστηριξουν!
Όταν είσαι στα 15-16 και ακούς Master, Ride, Kill Em All, And Justice, μυθοποιείς τον φροντμαν/στιχουργό, είναι απόλυτα φυσιολογικό στην εφηβεία.
Κι εγώ μια χαρά παρέα θα μπορούσα να κάνω μαζί του, δεν τον αντιπάθησα ξαφνικά επειδή διαφωνώ με κάποια (αρκετά) πράγματα που λέει κατά καιρούς. Παραμένει ο JH που γουστάρουμε να βλέπουμε στη σκηνή.
Όσο για το MOP, οφείλουν να το εκτελούν σε κάθε συναυλία τους, μέχρι να σταματήσουν να παίζουν.-
Δεν καταλαβαινω την εκρηξη σας και δεν το λεω καθολου ειρωνικα, εγω cute το ωρηκα, γουατεβερ, οπως οταν παιζανε το Enter Sandman στον Jimmy Fallon με τα παιδικα οργανα, πλακα ειχε, big deal.
Σεβαστο καποιον να τον χαλαει, δεν θα σου πω εγω τι θα νοιωσεις και πως, εμενα δεν μου κανει καμια (αρνητικη) εντυπωση προσωπικα.
Όντως πολλή ανάλυση για κάτι εντελώς ανούσιο, ακόμα μια κριντζια στη λίστα με τις πολλές που έχουν όταν δεν ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική.
Αυτοί είναι δυστυχώς και ναι συμφωνώ ότι μόνοι τους απομυθοποιούνται αλλά κι εμείς δεν είμαστε πλέον έφηβοι για να τα παίρνουμε τόσο βαριά
Κάθε χρόνο από την εποχή του fan club o James έστενλε κάτι με Χριστουγεννιάτικη θεματολογία . Από ένα σκίτσο scary guy ντυμένο santa μέχρι λίστες με τοπ της χρονιάς και ευχές. Σταδιακά οι ευχές για “boozy Xmas mothafuckazzzz” έγιναν αφήγηση σε μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Δεν ξέρω τι έχασα και που είναι η επικράτηση του καπιταλισμού εδώ σε μια τετράλεπτη αφήγηση;
Και το γαμάτο είναι ότι μπορείς και να το προσπεράσεις!
Νομίζω οτι πρεπει να αποδεχόμαστε οτι τα μουσικά μας ειδωλα μπορει να ειναι οπου φυσαει ο ανεμος ή luben άτομα που δεν πιστεύουν σε τιποτα. Νομίζω η απομυθοποιηση ειναι φυσιολογικη οταν μεγαλωνουμε και βλεπουμε τους καλλιτεχνες οπως πραγματικό ειναι.
)