Επέστρεψα από Ούντινε και όπως υποσχέθηκα θα μοιραστώ τις εμπειρίες μου
Η συναυλία έγινε στο γήπεδο της Ουντινέζε, στο οποίο αν και δεν έγινε sold out, ήταν κατάμεστο (40.000-45.000 κόσμος όπως διάβασα σήμερα στον τοπικό τύπο). Φτάνοντας πήραμε τα πάσα μας για το Snakepit, μπήκαμε σχετικά γρήγορα στο γήπεδο μετά από ένα τυπικό έλεγχο και κάναμε την πρώτη γύρα στο merchandise, μία στάση για ανεφοδιασμό με μπύρες και κατευθείαν στο pit! Με μία μικρή καθυστέρηση ξεκίνησαν οι Gojira (καθυστέρησε η πτήση τους με αποτέλεσμα να βγουν στις 5.30 αντί για τις 5 και να παίξουν για 40 λεπτά - πολύ καλή εμφάνιση, με το L?Enfant Sauvage από το νέο δίσκο) και έπειτα, στις 7 οι Machine Head (ισοπεδωτική εμφάνιση)
Το σετ τους τελείωσε περίπου στις 8.15, στις 9 τα φώτα έπεσαν, μπήκε η γνώριμη εισαγωγή των AC/DC και έπειτα το βίντεο του “The good…”, με τo Εcstasy of gold μετα βίας να ακούγεται από τον πανικό!
Δε θα κάνω αναφορά τόσο στο σετλιστ που είναι λίγο-πολύ γνωστό (έκπληξη το Ηell & back), θα αναφερθώ περισσότερο στην εμπειρία του Snakepit. Όλοι λίγο-πολύ έχουν δεί τους Metallica σε τεράστιες αρένες, ελάχιστοι είχαν την τύχη να τους δουν σε μικρό club. Νομίζω πως το Snakepit είναι 2 σε 1. Από τη μία η τεράστια σκηνή, τα πυροτεχνήματα και τα laser και από την άλλη η εμπειρία να τους βλέπεις σε απόσταση αναπνοής (κυριολεκτικά), να βλέπεις και να ζείς τις αντιδράσεις τους. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση το πως ζουν το live. Ίσως για αυτόν ακριβώς το λόγο, ότι δηλαδή το ζουν και το γουστάρουν, βρίσκονται εκεί που βρίσκονται.
Όσο για το Black Album, αν και δεν είναι το αγαπημένο μου αλμπουμ (χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν το λατρεύω!), στο live κερδίζει πολλούς πόντους. Οι εκτελέσεις τους ήταν άψογες (διαφοροποίησαν το enter sandman και τα υπόλοιπα ήταν σχεδόν πιστές εκτελέσεις) και η αίσθηση του να γυρνάς το κεφάλι και να βλέπεις και τον τελευταίο άνθρωπο στην πιό απομακρυσμένη κερκίδα να χοροπηδάει στο Enter Sandman είναι μοναδική.
Μακάρι να κρατήσουν το Snakepit και σε επόμενες περιοδείες (δύσκολο, το ξέρω) και να έχουν όλοι την τύχη να το ζήσουν έστω μία φορά!