…εεε όχι τόσες κιθάρες κουβαλάει:p…εντάξει τόσα χρόνια και αυτός έχει καθιερωθεί ως μόνιμο και υπερχρήσιμο στέλεχος:):!:
Αντιλαμβάνομαι την υπερβολή, αλλά μακάρι οι “δ.υ.” κάθε μπάντας να συνεισέφεραν ένα Creeping Death ή ένα Enter Sandman 
Γενικά σε πολλές περιπτώσεις έμεινε στο περιθώριο για να “προστατέψουν” οι δύο mastermind το project που είχαν κατά νου, αλλά χωρίς αυτόν ενδεχομένως να είχαν διαλύσει πριν μία δεκαετία.
Ο Ηet είναι ο βασικός λόγος να αρέσουν σε κάποιον οι Metallica. Όπως σωστά είπε ο Vic, η χροιά του και τα riff του μπορεί να κάνουν τους οπαδούς να ακούν ή να βρίσκουν ενδιαφέρον ακόμα και σε ένα άλμπουμ όπως το St. Anger.
Ωστόσο, ο Lars είναι μάλλον η “ατμομηχανή” και βασικός παράγοντας επιτυχίας τους. Πέρα από το μανατζερίστικο κομμάτι που του αρέσει να αναλαμβάνει, η συνεισφορά του στις συνθέσεις, οι σχέσεις του με οπαδούς της μπάντας (ενδεικτικό παράδειγμα ότι αφιερώνει στα meet and greet διπλάσια ώρα από τους υπόλοιπους 3 αθροιστικά), τα live στα οποία πάντα ανανεώνει τα setlist και ασχολείται όσο περισσότερο γίνεται για να ικανοποιήσει το κοινό τους και γενικά στο μεγαλύτερο κομμάτι της λειτουργίας της μπάντας είναι ουσιαστική και εν πολλοίς άγνωστη στους μη-οπαδούς τους.
Έχοντας δει το Making Magnetic DVD πιστεύω ότι η πατάτα έγινε στο mastering. Ο ήχος κατά τη διάρκεια της παραγωγής ήταν άψογος και με περισσότερο όγκο. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως είναι δυνατόν αυτό που άκουγα στο βίντεο να μην μπορέσει ποτέ να αποτυπωθεί στο cd… Φαινόταν δλδ ότι ο μηχανικός μαζί με τη μπάντα το πήγαιναν μια χαρά και ο ήχος χάλασε μετά τη δική τους δουλειά. Επίσης στη διασκευή που κάνανε για τον Dio, αν δεν κάνω λάθος δεν υπήρχε πουθενά ο Ρούμπιν, παραμόνο η μπάντα και ο μηχανικός
Το mastering όπως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια (μιλάω γενικότερα για τη συντριπτική πλειοψηφία των κυκλοφοριών) είναι [U]για τα σκουπίδια[/U]. Αν κάποιος δει τις κυματομορφές των κομματιών, είναι “τούβλα” που δεν μπορείς να διακρίνεις καμιά περιοχή. Ελάχιστοι δεν έχουν παρασυρθεί από αυτό, κάτι άρρωστοι Steven Wilson. Εδώ οι Rush έβγαλαν πάλι το Vapor Trails με σοβαρό ήχο, γιατί η αυθεντική κυκλοφορία απλά [B]δεν ακουγόταν[/B].
Στη διασκευή του Dio, όπως και στα Through the Never OST και Lulu, την παραγωγή έκανε ο Fidelman (o οποίος ήταν παραγωγός στο Gray Chapter και θα είναι παραγωγός στο επερχόμενο Slayer, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει).
Εκεί που προφανώς το DM έπασχε ήταν ο ήχος γενικότερα και όχι τόσο η παραγωγή, μιας και η δομή των κομματιών ήταν σωστή, όπως το editing επίσης. Η απουσία οποιασδήποτε δυναμικής και βάθους και το τσιτάρισμα στην ένταση με αποτέλεσμα να ακούγεται “επίπεδο”, προφανώς δεν είναι δουλειά-λάθος αποκλειστικά του μηχανικού ήχου. Πρέπει να ήταν επιλογή του Rubin.
O Lars τον κάλυψε, αλλά από εκεί και μετά συνεργάστηκαν μόνο με τον Fidelman (που ομολογουμένως έκανε πολύ καλή δουλειά και στο Ronnie Rising και στο TTN).
συνήθως όταν μιλάμε για παραγωγή κυρίως εστιάζουμε το πώς ακούγεται ένας δίσκος και πέραν του συνολικά επίπεδου ήχου που λες και εσύ οι κιθάρες του DM μπάζουν από παντού (ηχητικά πάντα…γιατί τα ριφφ σπέρνουν). Έχεις δίκιο κατά τα άλλα βέβαια. Πλέον και μόνο με έναν καλό μηχανικό ήχου μπορείς να ακουστείς γαμάτος. Ο παραγωγός είναι για άλλες δουλειές, να οργανώσει και να κατευθύνει όπου χρειάζεται.
όσοι έχετε δει το a year and a half pt1 καταλαβαίνεται πόσο ψαγμένο ήταν το black album σε επίπεδο παραγωγής συνολικά και όχι μόνο ήχητικά. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω το σημείο που την λέει ο μπομπ ο ροκ στον ούλριχ για το unforgiven ο οποίος αν πέρναγε από το χέρι του θα είχε τα τύμπανα μονίμως στον θεό. Και αυτό κολλάει στις δυναμικές που ανέφερε ο alejandro πιο πάνω
Είναι αμαρτία συγκροτήματα τέτοιου επιπέδου και με τέτοια μπάτζετ να βγάζουν χειρότερο ήχο από άλλες μπάντες που με υποπολλαπλάσια φράγκα βγάζουν κρυστάλλινο ήχο
Συμφωνω λιγο πολυ σε οσα γραψατε για το St. Anger, ειναι καθρεφτης της καταστασης στην οποια βρισκοταν η μπαντα εκεινη την περιοδο και το Some Kind Of Monster το οπτικοποιει αψογα ολο αυτο…
Διαφωνω ομως με το θεμα που εχει πολυς κοσμος με τον ηχο και την παραγωγη του Death Magnetic, ναι ειναι λιγο “δυναμωμενη” αλλα αν και θα μπορουσε να ειναι πολυ καλυτερη, δεν με χαλαει οπως ολους εσας και προσπαθω να εντοπισω τους λογους για αυτη την μαζικη ξενερα με την παραγωγη του δισκου.
Τα Virtual XI που ειναι οντως με διαφορα το χειροτερο αλμπουμ των Maiden κανει ερωτα στο St. Anger, σορρυ κιολας… Συνθεσεις οπως το The Clansman, το When Two Worlds Collide, το Lightning Strikes Twice ή και τo Futureal δεν εχει το St. Anger και δεν μιλαμε καν για την παραγωγη και τον ηχο σε τυμπανα κτλ…
Εμενα στο death magnetic με χαλαει η εμμονη να γυρισουν στον ηχο του and justice. Ας γυρνουσαν στο thrash αλλα οχι τοσο επιτηδευμενα σε ηχο συγκεκριμμενου αλμπουμ
Να γυρίσουν που;…
Ο,τι και να λετε το Virtual XI για το Clansman και μονο βιαζει τα τελευταια τρια Maiden.
Ουτε καν ομως…
Ναι, ειδικά το Dance of Death, που έχει για πλάκα τρία κομμάτια καλύτερα από αυτό…
Για το Frontier που έχει τα ίδια χάλια, άντε να το καταλάβω…
Έπρεπε να πει τα 2 τελευταία…
Υπάρχουμε βέβαια κι εμείς που θεωρούμε το AMOLAD το καλύτερο απ’ τα τρία τελευταία αλλά ας μην το παρατραβάμε γιατί βγαίνουμε οφ τόπικ. 
Απ το Dance of Death μ αρεσει μονο ενα κομματι, το No More Lies. Ολα τα υπολοιπα, μηδεν.
τώρα μου μοιάζει αστείο αλλά στα 80s και μεις θαβαμε maiden ([I]βάλανε πλήκτρα μου λέγανε[/I] για το somewhere λες και είχαν βγάλει λέπτρα) και metallica ([I]τι ήχος είναι αυτός στο justice?![/I], λες και ήμασταν τα πιο έμπειρα αυτιά ενώ ακούγαμε πολλές φορές σε μονοφωνικά decks), είναι στο αίμα μας τελικά…
Δεν ηταν αναγκη να εχουν τον ηχο συγκεκριμμενου δισκου. Αλλο να επιστρεψεις στο παλιο στυλ και αλλο να προσπαθησεις να αντιγραψεις ενα συγκεκριμμενο ηχο. Ακομα και οι AC/DC αλλαζουν τον ηχο τους. Το ballbreaker απεχει απο το stiff upper lip πχ
Στο death magnetic η μεγααααλη ξεφτιλα ειναι οτι προσπαθησαν να αντιγραψουν το one με αποτελεσμα να δακρυσω απο τα γελια
Να ρωτήσω εγώ κάτι? Το St. Anger θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει και στοιχεία Nu metal μουσικής?
Ναι, είναι αρκετά τραγικό το SA για να μπορούμε να το πούμε ακόμα και αυτό.