Μetallica

Ναι εμεις λεγαμε για το αναποδο ομως. Φοβεροι οι Alice In Chains, μακραν η αγαπημενη μου μπαντα απο τη μουσικη σκηνη του Seattle, και κριμα για τον Layne Staley. Μια μπαντα που πιθανοτατα να μην υπηρχε καν (ή να μην ηταν οπως ηταν) αν δεν υπηρχαν οι Metallica, και ναι τους επηρεασε στα 90s. Τωρα την κλοπη που την ειδες ενας θεος ξερει, ισως εκει που βρισκεις και κλοπες απο Pearl Jam. :sunglasses:

Ωραιο το ποστ για τους Led Zeppelin, ελπιζω να μην ειναι σχετικο με την προηγουμενη μας κουβεντα και να θελεις να μας πεις οτι επειδη καποιος πηρε κατα λαθος ενα αλμπουμ τους πριν 83 χρονια αυτο σημαινει οτι ειναι και μεγαλυτερη μπαντα απο τους Queen, και απλα να το εγραψες ετσι για τη φαση.

Πάψε να βλέπεις παντού “αντιπάλους” και κοίτα να ευχαριστηθείς. Το post του παιδιού ήταν πραγματικά ο ορισμός της κατάθεσης ψυχής. Ας είναι καλά όπου και νά 'ναι!

1 Like

Για να κάνω catch up με την προηγούμενη κουβέντα:
Μπάντα που έχει βγάλει albums όπως το Blow up Your Video και το Fly on the Wall δεν πρέπει να μπαίνει καν στη συζήτηση για την κορυφαία ever.

Και μένω μόνο στα μουσικά ε (και έτσι πρέπει) και δεν μπάινω καν σε κουβέντες για Peter Mensch, Mutt Lange και τα πιο πρόσφατα…

1 Like

Εντάξει και οι Metallica έχουν βγάλει το St. Anger και οι Zeps το Coda και μπλα , μπλα, μπλα .

Αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς και για μένα έχεις δίκιο .

1 Like

Ήδη από το 1981 τα είχαν κάνει μαντάρα στις επιλογές τους και τα κίνητρα ήταν ξεκάθαρα. Η ξεροκεφαλιά των 3 αδερφών ήταν απίστευτη αλλά τουλάχιστον ήταν μαζί σε όλο αυτό. Μετά και την αποχώρηση του Malcolm απλά εξέπληξαν και τους τελευταίους ρομαντικούς. Και να πεις οτι έβγαλαν κάποιον ισάξιο δίσκο, με αυτούς της πρώτης-δεύτερης εποχής τους… 35 χρόνια με μέτριους ή κακούς δίσκους (για την κλάση τους και την προηγούμενη δισκογραφία τους) δεν έκαναν κανέναν και ποτέ κορυφαίο.

2 Likes

Να ρωτησουμε και τον Παντελη!

Παντελη δε βλεπω αντιπαλους παντου, δεν εχω οπαδικες σχεσεις με τις μπαντες. Καποιες τις γουσταρω, καποιες οχι. Beatles ας πουμε δε ΜΠΟΡΩ να ακουσω. Μου ειναι ανεπαναληπτα εκνευριστικοι. Οι Rolling Stones μου φαινονται η πιο βαρετη μπαντα στην ιστορια του rock n roll, με εξαιρεση 10 τραγουδια (μπορει να λεω και πολλα) που τα θεωρω τελεια. Οι Led Zeppelin μου αρεσουν παρα πολυ, αλλα δε μπορω να πω οτι ειναι στη λιστα με τις αγαπημενες μου μπαντες για κανενα λογο. Παρολα αυτα βλεπεις οτι παραδεχομαι το μεγαλειο και την επιρροη ΟΛΩΝ αυτων των μπαντων. Αμα εκανες κι εσυ το ιδιο για Queen και ξεχνουσες το τι μυθο εφτιαξε ο θανατος του Mercury (σε μια εποχη που ειχαν ηδη φτιαξει το μυθο τους βεβαια) θα ημασταν ολοι ευτυχισμενοι και δε θα επρηζα συκωτια επι 10 ποστς :stuck_out_tongue:

Τι παιζει με Peter Mensch, Mutt Lange και AC/DC?

Μια χαρά το Fly on the Wall και το blow Up Your Video. Δεν είναι κλασσικούρες σαν τα μνημεία του παρελθόντος αλλά και αυτά βγάλανε ΕΠΗ (όπως το Shake Your Foundations που είναι στο προσωπικό μου τοπ 5 της μπάντας) και εν πάση περιπτώσει μιλάμε για τον 9ο και 10ο δίσκο τους.

Υπάρχει η ίδια αυστηρότης με τους Led Zeppelin πχ;

Αυτό ως παρατήρηση ότι κατά την γνώμη μου δεν μπορούν μια-δυο-τρεις μέτριες στιγμές να επισκιάσουν την συνολική κληρονομιά μιας μπάντας, πόσο μάλλον μιας ιστορικά τιτάνιας μπάντας σαν τους AC/DC. Αν κάτι τους κρατάει πίσω σε σχέση με Zeppelin, Queen, Floyd πχ, είναι ότι οι AC/DC δεν κάλυψαν πολύ μουσικό έδαφος, ούτε άνοιξαν πολλές διαφορετικές πόρτες στην μουσική έκφραση. Αυτό είναι πόιντ που θα δεχόμουν σε μια τέτοια συζήτηση. Από την άλλη, το πόσο εξωφρενικά τέλειοι και ουσιώδεις υπήρξαν στο ΡΙΦΦ και στο ηλεκτρικό ρόκιν χουκ, δεν ξέρω αν έχουν καν αντίπαλο. Βάζεις το Who Made Who (άλλο καραέπος, ΧΙΝΤΕΝ ΤΡΕΖΙΟΥΡ ΕΠΙΠΕΔΑ) και τι να πεις, διδάσκουν μπαλίτσα στην αποτελεσματικότητα, την σφραγίδα προσωπικότητας κλπ. Και βέβαια μια ματιά στο πώς ανοίγουν το λάιβ τους στο Donington το 1991 αρκεί για την αξία των live τους.

Γνώμη μου για το θέμα “μεγαλύτερη έβερ” είναι ότι δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση, όπως δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση για τον καλύτερο δίσκο έβερ, τον καλύτερο τραγουδιστή έβερ κλπ. Και σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν πέντε-δέκα απαντήσεις που στέκουν (αναφέρθηκαν) και τελικό κριτήριο αποτελεί το προσωπικό γούστο. Πάντως κάθε απάντηση πρέπει προφανώς να συνοδεύεται από παγκόσμια καταξίωση, διαχρονικές λαοθάλασσες στις συναυλίες, ιστορική δισκογραφία γεμάτη διαμάντια μοσχοπουλημένα και επιδραστικότατα και φυσικά μεγάλες προσωπικότητες.

Φυσικά για καψιμέικες συζητήσεις όλα είναι συζητήσιμα(!). Θα πω μόνο ότι στο δικό μου καφενειακό τραπέζι οι U2 απορρίπτονται χωρίς δεύτερη σκέψη και τρώνε και κανά δυο φάπες που μπαίνουν στο ίδιο λέβελ με κάτι Floyd, Queen, Zeppelin κλπ. ΝΤΑΞΕΙ ΤΩΡΑ. Και όπως πέφτουν στο τραπέζι επιχειρήματα περί Mutt Lange, να ρίξω και εγώ τα ίδια (και περισσότερα!) για τους Beatles που στην τελική στην αφετηρία τους μας χάρισαν το blueprint των boy bands συν ότι ιδιοφυΐες που συνεργάστηκαν μαζί τους στον τομέα της παραγωγής δεν έχω καταλάβει να αναφέρονται τόσο έντονα όπως πχ ο Lange ή ο Rubin σε μεταγενέστερες εποχές (Spector, Martin, Emerick) - αντίστοιχα με τον Quincy Jones και τον Michael Jackson…

Προσωπική μου αδυναμία από τα μεγαθήρια πάντως είναι και μένα οπωσδήποτε οι Queen, τους προτιμώ από τους άλλους και δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά σοβαρή αντίρρηση για το πόσο μεγαλειώδεις υπήρξαν σε πολλές φάσεις της καριέρας τους ενώ ο Freddie είναι για μένα Η Φωνή.

Κατά τα άλλα οι Metallica είναι (προφανώς για μένα) η μεγαλύτερη μέταλ μπάντα (οι Maiden είναι η μεγαλύτερη χέβυ μέταλ μπάντα και ο νοών νοείτω) και δικαιούται να μπαίνει σε συζητήσεις μαζί με άλλα τέρατα της ροκ όπως αυτά που συζητάμε και αυτό από μόνο του είναι mind-blowing.

Και μιας και είμαι εδώ στο τόπικ: +1 στον Alex Skolnick.

4 Likes

Να ενα ποστ του Βικ με το οποιο συμφωνω σε καθε του λεξη! Μα σε καθε ομως.

Και θα ημουν αυτος που θα εκανα το point για τη μουσικη εκφραση των AC/DC και το ανοιγμα σε αλλες φορμες.

Σε αλλα νεα:

James sorry αλλα το St. Anger δεν το λες και κλασικο.

Κλασσικό είναι. Κλασσική μαλακία για την ακρίβεια.
Όπως ο Ed Wood θα μπορούσε να θεωρηθεί κλασσικός σκηνοθέτης, γιατί ήταν ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ, έτσι και το St. Anger μπορεί να θεωρηθεί κλασσικό, γιατί είναι ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ και θα μείνει στην ιστορία γιατί από τα albums του είδους του, δηλαδή τα ΚΑΚΑ albums, είναι ίσως το χειρότερο.

Ειπαμε το St Anger εχει μια πρωτια.
Ειναι το χειροτερο αλμπουμ στην ιστορια της σκληρης (και οχι μονο) μουσικης που ηχογραφηθηκε απο μεγαλη μπαντα.
ΚΛΑΣΙΚΟ, με ολη την σημασια της λεξης, απο την πρωτη μερα που κυκλοφορησε.
Κανει τον ηχο απο τα κομπρεσερ να ηχουν σαν τις 4 εποχες του Vivaldi
θα μας συντροφευει για παντα.
θα στοιχειωνει τα ονειρα μας.
Metallica ευχαριστουμε…

Απεχει πολυ απο το να ειναι το χειροτερο αλμπουμ στην ιστορια της σκληρης μουσικης απο μεγαλη μπαντα. Υπαρχουν πολλα χειροτερα αλμπουμς εκει εξω απο αλλες “μεγαλες” μπαντες. Για Metallica ειναι απαραδεκτο, γιατι ολα τους τα υπολοιπα αλμπουμ ειναι απο αξιοπρεπη εως αριστουργηματα.

[quote=“QuintomScenario, post:6553, topic:3588, full:true”]
Υπαρχουν πολλα χειροτερα αλμπουμς εκει εξω απο αλλες “μεγαλες” μπαντες.[/quote]

Όπως?

[quote=“furor, post:6554, topic:3588, full:true”]

Εξαρταται και τι εννοει κανεις μεγαλες μπαντες βεβαια, ας πουμε αμα εννοει κανεις τους Manowar θα εβαζα ολη τη δισκογραφια τους, αλλα δεν τους θεωρω μεγαλη μπαντα εκτος αν συγκαταλεγονται στο ειδος parody metal, οπου ειναι οι μεγαλυτεροι.

Απο αλλες μπαντες, προχειρα προχειρα μπορω να σκεφτω καπου 6 αλμπουμς των Megadeth πολυ χειροτερα απο το St. Anger, αλλα 4 τουλαχιστον των Iron Maiden, το FWX των Fates Warning που ειναι ισως απο τις μεγαλυτερες απογοητευσεις που εχω ζησει μουσικα, το Pink Bubbles Go Ape των Helloween (οριακα μεγαλη μπαντα), σιγουρα και πανευκολα το Astonishing των Dream Theater που θα ξεπερνουσε τη μουσικη απογοητευση του FWX αν δεν ειχε φυγει ο Portnoy και δεν ειχαμε ηδη ξενερωσει απο χρονια πριν, και τελος αν θελεις να το τραβηξω και στα ακρα και να γραψω μεγαλη καφριλα (γιατι τα ως τωρα ειναι στανταρακια ανετακια), αυτο το πραγμα που ονομαζεται Final Cut και δεν ντραπηκε να το κυκλοφορησει ο Roger Waters με το λογοτυπο των Pink Floyd, ειναι χειροτερο απο το St. Anger αφου ειναι εντελως φλατ, αχρωμο, αγευστο, αδιαφορο, και ανυπαρκτο.

Και γενικα:

Σκατενιο αλμπουμ με σκατενιο ηχο που θα το ξανακουσω 10 φορες στη ζωη μου οταν ειμαι σε φαση να αντεχω τον ηχο για μια ωρα >>>>>>>>>>> Αδιαφορο αλμπουμ που δε θα το ξανακουσω ποτε στη ζωη μου γιατι δεν εχει ΤΙΠΟΤΑ να μου προσφερει

1 Like

Γελαω με τα 4 αλμπουμ των Maiden που ειναι χειροτερα απο το St. Anger, για τα 6 των Megadeth (αν ελεγες 2 ισως να συμφωνουσα), για το FWX και για ολη την δισκογραφια των Manowar… Ευχομαι να μην τα λες σοβαρα.

Γραφεις ιστορια με καθε ποστ, εισαι θεος.
παρε στα αυτια ενα parody metal

για τα Maiden και Fates θα σε κρινει η ιστορια οταν σταματησει να γελαει.
επισης μεγαλο αστειο οι Dream Theater που τους συγκαταλεγεις στα μεγαλα συγκροτηματα.

Το Σενένγκερ είναι η μεγαλύτερη κουράδα που έχει χεστεί ποτέ από μεγάλη μπάντα. Ναι, μεγαλύτερη κι από τον Μπόνο στο επεισόδιο του South Park.

Αυτό περί FWX και απογοήτευσης είναι άκυρο εντελώς να το βάζεις στα χειρότερα άλμπουμ. Και εγώ απογοητεύτηκα όσο δεν φαντάζεσαι με τα βλακ και λοαδ κλπ αλλά δεν θα τα σύγκρινα ποτέ με την υπέρτατη πατάτα του σενενγκερ επειδή με απογοητεύσαν. Ντροπή σου που αναφέρεσαι έτσι στο FWX, να ακούσεις 10 φορές το Heal Me μπάς και συνέλθεις :stuck_out_tongue:

2 Likes

Σωστά, δε μιλάμε για απογοητεύσεις. Μιλάμε για κάτι ανώτερο, για κάτι που ανήκει σε άλλη σφαίρα.

Ναι, για κουράδες.