Με το που πόσταρα, πήρα καρδούλα που δεν ήταν του @drenie, ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ρε ΚΟΡΟΪΔΑΚΙ λέμε, κατάλαβέ το επιτέλους 
.
1 Like
Καλα εσυ ξυπνησες και εχεις ορεξη να τρολλαρεις απο δουλεια, σε αφηνω να κανεις το χαβαλε σου. Αλλα να ξερεις οτι εγω το ποστ μου το εγραψα μεσα απο την καρδια μου κι ερχεσαι εσυ τωρα να το χαλασεις και να μας πεις παλι για το For Whom The Bell Tolls… δε θα σου πω ποιον μου θυμιζεις (κι εσυ και τα ποστς σου), αλλα το νικ του ξεκιναει απο Pa
1 Like
Αυτο που θυμαμαι χαρακτηριστικα ειναι το καλοκαιρι του 1996, 12 χρονων, να εχω παει στο χωριο της μανας μου και οι παππουδες να πιανουν ενα τοπικο καναλι ονοματι Star Λαμιας, ειχε διαφορα videoclips και σε καποια φαση βαζει το Until It Sleeps και γουσταρα πολυ, μετα εψαχνα σε περιοδικα να δω πως ελεγαν την εκπομπη μηπως και το ξαναδω, τελικα το ξαναειδα την επομενη μερα…
Καταφερα μετα απο καποιες βδομαδες να το γραψω σε κασετα απο ραδιοφωνικο σταθμο, γιατι απ τους γυρω μου δεν ακουγε κανεις Metallica…
4 Likes
Συνεχεια…
Μετα απο καποιο διαστημα ειδα και παλιοτερα videoclips οπως το Nothing, Unforgiven, Sandman τα οποια καταφερα να τα βρω παλι σε ραδιοφωνικο σταθμο απο εκπομπη οπου τους ελεγες ποιο τραγουδι θες να βαλουν,τα εγραψα σε κασετα…
Αργοτερα μαθαινω οτι ενα γειτονακι μου που ηταν φοιτητης τοτε, ακουγε και Metallica και ειχε καποια CD, του λεω εχω γραψει αυτα τα τραγουδια, μου λεει ασε αυτα και παρε αυτο να ακουσεις και μου εδωσε τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛ,φυσικα μιλαω για το Master Of Puppets…
1 Like
Εγώ θυμάμαι πως κάποιος συμμαθητής μου στο σχολείο μου είχε αντιγράψει σε κασέτα το Master Of Puppets και είχα κάτσει μ’ ένα στυλό και είχα ζωγραφίσει ένα όσο πιο τρομακτικό εξώφυλλο μπορούσα, γιατί δεν ήθελα να έχει το generic της κασέτας. Εντάξει, δεν ήταν και πολύ επιτυχημένο γιατί δε σκαμπάζω μία από ζωγραφική, αλλά you get the point. Τον θυμάμαι αυτόν να μου λέει “έχει μέσα τραγούδι Λεπρός Μεσσίας” με μια φωνή λίγο παπαγαλίστικη μου είχε και λιώνω ακόμα και τώρα 
.
Επίσης, θυμάμαι ότι από έναν άλλον συμμαθητή μου είχα πάρει τα CDs του Black Album και του AJFA, δίνοντάς του σε αντάλλαγμα ένα …ηλεκτρικό κατσαβίδι, το οποίο δε θυμάμαι μάλιστα καν πώς είχε φτάσει στα χέρια μου, από κάποια άλλη ανταλλαγή μάλλον. Το θέμα είναι ότι εγώ αποκλείεται να χρειαζόμουν ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι στο σχολείο, παρ’ όλα αυτά κάποιος μάλλον είχε καταφέρει να με κοροϊδέψει και να μου το πασάρει, ευτυχώς το ξεφορτώθηκα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο .
Εμένα σου θυμίζω;
2 Likes
Η δευτερη συλλαβη ειναι Ra.
Κλαμα με ηλεκτρικο κατσαβιδι και με ανταλλαγη… εχω τοσες αποριες. Πρωτον, γιατι να εχεις ηλεκτρικο κατσαβιδι, δευτερον, γιατι να προτεινεις την ανταλλαγη, και τριτον και κυριοτερον, γιατι να δεχθει ο αλλος την ανταλλαγη 
ΥΓ. Και φυσικα, ποιος ξερει τι εδωσες για να παρεις το κατσαβιδι in the first place… πιστευω ανετα οτι εδωσες το Ride The Lightning
2 Likes
Double post γιατι εψαξα και βρηκα την αφισα που ειχα δει τοτε στο Metropolis αλλα σε 50Χ70… και εννοειται την παρηγγειλα επιτοπου, 16 δολλαριακια και δωρεαν αποστολη, θα ερθει 24 Μαρτιου…
1 Like
[quote=“QuintomScenario, post:6628, topic:3588”]Κλαμα με ηλεκτρικο κατσαβιδι και με ανταλλαγη… εχω τοσες αποριες. Πρωτον, γιατι να εχεις ηλεκτρικο κατσαβιδι, δευτερον, γιατι να προτεινεις την ανταλλαγη, και τριτον και κυριοτερον, γιατι να δεχθει ο αλλος την ανταλλαγη
ΥΓ. Και φυσικα, ποιος ξερει τι εδωσες για να παρεις το κατσαβιδι in the first place… πιστευω ανετα οτι εδωσες το Ride The Lightning[/quote]
Δυστυχώς πάνε 20τόσα χρόνια και δε θυμάμαι λεπτομέρειες. Ο άλλος ήταν fan που τους είχε μάθει από τα γνωστά τραγούδια χωρίς ουσιαστικά να τους αγαπήσει ποτέ, οπότε στην πραγματικότητα δεν τα ήθελε τα CDs. Το κατσαβίδι είχε και σάπια μπαταρία, ήθελε αλλαγή . Ίσως δέχτηκε γιατί τα δύο συγκεκριμένα CDs γι’ αυτόν ήταν πιο σάπια κι από ένα σάπιο κατσαβίδι .
Αν είχε το RTL τότε, εύκολα θα το έδινα για ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι, προκειμένου να ξεφορτωθώ το For Whom The Bell Tolls.
3 Likes
Ηλεκτρικο κατσαβιδι ανετα μπαινει τοπ 20 Metallica
2 Likes
ας γραψω και εγω το σεντονακι μου…
- Οπως εγραψα και σε αλλο thread καπου εκει το 88 με 89 ειχαμε μια κασετα με διαφορα μεταλ κομματια μεσα (Metallica, Maiden, Overkill, Anthrax) . Σε εκεινη την κασετα λοιπον ειχε γραψει το παλικαρι που μας την εδωσε το Master of Puppets το ομωνυμο. Κοβοταν ομως στη μεση εκει πριν την μελωδικη γεφυρα.
Λιγο καιρο μετα σε μια κουβεντα με αλλα πιτσιρικια εμαθα οτι το κομματι ειναι 8 λεπτα και επαθα πολιτισμικο σοκ οταν το ακουσα ολοκληρο ! Σε μια δευτερη κασετα μας ειχε γραψει το Blackened!! Εντυπωσιαστικα αλλα και λιγο “φοβηθηκα” (ασε που νομιζα οτι εκει που λεει See our Mother put to death, see our mother die, εγω ακουγα Dear Mother put to death, dear mother dieeeeeeeeeee !! Δεν την σηκωνα ακομα τοση καφριλα!) .
Τοο metal για τον 11χρονο Δημητρακη!!!
Σιγα σιγα τους ακουγα τους ξεχωριζα αλλα στα 12 - 13 δεν ειχα ολοκληρωμενη αποψη. Βγαινει λοιπον το Black Album Και παθαινω κοκομπλοκο. Αρχιζω να ακουω διχως αυριο το And Justice και τα παλιοτερα τους.
Μου αρεσε περισσοτερο η πιο γεματη φωνη του Hetfield σε σχεση με τα 3 πρωτα.
Εκανα καιρο να εκτιμησω πχ το The Thing That Should not Be αλλα η riffαρα στο τελος ακομα με στοιχειωνει.
-
Τα παρακαλετα στους γονεις μου να με αφησουν να παω στη συναυλια τους το 1993. Θυμαμαι να με πειραζουν τα παιδια στο σχολειο … ελα μεγαλε θα γινει συναυλιαρα. Πφφφφφ ποιος τους χεζει τους Guns , σκεφτομουν; Οταν μου ειπαν οτι ερχονται οι Four Horsemen χοροπηδαγα απο την χαρα μου.Ας ειναι καλα ο πιο μεγαλος ξαδερφος του κολλητου μου , που ακουγε NAzareth και μας συνοδεψε!
-
27 Ιουνιου 1993 ημερα που ειχαν επετειο γαμου οι γονεις μου και εγω ακουω Live… ecstacy of Gold και μετα στο Creeping Death! HOW the Fuck Are You ? και ειμαι στον ουρανο. Τι συναυλια. Τι ειναι αυτο που βλεπω. Εγω εδω και αυτοι εκει σχεδον απεναντι μου (@Vic σε ζηλευω ρε ατιμε για το Meet and greet) . Τελειος ηχος , γιγαντοοθονες , σκηνοθεσια το φεγγαρι με τον Het στο Of wolf and man , Επαιξαν και το Disposable Heroes που μου αρεσε σχεδον οσο και το master… ο πατέρας μου με περίμενε μαζί με την μάνα μου έξω από το γήπεδο , πήρε τελικά και 2 μαλλιαδες κούρσα ( αυτό το ταξί με μεγάλωσε !)
-
Χριστουγεννα του 1993 με τον πατερα μου βολτα στο κεντρο για χριστουγεννιατικα ψωνια , παμε Μινιον αγοραζουμε κατι για την μανα μου και με ρωταει τι θελεις ; Πηγαμε Rock City καπου στη Σωκρατους και πηρα σε βινυλιο το Ride.
-
να κανω ατελειωτο Headbanging και να μου λεει η μανα μου οτι της αρεσει το Don’t Tread On me , και να με ρωταει αν ζαλιζομαι ετσι που κοπανιεμαι. Καποιο απογευμα να ακουω το For Whom The Bell Tolls και να με ρωταει γιατι χτυπανε οι καμπανες και να της εξηγω οτι ειναι απο το δισκο οι καμπανες που ακουσε.
-
Να ρωταω οποιο παιδι γνωριζα που μπορουμε να βρουμε τα breadfan - prince - am i evil γενικοτερα τα garage days, και ταυτοχρονα να κατεβαινω μοναστηρακι για να αγοραζω οτι bootleg πετυχαινα
-
για χρονια να εχω ως σημειο αναφορας για να τσεκαρω ενα ηχοσυστημα (ακομα και σαν επαγγελματιας ηχοληπτης) το Black Album
-
την αναμονη εξω απο το Rock City για να παρω το Load το 1996 και να βλεπω γκριματσες… Ειχα ηδη αγορασει το single του Until it Sleeps και ειχα τρελαθει με το Kill/Ride medley και με το 2X4(it’s a motherfucking NEW one) . Καταλαβαινω οτι το Until it Sleeps δεν ηταν κατι γρηγορο οπως ηθελαν αρκετοι αλλα για μενα στα 18 μου αυτο ηταν ακομα μεγαλυτερο κερδος.
-
να ειμαι στρατο , να επιστρεφω με αδεια σπιτι και οι γονεις μου , να με τρολαρουν οτι δεν χουν βρει το S&M για να μου το αγορασουν και τελικα να το εχουν βαλει κατω απο το μαξιλαρι μου
-
ο αδερφος μου που δεν ακουγε metal (μεγαλύτερος 4 χρόνια ) να μου λεει θα σου περασει η φαση σε κανα χρονο - δυο , αργοτερα του ειπα οτι χεστηκα για το μεταλ , οι Metallica κανουν την διαφορα, και μου εξηγησε οτι για εκεινον που δεν ειναι ακροατης , του ακουγοντουσαν δεμενοι μουσικα ενω μου μετεφραζε ξενα περιοδικα οσο ημουν ακομα μικρος και τα αγγλικα μου δεν ηταν σε καλη κατασταση.
-
Στο Live του 1999 So what/ Last Caress και μετα Master of Puppets , ριχνω κουτουλια σε ενα διπλανο παιδι απο την καυλα , εψαχνα τον κολλητο μου για τα επομενα 3 τραγουδια.
-
να εχω δει τοσες φορες το βιντεο κλιπ του Enter Sandman που ειχα αριχσει να το βαριεμαι και να το αλλαζω καθε φορα που το πετυχαινα στο Mtv . Καποια στιγμη αργοτερα ειχα δει μια συνεντευξη του Lars να λεει περιπου το ιδιο.
Απο την αλλη να μην χορταινω το κλιπ του One , του Unforgiven , του Sad But True -
να Περιμενω σε καθε βραβεια τυπου Mtv να παιξουν ή να βραβευτουν για να δω τα ειδωλα μου στην τηλεοραση . σκετη καυλα να βλεπω τα Mtv Awards το 1996 και να παιζουν το Last Caress/So what . Στην επαναληψη του Show που επαιξε στα καπακια ειχαν βαλει παντου μπιπ και απο την επομενη προβολη και μετα ειχαν κοψει την εμφανιση τους !! χα χα χα!! Metallica Motherfuckers !
-
να ξυριζω το κεφαλι μου αλα Jason μετα το Live τους εδω. Φορεσα και φακους επαφης , ενιωθα σουπερ ηρωας με τα μαυρα ρουχα και τις Martens μου και τα μπλουζακια Metallica, γαμω την τρελα μου.
-
οταν ειχα παντρευτει μπηκα με το Master of Puppets απο την εκτελεση με την συμφωνικη ορχηστρα.
-
οταν εχασα την μανα μου πριν 3 1/2 χρονια ακουγα συνεχεια Metallica και διαβαζα τους στιχους του Hetfield απο το Outlaw Torn και το Until It Sleeps
-
να μην μπορω να πιστεψω ποσο τραγικος ηταν ο θανατος του Cliff (το εμαθα φυσικα 4 χρονια αργοτερα απο οταν ειχε φυγει ο ανθρωπος), αργοτερα βιωσα απο κοντα πως ειναι να χανεις τραγικα και αδοξα δικο σου ανθρωπο.
-
να διαβαζω Hammer και ξενα περιοδικα και να ψαχνω αναφορες στους Metallica ακομα και σε συνεντευξεις απο ασχετα συγκροτηματα.
-
να πηγαινω βολτα στο πολυτεχνειο στον αδερφο μου και να μπαινω στο ιντερνετ για να τυπωσω στιχους ή να βρω καποιο κειμενακι για αυτους στο εμβρυακο ιντερνετ της εποχης (ολο και κατι εβρισκα!)
-
στην Ακμη να εχω καθηγητη τον Φλωρακη (Αρχισυνακτης στο Hammer) και να μου ζηταει να ειμαι στην προακροαση του Reload ωστε να γραψω ενα κειμενακι για τα 7( ; ) κομματια που ακουσαμε.
-
να δουλευω στο ραδιοφωνο του Μαστορακη (Radio Gold) και να ειμαι στο νετ για να μπορεσω να ακουσω τα κλιπακια που εδιναν απο την επικειμενη κυκλοφορια του St. Anger
-
η συναυλια του 2007 να μου δινει θαρρος οτι δεν εχουν πεθανει και να τα σπανε (and justice, disposable, whiplash, orion! )
-
το Live του 2010 και να παιζουν το For Whom the Bell Tolls (αλλα και το Ride the Lightning) κατω απο την βροχη.
-
να χτυπαω τατουαζ το Metallica star με τα 4 Μ να συμβολιζουν Μπαμπας - Μαμα - Μανος (ο αδερφος μου) - Μητσος.
-
το HTSD που με γεμισε ικανοποιηση και χαρα οτι η αγαπημενη μου μπαντα υπαρχει ακομα και μπορει να με κανει να χαμογελαω οπως τοτε πριν απο 27 χρονια που τους πρωτοακουσα.
-
οτι εμαθα τοσες και τοσες διαφορετικες μπαντες εξαιτιας τους
-
οτι ειχα στειλει Mail στην σελιδα τους για να τους πω οτι δεν ειχαν βαλει το Battery στο setlist του 1999 και αναγκάστηκα να τους στειλω ενα Link Με το Live για να τους πεισω. Το εχουν αλλαξει πλεον !
-
και ποσες αλλες στιγμες που δεν μου ερχονται τωρα
Για μενα ειναι κατι μεγαλυτερο απο μπαντα. Σορρυ αν το χαλαω σε καποιους. Ειναι οι Zeps Μου, ειναι οι Floyd που εχουν καποιοι αλλοι. Μου αλλαξαν την ζωη , εξαιτιας τους ηθελα να μαθω τι ειναι ηχος και αργοτερα να μαθω και την εικονα.
Ευχαριστω οποιον εκατσε να διαβασει ολο αυτο το σεντονι… Metallica Family και ας ειναι γραφικο… Love you All.
5 Likes
Καπου 18-19 χρονων οδηγουσα το αμαξι και μεσα ηταν και η μανα μου, σταματαμε σε ενα φαναρι και σκαει διπλα ενας τυπος γυρω στα 25 μακρυ μαλλι με ενα επαγγελματικο αμαξακι και ειχε χωσει το Eye Of The Beholder και πριν προλαβω να σιγοτραγουδησω τη μελωδια μου κανει η μανα μου αυτα δεν ειναι που ακους και συ? Γυριζω την κοιταω με ενα βλεμμα ενθουσιασμου και μεγαλης αποριας ταυτοχρονα…
1 Like
Εγώ θυμάμαι άλλη αφίσα μόνο την σκιά του Hetfield με κιθάρα και είχα πάθει μουνόπλακα, όπως και όλοι μας τότε γιατί κανείς δεν περίμενε τόσο γρήγορα δίσκο.
και την βρήκα!
5 Likes
θυμάμαι να το κάνω κι εγώ αυτό και πόσα άλλα!
Το 95 να ακούω για πρώτη φορά το One μετά από πρόταση ενός παλιού συμμαθητή και να παθαίνω σοκ
Την ίδια χρονιά να αγοράζω σε κασέτες τους 4 πρώτους δίσκους και μετά να πηγαίνω με τον πατέρα μου να αγοράσω από το Μοναστηράκι μπλούζα Metallica την οποία ακόμα έχω.
Τον Rocker στην Πατησίων να μου δίνει χέρι με χέρι το νέο δίσκο (Load) καθώς περίμενα να ανοίξει το μαγαζί του ο άνθρωπος
Την καύλα του Garage Inc.
Τους ατελείωτους μήνες μέχρι να έρθει ο Ιούνης του 99 που επιτέλους τους είδα, την αγκωνιά που έφαγα στο So What αλλά και το ρολόι που μου ήρθε στο κεφάλι…
Το σοκ του St. Anger
Την φοιτητική άδεια που πήρα από τον στρατό για να τους δω το 07
Την βροχή του 10, την χαρά του HTSD…και πόσα ακόμα.
1 Like
Μαλακες συγκινήθηκα.
Larger than life αυτή η γαμωμπαντα!
Υ.Γ. Ποιος από εμάς δεν έχει κάνει yeah και oh! Σαν τον Hetfield;
Υ.Γ 2. καυλα η αφίσα !
1 Like
Το 1988 πάω σε δισκάδικο στη Θεσ/νική χωρίς να ξέρω τι θέλω να πάρω, Τελικά έφυγα με το AJFA. Τότε τους Metallica απλά τους είχα ακουστά.
Μετά απο 3-4 μήνες ακούω το For whom… στο ραδιοφωνο και μέχρι και σήμερα είναι το αγαπήμενο μου τραγούδι΄.
Πάω σε ουφάδικο και εκεινη την ώρα έπαιζε μέταλ. Βάζει ενα τραγουδι και δεν μου πολυάρεσε η φωνή του τραγουδιστή. Ρωτάω ποιο τραγούδι είναι και μου λένε Master of Puppets.
Κλείνουν τα σχολεία για Πάσχα το 89 και μου δίνει η γιαγιά μου χαρτζιλίκι για εκείνες τις μέρες.Δευτέρα πήρα το RTL και την Τρίτη το MOP.
Το 93 δηλώνω άρρωστος και πάω στη συναυλία γιατι δεν μου δίναν άδεια.
Το 99 πρέπει να είμαι στο στρατόπεδο (Κοζάνη) πρωι της Κυριακής γιατι είχαμε επιφυλακή λογω εκλογών ή κάτι τετοιο και τελικά εγω ξεκινάω Κυριακή πρωι απο Αθήνα λόγω της συναυλίας.
Tίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την στιγμή που τους συνάντησα στο meet to greet το 2007.
3 Likes
1 Like
Βγάζει μια "γλώσσα " από εδώ μέχρι απέναντι ο Lars! Fuck yeah !
@Hugin ! Πολύς ωραίος φίλε μου . Πολύ ωραίος …
1 Like
Που τα θυμάστε ρε όλα αυτά με τόση λεπτομέρεια? Holy shit!!
Για να τελειώνουμε με το black η εξήγηση είναι πολύ απλή. Εγώ από το speed/thrash των Metallica ψάχτηκα/ενδιαφέρθηκα για παρόμοιο ή/και σκληρότερο ήχο τα ευαίσθητα εκείνα χρόνια μέχρι και mid 90s γιαυτό και το black δεν με τράβηξε σχεδόν καθόλου. Μετά από ένα break 10 χρόνων περίπου και αφού περιπλανήθηκα σε ροκ//beatlesmania/brit pop/drum n bass/prog house/prog trance/dub (χοντρά χοντρά, αλλά πάντα έπαιζε και μέταλ που και που) το 2004-5 επανήλθα στο να ψάχνω metal με αφορμή τους porcupine tree οι οποίοι με τη σειρά τους με οδήγησαν στους Opeth. Mετά από λίγο καιρό βγήκε το For Those Once Loyal και εκεί κάπου έκανα βουτιά με τα μούτρα σχεδόν αποκλειστικά στο Death Metal και όλα τα παρακλάδια του και βέβαια λόγω internet ξεκοκάλισα και οτι metal άλμπουμ δεν είχα ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ και αρκετά χρόνια έχω πέσει στην πρέζα του Tech Death.
Δεν αρνούμαι την αξία του BA αλλά πραγματικά μουσικά/ηχητικά στα αυτιά μου είναι τραγικό σε σχέση με τα προηγούμενα και τον ήχο που εγώ γουστάρω, με εξιτάρει κλπ κλπ. Το black μου θυμίζει γενικά ροκ συναισθηματικές φόρμες που δεν μ είπαν τίποτα παραπάνω εκτός από την εφηβεία μου.
4 Likes
Wilsonάκιας κι εσύ, welcome to the club .