ΚΑΙ αυτην τη θυμαμαι εννοειται… αλλα δεν την βρηκα να την παραγγειλω στο walmart ή σε κανα amazon, οπως την αλλη. Αλλωσε η αλλη μου αρεσει πιο πολυ οσο κι αν γαμαει η σκια του James. Ειναι ασπρη η αφισα αυτη αρα τρωει ακυρο για κρεμασμα 
To 99 έφυγα με κοπάνα από Θεσσαλονίκη με την εκδρομή του Alone μιας και την άλλη μέρα έδινα πανελλήνιες (Ιστορία).
Η πρώτη φορά που άκουσα Metallica ήταν με την κυκλοφορία του Black Album. Νομίζω πως σε ΟΛΑ τα σχολικά παρτυ που πήγαινα έπαιζε το Black Album και το Nevermind. Κυρίως βέβαια τα Unforgiven και Smells Like Teen Spirit (λίγα χρόνια αργότερα θα προσέθετα και το Smash των Offspring και το Fear of the Dark, ή ήμουν σε πολύ cool σχολείο ή οι Ace of Base, ο Michael Jackson και ο Coolio δεν έκαναν εντύπωση στους συμμαθητές μου).
Σύντομα ένας κολλητός έφερε στο σχολείο το Ride The Lightning CD του μαζί με το φορητό CD player μόνο και μόνο για να μου βάλει να ακούσω το For whom the bell tolls. Το σοκ που έπαθα ήταν τέτοιο που την ίδια μέρα κατέβηκα στον Πάτση να πάρω το CD, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο με έθελξε τόσο το εξώφυλλο το AJFA που πήρα αυτό. Δεν ξέρω πόσα απογεύματα πέρασα στον καναπέ ΑΝΑΜΕΣΑ στα δύο τσιταρισμένα ηχεία ακούγοντας το και διαβάζοντας τους στίχους και τα special thanks (αγαπημένη συνήθεια έκτοτε) ή για πόσα χρόνια θεωρούσα το Blackened ως το αγαπημένο μου κομμάτι… Ακολούθησε το MoP, το Ride και έπειτα το Kill πριν την κυκλοφορία του Load που ήταν ουσιαστικά το πρώτο άλμπουμ τους που παρακολούθησα από το στάδιο της δημιουργίας του.
Αλλά το ΣΟΚ που έπαθα με το AJFA και το MoP είναι νομίζω τέτοια που ακόμα και η ανάμνηση των ακροάσεων με ανατριχιάζει. Εκείνη περίπου την περίοδο διάβαζα και μανιωδώς για αυτούς, νομίζω είχα παραγγείλει από ένα mailorder που βρήκα στο Αγγλικό Hammer το Unbound του K.J Doughton και ήξερα την κάθε απίθανη λεπτομέρεια όπως τα ονόματα που απέρριψαν (Red Vette θυμάμαι σαν ένα από αυτά), τον κάθε οπαδό τους όταν ακόμα δεν ήταν μπάντα (πλέον, στην εποχή του ιντερνετ με κάποιους από αυτούς έχουμε μιλήσει) και το λογότυπο τους -το κάθε λογότυπο τους πιο σωστά- ήταν πάνω σε κάθε βιβλίο μου, μαζί με αυτά του King Diamond, των Savatage και των Blind Guardian που ήταν οι εφηβικοί μου ήρωες.
Από το 1999 που έφυγα μεσ’ το άγχος γιατί “ποιος ξέρει αν θα ξανάρθουν” όπως είπα στη μάνα μου το Motorola του φίλου μου στο πούλμαν -τότε είχε 1 στους 10- τους έχω δει πάνω από 15 φορές. Έχω κερδίσει υπογεγραμμένο το LiveShit -που τόσο έσκασα το 1993 όταν το είδα στο Hard Fax του Hammer και δεν το έβρισκα σε κανένα δισκάδικο- σε διαγωνισμό του So What?. Τους έχω γνωρίσει από κοντά. Έχω κερδίσει pass για το Snakepit στο Udine. Ένα χρόνο μετά, μου έδωσε ένας 50αρης Ιταλός που έχω γνωρίσει μέσω του MetClub και των 4-5 συναυλιών στην Ιταλία που έχω παρεβρεθεί (μέλος του Club από την εποχή των Metallibashers ο συγκεκριμένος), pass για τη Ρώμη. Μου έδωσε ο Zach pass στην Πράγα βλέποντας με στο κάγκελο και έχοντας με δει στις προηγούμενες συναυλίες στο ίδιο σημείο και μετανιώνω ακόμα και σήμερα που θα μπορούσα να βρεθώ έστω για 1 βράδυ στο Fillmore και το προσπέρασα λόγω χρημάτων…
Γιατί τα λέω όλα αυτά; (γκουχ για να ζηλέψετε γκουχ) Νομίζω πως εν πολλοίς η αγάπη για μία μπάντα έχει να κάνει με τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες που είχες όταν την πρωτοάκουσες. Για μένα ΠΑΝΤΑ εκείνη η ανάποδα παιγμένη κιθάρα στην εισαγωγή του Blackened θα με στοιχειώνει και η ανατριχίλα που ένοιωσα ακούγοντας την δε συγκρίνεται με τίποτε από τα παραπάνω.
4 Likes
Γλιτωσες τα βρισιδια λογω της τελευταιας παραγραφου. Και θα συμφωνησω 100% οτι το namedropping για συναυλιες, και το να τους γνωρισει κανεις, να τους δει απο κοντα, να παραβρεθει σε ειδικα events (Fillmore, Orion, MOP tour, snake pits, back stage passes, meet and greet) κτλ ειναι γαματο, αλλα τιποτα δε συγκρινεται με τις προσωπικες εμπειριες που ειχε ο καθενας μας (κυριως ως εφηβοι) και τις αναμνησεις που εχουμε ακουγοντας τη μουσικη αυτη και συνδεοντας την με αλλα πραγματα.
At the end of the day, ειναι κι αυτοι απλα 4 ανθρωποι, που σε 50 ή 100 χρονια ελαχιστοι θα μνηνομευουν συχνα ως οντοτητες ή ως αναμνησεις μαζι τους, αλλα η μουσικη τους θα παραμεινει πιθανοτατα για πολλους αιωνες αν οχι χιλιετιες, και το ξερουν και οι ιδιοι αυτο. Γι αυτο και πολλες φορες εχουν αναφερει οτι ο ρολος τους ειναι messengers, και το εργο που τους εχει ανατεθει ειναι να φερουν στους ανθρωπους το δωρο της μουσικης τους, κατι που το περιγραφει ξανα γλαφυρα και ο Lars στο making of του SOTB.
Έτσι για να υπάρχει
Νομίζω ότι και εγώ αυτό έχω σαν πρώτο άκουσμα που με συγκλόνισε.
Rocked my world να το πούμε και ελληνικά .
Εδω βλεπουμε την 32 χρονη (και 20 χρονια μικροτερη του) να εξομολογειται τον ερωτα της για τον Lars στο instagram και να γιορταζει τα 2 χρονια γαμου της μαζι του 
Έρωτας…
1 Like
Χαχαχαχαχα. Στάζει το κορίτσι. Και φυσικά ο Lars καλός μουνοδουλος, μόλις τον ζαλίσει θα πάει στην επόμενη ψηλή …
Η συγκεκριμένη βέβαια τους θέλει τους rockers της. Πριν τον Lars ήταν με τον άλλο κούκλο τον Daron Malakian των System of a Down.
Δεν μου αρέσει πάντως, οι προηγούμενες ήταν καλύτερες.
Τον μπερδεύεις με τον Jaymz.
Συμφωνω και η γιατρεσσα η Skylar και η Connie φυσικα…
Ο Jaymz είναι παντοφλακιας. Ο Lars τρέχει πίσω από τις ψηλές.
Είναι λογικό να τρέχει πίσω από ψηλές, είναι απείρως πιο εύκολο να βρει ψηλότερη γυναίκα από το βρει κοντύτερη.
Δεν μπορώ να απαντήσω . Γιατί θα δείξω ότι με συμφέρει αυτό που λες … 
Εν τω μεταξύ, χτες το βράδυ συζητούσαμε με έναν φίλο μου για το HTSD (το οποίο παρεμπιπτόντως ΓΑΜΑΕΙ - ουπς, λάθος τόπικ, σόρρυ) και λέγαμε ότι ο Λαρς είναι babyface και ότι πάντα ήταν έτσι, ότι ειδικά παλιότερα μικρόδειχνε πάρα πολύ. Τώρα που έχει μεγαλώσει, με την καράφλα και τα μούσια κλπ φαίνεται λίγο σάπιος, μου είπε λοιπόν τον πετυχημένο χαρακτηρισμό ότι φαίνεται σα “γερασμένο μωρό” 
.
4 Likes
Χαχαχαχα. Τον ίδιο ισχύει και για τον Kirk. Γερασμένο μωρό ! Χε χε χε.
Για την ηλικία τους πάντως μια χαρά είναι. Έκοψαν τις πολλές καταχρήσεις on time !
άσχετο με το θέμα αλλά μιας και την ψάχνω λίγο μαζί τους μετά το live…
επίσης σε ένα κομμάτι με όνομα Metal Machine(αφιέρωμα στο μεταλ) υπάρχει ο στίχος
Is this St-Anger
the ultimate sin
or have I really
a black knight within
To r γιατι το προφερει λες και ειναι ρωσος?
Κατι τετοιες διασκευες ακουω και καταλαβαινω ποσο απιαστοι ακομα και σε “στημενα” τραγουδια για τους αλλους ειναι οι Metallica, βεβαια ουτε ο Μεγιστος Lemmy δεν τους εφτασε με τις διασκευες που εκανε, αντιθετα οι Metallica στις διασκευες που εκαναν νομιζες οτι ειναι δικα τους κομματια, τα εκαναν τοσο δικα τους…
1 Like
Ε καλά, τον Μέγιστο Lemmy δεν τον έκαναν και δικό τους.
2 Likes
Ευτυχως που εχουν κανει μια επισημη διασκευη απο Maiden γιατι αν εκαναν κι αλλες θα τα εκαναν δικα τους τα τραγουδια…