Μetallica

Groups & Artists
#8385

Το μουσικο ΥΦΟΣ ειναι περιτυλιγμα. Δεν ειναι η ουσια. Στη συντριπτικη πλειοψηφια των περιπτωσεων που εχω μπει (χωρις λογο στην πραγματικοτητα, δεν υπαρχει καμια ελπιδα) σε “σοβαρη” κουβεντα για τα Load/Reload με κοσμο που τα απεχθανεται ας πουμε, ο αντιλογος δεν ειναι ποτε μα ποτε για τα τραγουδια. Οι περισσοτεροι δε θυμουνται καν ριφφς και βασικα κομματια των 20 απο τα 27 τραγουδια ξερω γω. Θυμουνται το Until It Sleeps, το Mama Said, το Fuel, το Memory Remains, το Bleeding Me, το King Nothing, το Outlaw Torn και στα τσακιρ κεφια κανα Hero Of The Day κανα Unforgiven II. Δεν υποχρεουνται φυσικα να θυμουνται απεξω κι ανακατωτα τα τραγουδια… αλλα οταν εστιαζουν στα ρουχα, στην προκληση, στο μακιγιαζ, στα εξωφυλλα, σε 1002 πραγματα που δεν εχουν καμια σχεση με τη μουσικη, αντε μετα πες μου εσυ οτι ο λογος για τον οποιον δε γουσταραν το Load ηταν επειδη δεν τους αρεσαν οι Κyuss, κι οχι επειδη δεν μπηκαν και στον κοπο ποτε να το ακουσουν σοβαρα.

Εσυ μπορει να νοιαζεσαι για την γενικη και καθολικη αποδοχη των Metallica, και να χαιρεσαι με τη φαση που τωρα με το HTSD φαινεται να απολαμβανουν μια πολυ μεγαλη αποδοχη γενικα, και για το υφος και για τη μουσικη και για τα παντα, αλλα οκ, εγω προσωπικα… δεν ενδιαφερομαι για αυτο το κομματι των Metallica. Ειτε τους ακουνε 2 εκατομμυρια, ειτε 200 ανθρωποι, η μουσικη τους ειναι αυτο που με νοιαζει, και αν αυτη με κανει να αισθανομαι γαμω και με εκφραζει, τοτε δε πα να κουρευτουν και ραστα και να φορανε καλτσα με πεδιλο? Ακομα θυμαμαι τη γενικη κατακραυγη για τη φωτογραφια του James με διχαλα εξω απο τα Prada (ή τα Gucci ηταν?). Δηλαδη οκ… ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΣ μωρε.

Να στο πω κι αλλιως, καλυτερα που δε χωνευτηκε καλυτερα το Load απο μια αποψη, αν οντως δε χωνευτηκε για τους λογους που λες. Καλο ειναι να προκαλειται ο κοσμος να σκεφτει, να εξελισσεται, να βλεπει κι αλλες γωνιες κι οπτικες. Για καθε κολλημενο που τους απερριψε επειδη ηταν “προκλητικοι”, υπαρχουν 10 μουσικοι/καλλιτεχνες/οπαδοι που ανοιξαν το μυαλο τους και πλεον εχουμε περισσοτερες και καλυτερες μουσικες. Και λογω των Metallica, και λογω των Paradise Lost, και λογω καθε μπαντας που πειραματιστηκε και με τη μουσικη της, και με το υφος.

ΥΓ. Γελαω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ με τα ποστς περι “προκλησης” και “προκλητικων δηλωσεων”. Δηλαδη αν ειναι δυνατον ρε παιδια, να θεωρειτε προκλητικο το οτι 4 ατομα επελεξαν να φορεσουν γουνες και να βαψουν μαυρα νυχακια για μια φωτογραφηση… μιλαμε για το ακρον αωτον της υποκρισιας. Φαση οκ ειναι ελευθεροι να κανουν οτι γουσταρουν οι Μεταλλικα και τους γουσταρουμε γιατι ειναι και ηταν παντα rebels, αλλα μονο αν οτι κανουν εμπιπτει στα ορια που αυθαιρετα εχουμε θεσει εμεις, και μην ξεχναμε, πρεπει να λενε κι οτι ειναι μεταλ ε. Αν λενε οτι δεν ειναι μεταλ, τοτε ειναι προκλητικοι. Αστεια πραγματα…

3 Likes
#8386

ε καλά αυτή είναι δική σου ερμηνεία και αυθαίρετη.
Εγώ λέω κάτι πολύ ξεκάθαρο: πως όλη αυτή η κουβέντα περί ρούχων, κανόνων, eyeliner κλπ ήταν αχρείαστη και ξεκίνησε από τους ίδιους. Κακώς, το έδειξαν και οι ίδιοι τόσο με τις μετέπειτα συνεντεύξεις τους, όσο και με τις πράξεις τους.
Όπως άλλωστε δε σχολιάζω και τώρα αν ο Lars φοράει μαύρα και ο Hetfield ζώνη με σφαίρες.

Ο δίσκος ήταν μια χαρά και αρκούσε να ανοίξει τα μυαλά οποιουδήποτε. Αν ο Lars αντί να στέκεται στο πόσο περιορίζεται στεκόταν στον Jeff Beck πχ που άκουγε εκείνο τον καιρό, περισσότερα μυαλά θα άνοιγε. Η μουσική αρκούσε σαν statement.

On topic:

1 Like
#8387

Με όλη αυτή την κουβέντα με καυλωσατε και πάω να ακούσω τα loads και το Master στα καπάκια.

Μετά θα κουμπώσω το HTSD για να κατέβουν οι μοναστηριακες πιο εύκολα !

Birth , school , Metallica, death . Απλά τα πράγματα.

2 Likes
#8388

Άσχετα με αυτά που ίσως έχετε πει πιο πάνω - είναι κάμποσα, δεν είχα χρόνο να τα διαβάσω όλα - μου φαίνεται πολύ άκυρο το γεγονός, μουσικά ΚΑΙ ΜΟΝΟ μιλώντας, να γουστάρεις το Black Album και να ξενερώσεις με το Load. Το μουσικό χάσμα από το Justice στο Black Album είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι στα Black - Load. Δέχομαι να ξενερώσει κάποιος με το Black Album, ενώ πριν 3 χρόνια έχει προηγηθεί το Justice. Το Load που κυκλοφόρησε 5 χρόνια μετά τo Black Album μουσικά μου ακούγεται ως φυσική συνέχεια του και πολύ κοντά σε αυτό. Άρα είμαι 99% σίγουρος ότι όλος ο χαμός τότε έγινε ξεκάθαρα για το εξωμουσικό κομμάτι και όχι για αυτό που πραγματικά έπρεπε να μας απασχολεί, δηλαδή τη μουσική.

4 Likes
#8389

Ακριβώς το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Το Black Album είναι πιο κοντά στο Load, παρά στο AJFA.

4 Likes
#8390

Μην ξεχνάμε και τις διάφορες μόδες/τάσεις ανά εποχή. Εκείνη την περιόδο ήσουν κουλ αν έκραζες τους Metallica (άσχετα αν διαφωνούσες με την μουσική κατεύθυνση ή το λουκ ή και τα δυο) οπότε πολλοί παρασύρθηκαν και από αυτή την μόδα χωρίς να το ψάξουν και ιδιαίτερα. Όταν όμως μεγαλώνοντας και ξεχνώντας τις προσταγές των διάφορων “μεταλλοπατεράδων” μπήκαν στη διαδικασία να το (ξανα)ακούσουν και χωρίς πλέον τις διάφορες σειρήνες να ουρλιάζουν για “το μεγάλο ξεπούλημα” κάνανε την κωλοτούμπα τους και όλα κομπλέ.

5 Likes
#8391

Και να το πάω και πιο πέρα? Τα Loads είναι πολύ πιο ψαγμένα μουσικά από ό,τι είναι το Black Album. Το Black Album είναι ο πιο λιτός δίσκος των Metallica. Είναι κακό αυτό? Όχι βέβαια. Αν όμως ψάχετε για pop συνθετική τσιχλοφουσκονοοτροπία στους Metallica, τότε ο μόνος δίσκος που θα τη βρείτε είναι το Black Album.

2 Likes
#8392

Για μένα ήταν συνδυασμός, το είπα και πιο πάνω.
Το ύφος μουσικά συνέχισε να απομακρυνεται από αυτό που έκαναν στα 80s. Αλλά ήταν συνέχεια όπως λέτε.

Το image αν ήταν η μοναδική αλλαγή θα ενοχλούσε λίγους η έστω λιγότερους. Αν έβγαζαν το νέο Puppets δηλαδή πόσους θα ενοχλούσε;

Ήταν αυτά, συν η συνειδητη προσπάθεια να απαγκιστρωθουν από το μεταλ με δηλώσεις τύπου “the death of heavy metal”, “metal is a tiny little box that [is] suffocating us” κλπ.

Αν τα βλέπεις το καθένα ξεχωριστά και απομονωμενα θα πεις μα με τρίχες ασχολούνταν ο κόσμος; η πως είναι δυνατόν να μην άρεσε σε κάποιον το Outlaw Torn;

Βέβαια το Load είναι και πιο δυσπεπτο από το ΤΒΑ για τους λόγους που αναφέρεις. Που από τη μια καταρριπτει τα περι ξεπουληματος, από την άλλη εξηγεί εν μέρη γιατί δεν είχε τόση αποδοχή ακόμα και στις τάξεις όσων άρεσε το Black Album

3 Likes
#8393

Δεν ξέρω γιατί πρέπει να λέμε τα ίδια και τα ίδια (τα είπαμε για τα μούτρα μας), πάντως προσωπικά τα κομμάτια του Load δεν συγκρίνονται με τα κομμάτια του Black Album. Πιο ψαγμένα, πιο δύσπεπτα (είναι αλλά σιγά μωρέ λες και μιλάμε για Mekong Delta, τους ποπ ακροατές χάσανε εκεί…) και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι, καλύτερα πάντως δεν είναι, στο Black Album βρίσκω ότι δώσανε ρεσιτάλ ουσίας (σε 8 κομμάτια!) εκτός από ήχο. Tέλος πάντων, γούστα είναι αυτά αλλά Wherever, Sad, Unforgiven (ποιο ΙΙ μωρέ…), Sandman (ναι ροκάκι… χαχα, ειδικά όταν σκάει πρώτη φορά το γκάζι), Μisery, God για μένα δεν υπάρχουν στα Loads, ως 100% 10άρια ουσίας.

Πιο κοντά σε ύφος είναι. Ίδιο ύφος δεν είναι, πάνε αρκετά παρακάτω και είναι χειρότερος και ο ήχος και το συνθετικό επίπεδο. Για μένα. Βάλε και όλα τα υπόλοιπα, φακ ιτ. Τόσο απλό ήταν. Ακόμα και στο απόγειο του ζεν μου, δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερα το Load. Πικάρει στο 8. Καλός δίσκος είναι μουσικά, επιπέδου TBA να χτυπιέται κάτω, δεν είναι. Αν ήταν θα τα καταφέρνανε το ίδιο καλά και εμπορικά. Αλλά πούλησε τα μισά. Τόσα εκατομμύρια κομπλεξικοί ή μήπως δεν έπιασε η σούπα όσο στο TBA; Μήπως λείψανε οι σινγκλάρες; μάλλον λέω εγώ.

Τέσπα.

2 Likes
#8394

Συμφωνώ. Σε όλα. Δεν έγραψα τα παραπάνω για να μειώσω το Black Album - δε γίνεται να μειωθεί η αξία του, ούτε από 'μένα, ούτε από κανέναν - αλλά για να τονίσω ότι και τα Loads, για τα οποία φάγανε ΤΟ κράξιμο οι Metallica, δεν είναι καθόλου τυχαίοι δίσκοι.

Α και ναι, το Black Album προφανώς και πούλησε πολύ παραπάνω από όλους τους δίσκους τους, γιατί είχε τις σινγκλάρες και τις τραγουδάρες, αλλά και γιατί ο σκοπός τους ήταν ο δίσκος να έχει pop συνθετική τσιχλοφουσκονοοτροπία. Δηλαδή να πουλάει για μια ζωή. Και έχοντας αυτά τα τραγούδια με αυτή την ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ το πέτυχαν 100%.

2 Likes
#8395

Ποπ μπορεί να είχε (που για μένα δεν είναι απλή κουβέντα γιατί απλά μιλώντας έθεσε στάνταρ για τα 90ς) αλλά αυτό το πράγμα δεν το λες τσιχλοφουσκονοοτροπία με ρεφρέν Desmond Child ξέρω γω. Αν είχε τέτοια θα είχε ξεφουσκώσει λίγα χρόνια μετά. Αν υπήρχε τέτοια νοοτροπία πάντως, το λογικό θα ήταν να την ακολουθούσαν όλοι πάντοτε, ποιος δεν θέλει να πουλάει μια ζωή δηλαδή; Αλλά δεν το καταφέρνουν όλοι.

Τα είπαμε 100 φορές γιατί φάγανε ΤΟ κράξιμο οι Metallica. Οι Megadeth δεν το φάγανε αντίστοιχα (κάπως το φάγανε στο Ρισκ) και δεν το τρώνε και οι Gojira τώρα (που στην τελική μαλακώσανε πολύ πολύ περισσότερο). Γιατί; Ε, ας μείνει ο καθένας με την οπτική του: είτε το χέσανε οι Μετάλλικα, είτε οι μεταλλάδες είναι όλοι εύθικτα γίδια (και τα 2 μαζί δεν γίνεται; )

#8396

Γαμάτο riff - Κουπλέ - Ρεφραίν - Solo - Γέφυρα - Ρεφραίν - τα 'παμε. Αυτό εννοώ τσιχλοφουσκονοοτροπία.

Το να είσαι pop δεν είναι κακό, για την ακρίβεια είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί, γιατί γίνεσαι πλούσιος… χαχα!
Και ο Michael Jackson pop είναι, γιατί δεν ξεφούσκωσε? Γιατί είχε γαμάτα τραγούδια. Το ίδιο ισχύει και με το Black Album, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο βάθος που θα ανακαλύψεις μετά τις 10 ακροάσεις, έχει γαμάτα riffs, γαμάτα τραγούδια, γηπεδικά ρεφραίν, κορυφαία παραγωγή, δε χρειάζεται κάτι άλλο για να μείνει στην ιστορία. Και φυσικά, όσο εύκολο είναι να ακούσεις έναν τέτοιο δίσκο, που θα σε πιάσει από τα μούτρα και θα θυμάσαι όλα τα τραγούδια του για μια ζωή από την πρώτη ακρόαση, 1000 φορές δυσκολότερο είναι να τον συνθέσεις.

2 Likes
#8397

Το κατάλαβα αλλά με αυτό περιγράφεις το 90% των δομών στην ροκ μουσική και το μέταλ, δεν είναι τσιχλόφουσκα αυτό. Είναι το στάνταρ και είναι το στάνταρ γιατί δουλεύει καλά.

Φυσικά και δεν είναι κακό να είσαι ποπ. Δεν ταυτίζω το ποπ με την τσιχλόφουσκα όμως, όπως μου φαίνεται ότι κάνεις εσύ. Τσιχλόφουσκα εννοώ τα ρεφρέν χουκς της οκάς, που σου κολλάνε στο μυαλό αλλά υπάρχουν χιλιάδες τέτοια. Το You Not Me των Theater είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που θέλω να πω. Άλλο να γράψεις μια ποπ ρεφρενάρα και άλλο να κάνεις όλα τα κλισέ σωστά για να βγει το παντεσπάνι. Στην ποπ μουσική βιομηχανία υπάρχουν άπειρα τέτοια και βλέπεις μετά από κάτι καλλιτέχνες που πουλάγανε εκατομμύρια, χρόνια μετά να θυμούνται όλοι 2-3 κομμάτια (αυτά με τις ρεφρενάρες!)

Και στο ροκ/μέταλ το ίδιο ισχύει. Δηλαδή προφανώς το Kickstart my Heart έχει ρεφρενάρα ή το Bad Medicine έχει ρεφρενάρα. Για μένα πχ το Here I Go Again δεν έχει ρεφρενάρα, είναι μια τσιχλόφουσκα που πάει ωραία με τα βυζιά στο βίντεοκλιπ. Και οι Volbeat έχουν 50-50 κομματάρες και ποπ φούσκες (καμιά φορά εκνευριστικά πολύ στο ίδιο κομμάτι…).
Το Sad But True δεν είναι το τυπικό ποπ ρεφρέν. Είναι γαμώ, έχει χουκ, τσιχλόφουσκα δεν είναι.

ΙΚάπως έτσι. Προφανώς υπάρχει μια πολύ θολή γραμμή μεταξύ “γαμώ τα χουκς” και “τσιχλόφουσκα της οκάς” και δεν νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε αντικειμενικά στο τι ξεχωρίζει το ένα από το άλλο αλλά σίγουρα μια τυπική δομή κουπλέ-ρεφρέν x2 (γέφυρα-σόλο) κουπλέ-ρεφρέν-ρεφρέν-ρεφρέν-ρεφρέν δεν είναι για μένα επιχείρημα περί ποπ νοοτροπίας.

#8398

Ok, γράψε λάθος στη λέξη “τσιχλόφουσκα”, δημιουργεί παρερμηνείες. Το θέμα μου είναι ότι οι Metallica μέχρι το Black Album δε γράφανε με τη λογική κουπλέ-ρεφραιν-κουπλε-ρεφραιν, ήταν πιο περιπετειώδεις. Όταν το έκαναν έγιναν rockstars με όλη την έννοια της λέξης. Έγινε στοχευμένα όλο αυτό και καλά έκαναν τα παιδιά, αλλά είχαν και τα προσόντα για να πετύχουν. Το ότι το 90% των δομών στη μουσική (και στο rock ειδικότερα) είναι έτσι, σίγουρα δεν είναι τυχαίο, αλλά επίσης σίγουρα δεν πετυχαίνουν όλοι.

2 Likes
#8399

Και όμως, για πιάσε όλα τους τα κομμάτια. Μια χαρά έχουν τέτοιες δομές από το Kill Em All και σε κάθε δίσκο έκτοτε. Η περιπέτεια, το είπαμε, έχει ονοματεπώνυμο!! :stuck_out_tongue: (εκεί εγώ…)

#8400

Τσιχλόφουσκα πιο πολύ παραπέμπει σε κάτι που χάνει τη “γεύση” του (με την έννοια ότι ξεχνιέται) γρήγορα.

Μάλλον ευκολομνημόνευτο θες να πεις @furor γιατί το Enter Sandman και 15 χρόνια να έχεις να το ακούσεις, μπορείς να το τραγουδήσεις απ’ έξω κι ανακατωτά. Η το ρυθμό του Sad But True, η το Intro του Wherever κοκ…
Εκεί έπεσαν στη χύτρα με την επιτυχία.

3 Likes
#8401

Mas vazeis poly eukola omos, kai etsi de ginetai dialogos. Hint: Oi Metallica den xesane tipota.

#8402

Εντάξει τότε.

#8403

Μια παρατήρηση, για να ξεκαθαρίζεται το θέμα της “τσιχλόφουσκας”: Δεν είπα πουθενά ότι τα κομμάτια ήταν τσιχλόφουσκες. Προφανώς και όχι. Μίλησα για “τσιχλοφουσκονοοτροπία” στη σύνθεση. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε τι εννοώ, στο Black Album οι Metallica μπήκαν στο studio για να γράψουν τραγούδια με τη λογική του “πάμε να κάνουμε hits”, έστω “metal hits”. Ναι, να είναι ευκολομνημόνευτα και πιασάρικα. Όλα ήταν μελετημένα στο έπακρο και μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο Bob Rock. Το κατάφεραν γιατί ήταν ικανοί σε όλους τους τομείς.

2 Likes
#8404

Και τον Bob Rock ακόμα επί τούτου τον πήραν για αντίστοιχες δουλειές του. Φυσικά και δεν είναι κατακριτεο.

2 Likes