Απο δω και πέρα ποστ ον τόπικ παρακαλώ. Κλερβόγιαν ειλικρινά, επειδή έχω βαρεθεί να σε κηνυγάω, με το παραμικρό φλέιμινκ/τρολ ποστ σου στο παρών τόπικ θα σταματήσω απλώς να διαγράφω τα ποστ σου. Υπάρχει και το “βαριέμαι” για σπαμάρισμα, γράφε τα εκεί.
2 Likes
παίζει να έχουμε χάσει διαμάντια επειδή έχω/έχουμε mut-αρει τα αθλητικοτοπικ 
1 Like
Σταματαω
Metallica - Master Of Puppets
Ανατολη, Θεσσαλια, 1993
Αν και μιλαμε για ενα πανεμορφο χωριο, γεματο καστανιες και οξιες και ολα τα υπεροχα δεντρα της ορεινης κεντρικης Ελλαδας, οταν με πηγαιναν για Πασχα στο χωριο της γιαγιας μου, μια βδομαδα με τους γονεις μου και ενα σωρο μεγαλυτερους συγγενεις δεν ηταν ας πουμε και η αγαπημενη μου βδομαδα του χρονου. Κυριως γιατι με πληθυσμο καμια 150αρια ατομα, καπως ετυχε και το μονο ατομο που βρισκοταν σε παρομοια ηλικια με μενα ηταν η αδερφη μου, και σε εκεινες τις ηλικιες δεν ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα.
Ολα αυτα μεχρι το Πασχα του 1992, που ηρθαν στο χωριο κατι “μακρινα ξαδερφια”, δηλαδη ο Γιαννακης (γιοκας σου ειναι ο Γιαννακης?). Ο Γιαννακης ηταν κανα 2-3 χρονια μεγαλυτερος, και ειχε ηδη μπει στον χωρο της σκληρης μουσικης, με βασικο ακουσμα μια περιεργη μπαντα με το ονομα Metallica. Περνουσα καθε απογευμα παιζοντας μπασκετακι σε μια αυτοσχεδια χαζομπασκετα στα πλακακια της αυλης του Γιαννακη, ενω ταυτοχρονα μου εβαζε να ακουω αυτα τα περιεργα και δυνατα πραγματακια. Στα 4-5 απογευματα που καναμε παρεα πρεπει να ακουσαμε σιγουρα ολη την μεχρι τοτε δισκογραφια των Metallica απο 2-3 φορες, με μεγαλυτερη εμφαση φυσικα στο Metallica και στο Master Of Puppets. Εγω δεν ηξερα ουτε τραγουδια, ουτε διαρκειες, ουτε στιχους, ουτε ρεφρεν, ουτε τιποτα, και με ακουσματα μεχρι τοτε τον Michael Jackson, το Greatest Hits των Queen, την συλλογη με το Lion Sleeps Tonight του Dixan και μια συλλογη του Club Mercedes με το I Just Died In Your Arms Tonight, μου ηταν αρκετα δυσκολο να απορροφησω τη μουσικη αυτων των βαρβαρων ανιερων μαλλιαδων.
Αυτη ηταν λοιπον η πρωτη μου επαφη με Metallica εν γνωσει μου οτι ακουω Metallica, δηλαδη κατι διαφορετικο απο το να χορευω “μπλουζ” σε προεφηβικα παρτυ με το κοριτσι που μου αρεσει στο Nothing Else Matters και στο Unforgiven. Αν και δεν συνεχισα να ακουω Metallica οταν γυρισα στην Αθηνα (η δευτερη και καθοριστικη επαφη εγινε 2 χρονια αργοτερα), το ενα τραγουδι που τραγουδουσα για μηνες ηταν το Master Of Puppets (ενταξει, μονο το ρεφρεν μωρε).
Μοιραστηκα μια προσωπικη ιστορια, γιατι δεν υπαρχει και καποιο σχολιο που μπορω να κανω για το τραγουδι στο συνολο του, παρα μονο στα επιμερους. Δεκα στα δεκα. Το απολυτο Metallica τραγουδι. Το ενα απο τα δυο magnum opi τους (το αλλο ειναι το ενα). Μια ολοκληρωτικα αψεγαδιαστη συνθεση. Το μονο που θα προσθεσω ειναι πως με διαρκεια κατι λιγοτερο απο 9 λεπτα, το τραγουδι ειναι τοσο καλογραμμενο, που φαινεται πολυ μικροτερο σε διαρκεια, αφου καθε μεταβαση ειναι απολυτα φυσικη.
James: Εγραψε το ριφφ που μετετρεψε τους Metallica στη μπαντα που κυκλοφορησε τον καλυτερο metal δισκο ολων των εποχων. Αυτο απο μονο του θα μπορουσε να ειναι αρκετο, αλλα ταυτοχρονα εβαλε ισως τους πιο δυνατους και εμφατικους στιχους του στο συγκεκριμενο τραγουδι, και επαιξε και λιγο απο το σολο. Επισης εβαλε τα γελια στο τελος, μαλλον γιατι ηξερε οτι οταν ο κοσμος ακουσει αυτο το τραγουδι του θα γελανε ολοι νευρικα μην μπορωντας να αντιδρασουν αλλιως. Α ναι εβαλε και τα φωνητικα ε.
Lars: Ειμαι σιγουρος πως πρεπει να ευχαριστουμε τον Λαρς για την ενορχηστρωση και την κοπτοραπτικη στην συγκεκριμενη συνθεση. Εβαλε και τα τυμπανα που εχουν επηρεασει καμποσους εκατονταδες drummers. Μιλαμε για μια εποχη που ο Lars ηταν απο τους πρωτοπορους στο οργανο του (τα τυμπανα ντε, στο αλλο ειναι ακομα), τουλαχιστον στο συγκεκριμενο ειδος μουσικης, και συνθεσεις σαν κι αυτες ειναι που τον εκαναν τετοιο.
Kirk: Παιρνει κι αυτος τον υψιστο βαθμο. Για το riff που εχει γραψει στα κουπλε, για το ψυχεδελικο σολο με το τρεμολο, για το μελωδικο διλεπτο στη μεση που ειναι ειναι υποψηφιο για οτι καλυτερο εχουν γραψει οι Metallica, για το κωλοδαχτυλο οταν σολαρει, για το μαυρο νυχακι (το ειχε απο τοτε ο προκλητικος!!), για το wah pedal, για το δεμενο χερι, για τον Frankenstein.
Cliff: Το παιξιμο του στο μελωδικο σημειο στη μεση ειναι απο τα πιο χαρακτηριστικα, και δενει αψογα με το υπολοιπο τραγουδι. Η επιρροη του σε αυτον τον δισκο ειναι πολυ πιο εμφανης απο τους πρωτους δυο, και προφανως αυτο το τραγουδι ειναι μεσα στις τοπ στιγμες του με τους Metallica.
Σολο: Ας ειμαστε λακωνικοι. Ο James παιρνει 10 για το σολο του που ξεκιναει στο 4:10 και διαρκει μολις 19 δευτερολεπτα, το οποιο ειναι το πρωτο σολο του James σε ηχογραφηση των Metallica. Ο Kirk παιρνει επισης 10 για το σολο του που ξεκιναει στο 5:43 και ολοκληρωνει (κι εμεις μαζι του) με χλιμιντρισμα οργασμου στο 6:09. Σας προκαλω να μην σκεφτεστε αλογο να χυνει κουβαδες πλεον οταν ακουτε αυτο το τραγουδι.
Στιχοι: Ιριπασο πλεη, κραμπολιν αγουεη, και μερικες δεκαδες αραδες που σχεδον ολοι μας ξερουμε πλεον απεξω κι ανακατωτα. Τα ναρκωτικα στην Αμερικη τις δεκαετιες του 1970 και 1980 ηταν σε εξαρση, και οι Metallica μολις 3 χρονια μετα τον πρωτο τους δισκο στον οποιο μιλουσαν για τερατα της αποκαλυψης, μηχανες αυτοκινητων και τι ωραια που ειναι να παιζεις thrash, πλεον εκφραζουν ενα τεραστιο κομματι της νεολαιας, μιλωντας για τον ελεγχο που ασκει στον ανθρωπο ο εθισμος σε αυτα. Ταυτοχρονα βεβαια οντας εθισμενοι και τοτε και για πολυ μετα σε αλκοολ και σε ναρκωτικα.
Καλυτερη στιγμη: Ωραιο το μεταλ και το headbanging και το απολυτο ρεφρεν, αλλα σαν το τριλεπτο του 3:30 - 6:40 δεν εχει. Ολες οι δισολιες και τα σολος και ο οργασμος απο ριφφς οδηγουν στο χτισιμο του ρεφρεν σε εναλλακτικη μορφη με μοναδικο τροπο, το οποιο οδηγει σε ενα ακομα απιθανο σολο (τα ειπαμε προηγουμενως) και σε αλλες 2-3 ριφφαρες που οδηγουν παλι στο κυριως κομματι.
Χειροτερη στιγμη:
Η στιγμη που εισαι σε live Metallica στην περιοδεια για το Metallica, παιζει το Master Of Puppets, και στη μεση γυρναει σε 18λεπτη εκδοση του Seek And Destroy. Σορρυ ρε παιδια, αλλα ησασταν ΜΑΛΑΚΕΣ?
Long Island 1986 με Cliff
(για πολυ τιμιες και παλιακες καταστασεις)
Seattle 1989
(το Σηατλ δεν θα το ξαναπιασεις στο στομα σου. Το Σηατλ.)
S&M 1999
(γιατι ειναι αρκετα πετυχημενο νομιζω, σε αντιθεση με αλλες επιλογες του tracklist)
Rock Am Ring 2008
(απλα φοβερη εναρξη και γενικοτερη εκτελεση, απειρος κοσμος)
Quebec Magnetic, 2009
(προφερεται Κημπεκ οπως μας ενημερωνει ο Τζεημς, αλλο vibe indoors, τους ειδα ακριβως 2 βδομαδες μετα)
Alberta, Καναδας 2017
(ας μπει και μια απο την Worldwired Tour με την ηχακλα και αναζωογονημενους παππουδες)
15 Likes
Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά…
Ο Cliff είχε πει ότι ήταν το καλύτερο τραγούδι που είχε γράψει στο μπάσο (μάλλον είχε ξεχάσει το Orion 
)
Και μόνο που από γνωστούς μου που άκουνε hip hop, rap κλπ τους πιάνεις να ακούνε κάποια στιγμή το Master Of Puppets και τους ρωτάς “ακούς και Metallica ρε συ?” και η απάντηση είναι “αφού είναι κομματαρα ρε φίλε” μου φτανει…
2 Likes
8 Likes
Ναι γαμω το Δία!!!
5 Likes
μια σημείωση, που φαντάζομαι σου ξέφυγε. ο χαμετ δεν εχει παίξει ούτε νότα ρυθμικών έως και το load. κατα τ’ άλλα, καλή συνέχεια στο έργο σου!
1 Like
Ρε τους μαλακες
Στο βιντεο με τον κιρκ ο τζειμς δειχνει να εχει τα θεματακια του με τον τζεισον…
Τι εννοείς γιατί δεν το έπιασα?
Ο Kirk έχει γράψει ρυθμικά κομμάτια πολύ πριν το Load και προφανώς τα έχει παίξει όταν είναι στο στούντιο…
O αρθρογραφος γενικά είναι για τα πανηγύρια…ειδικά αυτό το τελευταίο " ακομα και από την εποχή του napster" δείχνει τη σοβαρότητα με το οποίο έχει γραφτεί το άρθρο.
4 Likes
Sorry @QuintomScenario αλλά η καλύτερη έβερ live εκτέλεση του Puppets είναι η συγκεκριμένη, πίσω στο 1986, με Jason στο μπάσο
Ειδικά από το 3.50 και μετά 
1 Like
Κλάιν πάμε παρακάτω ο καθένας έχει την γνώμη του
Maidenas???
@QuintomScenario καλή live version του MoP είναι αυτή του 2006 στη Γερμανία (αν και ο Lars σπάει @@ με τα γεμίσματα)(του 2008 που έβαλες ο James σκοτώνει το σόλο ) και άλλη μια καλή είναι στο Detroit το 1986 αλλά είναι μισό το τραγούδι όμως έχει απίστευτο μπάσο του Cliff στο middle part…
1 Like
Δεν ειμαι σιγουρος τι εννοεις ακριβως με αυτο. Εχουμε δει Kirk να ηχογραφει ρυθμικες κιθαρες για το Metallica στο “A Year and a Half in the life of…” και αν και δεν υπαρχει footage για προηγουμενα αλμπουμς, δεν υπαρχει λογος να μην εχει ηχογραφησει τιποτα. Δε θα μου φαινοταν περιεργο αν για πολλα τραγουδια εχει ηχογραφησει ρυθμικες μονο ο James βεβαια, αλλα το “ουτε νοτα” πως το γνωριζεις?
Φοβερο ακουγεται. Θα οργιασουν παλι αυτοι που λενε οτι δεν υπαρχει μπασο, γουσταρω.
Οι Volbeat θα είναι ένα εκ των τριών support στην επερχόμενη Ευρωπαϊκή περιοδεία. Μένει να δούμε τους άλλους 2 και τις ημερομηνίες
1 Like
Αμα δεν συμφωνεις κλαιν