Όπως θα έλεγαν και οι σκλάβες της καλίσι, it is known. πέρα από την πλάκα, είναι προφανές από τα γραπτά σου πόσο ενημερωμένος είσαι αναφορικά με το εν λόγω ζήτημα, εξεπλάγην λίγο που δεν το γνώριζες, θεώρησα ειλικρινά πως ήταν παράλειψη. με όλο το σεβασμό, η πρώτη ένδειξη για αυτό θα ήταν η αναφορά στα credits των δίσκων όπου ο χαμετ αναφέρεται ρητώς ως lead και ο χετφιλντ ως rhythm. αλλά για του λόγου το αληθές, σαφές αυτό γίνεται και απο συνεντεύξεις (διάφορων εποχών), όπως και από σχετική βιβλιογραφία:
Για ευκολία, σου παραθέτω δυο ενδεικτικές συνεντεύξεις και τα σχετικά χωρία:
https://www.guitarworld.com/features/interview-james-hetfield-discusses-metallicas-death-magnetic
Are you happy with the sounds?
I’m very happy with them. And I’m pretty surprised at how we got them, too. We went a lot drier and used a lot less gain. When I chug, you feel the compression suck on the cabinet. Add the razory top provided by the V and the C+—the combination works really well together.
In the early days I played all the rhythm guitars and Kirk played the lead. Then things changed on Load and ReLoad ; Kirk did a lot of rhythms. On this album we returned to the way we originally recorded. All the rhythm parts are me.
t’s also the first album in which Hetfield shares rhythm guitar duties with Hammett.“We wanted to get a looser sound on this record, and the best place to do that was with the guitars,” Hetfield explains. "It was a little nerve-wracking at first. I felt like there was too much new shit happening in Metallica at once. And that was probably the newest thing of all, besides our stupid haircuts."Hammett also approached the new guitar regime with a degree of trepidation. “I was actually feeling very self-conscious about it, because I didn’t want to step on James 's turf,” he says. “But it turned out a lot better than I thought it would, and it adds a great texture to the mix.” The new division of labor, which yields slyly intertwining parts, is more closely related to the telepathic guitar interplay of the Rolling Stones than to the battering-ram riffery of Judas Priest or Diamond Head.
κοινώς, στους δίσκους που ακούμε οι ρυθμικές είναι όλες του χετφιλντ, με εξαίρεση τα load, reload και st. anger (καλά εκεί έχει άλλωστε μόνο ρυθμικές)
