Ε είναι κάπου 13-14ο αν βάλεις και τα 4 του Beyond
Πολύ σωστός που έβαλε το Enter Sandman στη δεκάδα και μάλιστα στο Νο2.
Metallica - Damage Inc.
Τρακατρακατρακατρακατα. GO!
Μετα απο ενα λεπτο υπεροχου intro, ακολουθει γνησιο μελωδικο thrash metal. Εδω περα εχουμε την πιο επιθετικη στιγμη των Metallica μεχρι τωρα στην καριερα τους, η οποια κανει τα γρηγορα τραγουδια των πρωτων δυο δισκων να φαινονται σχεδον παιδικα. Μονο ενα τραγουδι μπορω να σκεφτω που ειναι πιο επιθετικο απο αυτο εδω περα, και αυτο βρισκεται στον επομενο δισκο. Step a little closer if you please.
Το Damage Incorporated ειναι ενα απο τα δυο απωθημενα μου να δω live απο αυτον τον δισκο (μαζι με το Leper Messiah) αφου ειναι τα μονα δυο που δεν εχω δει ποτε. Υπερπληρης συνθεση, για την οποια δεν εχω και παρα πολλα να γραψω. Το τραγουδι τα λεει ολα απο μονο του αλλωστε. Φακιτολ ενφακινορηγκρετς. To μονο σχολιο που εχω να κανω ειναι πως δυστυχως αυτο ειναι το τελευταιο τραγουδι των Metallica με τον Cliff Burton στη συνθεση τους, πριν το τραγικο δυστυχημα.
James: Να πουμε για το riff στο 1:30 το οποιο παντοτε στο μυαλο μου μου φερνει την εικονα ενος Λονδινου να αστραφτει απο το γερμανικο Blitz σχεδον 80 χρονια πριν? Να πουμε για το ριφφ στο 1:55 που ειναι οσο πιο James παει? Για τη φωνη του James παντως δε θα πουμε κατι, η ενεργεια την οποια βγαζει σε τραγουδια σαν κι αυτο ειναι ο λογος για τον οποιον πατας το repeat καμια 10αρια φορες με το που τελειωσει.
Lars: Αν και ταχυτητα δε σημαινει απαραιτητα και δυσκολη εκτελεση (σιγουρα ο Λαρσαρος εχει παρουσιασει στο παρελθον μεγαλυτερη δυσκολια στο να παιξει τραγουδια οπως το Frayed Ends Of Sanity απο οτι τις thrash στιγμες των Metallica) στο συγκεκριμενο κομματι ο Lars εχει δωσει ρεστα, απλα και στεγνα. Οχι γιατι παιζει γρηγορα, αλλα γιατι εχει γεμισει καθε σημειο του Damage με γαματα τυμπανα.
Kirk: Εχει writing credits, και αν δεν κανω λαθος το ριφφ στο 3:15 που απλως ανεβαζει αυτο το τραγουδι απο εκπληκτικο, σε ισως το καλυτερο thrash τραγουδι των Metallica (με πολυ σκληρο ανταγωνισμο φυσικα) ειναι δικο του. Δε θα μου εκανε εκπληξη, αφου ακουγεται οντως για “κερκαδικο” ριφφ. Για το σολο θα τα πουμε σε λιγο.
Cliff: Τεραστιος Cliff σε ενα ακομα τραγουδι. Το οτι γινεται ενας χαμος απο οργανα και νοτες παντου σε αυτο το τραγουδι κι ομως καταφερνει να δωσει τοσο καθαρο ογκο και βαθος στο τραγουδι, ειναι ο λογος για τον οποιον αυτο το αλμπουμ ακουγεται γενικοτερα μπομπα.
Σολο: Ολοκληρωνει την προσφορα του Kirk στο Master Of Puppets οσον αφορα τα σολο με εντυπωσιακο τροπο. Πραγματικα δεν ξερω τι θα πρωτοψηφιζα αν μου ελεγαν να βγαλω μια καλυτερη τριαδα σολος απο αυτον τον δισκο. Αντι να λεω τα ιδια και τα ιδια, θα του δωσω απλα ειδικη μνεια στην καλυτερη στιγμη.
Στιχοι: Πολυ δυνατοι, οπως σε ολον τον δισκο. Η επιθετικοτητα του James σε εκεινη την περιοδο της ζωης του βγαινει 100% σε αυτον τον δισκο, και μετα το Battery στην αρχη, εχουμε full circle και αλλο ενα τραγουδι το οποιο μιλαει για καταστροφη και βια, χωρις πολλα πολλα. Πολλη αντριλα ρε παιδι μου, we chew and spit you out.
Καλυτερη στιγμη: Το σολο. Με το ριφφ που προηγειται, με το GO του Hetfield, με το ριφφ απο πισω, με τον ηχο του Kirk, με το wah, με τα παντα του.
Χειροτερη στιγμη: Η στιγμη που δανειστηκε ο James μερικους στιχους για να τους βαλει στο St. Anger
Δανια, 1986
(κακιστη ποιοτητα σε καθε επιπεδο… αλλα τη βαζουμε για προφανεις ιστορικους λογους ως φορο τιμης)
Ολλανδια, 1992
(για το κωλοδαχτυλο του Κερκ στο αψογα εκτελεσμενο σολο, για το κωλοδαχτυλο του James στο φακιτολ, για τον Jason, και γιατι ο Lars γαμαει)
Λονδινο, 1997
(Απο την αρκετα συντομη περιοδεια για το Reload, εκτελεση που μπηκε στο Turn The Page single, χωρις εικονα)
Καναδας, 2009
(Απο το Κιμπεκ Μαγκνερι)
Σαν Φρανσισκο, 2011
(φωνη James απαλευτη, αλλα αγαπω αυτες τις επετειακες συναυλιες και ζηλευω αφανταστα)
Αμστερνταμ, 2017
(Ειπαμε, αν υπαρχει video promo απο την Worldwired Tour, θα μπαινει)
Δεν κοιμήθηκες τελικά;
Fuck it all and no regrets I hit these lights on these dark sets
I need a voice to let myself
To let myself go free…
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτού του θρας αριστουργήματος (για το οποίο μας τα έγραψε όλα όπως έπρεπε ο quintom και συμφωνούμε λέξη προς λέξη)… είναι ότι το επόμενο είναι το BLACKENED
Ναι αλλά δεν έγραψε τίποτα για την εμβληματική εισαγωγή με το μπάσο του Cliff… αίσχος.
Σορρυ, εγραφα νυσταγμενος γιατι ακουγα παραλληλα το τελευταιο των Mastodon και παλι καλα που δε με πηρε ο υπνος δηλαδη
Να πουμε για την εισαγωγή με το μπάσο ότι ο Cliff το πέρασε από 12 κανάλια τον ήχο…
Επίσης ΔΕΝ είναι το τελευταίο τραγούδι του Cliff, το τελευταίο είναι το To Live Is To Die…
Επίσης το riff στο 1:30 οι περισσότεροι covers το παίζουν λάθος…
Το solo ΓΑΜΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ…
Βάλε και αυτό ρε…
Σε πονάει το Mastodon γιατί ξέρεις πως καμία από τις αγαπημένες σου μπάντες δεν μπορεί να φτάσει το μεγαλείο του.
Ούτε οι Paradise Lost;
Εντάξει με τα 2 τελευταία, αντικειμενικά, αριστουργήματά τους, τους κοντράρουν στα ίσια
To Blackened γαμεί και δερνει
Ηταν στη λιστα να μπει κι αυτο, αλλα κοπηκε την τελευταια στιγμη… εψαχνα βασικα την εκδοση απο τις 13 Νοεμβριου 1997 στο Ministry Of Sound London, που εχει μπει και στο single του Turn The Page, αλλα δεν την βρηκα πουθενα δυστυχως. Ηθελα να το βαλω κυριως γιατι ο Κερκ του 1997 ειναι φοβερος.
Ο Κλιφφ παρα τις οποιες ενστασεις σου, ΔΕΝ παιζει στο To Live Is To Die.
Κομμάτι που το ακούς και θες να τα σπάσεις όλα! Τι ριφαρααα θεεε James
Το βρηκε ο μπαγασας! Παω να το βαλω στο ποστ σεντονι
Ρε μλκ εψαχνα ποση ωρα, δε δουλευε τιποτα, πως το βρηκες
Καλά ρε συ δεν μπορούσες να γράψεις Damage inc london 1997? Μας δουλεύεις? Μια χαρα το βγάζει…
Εβαζα την λεξη live σε ολους τους συνδυασμους που δοκιμασα, γιατι δεν περιμενα να ειναι τοσο γιωτομπαλο ο uploader ωστε να μην την εχει… ασε που κανονικα επρεπε να το βγαζει ουτως ή αλλως παρα την περιττη λεξη.