οχι Hammett ρε.
αν ξερω καλα την ιστορια ειχε σκισει την παλαμη του με τους Exodus και ηπιαν μετα κρασι αφου σφιξαν τα χερια τους ή κατι τετοιο τελοσπαντων… Eξου και το “Bonded by blood”… αν υπαρχει πιο σχετικος με την ιστορια ας μας διδαξει.
Δεν ειναι τρου Metallica…
αν ηταν τρου μεταλικα θα ειχαν πιει πριν το κρασι
Χαλαρά η μεγαλύτερη μπάντα που έβγαλε ποτέ το ιδίωμα του heavy και μια απο τις μεγαλύτερες σε ολόκληρο το φάσμα της μουσικής…Όλα έχουν ειπωθεί γι’αυτούς,οπότε κάτι παραπάνω καταντάει επαναλαμβανόμενο και κουραστικό!
Respect…
Bow Down… :bow2:
Καθε φορα που βλεπω τον trujilo να κανει σαν μαιμου σκαω στα γελια.:lol:
Κουρασμενη φωνη ο james?:-s
Καθε χρονο αλλαζει το στυλ στο μαλλι και το μουσι ε,αυτο ειναι στανταρ πλεον.
Out of form εντελώς.
τι σολαρα εχει αυτο το κομματι!!!
[SIZE=“3”]LEFTALLICA![/SIZE]
[SIZE=“4”]GTPS[/SIZE] (Για τον π@@@@ο συγροτημα)
H αγεπημενη μου μπαντα και το σημειο 0 για των πολυ σκληρο (και γενικα το ροκ γιατι στο κατω κατω μονο ρεγκε δεν επεξαν) … Τιποτα παραπανω τιποτε λιγοτερο . Μetallica σας αγαπαμε 
Οσο αναφορα την φωνη του James δυστηχως η φωνη του εχει γινε χαλια … Εκτος του οτι την κατεστρεξε ειναι κ σαφως κουρασμενη … Κατα την γνωμη μου πρεπει τωρα 2 χρονια να κανουν κανα διαλειμα να γραψουν με το καλο το νεο δισκο που ειδη αρχιζει να φιμολογιτε οτι θα αρχισει να γραφετε απο το τελος του 2010 … Μακαρι φετος να ερθουν απο τα μερη μας με Lamb of god , Mastodon (Nαι ρε για 5 φορα? ) τοσα πολλα ζιταω? :lol: 
το ενδιαφερον μου για τους metallica αυξομειωνεται διαρκως
σαφως ειναι μια πολυ σημαντικη παρουσια στο χωρο που εκπροσωπει και εχει προσφερει δισκαρες.
τα load, reload πλην ορισμενων κομματιων τα θεωρω κατω του μετριου δουλειες για metallica, αλλα συμπαθητικα ως δισκοι γενικοτερα.
το st. anger ειχε απαραδεκτη παραγωγη (τα κρουστα ακουγονται σαν τετζερεδες και λοιπα κουζινικα) και επισης τα κομματια θα μπορουσαν να ειναι μικροτερα και να μην επαναλαμβανονται 10 φορες οι ιδιοι στιχοι. παντως σε εναλλακτικες παραγωγες τους ορισμενα απο τα κομματια του st. anger ακουγονται πολυ καλυτερα.
το death magnetic ηταν μια ευχαριστη εκπληξη και καπως συμμαζεψαν την κατασταση.
σχετικα με τα φωνητικα του james. απο videos στο youtube και αλλου που εχω δει, απο τα τελη της δεκαετιας του '90 και μετα, ειναι σχεδον απαραδεκτα σε επιπεδο live. αλλωτε μοιαζει σαν να μην θυμαται καλα τους στιχους, αλλωτε πεταει ακυρα επιφωνηματα στο ξεκαρφωτο κλπ κλπ
τελος πιστευω πως ο trujilo ηταν η ιδανικη προσθηκη στο συγκροτημα.
εδω ολοκληρωνεται το “σεντονι” μου
Ας πω και γω τη γνώμη μου
Τους μετάλλικα τους γνώρισα μικρός. Ήταν μια αποkάλυψη για μένα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μια μπάντα έπαιζε έτσι. Δεν είχα ακόμα μεγάλο εύρος ακουσμάτων. Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath, Judas Priest, κάποιες NWOBHM μπάντες, με λίγα λόγια τα κλασσικά θα έλεγα. Οι Metallica λοιπόν έσκασαν σαν βόμβα. Κόλλησα με αυτήν την μπάντα, με συντρόφεψε στην ήληκία εκείνη που το πάθος είναι ανόθευτο, τα συναισθήματα έντονα και η ταύτηση με ήχους και στίχους συμβαίνει στον απόλυτο βαθμό. (Γι αυτό εξάλλου πιστεύω τώρα, ότι αντί να τη λέμε στους μικρότερους είναι καλύτερα να τους αφουγκραζόμαστε. Εντάξει, θα πέσουν ευκολότερα θύματα μιας μόδας, όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν αυτή τη παθιασμένη, ανόθευτη σχέση με τη μουσική, αυτή που μου χει λείψει εμένα τώρα. Υποτίθεται ότι τώρα έχω περισσότερη εμπειρία, πολύ μεγαλύτερο εύρος ακουσμάτων, βαθύτερη γνώση, ναι όλα αυτά ισχύουν, όμως σε μεγάλο βαθμό έχει χαθεί αυτή η άδολη πρώτη επαφή, η επαφή μέσω του καθαρού συναισθήματος, που αλλιώνεται μέσα από το πρίσμα της εμπειρίας και της γνώσης. Εντάξει δεν πάμε και για σύνταξη, σαφώς και απολαμβάνω τη μουσική, σαφώς και έχει ενδιαφέρον και η πιο - ας την πω έτσι - “εγκεφαλική” προσέγγιση και οποσδήποτε υπάρχουν και στιγμές παθιασμένης και συναισθηματικά ανόθευτης μουσικής απόλαυσης, αλλά πείτε μου οι μεγαλύτεροι, έχεται δωθεί τόσο απόλυτα, με πλήρη ταυτιση σε μια μουσική όπως όταν ήσασταν 12 ή 14 ετών;). Αρκετά φλυάρισα, επιστρέφω ον τόπικ.
Αυτή λοιπόν η πρώιμη και παθιασμένη επαφή με την μπάντα με κρατάει ακόμα κοντά της. Έχω αναμνήσεις με συντροφιά τη μουσική τους, στιγμές απόλυτης έντασης, οργισμένα να το πω έτσι ακούσματα.
Βέβαια οι Metallica δεν είναι μόνο αναμνήσεις από το παρελθόν. Μου δίνουν και τώρα πράγματα και έχουν την ικανότητα να με γυρνάνε πίσω, τότε που κανένας συμβιβασμός δεν ήταν αυτονόητος.
Για τους δίσκους τώρα:
Kill em all: Δεν με ενδιαφέρει να μπω στη συζήτηση αν αποτελεί την έναρξη του θρας ή όχι. Αδιάφορο. Πρόκειται για έναν δυναμίτη που ακόμα με βγάζει από τα ρούχα μου, κι αυτό είναι σπουδαίο για μένα.
Ride the lightning: Εδώ υπάρχει μουσική και κυρίως στιχουργική ωρίμανση. Ένα αριστούργημα. Δεν χρειάζεται να λέμε πολλά.
Master of puppets: Δεν θέλω να πω πολλά ούτε γι’ αυτό το δίσκο. Μόνο μια παρατήρηση. Με ενοχλεί που κάποιοι λένε ότι δεν είναι παρά η ρέπλικα του ride. Οι δύο δίσκοι είναι κοντά χρονολογικά μεταξύ τους, η μπάντα συνέχίζει να βρίσκεται στο ίδιο μονοπάτι δημιουργίας, στο ίδιο ύφος έμπνευσης και είναι λογικό να μοιάζουν. Όμως το master ολοκληρώνει μουσικά και στιχουργικά αυτό που άρχισε στο ride.
…and justice for all…: ίσως ο καλύτερος τους δίσκος. Ναι, ο newsted δεν ακούγεται, ναι η παραγωγή αβαντάρει τον lars, αλλά παρ’ όλα αυτά, αυτό το δημιούργημα είναι κορυφαίο, με καταπληκτικές και στις περισσότερες περιπτώσεις αδικημένες συνθέσεις.
black album: Εδώ έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Θυμάμαι που το περίμενα πως και πως να το πάρω στα χέρια μου(σε κασέτα ε). Με ένα τρέμουλο και ένα σφίξιμο στο στομάχι σχεδόν ερωτευμένου ανθρώπου, το έβαλα πρώτη φορά να παίξει. Κόλησα μαζί του. Εδώ και πολλά χρόνια σπάνια επισκέπτεται το cd player, σχεδόν καθόλου. Οι πρώτες μου αναμνήσεις όμως ήταν τόσο έντονες που μου απαγορεύουν να πω κάτι αρνητικό για το δίσκο (αν και η μετέπειτα εμπειρία που λέγαμε πιο πάνω, με κάνει τώρα να βρίσκω πολλά αρνητικά)
Load/reload: Με μια λέξη, εμένα απλά μ’ αρέσουν.
st. anger: Υπάρχει κάτι εκεί μέσα. Είναι στριφνό, με κουράζει, έχει κακή παραγωγή, αλλά κάθε φορά που το βγάζω απ’ το σι ντι, είναι σα να μου κλείνει το μάτι, λέγοντας μου θα ξαναεπιστρέψεις εδώ. Υπάρχει κάτι εκεί μέσα…
Death Magnetic: Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Δεν το έχω αφομιώσει ακόμη. Σίγουρα είναι μια προσπάθεια της μπάντας να επιστρέψει στον παλιό ήχο. Να κάνει ένα καλό θρας δίσκο. Αλλά εγώ βρίσκω κάτι ξένο εκεί μέσα. Σαν να μας λένε, ορίστε, αφού αυτό θέλετε, μπορούμε να το κάνουμε, αλλά είμαστε πια ξένοι προς αυτό. Αν έχω δίκιο για το συγκεκριμένο δίσκο, η συνέχεια θα δείξει…
ΥΓ. Πολλά έγραψα ε; μπα, λίγα σε σχέση με αυτά που μου έχει προσφέρει αυτή η μπάντα…
Καλοί είναι οι Metallica. Κάποτε ήταν σπουδαίοι. Και σίγουρα έχουν καταπληκτικούς δίσκους στο ένδοξο παρελθόν -α, ρε Cliff- αλλά στο παρόν έπιασαν την κάθοδο. Μόνο ο Robert και ο Hammet διασώζονται.
Τώρα, για το αν είναι η καλύτερη μπάντα του πλανήτη, μην τρελαθούμε. Πιο πολύ μου κάνουν για ούτε κρύο ούτε ζέστη. Σεβασμός για το παρελθόν, αδιαφορία για το παρόν.
Mpakalika:Kill the mall
Mpakalika:Ride the man
ΓΤΠΓ
Τι spam είναι αυτά ρε…
Όχι, εντάξει… χαζομάρα μου, sorry, δεν έπρεπε να το θέσω έτσι…
Τους Metallica, τους παραδέχομαι ότι παίζουν και γαμώ τις μουσικές… (…στο Guitar Hero :lol::lol::lol: )
ξανα στη μαλακασα να αφησουμε τα κοκαλα μας εκει!!!
:thumbup:
Σε κανάλι τους στο YouTube, έχουν ένα καινούριο τραγούδι των Megadeth8O, και προτρέπουν τον κόσμο να αγοράσει τον δίσκο των Megadeth:):!:
Μπήκαμε σε άλλες εποχές:p:!:
Ρε παιδια απο τους Μetallixa πιστευω οτι αυτοι που συμαζευουν τα πραγματα ειναι o James και ο Robert και ο Hammet ειναι κορυφαιος στην κιθαρα αλλα ομως τα τελευταια χρονια του λειπει η εμπνευση…Απο load και μετα δεν εχει γραψει και ενα σολο της προκοπης…Oλα wah-wah ειναι.