Σώζει ζωές
Στο κλείσιμο είναι σαν να βλέπεις ένα punk συγκρότημα . έξοχο !
Ωραία απόδοση, ωραίος ήχος. Αν εξαιρέσεις τα κλασικά όργανα, ωραία εκτέλεση.
(oops, what did I just do there?)
Δεν το επιασα αυτο. Δε σου αρεσει η συμφωνικη δηλαδη? Σιγουρα απο τους Metallica πιο σωστα παιζουν
Η μοναδικη παραφωνια ειναι το οτι ο James επελεξε να εχει αυτο το μαλλι για αυτην την συναυλια, το οποιο παιζει να ειναι και το χειροτερο που εχει μοστραρει ποτε. Μου θυμιζει κατι 60αρηδες παλιας κοπης στο Καραισκακη πριν το φτιαξουν, τοτε με τα τσιμεντα, να ριχνουν παναγιες προς καθε κατευθυνση.
Πάλι με τρίχες ασχολείται ο Quintom!
Να χουμε να λεμε! Αλλιως μικρη σημασια εχει εως μηδαμινη. Δεν φταιω εγω που επελεξε το λουκ Τακη Τσουκαλα ε
Κι εγώ συμφωνώ πως δεν έδωσαν κάτι ιδιαίτερο τα κλασικά όργανα στο συγκεκριμένο κομμάτι. Αντιθέτως αφαίρεσαν και λίγο heaviness από τα ριφς.Κάτι πήγε να γίνει στο prechorus και chorus, αλλά δεν ακούμπησε.
Στο πρώτο s&m υπήρχαν κομμάτια που η ορχήστρα τους έδωσε νέα οπτική και ταίριαξε τέλεια (πχ one,battery, wherever, devil’s dance, kthulhu και αλλα) και κομμάτια που δεν ταίριαξε ιδιαίτερα (fuel, hero of the day πχ)
Το moth into flame, αν και πολύ καλό κομμάτι, για μένα εξ’αρχής ήταν περίεργη επιλογή για συνοδεία ορχήστρας. Ισως το βάλανε επειδή ήταν από τα πιο εύπεπτα του νέου δίσκου και από αυτά που γίνανε περισσότερο γνωστά στους μη καμμενους νερντουλες όπως εμείς
Από το Burn! μέχρι το σολο , ένα από τα γκαβλιαρικα σημεία που έχουν γράψει εβαααααα !
Πέρα από τα yeah του papa Het , που είναι σήμα κατατεθέν, έχουμε και τα Oh! ( Όπως αυτό λίγο πριν το κλείσιμο του Moth).
Υ.Γ.1 Όντως μάπα το μαλλί του Het Αλλά κλάσεις ανώτερο από εκείνο το κίτρινο που είχε το 15-16 ( πότε ήταν δεν θυμάμαι).
Υ.Γ.2 Τι σου κάνουν τα λεφτά ε; ούτε ένας από αυτούς τους επαγγελματίες μουσικούς της κλασικής μουσικής δεν έδειξε να αγανακτεί Που χτυπάνε στα γάμο του καραγκιόζη ο Lars και ο Kirk , όπως μας έχουν διαφωτίσει κάμποσοι φανς κατά διαστήματα ( μην πούμε για overdubs, εκείνη την ώρα live τους άκουγαν).
Υ.Γ.3 εύπεπτο το moth ???
Lars and I talked a lot about tempos and how important the cueing was. A lot of times when they play live… sometimes they don’t even know that they’re doing it because they’ve done it so many times, the three dudes take cues off Lars. Not always, sometimes James is throwing a cue. But there’s, you know, the count. Not just count-ins to songs, but even when there’s a hang in the middle of a song and everyone comes back in, they all have Lars in the corner of their eye. So, we were talking about understanding when that’s happening because now, we’ve got 80 other people who need to know that they need to keep that eye on you. At the end of the day they didn’t – Edwin kept an eye on Lars, but Edwin, Lars, and I had to go through all these things.
SC: Lars was really the center point, then. Crazy.
GF: One of the big, big things Lars worked really hard on, and it was really effective, was tempo. Since the Hardwired… record, Lars has used a click track, not to play to throughout the song, but to start songs, so that the starting tempos are pretty consistent. And I think it’s helped. James definitely appreciates it. But in this case with the orchestra, it was even more important, because some of the orchestral parts were fast, like “Day,” “Moth,” “One,” and “Puppets.” There might’ve been a couple others. Those are the ones at the top of my head.
Getting the tempos was so important, otherwise the violins would not be able to play their parts correctly. And that’s inviting a train wreck, which of course we wanted to avoid. So throughout, we were much more in tune with tempos. That’s one of the things Edwin and I spent a ridiculous amount of time on: understanding what the tempos were going to be, and then once the tempo started, still Lars counts it off. Sometimes Lars does a four-count, sometimes Lars does an eight-count. I don’t know if there really is any rhyme or reason to that but it’s always the same. “For Whom the Bell Tolls” they all know it’s four. And another song, they all know it’s eight. They don’t know why it is eight or four, they just know it always is , so we had to make sure Edwin also knew what to expect.
btw είχαν θεματάκια -αυτό που βλέπεις είναι edited με αποσπάσματα και ήχο από τις 2 βραδιές. Πχ στη 2η βραδιά είχαν θέμα στο For Whom. Αλλού ήταν η μπάντα (οι 2 που ανέφερες βασικά) αλλού οι υπόλοιποι. Είναι διαφορετικό να αυξομειώνει το τέμπο ο Λαρς με τον Rob και τον James να προσαρμόζονται και άλλο να έχει να κάνει με ολόκληρη συμφωνική. Φυσικά είναι επαγγελματίες, το ξέρουν καλύτερα από εμάς και έκατσαν και δούλεψαν για να έχουν ένα σωστό αποτέλεσμα. Και ο Kirk το ίδιο είπε μέσες-άκρες σε συνέντευξη του πρόσφατα.
Ναι γνωστά αυτά και ωραίο που το βρήκες.
Το point μου είναι, ότι ακόμη και στις “καλές” τους μέρες ( μέχρι το 86 θες ; το 89; το 95; whatever) , είχαν τέτοια “θέματα” .
Ειδικά τα πρώτα χρόνια, o Lars έπαιζε σαν δαιμονισμένος Και με τα λάθη του και όλα. Το έκαναν “χαβαλέ” και οι ίδιοι και στα b sides τους. Η γκρίνια και η ειρωνεία από τους “σκληροπυρηνικους” ήρθε όμως πολύ αργότερα (μου θυμίζουν αυτό που λέμε προπονητές του καναπέ).
Από την άλλη… είπα να γράψω την μαλακια μου.
Noμίζω πως σε ένα βαθμό είναι αλήθεια και σε ένα βαθμό τα σχόλια τα “έθρεψε” ο ίδιος. Δε θυμάμαι πόσες φορές έχει δηλώσει πως μετά την περιοδεία του ΤΒΑ έχει κόψει την εξάσκηση και να δουλεύει την τεχνική του και κάνει μόνο δουλειά στην φυσική κατάσταση.
Από τη μία έχει απλοποιήσει το παίξιμο του, από την άλλη βγάζει 2-2.30 ώρες στο σανίδι. Προσωπικά, μέχρι τις αρχές των 00s δεν είχα να θυμάμαι ιδιαίτερη διαφορά στο παίξιμο του
Δεν το λέω με την κακη έννοια αλλα με την έννοια ότι είναι αρκετά catchy
Ειναι σιγουρα το πιο ευπεπτο τραγουδι του HTSD, και γενικα πολυ μεγαλο χιτακι, ακομα και εκτος των μεταλλικων κυκλων, γι αυτο και αλλωστε το διαλεξαν ως ντουετο με την Lady Kolara
Απο κει και περα, σταματα, το πρωτοκολλο λεει οτι ο Lars ειναι κακος ντραμερ και μουνοπανο, ο Kirk τεμπελης, βαριεστημενος και μενει στους Metallica μονο για τα λεφτα, και πως οι δυο ειναι υπευθυνοι για οτιδηποτε κακο εχει βρει ποτε τους Metallica, για τα Load/Reload, για το image, για το Lulu, για τον θανατο του Cliff, για τις σαγιοναρες χιλιων δολλαριων του Hetfield, για τον αλκοολισμο του Hetfield, για την παντοφλα που τρωει απο την Αργεντινα, για την φυγη του Jason, για το diluted poison, και οτιδηποτε αλλο μπορει ακομα και να ριξει υπαινιγμους πως ο James δεν ειναι αψεγαδιατος, τελειος και ο μοναδικος λογος που οι Metallica γαμανε.
Ο Λαρς είναι ο εξυπνότερος (μουσικά και όχι μόνο) μέτριος ντράμερ όλων των εποχών
Υπάρχουν άπειρα σημεία στα κομμάτια των μεταλικα που παίζει κάτι πραγματικά υπερβολικά απλό και είναι ακριβώς αυτό που ήθελε το κομμάτι εκείνη τη στιγμή για να γίνει όσο πιο γαμάτο γίνεται.
Να μας φάνε τα λεφτά τέτοιοι ξεπουλημένοι που είναι .
Εννοείται, Lar$, λεφταλλικα και τέτοια
Μάστορες του μάρκετινγκ οι αχόρταγοι, εν μέσω πανδημίας προβάρουν creeping death, περιμένουμε τραγούδι για πιο κατάλληλη πληγή να μας τα πάρουν πάλι
Θα μπορούσαν τότε να προβάρουν το Fight fire with fire και να ακούγεται υποβλητικά το “we all shall dieeeeee”