Εγω το Some Kind Of Monster το ειδα 2 φορες. Δεν το θεωρησα τοσο κακο που το εκαναν αυτο… Το ειδα περισσοτερο σαν documentary οπως ειπε και ο ChrisP παρα σαν reality. Δεν επεσαν στα ματια μου δηλαδη μετα απο αυτο.
Ε,βλεπεις.Εμενα αυτο το DVD με εκανε να καταλαβω καλυτερα τους Metallica σαν ατομα ξεχωριστα και τους ειδα απο τη καλη τους και απο την αναποδη τους μερια και οχι μονο απο τη πλευρα των rock star.Για αυτο το λογο λεω οτι θελει κοτσια για να το κανεις…
¶ποψή μου ότι καλύτερα να μη συγχέουμε τη μουσική με τις προσωπικότητες των μελών πέρα από αυτή.
Η μουσική και οι στίχοι πρέπει να έιναι τα μέσα με τα οποία εκφράζονται οι μουσικοί… Και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μάθουμε για αυτούς πολλά περισσότερα από ένα απλό dvd… Ή τουλάχιστον να μάθουμε αυτά που πραγματικά αξίζουν.
καλα για τον Λαρς Ουλριχ δεν χρειαζοταν να δεις το ντοκιμαντερ πιστευω για να διαπιστωσεις ΠΟΣΟ την εχει δει. Ουτε για το ποσο χαμηλων τονων ειναι ο Χαμμεττ, ούτε για το τι σημαινει James Hetfield. Δηλαδή όποιος παρακολουθούσε δηλώσεις και κινήσεις τους, τα είχε πάρει πρέφα αυτά. Αλλά γενικά το ντοκιμαντέρ μέτρησε, ειδικά εάν είσαι οπαδός της μπάντας.
Μέχρι το Black Album έχουν γράψει πραγματικά απίστευτες δισκάρες. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι ισχύει το κάθε πέρσι και καλύτερα καταλήγοντας στο κατάπτυστο St.Anger, με μικρές αναλαμπές τα Garage Inc., όπου πραγματικά ανέστησαν τα κομμάτια που διασκεύασαν και S&M.
metallica: οτι και να πω ειναι περιττο. απλα οι καλυτεροι σας ακουω ολους να κατηγορείτε το st.anger… ακουστε τα κομματια σε live ειναι μαματα. αλλα το cd ειναι ελεινο ιδιαιτερα το dirty window…