Με link στο timestamp ρε άχρηστε 
1 Like
Κερναει πονο ο Mercury παλι.
Άλλο ένα απολαυστικό αφιέρωμα από Κούιντομ σε ένα από τα αγαπημένα μου (τα περισσότερα αγαπημένα είναι δηλαδή) από το Load.
Good day. How do?
And I send a smile to you
Don’t waste, waste your breath
And I won’t waste my hate on you
3 Likes
Κουιντομ τι διάβασμα έχεις ρίξει στους μεταλικα ρε φίλε 
Ότι καλύτερο είναι αυτές οι αναλύσεις
2 Likes
Καλα μη νομιζεις, τα περισσοτερα προκυπτουν στις 1-2 ωρες που καθομαι να βρω εικονες, στιχους κτλ για το τραγουδι που ανεβαζω και μετα απο κατι μηνες τα εχω ξεχασει χαχαχ
Ειμαι εντελως ερασιτεχνης σε σχεση με τον @drenie
3 Likes
Και το δανεζικο γκρεμλιν ερασιτεχνης ειναι μπροστα στον ΚΕ💚
Στεναχωριεμαι που οι haters εχουν εξαφανιστει μετα απο 25 χρονια, γιατι θα ειχα λυγισει απο τα δακρυα λογω γελιων με τα σχολια τους που θα συνοδευαν το αποπανω βιντεο. Πονος.
3 Likes
Ευκαιρία ζωής μόνο με 16€/ανά μήνα (ετήσια χρέωση), το εγχειρίδιο του γκρεμλιν και του ρεντνεκ ίσως για το μόνο πράγμα στη ζωή που -όχι απλά δε χρειάζεται αλλά- είναι βλαβερό να υπάρχει οδηγός: πως να δημιουργήσεις κάτι δικό σου στο ευρύτερο πεδίο των τεχνών. Ε ναι, ο πόνος είναι αμέτρητος. Care reaction
1 Like
Το βλεπω, αν και δεν προηλθε απο hater 
Η τεχνη μερικες φορες εχει ΚΑΙ καποιους κανονες ή εστω οδηγους για επιτυχια.
1 Like
Φοβερος τροπος για να μην τοποθετηθεις επι του περιεχομενου. μην ψαχνεις εχθρους. Hater μη hater ειναι γελοια αμερικανια. Κριμα που προερχεται απο τους metallica.
Γιατι να μην τοποθετηθω? Λες να φοβαμαι?
ΓΑΜΩ τις κινησεις ειναι και γουσταρω παρα πολυ που το κανουν, μπας και παρει μαθηματα και καμια αλλη μπαντα και μπορεσει να φτασει ποτε το επιπεδο τους, λεμε τωρα.
Πολυ δυσκολα αλλη μπαντα θα φτασει τετοιο επιπεδο. Κριμα να δημιουργεις προσδοκιες σε ανθρωπους με ονειρα και να βγαζεις λεφτα απο αυτο. Αν θες να βοηθησεις το κανεις χωρις να πληρωνεσαι.
2 Likes
Εννοείται πως ήταν μια κίνηση που κι εγώ θα εκτιμούσα περισσότερο αν ήταν αφιλοκερδης. Όχι βέβαια πως έγινε κάτι φοβερό, απλά μετα τις μπύρες και τα σουβέρ συγκρότηματων και την καυτερή σάλτσα… dragonian times, τα meet and greet κτλ κτλ, τώρα έχουμε και αυτό. Καλώς ή κακώς οι πολύ μεγάλες από τις μπάντες που αγαπάμε είναι εκτος των άλλων και μεγαλες επιχειρησεις.
Η καλή πλευρά είναι πως έστω και μια μπάντα να βοηθηθεί και να παραδειγματιστει από τους τεράστιους 'ταλλικα ώστε να φέρει τα σκατα της μαζί (sic) είναι πάρα πολύ θετικό.
Τίποτα το αρνητικό λοιπόν, απλά είναι το πώς δουλεύει η μουσική βιομηχανία, προσφέρεις κάτι και αμείβεσαι για αυτό.
2 Likes
Μεγάλε Λαρς σε αγαπάμε
Λίγο πιο κάτω στο βίντεο έκλαψα με την ορολογία backyarder και το Λαρς όταν καταλαβαίνει τι εννοεί ο πιτσιρικάς 
Metallica - Mama Said
“Οι Metallica μου δεν γινεται να παιζουν καντρι ρε φιλε”
Ναι οκ, βγαλε λιγο τον σκασμο να δω κατι.
“Μα ρε φιλε καουμποηκα καπελα και βλαχοαμερικανιες?”
Ναι σε ακουσα ηδη, σκασε τωρα γαμω το σπιτι σου.
“Ρε φιλε εχεις δει το βιντεοκλιπ? Τι αηδιες ειναι αυτα?”
Μπορεις να βουλωσεις το γαμωστομα σου? Ευγενικα το λεω.
“Μα τι να πω ρε φιλε, εκει που μιλουσαν για την ατιμη κοινωνια, μας λεει για τη μαμα του ο φλωρος”
Ω ρε πστ βραδιατικα… τι πηγε στραβα με σενα?
“Με μενα τιποτα κολλητε, δεν φταιω εγω που ξεπουληθηκαν οι μαλακες”
Καλο ψοφο ευχομαι κολλητε. Και συντομα.
Και μετα απο αυτην την προφανως φανταστικη και οχι υπαρκτη ιστορια (που ομως θα μπορουσε καλλιστα να εχει συμβει ως διαλογος στα τελη 90ς), ας περασουμε σε ενα πιο αναλαφρο κλιμα. Λοιπον, το Mama Said ειναι μαζι με το Low Man’s Lyric οι ακουστικες power ballads των Metallica στα διδυμακια, συνεχιζοντας παναξια την παραδοση που ξεκινησε με το Nothing Else Matters, και πλαισιωνοντας τα Until It Sleeps και τα δυο Unforgivens ως οι περισσοτερο μελωδικες στιγμες σε αυτους τους 3 δισκους στα 90s.
Το βιντεο για το Mama Said γυριστηκε στο Λονδινο πριν 25 χρονια, και συγκεκριμενα τον Νοεμβριο του 1996, ενω με ενημερωνουν απο το κοντρολ πως δεν προβληθηκε ποτε στην Αμερικη (!) Αναρωτιεμαι γιατι να συνεβη κατι τετοιο, καθως το τραγουδι ειναι περα για περα αμερικανικο, και παντοτε σκεφτομουν οτι θα μπορουσε (και επρεπε) να γινει πολυ μεγαλυτερη επιτυχια απο οτι εγινε. Αν και κυκλοφορησε ως single, παντα πιστευα οτι δεν ειχε την προβολη που του αξιζε, και σημερα μαλλον καταλαβαινω γιατι δεν γνωρισε αυτην την επιτυχια, καθως ενα video δινει τεραστια ωθηση σε ενα τραγουδι οσον αφορα το marketing. Ταυτοχρονα δεν απορω καθολου που το τραγουδι δεν απογειωθηκε στην Ευρωπη, η οποια φημιζεται για την απεχθεια της στην country (και μαλλον οχι αδικα). Ας αναφερουμε καπου εδω το plot twist before plot twists were cool, που φανερωνει τον James να βγαινει στο τελος του τραγουδιου απο το μονο κατα 50% σασι ενος τεξανου redneck αυτοκινητου, και να φευγει απο το στουντιο με το αλογο του, κανοντας αυτο το βιντεοκλιπ με καποιον περιεργο τροπο ακομα πιο redneck απο οτι νομιζαμε.
Βεβαια, οταν μιλαμε για country, πρεπει να ξερουμε και για ποιο πραγμα μιλαμε. Μιλαμε για την Taylor Swift, τον Blake Shelton, τον Keith Urban, την Carrie Underwood και τον Garth Brooks που ξεπουλανε σταδια σε ολη την Αμερικη και αποθεωνονται απο καθε midwestern βλαχο σε 30 απο τις 50 πολιτειες της Αμερικης για το ελαφρολαικο μιγμα country - pop που παιζουν, το οποιο ακολουθει στο 95% των τραγουδιων ακριβως την ιδια συνταγη και φορμα, και μουσικα και στιχουργικα? Ή μιλαμε για τον John Carson, τον Johnny Cash, την Dolly Parton, τον Bob Seger, τον Willie Nelson, τον Kris Kristofferson και ακομα και τον Waylon Jennings, που ειδαμε στην περιγραφη για το Mama Said, οι οποιοι ξεκινησαν ή εξελιξαν ενα ειδος μουσικης που βγηκε απο την ψυχη και την καρδια του μεσου επαρχιωτη Αμερικανου μετα απο τα δυσκολα χρονια του Great Depression και την μεταπολεμικη περιοδο του Β’ Παγκοσμιου Πολεμου?
Γιατι αν μιλαμε για το δευτερο, τοτε η country εχει πολλα να προσφερει, και συγκεκριμενα πολλαπλα ειδη που ξεπηδησαν απο αυτην οπως η bluegrass, η rockabilly και η outlaw country (λογικα η αγαπημενη του James “Outlaw Torn” Papa-Het. Περιττο να πουμε, οτι ο James μας δινει μια καταθεση ψυχης με την συγκεκριμενη συνθεση, η οποια φαινεται ακομα περισσοτερο και στην demo εκδοση του τραγουδιου, που τολμω να πω οτι εχει λιγοτερο γυαλισμενο ηχο κι αυτο μου αρεσει - αν και καταλαβαινω τελικα πληρως την επιλογη να πανε με την καλογυαλισμενη εκδοση που βγηκε στον δισκο, και συμφωνω με αυτην.
James: Τι να προσθεσω στο “καταθεση ψυχης” που εγραψα πιο πανω? Νομιζω αυτο απο μονο του τα λεει ολα, αλλα ας πουμε δυο λογακια ακομα. Πρωτον, ο Hetfield μας δινει μια απο τις καλυτερες μελωδικες του ερμηνειες, σε ενα εντελως καινουριο genre για τους Metallica, με πολυ ιδιαιτερες μελωδιες επισης στις κιθαρες, και με στιχους για τους οποιους θα μιλησουμε πιο κατω. Δευτερον, ολοι γνωριζουμε οτι στον καταλογο των Metallica δεν υπαρχει τραγουδι που να μην εχει writing credits για τους Hetfield και Ulrich, με εξαιρεση το Pulling Teeth που εχει αποδοθει ολοκληρωτικα στον Burton, και το Motorbreath, που εχει αποδοθει ολοκληρωτικα στον Hetfield. Ολοι επισης γνωριζουμε (θελω να πιστευω) οτι ο Ulrich εχει μπει σε πολλα απο αυτα χαριστικα, και πιθανοτατα λογω καποιου ορου στο συμβολαιο που θα υπεγραψαν ως μπαντα καποια στιγμη μετα το Kill’Em All. Λοιπον, προσωπικα δεν εχω θεμα με αυτο, γιατι αναγνωριζω στον Lars οτι εχει δουλεψει πολυ σκληρα για την ενορχηστρωση και δομη σχεδον σε ολα τα τραγουδια των Metallica. Εδω ομως τραβαω την γραμμη. Δεν την τραβηξα στο Nothing Else Matters, γιατι εν τελει μιλαει για γκομενα, αλλα αν ημουν ο James, θα ελεγα στον Lars “οσον αφορα τα writing credits ΟΧΙ ΜΑΝΕΣ” και θα επεμενα να εχει μονο το ονομα μου αυτο το τραγουδι. Και επειδη θελω να δωσω εμφαση στο πως τραβαω αυτην την γραμμη, αλλα και επειδη η παρουσα παραγραφος εχει τραβηξει περισσοτερο απο οτι συνηθως, ως εξαιρεση, θα τραβηξω και κυριολεκτικα την γραμμη μεταξυ του James και των αλλων τριων, και θα βαλω μια πολυ ταιριαστη φωτογραφια αναμεσα.
Lars: Ευτυχως ο Δανος τενιστας της καρδιας μας ξερει ποτε πρεπει να κοψει λασπη και να μην ειναι τοσο φαφλατας (λεμε τωρα), και εδω το κανει αψογα. Βαζει τα μινιμαλ μελωδικα τυμπανα που αρμοζουν σε ενα τραγουδι σαν και αυτο, δινοντας ενταση εκει ακριβως που χρειαζεται, δηλαδη στο χωσιμο στο τελος.
Kirk: Στο Mama Said τα μελωδικα σημεια δινουν και παιρνουν, και η κιθαρα στο αριστερο ηχειο εχει εκκωφαντικα μελωδικο καθαρο ηχο στα δεκαδες συντομα licks καθολη την διαρκεια του τραγουδιου, courtesy of Mr. Hammett. Never we asked from him, and almost always he gave.
Jason: Επιτελους ενα rhythm section με τον Jason να πλαισιωνει τον Lars, ακριβως οπως θα επρεπε να ειναι και σε πολλα αλλα τραγουδια, κατι που ευτυχως καταλαβαν σε μεγαλο βαθμο στα 90s. Αυτο, μαζι με το eyeliner του Jason, κερνανε πονο.
Σολο: Δευτερο συνεχομενο τραγουδι διχως σολο?! Τι γινεται?? Σε λιγο θα μας πειτε ρε προδοτες Metallica οτι θα βγαλετε και ολοκληρο δισκο χωρις σολο, και προφανως αυτα ειναι ανεπιτρεπτα οταν εχεις κανει το ονομα σου στον χωρο του ΜΕΤΑΛ και σας στηριξαν ολοι αυτοι οι πληγωμενοι και αδικημενοι αγνοι φανς του ΧΕΒΙ ΜΕΤΑΛ. Δεν ντρεπεστε? Τι να πω πια, εχω χασει καθε σεβασμο για αυτην την μπαντα που τολμαει να γραψει οχι ενα, αλλα ΔΥΟ τραγουδια χωρις σολο.
Στιχοι: Δυσκολευομαι να γραψω πολλα εδω περα. Με πιανει λιγο ενα σφιξιμο στην καρδια, γιατι παρολο που η κυρα Σοφια ζει και βασιλευει στα 68 της, εχω αρκετους φιλους που εχουν χασει ειτε την μητερα του ειτε τον πατερα τους, και οποτε μιλανε για αυτο θελω απλα να τους αγκαλιασω. Καλως ή κακως, η μανα ειναι το ατομο που μας φερνει σε αυτον τον κοσμο. Να αγαπατε τις μανες σας. Ακομα κι αν η λεξη “μανα” για σας σημαινει καποιο αλλο ατομο, και οχι την βιολογικη σας μανα. Ειναι ιερη η μανα, ειτε βρισκεται σε αυτον τον κοσμο ειτε οχι.
“Yeah, I took your love for granted
Not a thing you said to me
I need your arms to welcome me
But a cold stone’s all I see”
Αυτος εδω ο στιχος σπαει ολα τα τειχη που θα μπορουσα να εχω για να μην φανω “ευαισθητος”, αν για καποιον λογο επρεπε δηλαδη να κανω κατι τετοιο. Ρε Outlaw Torn, εισαι αψογος οταν γραφεις στιχους. Μακαρι να υπαρχει καποιου ειδους afterlife και να μπορεις να πας να την ρωτησεις ολα οσα ηθελες και δεν προλαβες, κι αυτη να σου δωσει οση αγαπη δεν προλαβε. The brightest flame burns quickest.
Καλυτερη στιγμη: Το ρεφρεν μωρε. Μας βαζει στα εσωψυχα του ο Τζιμης. Και τον αγαπαμε για αυτο. Η αυτοβιογραφια του με το καμουφλαζ δισκου συνεχιζεται εξαιρετικα.
Χειροτερη στιγμη: Μα καλα,
Ας περασουμε στα live. Που δεν ειναι πολλα. Δυστυχως. Συγκεκριμενα, ειναι μονο δυο, και τα δυο τον Νοεμβριο του 1996 live στην τηλεοραση, και πιθανον να μεινει και για παντα ετσι, εκτος αν γινει κανα επετειακο για το Load. Αλλα καταλαβαινουμε. Ειναι ενα πολυ προσωπικο τραγουδι για τον James, πολυ περισσοτερο απο το Nothing Else Matters. Ας το κρατησει λοιπον για παντα για τον εαυτο του.
Later With Jools Holland, Λονδινο UK 1996
(ακουστικη εκτελεση μονο απο τον James, μονο ανατριχιλες)
Στοκχολμη, Σουηδια 1996
(ακομα μια ακουστικη εκτελεση, ζωντανα στο πρωτο καναλι της Σουηδικης τηλεορασης, μπονους μικρη συνεντευξη στην αρχη - ποσο τα σπαει footage απο τοσο παλια… σχεδον ντρεπεται που ειναι εκει ο λατρειας)
20 Likes
Θα έβαζα την καρδούλα μου, θα απολάμβανα το υπερμέγιστο review, θα έβλεπα τα video και θα έπεφτα για νάνι… αλλά αυτό το σχόλιο με τσίγκλισε…
Πόσες μα πόσες φορές έχουμε δει τον papa να νιώθει αμήχανα σε συνέντευξη, λες και είναι μικρό παιδί που θα πει το ποίημα στο σχολείο. Πολύ χαίρομαι που ενώ έχει καταφέρει τα πάντα, έχει άγχος και δεν μπορεί να το κρύψει
4 Likes
Πιστεύω ότι στο Mama Said (όπως και στο Nothing else matters) το όνομα του Ulrich στα credits μπαίνει μόνο και μόνο επειδή έπεισε τον Hetfield να μπει το τραγούδι στο δίσκο.
Κατα τα άλλα, Quintom ωραίο κείμενο, προσωπικά δε μου άρεσε η εισαγωγή με τα μπινελίκια, στη συνέχεια όμως αποζημιώνεις, με αποκορύφωμα το “ΟΧΙ ΜΑΝΕΣ”.
1 Like
ξεκινησα να διαβαζω και σταματησα εδω - καμια παναξια παραδοση δεν συνεχιστηκε.
συνεχιζω να διαβαζω
1 Like
Φοβερη κομματαρα το Mama said, απο τα κομματια που αργησα να εκτιμησω στο load. Απιστευτα συναισθηματικο το θεμα που καταπιανεται, μανα ειναι μονο μια.
Το Load θα ηταν αριστουργημα και χωρις το mama said, αλλα με αυτο ειναι λιγο περισσοτερο αριστουργημα και λιγο περισσοτερο ποικιλομορφο. @QuintomScenario πολυ ωραιο κειμενο.
2 Likes