Α ναι απλα δεν το επιασα στο context. Φανηκε οντως πολυ δυσκολο εκτελεστικα, γιατι βασιζεται σε σωστες δυναμικες, ενα σωρο γεμισματα που ο Λαρς απλα τα αφησε ολα σπιτι του, και σε φωνητικη ερμηνεια που ο Τζεημς μαλλον δεν μπορει πλεον να κανει (και κατα τη γνωμη μου θα μπορουσε απλα να το τραγουδαει ολο πιο χαμηλα - αν και τι ξερω εγω)
1 Like
Δεν ξέρω, εμένα μου φάνηκε πιο φυσική η εικόνα να παίζουν από τα Load/reload, που είναι πιο χαλαρά στο ύφος και χωρίς τόση οργή, παρά στο master of puppets. Toυ Ηetfield δεν του βγαίνει το γρέζι πλέον και τα πιο δυνατά τους κομμάτια (justice και πίσω) χάνουν κάποιους πόντους μου φαίνεται, ασχέτως αν τα παίζουν πολύ ωραία.
Δηλαδή μου φάινεται πολύ πιο ταιριαστή η πιο μελωδική και καθαρή φωνή του Hetfield στα black/load/reload/hardwired κομμάτια, παρά στα υπόλοιπα. Αυτά φαίνεται να χάνουν λίγο από την μαγεία τους.
4 Likes
Νταξει γούστα είναι αυτά, αλλά καταλαβαίνω αυτό που λες. Από την άλλη μου αρέσει πολύ περισσότερο το πως πάει οποία τραγούδια τύπου Fight Fire, Leper Messiah, The Thing κοκ σε ένα πιο brutal τόνο.
Η ένσταση μου με λίγα λόγια είναι περισσότερο στο ότι μιλάμε για τραγούδια που πλέον του ταιριάζουν ή όχι και όχι εποχές τόσο. Για παράδειγμα από το ΚΕΑ μου αρέσει πολύ το πως παίζουν το Horsemen, αλλά όχι το Metal Militia που πρέπει να τσιρίζει κι δεν είναι 19 αλλά 58 πλέον. Από την άλλη, έχουν και τα Load τραγούδια που θα βγάλουν δύσκολα, έχουν και τραγούδια που είναι καλύτερα live παρα στο δίσκο (Outlaw Torn, σε εσένα αναφέρομαι)
5 Likes
Οταν ενα τραγουδι παιρνει 11 στα 10 στο στουντιο και 11 στα 10 στο λαηβ, λιγο ατοπη η συγκριση 
Ισχυει οτι πρεπει να λεει ολα τα παλια οπως το FFWF και το Thing.
3 Likes
Θα μπορούσε να μην τσιρίζει σαν τρελή, δεν καταλαβαίνω γιατί μπαίνει στη διαδικασία να το πει όπως το έλεγε στον δίσκο. Ούτε ωραίο ακούγεται - για την ακρίβεια ακούγεται αστείο - ούτε μπορεί να το πει. Δεν υπάρχει “πρέπει”, αφού αποφασίζεις να το παίξεις, παίξτο σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα και της φωνής και της αισθητικής σου. Αν θυμάμαι καλά, στο Cunning Stunts τα παλιότερα τραγούδια τα έλεγε με την λογική του τότε Loadάδικου Hetfield και ήταν τέλεια, δεν αφαιρούσε κάτι από την αίγλη τους.
4 Likes
Και μάλιστα είχαν μια στήλη στο So What με ερωτήσεις αναγνωστών την εποχή των Loads, Cunning Stunts και ένας τον είχε ρωτησει γιατί δε λέει τα τραγούδια του ΚΕΑ με ψιλή φωνή και η απάντηση του ήταν “because my balls dropped since Kill Em All” 
11 στο στούντιο, 11 με τόνο λαιβ γιατί βλέπεις και πως το ζει ο άρχοντας
5 Likes
Συμφωνώ με @furor, δεν χρειάζεται να τσιριζει στα kill em all τραγούδια. Μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο τρόπος που τραγουδάει το jump in the fire στην προηγούμενη επετειακή συναυλία των 30 χρόνων μαζί με τον προεδράρα… εννοείται και το loadαδικο αργοχέβι kill-ride medley παίρνει κεφάλια
3 Likes
Λίγο off topic, αλλά ήθελα να κάνω μια αναφορά.
Εδω θα επικαλεστώ τον @QuintomScenario που σίγουρα ξέρει κάτι παραπάνω μιας και ζει στις ΗΠΑ. Αλλά δεν είναι έτσι. Προσωπικά έχω περπατήσει τη ναπολι νύχτα σε περιοχές που είναι περίεργες και δεν ένιωσα ανασφάλεια. Στην Αμερική όταν μιλάμε για δύσκολες περιοχές μιλάμε για δολοφονίες και όχι ληστείες. Και κόσμο πραγματικά αποκλεισμένο ο οποίος δε νοιάζεται αν μπροστά του είναι ο Hetfield η ο Curry.
Πχ στο SF σου λένε ότι σε κάποιες περιοχές δεν πρέπει να πας ούτε με το φως της μέρας. Μίλησα με κόσμο σήμερα που προσπαθούσε επί ώρες να βρει uber για το αεροδρόμιο του Oakland γιατί οι οδηγοί δεν ήθελαν να περάσουν από εκεί. Δε μιλάμε για petty crime, μιλάμε για όπλα, δολοφονίες κοκ.
Το ίδιο και το Hunters Point που είναι λίγο νότια του Chase Center και έλεγαν όλοι οι ντόπιοι μην κάνετε κανένα λάθος να κλείσετε AirBnB εκεί.
Το Mission είναι λίγο περίεργη φάση με την έννοια ότι οι κεντρικοί του δρόμοι είναι λίγο hipster, λίγο gentrified αλλά σου λένε να μην πας σε στενά που δεν έχουν φωτισμό κοκ. Το Tenderloin είναι απελπισία (μιλάμε για περιοχή στην καρδιά της πόλης, αν είσαι δηλαδή στο Tommy’s Joint πολύ πιθανόν αν δεν ξες να περάσεις από εκεί) και έβλεπα στις ειδήσεις ότι την έβαλε η προοδευτική δήμαρχος σε State of emergency, λόγο θανάτων από ναρκωτικά και εγκληματικοτητας.
Πάντως το ότι ο James ήταν μόνος πήγαινε στο (μη) σταριλικι περισσότερο.
2 Likes
Καλα, μπορει ο σωματοφυλακας να ετρωγε στο παραδιπλανο τραπεζι 
2 Likes
Συμφωνώ απόλυτα με Sevek.
Όσο και να αγαπώ τους 80s Metallica (πολύ), ο δρόμος που θα ήμουν περίεργος να δω που καταλήγει για τη μπάντα θα ήταν να συνέχιζαν δισκογραφικά στο μονοπάτι των Loads/Garage. Και θα μου φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα μια περιοδεία με αυτό το υλικό πλέον, παιγμένο χεβι αζ φακ, διότι θεωρώ πως ταιριάζει απόλυτα στην ηλικία που βρίσκεται η μπάντα.
5 Likes
3 Likes
Αυτό ήθελα να πω κι εγώ για το μη σταριλικι, τα γραπτά πολλές φορές βγάζουν και λάθος νόημα 
Τώρα ξαναβλεπα το Bleeding Me κι απορώ τι ήρθε στο μυαλό του Kirk όταν έπαιζε με το slide να αλλάξει το δεύτερο μισό του και να το παίξει πιο χαμηλά με αποτέλεσμα να βγαίνει φάλτσα 🤦
1 Like
Metallica - Fuel
Ας ξεκινησουμε απο τα βασικα. Καθως περναμε στον επομενο δισκο των Metallica, και για ολη την διαρκεια αυτου του κομματιου του αφιερωματος, οσο κι αν κρατησει αυτο, θα ισχυουν τα εξης αξιωματα:
- Το RELOAD δεν εχει να ζηλεψει απολυτως τιποτα απο το LOAD, και αντιστροφα.
- Τα 7 πρωτα των Metallica αποτελουν την πιο αγνη και αμολυντη περιοδο της καριερας τους.
- Συγκριση μεταξυ των δυο δισκων δεν εχει νοημα, γιατι αποτελουν ενα εννιαιο εργο τεχνης.
- Τα LOAD και RELOAD θα γραφονται με κεφαλαια και bold γραμματα, διχως εξαιρεση.
- Οποιος ισχυριζεται οτι το RELOAD εχει ειτε fillers ειτε απομειναρια που δεν χωρεσαν στο LOAD, καλυτερα να αποχωρησει ντροπιαστικα απο οποιαδηποτε κουβεντα, γιατι ειναι ασχετος και ανενημερωτος, αντικειμενικα. Προσωπικες προτιμησεις σε καποιον απο τους δυο δισκους επιτρεπονται, λανθασμενες αντιληψεις οχι.
Και για να προχωρησουμε λοιπον σε μια ιδιαιτερα μακροσκελη αναρτηση, που θα ξεκινησει κυριολεκτικα απο την αρχη των παντων. Λοιπον. Μια σχετικα απλη και αρκετα (?) πληρης εικονα της ανθρωπινης πραγματικοτητας, λεει πως ειμαστε οντα 4 διαστασεων, με τις 3 εξ αυτων να περιγραφονται απο χωρικες συντεταγμενες, ενω η 4η και πιο ενδιαφερουσα, να αποτελει φυσικα την διασταση του χρονου. Υπαρχουν πολλοι λογοι για τους οποιους η διασταση του χρονου παρουσιαζει το μεγαλυτερο ενδιαφερον, αλλα προς το παρον θα εστιασω μονο σε εναν απο αυτους, ο οποιος ειναι πως εχουμε την ικανοτητα να κινηθουμε μονο προς μια κατευθυνση σε αυτην την διασταση, αντιθετα με τις 3 χωρικες, στις οποιες εχουμε την ελευθερια να παμε και προς τις δυο κατευθυνσεις.
Ο χρονος λοιπον κυλαει μονο προς τα εμπρος. Οσες ταινιες και νουβελες να βγουν με θεμα το ταξιδι στον χρονο, το ταξιδι στο παρελθον ειναι αδυνατον. Σημερα τυχαινει να εχουμε το χειμερινο ηλιοστασιο, το οποιο σημαινει πως ειχαμε την πιο συντομη μερα του χρονου. Αυτην την πιο συντομη μερα του χρονου, ας πουμε λιγα πραγματακια για το RELOAD, το οποιο αποτελει το 7ο σκελος του ταξιδιου σε αυτο το αφιερωμα, και για τον υποφαινομενο το τελευταιο αστρονομικα τεραστιο σκαλοπατι στο κοσμικο ταξιδι των Metallica. Οσοι εχουν ασχοληθει με αυτην την μπαντα και την πορεια της στον χρονο, γνωριζουν πως ειδικα αυτη η πορεια, δεν γινεται να παει πισω, και υπακουει τελεια στους νομους της Φυσικης και του Χρονου.
Θα μπορουσα να γραψω ολοκληρη διατριβη με θεμα τους Metallica και την σχεση τους με την Αστροφυσικη, αλλα πρωτον, δεν εχουμε αρκετο χρονο μιας και ειμαστε στην πιο συντομη μερα του χρονου, και δευτερον, το θεμα της αναρτησης νομιζω καλει για μια αλλη επιστημη πολυ περισσοτερο - αλλωστε θα εχουμε να πουμε καποια πραγματακια αστρονομικα στον επομενο δισκο. Ας παμε στην Βιολογια λοιπον. Οταν λοιπον ενα σπερματοζωαριο γονιμοποιει ενα ωαριο, υπαρχει μια πιθανοτητα διπλασιασμου του ζυγωτου, η οποια οδηγει οχι σε ενα, αλλα σε δυο εμβρυα, τα οποια και αποκαλουμε μονοζυγωτικα διδυμα. Αυτο δεν ειναι η μονη διαδικασια που οδηγει σε διδυμα, αφου υπαρχει παντα και η πιθανοτητα να γονιμοποιηθουν δυο ωαρια απο δυο σπερματοζωαρια την ιδια περιπου χρονικη στιγμη (εστω με καποιες ωρες ή μερες διαφορα), το οποιο οδηγει στα διζυγωτικα διδυμα, τα οποια ΔΕΝ εχουν το ιδιο DNA.
Κι αν και ο χρονος πηγαινει μονο μπροστα, θα επιλεξω να παω 24 χρονια και κατι ψιλα πισω στο παρελθον. Συγκεκριμενα, για να μιλησουμε χωροχρονικα, παμε πισω στις αρχες Νοεμβριου και στην Ομονοια της Αθηνας, στο τεραστιο τριωροφο Metropolis, δηλαδη την Μεκκα της μουσικης για ολους τους 16 χρονους φιλους μου και τον συνομηλικο εαυτο μου. Καθε Σαββατο λοιπον ή ενιοτε τις Παρασκευες μετα το σχολειο, εγω, ο Φιλιππος και ο Βασιλης παιρναμε το 410 απο τα Ανω Μελισσια για το Μαρουσι, μετα τον ηλεκτρικο για την Ομονοια (μετρό δεν υπηρχε τοτε ε), και μετα καναμε την κλασικη βολτα προς το Rock City για κανα πιο ψαγμενο metal CD, και προς το Happening για καμια μπλουζα, καμια κονκαρδα, κανα ραφτό… καταληγοντας σε κανα Goody’s για δυο τσιζ με σως μουσταρδας on the side, ή κανα Golden, ή κανα Chicky’s (δεν ξερω καν αν υπαρχουν ολα αυτα πλεον).
Εκεινη την μερα του Νοεμβριου λοιπον, σκαμε στο Metropolis και βλεπουμε την αφισα αποπανω και τρωμε ενα πολιτισμικο σοκ. Ο Φιλιππος κι εγω ειδικα, αλλα και ο Βασιλης, λιωναμε εκεινη την εποχη με καθε δισκο και τραγουδι των Metallica, και ελεω πολυ περιορισμενης υπαρξης του internet σε εκεινη την φαση, δεν ειχαμε την παραμικρη ιδεα οτι η αγαπημενη μας μπαντα θα εβγαζε και συνεχεια στο ηδη λατρεμενο LOAD. Και καπου εκει αρχιζει κι ενα παραμυθι που διηρκεσε κανα 2 βδομαδες, με ολοενα και περισσοτερες ειδησεις για τον δισκο, με βιντεοκλιπ στο MAD TV, με tracklist, με συνεντευξεις, και αλλα πολλα. Το αγαπημενο μου παρελκομενο παντως, ηταν αυτο συμφωνα με το οποιο οι συντακτες διαφορων μεταλ περιοδικων ειχαν ακουσει τον δισκο και υποστηριζαν οτι “οι Metallica τα μαζεψαν” , οτι “το metal επεστρεψε” και αλλα τετοια γραφικα, που ακομα με κανουν να γελαω με το ποσο τεραστιες ψευδαισθησεις και φρουδες ελπιδες εξεφραζαν. Εχουν τεραστια δυναμη οι διεργασιες του μυαλου που εχουν να κανουν με ονειρα θερινης νυκτος και ελπιδες τελικα, αλλα δε θα παμε στον τομεα της Ψυχολογιας ακομα.
Ας επιστρεψουμε λιγακι στην Βιολογια, για να παμε σιγα σιγα και στο δια ταυτα. Στην περιπτωση των Metallica, τα διδυμα που γεννησαν στα μεσα της δεκαετιας των 1990ς ηταν απο οτι φανηκε στην πορεια του χρονου (ή και αμεσα), διζυγωτικα διδυμα. Μπορει το RELOAD να εχει μονο κατουρο και αιμα στο εξωφυλλο σε αντιθεση με το αιμα και σπερμα του πρωτοτοκου διδυμου, αλλα κι απο το ονομα του δισκου καταλαβαινει κανεις ευκολα οτι οι Metallica εριξαν δυο δοσεις και γονιμοποιησαν και με τις δυο. Μια ακομα αποδειξη πως τα διδυμα ειναι διζυγωτικα, ειναι το οτι παρα τις προφανως παμπολλες ομοιοτητες, τα δυο διδυμακια εχουν και πολυ σημαντικες διαφορες, ειδικα στιχουργικα, αλλα και μουσικα.
Οπως ειπαμε, ο χρονος κυλαει μονο μπροστα, και το RELOAD ειναι ενα ακομα βημα μπροστα για τους Metallica. Ενα πραγμα που μου εκανε εντυπωση στο εορταστικο διημερο που μολις τελειωσε πριν 2-3 μερες, διχως να προκαλεσει καμια εκπληξη βεβαια, ηταν οι δηλωσεις του Hammett, που αναφερονταν στο οτι ως μπαντα κοιτανε ΜΟΝΟ μπροστα, απο την αρχη της καριερας τους μεχρι και σημερα. Στο επομενο project, στον επομενο δισκο, στο επομενο κατορθωμα, στην επομενη προκληση. Κατι τετοιο αποτελεσε και το 1997 ο νεος δισκος, αφου ειχε καποια πολυ σημαντικα νεα πραγματακια για τους Metallica. Μερικα απο αυτα ειναι : η εξελιξη στην μελωδικοτητα της φωνης του James και στον τροπο με τον οποιο τραγουδαει, η συνεργασια με την Marianne Faithful σε δισκο τους, ο μερικος πειραματισμος με νεα οργανα σε τραγουδια οπως το Low Man’s Lyric, μια πιο ευρεια εξερευνηση του αλητικου hard rock με τραγουδια οπως Prince Charming και Attitude, και ενα μεγαλεπηβολο αριστουργημα που ακουει στο ονομα Fixxxer.
Με το δευτερο διδυμακι δημιουργειται το εξης οξυμωρο. Αν και τα τραγουδια στον χαρακτηρα τους ειναι πιο εξωστρεφη οσον αφορα τους στιχους, τον χαρακτηρα τους και την θεματικη τους, ο ηχος στις κιθαρες και τα φωνητικα ειναι πιο εσωστρεφη απο το LOAD, δινοντας την συχνη ψευδαισθηση πως το RELOAD ειναι κι αυτο συνολικα πιο εσωστρεφες. Παρολα αυτα, με μερικες εξαιρεσεις προφανως, ισχυει ακριβως το αντιθετο σχεδον για ολα τα τραγουδια του δισκου, και ποσο μαλλον για το Fuel που τον ανοιγει.
Αν το LOAD ηταν ο δισκος με τον οποιον ο James βουτηξε για πρωτη φορα τοσο βαθια στην ψυχοσυνθεση του, τους φοβους του, τις αγωνιες του, τα παθη του και τα συναισθηματα του, και τα μοιραστηκε με ολη του την οικογενεια (ολα τα 5th members - που μετα το 2003 εγιναν family), το RELOAD ειναι ο δισκος που εκφραζει την εξωστρεφη του φυση του ως ανθρωπος. Εχοντας βγαλει προς τα εξω ολα οσα μοιραστηκε το 1996 με τον κοσμο για πρωτη φορα σε τετοιο βαθμο μεσα απο τα τραγουδια του, και ωριμαζοντας πλεον λιγο περισσοτερο, ο James μοιραζεται ενα χρονο αργοτερα ολα οσα τον κανουν να νιωθει ζωντανος ξανα, ολα οσα τον εχουν δυναμωσει, ολα οσα τον εχουν φερει στον θρονο του μεγαλυτερου badass κιθαριστα και frontman των τελευταιων 15 χρονων στον ευρυτερο χωρο της σκληρης μουσικης, και ολα οσα τον κανουν να νιωθει ευτυχια, παρα τα οσα δυσαρεστα εζησε στην εφηβεια του και στην συνεχεια με τους εθισμους του.
Το πρωτο λοιπον κομματι της ζωης του που θελει να μοιραστει μαζι μας ο James, ειναι η αγαπη του για τα αυτοκινητα. Οταν λεμε οτι οι Metallica ηταν πολυ μπροστα απο την εποχη τους στα περισσοτερα που εκαναν, το λεμε γιατι ακομα και με κατι τετοια videos μας το δειχνουν. Το βιντεο για το Fuel γυριστηκε στην Ιαπωνια τον Μαιο του 1998, και εγω απλα θελω να τονισω οτι το Fast and Furious : Tokyo Drift κυκλοφορησε 8 χρονια αργοτερα Βεβαια αυτο δεν ειναι τιποτα για τα σχετικιστικα timeframes στα οποια κινουνται οι Metallica. Ξερω πολυ κοσμο, και μερικους στο στενο μου φιλικο περιβαλλον, που 24 χρονια αργοτερα ακομα να καταλαβουν το Reload… συμβαινουν κι αυτα.
James: Το Fuel ειναι ενα τραγουδι το οποιο προφανως και εμφανως λατρευει ο Hetfield. Τα αυτοκινητα και η ενασχοληση του με αυτα, ειναι ενα απο τα παμπολλα καταφυγια του. Δεν ειναι τυχαιο οτι στην πρωτη εκδοση του Orion Festival το 2012, το κομματι που “ανηκε” σε αυτον και την ζωη του ηταν μια τεραστια συλλογη απο αντικες αυτοκινητα τα οποια και εχει περιποιηθει ο ιδιος. Καπου εχω δεκαδες φωτογραφιες με αυτα, θα τις βρω καποια στιγμη Οσον αφορα το μουσικο κομματι, δεν εχω πολλα σχολια. Ριφφαρες, μελωδιαρες, φωναρα, ερμηνειαρα, ολα πωρωτικα. 10 στα 10.
Lars: Αν δεν κανω λαθος, ο Λαρς χρησιμοποιει την δικαση σε 3 περιπτωσεις στα διδυμακια. Μια στα γνωστα σημεια του Hero Of The Day, μια ακομα στο Bad Seed και σε εκεινο το ρεφρεν, και μια στο ρεφρεν του Fuel. Ε αυτη ειναι μαλλον η καλυτερη. Τα τυμπανα του στο Fuel ειναι πανεξυπνα, γεμιζουν τα ριφφ του James με τροπο που ανεβαζει το τραγουδι στο επιπεδο του τελειου. 10 στα 10.
Kirk: Εχει συνεισφορα στο γραψιμο, που σημαινει οτι εκτος απο τα υπεροχα leads για μια ακομα φορα, πρεπει να εχει γραψει και καποιο απο τα ριφφακια του τραγουδιου, αρκετα πιθανο να ειναι αυτο στο κοψιμο στη μεση. Οπως και να χει, απο τις καλυτερες του στιγμες στον δισκο, μια απο παρα πολλες. 10 στα 10.
Jason: Ο Τζεησοναρας δεν ειναι ο μπασιστας που αξιζαν οι Metallica, αλλα ο μπασιστας που χρειαζονταν. Και για αυτο τον κυνηγησαν. Γιατι μπορουσε να το αντεξει διχως παραπονο. Γιατι δεν ηταν ο ηρωας των Metallica. Ηταν ενας σιωπηλος μπασιστας. Πολυ Μεταλ για το δικο του καλο. Ο Σκοτεινος τους Ιπποτης. 10 στα 10.
Σολο: Κιεγαμω τα σολιδια, αν ηταν εστω και μια νοτα διαφορετικη θα ξενερωνα.
Στιχοι: Εκ πρωτης αναγνωσης οι στιχοι φαινεται οτι μιλανε για αυτοκινητα και καυσιμα. Αυτο ναι μεν ειναι αληθεια, αλλα για papa Het μιλαμε. Το τραγουδι εξωτερικευει ξεκαθαρα την αναγκη του James να εχει καυσιμο, να νιωθει ζωντανος, να βγαζει το παθος του προς τα εξω, και να καιει τα καυσιμα που εχει για να προχωρησει κι αλλο στην ζωη. Οπως εγραψα πιο πανω, αν ο στοχος μου ηταν να δειξω πως το LOAD ειναι η βιογραφια του Hetfield και ο τροπος του για να μοιραστει τα εσωψυχα του με ολους μας, το RELOAD ειναι ο τροπος με τον οποιον μοιραζεται τα εξωψυχα του.
Καλυτερη στιγμη: Καπου εκει στο 3:35 προς το τελειωμα του σολο, το τραγουδι απογειωνεται και φτανει αλλα επιπεδα συναισθηματος και μελωδιας. Μαζι με το τελευταιο ρεφρεν, αποτελει την κορυφωση.
Χειροτερη στιγμη: Αν δεν μου αρεσε γενικα να κραταω συνεπεια και συμμετρια στις αναρτησεις αυτες, να ξερετε οτι αυτην την κατηγορια θα την ειχα καταργησει για ολοκληρο τον δισκο. Αλλα επειδη πρεπει να ειμαστε δικαιοι, ακομα και μπροστα στο μεγαλειο του RELOAD, θα απαντησω εντελως τυπικα πως η χειροτερη στιγμη ειναι ισως το υπερβλαχικο ooohh yeaaaheeah στην γεφυρα του τραγουδιου. Το οποιο ταυτοχρονα ειναι μεσα στην καυλα φυσικα.
Για παμε στα live.
Το Fuel μετα τις τελευταιες εμφανισεις των Metallica, συμπεριλαμβανομενων των επετειακων και αυτες στα διαφορα φεστιβαλ, περασε στην 20η θεση με τα πιο εκτελεσμενα τραγουδια τους ζωντανα, με συνολικο αριθμο τις 524, λιγες περισσοτερες απο κλασικα επη οπως τα Blackened, The Unforgiven και Ride The Lightning.
Στο σποιλερ που ακολουθει, θα βρειτε λινκ και για τα 524 βιντεο απο τις ζωντανες αυτες εκτελεσεις, λογος και για τον οποιον μου πηρε τοσο καιρο να ανεβασω αυτην την αναρτηση για το Fuel:
ελα σοβαρεψου που θα βαλω 524 βιντεο σε ενα ποστ, μονο 19 εβαλα (!)
Fort Worth, Texas 1997
(με διαφορετικους στιχους - Fuel For Fire, απο το Cunning Stunts, 6 μηνες πριν βγει το RELOAD)
Αμβουργο, Γερμανια 1997
(2 μερες μετα την κυκλοφορια του δισκου, ξενερωτοι Γερμανοι - καμια εκπληξη)
ABC studios Μελβουρνη, Αυστραλια 1998
(πρωινη εκπομπη ε στην Αυστραλια, καλη φαση, δεν το ειχα δει ποτε, αρρωστο)
Σαν Φρανσισκο, S&M 1999
(αψογη εισαγωγη, παντα την λατρευα, μια απο τις καλυτερες εκτελεσεις νομιζω)
Νταλας, Τεξας 2000
(απο τις nu metal look εποχες, τι φαση κι αυτη 
- γενεθλια Τζεημς)
Network Coliseum Oakland, CA 2003
(στο παρκιν του γηπεδου των πρωην Oakland Raiders, πρωτη “κανονικη” συναυλια μετα απο 2.5 χρονια και rehab του James)
Μοναχο, Γερμανια 2004
(περιοδεια για το St. Anger, εχει αρχισει να βαραινει και να βελτιωνεται δυνατα ο ηχος τους)
Βερολινο, Γερμανια 2006
(α ναι, ειχα ξεχασει οτι επαιζαν με τον αστεγο στα φωνητικα στην Escape From The Studio)
Σεουλ, Κορεα 2006
(ετσι για να πιασουμε σχεδον ολες τις ηπειρους, μονο Αφρικη μας λειπει πρακτικα)
Francais Pour Une Nuit, Νιμ, Γαλλια 2009
(απο το DVD, κατα την World Magnetic Tour - δε μου αρεσει πολυ αυτο το live)
Yankees Stadium, Bronx NY 2011
(ημουν μεσα με Παντελη ε, big 4 φαση - 40 δευτερολεπτα πιο γρηγορα ε, παιζει να εχει κανει μαλακια ο τυπος που το ανεβασε, λες και εχουν ρουφηξει κοκαινη ειναι στο βιντεο )
Cape Town, Νοτιος Αφρικη 2013
(ψεματα ειπα, τελικα εχουμε και Αφρικαρα)
The Night Before, San Francisco CA, 2016
(μια μερα πριν το Superbowl του NFL, επισης πολυ γρηγορη εκτελεση)
Σαν Χοσε, Κοστα Ρικα 2016
(λιγο πριν την κυκλοφορια του HTSD, απο τα πρωτα βιντεακια της περιοδειας)
Λονδινο, Αγγλια 2017
(ωραια εκτελεση, πολυ τιμια, την εβαλα για να εχουμε representation και Ευρωπης αλλα οχι ΕΕ)
Ορλαντο, Φλοριντα 2017
(τι απιστευτος ηχος - απο τις καλυτερες εκτελεσεις διαχρονικα)
Σαντιαγο, Χιλη 2017
(κλεισαμε και με Νοτια Αμερικη, αρα πιασαμε ολες τις ηπειρους)
Βουδαπεστη, Ουγγαρια 2018
(ελα μωρη Ευρωπη - Λαρς γαμησε)
Nashville, Tennessee 2019
(τα χρονια περνανε, το Fuel παραμενει το ιδιο καυλα)
21 Likes
Ξέχασες το νο.6 στην εισαγωγή που να λέει ότι όποιος μπει στη διαδικασία να μη γράψει κάτι καλό για RELOAD θα πρέπει να μας γράφει και ύψος. Κάτω από 1.85 θα διαγραφεί επιτοπέως…
Στα δικά μας τώρα…
Η “χειρότερη” στιγμή σου παίζει να είναι highlight δίσκου… πίσω από το πιο πωρωτικό yeah του James ο Lars χτυπάει με το σφυρί του Θορ το ταμπούρο… ακολουθεί και αντίστοιχο ριφ… μλκ κάνω headbang στο γραφείο επειδή παίζει στο μυαλό μου το συγκεκριμένο σημείο…
Fuel και shortest straw οι αγαπημένες μου στιγμές του Lars με διαφορετικό τρόπο εννοείται.
Πρώτος μου Metallica δίσκος και μαζί με το Justice οι αγαπημένοι μου… πάλι με διαφορετικό τρόπο…
ΓΚΙΜΙ ΦΟΥ ΓΚΙΜΙ ΦΑ, ΓΚΙΜΙ ΝΤΑΜΠΑΝΤΑΜΠΑΖΑ
10 Likes
Πάντα το “ReLoad” (σορι αλλα είναι ψυχαναγκαστικό, κεφαλαία μόνο στους καλλιτέχνες) μου άρεσε λίγο παραπάνω, ως σύνολο, από το “Load”. Ποτέ δεν κατάλαβα την μομφή περί leftovers αλλά εντάξει, το κράξιμο τότε (και τώρα, αν και λιγότερο) ήταν must για τους δήθεν “παραδοσιακούς”.
2 Likes
Που σημαινει οτι εχουμε και τη μεγαλυτερη νυχτα του χρονου. Η καλυτερη σου, μωρη παλιονυχτεριδα
2 Likes
Απολαυστικός Κούιντομ για μια ακόμα φορά.
Και Ανταρκτική δεν το έπαιξαν πάντως…
Ο μόνος λόγος που βάζω LOAD μισό χιλιοστό πιο πάνω είναι το until it sleeps που μαζί με το one και το fade to black είναι τα μόνα τραγούδια των ταλικα που με σηκώνουν την τρίχα κάγκελο. Κατά τ αλλά δισκαρες και οι 2
1 Like