Και γω του δίνω πως έγραψε λάθος ημερομηνία κυκλοφοριας του καλύτερου δίσκου της μπαντας, 1981 αντι για 1983 
1 Like
Έβαζε βαθμολογίες με σύστημα Παντελή. Μεχρι ένα δεκάρι, μέχρι 2 9αρια κοκ
1 Like
Δεν ξέρω αν εννοείς σε όλη τη δισκογραφία ή μέχρι και το RELOAD αλλά σε μια πολύ γρήγορη σκέψη μου έρχεται το yeah στο nothing πριν το σόλο
Στο Devil’s Dance, το yeah του Hetfield είναι απολαυστικό έχω να πω καθώς, δεν ακούγεται μόνο μια φορά, το έχει ηχογραφήσει σε layers και ακούγεται σαν chorus από yeah. Δεν ξέρω, μου φαίνεται έξυπνο ως κόλπο και φαίνεται ότι πολύ πριν το καταστήσει ο κόσμος του ίντερνετ ως σήμα κατατεθέν του με memes και τα συναφή, φαίνεται είχε αναγνωριστεί η αξία του yeah και νομίζω ότι σε αυτό το κομμάτι, το yeah έχει μια ιδιαίτερη αγριάδα, σε βαθμο πωρωτικό.
Γενικά σε Load & Reload, έχουμε διάφορα έξυπνα κολπάκια στην παραγωγή, διάφορα εφέ, διάφορους ήχους και κάθε φορά που ακούω κάτι από αυτά τα άλμπουμ, με μεγάλη μου έκπληξη ανακαλύπτω και κάτι άλλο, όπως και τα yeah στο Devil’s Dance, άργησα να τα πάρω χαμπάρι, όταν τα κατάλαβα όμως, ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.
Όσο για το Unforgiven II, η αλήθεια είναι ότι το προτιμώ από τον προκάτοχό του, έτσι για να πάω λίγο κόντρα στο mainstream αλλά το Unforgiven II, έχει ένα ιδιαίτερο punch, είναι πιο heavy (έξυπνο κόλπο με τη χαρακτηριστική φράση από το πρώτο Unforgiven να παίζει προς το κλείσιμο του κομματιού) και το προτιμώ, έχει μια σκοτεινιά ας το πω που έχει τη γοητεία της, κατά τα γούστα μου, το Unforgiven III, δε λέει και πολλά, δεν παραπέμπει και πολύ στα άλλα δύο ενώ στα πρώτα δύο, έχουμε την επιτυχημένη συνταγή του πρώτου, εμφανώς βελτιωμένη στο δεύτερο μέρος, υπάρχει η αίσθηση ότι είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό, σχετίζονται μεταξύ τους.
2 Likes
2/6 είχε βάλει στο reload με το fuel μάλιστα να ξεκινάει με ραπ φωνητικά… κλάμα.
3 Likes
Να πούμε ότι σαν σήμερα πριν 21 χρόνια ο Jason έφυγε απ’ την μπάντα
Μ’ άρεσε το ρήμα “έφυγε”…
1 Like
Τα στρωματα που εχουν ηχογραφησει στα συγκεκριμενα δυο αλμπουμ, ειναι και αυτα που καθιστουν την παραγωγη ανωτερη απο αυτην του Black Album, κι ας με ειρωνευτουν οσοι και οποιοι θελουν που το δηλωνω αυτο. Η μονη παραγωγη που συγκρινεται σε ποιοτητα me αυτη των LOAD & RELOAD οσον αφορα τον τεχνικο τομεα, ειναι αυτη του Garage Inc.
4 Likes
Για τα LOAD και garage συμφωνώ πως είναι στα ίδια υψηλότατα standards παραγωγής με το black, το RELOAD για μένα είναι λίγο πιο κάτω.
Όλα αυτά παίζουν μόνο δυνατά ή με καλά ακουστικά να ακούς την κάθε λεπτομέρεια ε
3 Likes
Γιατι? Απο περιεργεια ρωταω, και βασικα επειδη δεν βγαζει κανενα νοημα να ειναι χειροτερη η παραγωγη στον δισκο του 1997 απο τον δισκο του 1996, που ηχογραφηθηκαν στα ιδια στουντιο με τις ιδιες συνθηκες. Εκτος αν με αυτο εννοεις οτι δεν ειναι της προτιμησης σου?
Δεν εχουμε φτασει ακομα εκει, αλλα αυτα που παιζουν οι κιθαρες στο φοντο τραγουδιων οπως Carpe Diem, WTWTA, Prince Charming & Fixxxer δεν υπαρχουν σε κανεναν αλλον δισκο τους, ουτε στο LOAD
3 Likes
Χμ επειδη ειμαι ασχετος με μουσικη τεχνολογια και ηχογραφησεις θα το πω πολυ απλοικα πως στα black-LOAD-garage (το πρωτο cd εννοώντας, οχι πως το δευτερο δεν γαμει, αλλα αυτο ειναι μαλλον αλλη συζητηση) , και ειδικα στα 2 πρωτα, μου αρεσει λιγο περισσοτερο ο ηχος σε μπασο-τυμπανα σε σχεση με το RELOAD. Οταν τα ακουω θελω να δυναμωσω οσο παει να ακουω καθε λεπτομερεια στα layers κιθαρας και τη μπασαρα του Jason να γεμιζει το δωματιο. Και ο τροπος που σκαει το ταμπουρο στα τυμπανα ειναι απολυτως εμφατικος.
Αυτο συμβαινει και στο RELOAD σε μεγαλο βαθμο βεβαια και ισως ειναι και θεμα συνθεσεων/κομματιου, ας πουμε οταν ακουω το Devil’s Dance ή το Fixxxer ή το Attitude και καποια ακομα κομματια αισθανομαι την ιδια αναγκη να το δυναμωσω σε επιπεδα καγκουρα που χωρισε προχτες και διασχιζει την παραλιακη ακουγοντας Τερλεγκα, κατι που αισθανομαι σχεδον σε ολοκληρα τα αλλα τρια δισκια που ανεφερα.
Για τις κιθαρες συμφωνω απολυτα για τα Layers και στο RELOAD και τα απειρα μικρα licks, γαμανε
2 Likes
https://dr.loudness-war.info/album/list/year/2?artist=metallica
Κατά κανόνα οι διάφορες εκδόσεις του Black Album είναι DR-11, του Load είναι DR-07, του Reload είναι DR-06, του Garage είναι DR-06, του St.Anger είναι DR-05 και του Death Magnetic είναι DR-03. O αριθμός δίπλα στο DR αντικατοπτρίζει χονδρικά το πόσο απέχουν σε decibels το ασθενέστερο από το ισχυρότερο σημείο του ηχητικού σήματος. Όσο μικρότερος είναι αυτός ο αριθμός, τόσο πιο “δυνατά” είναι μιξαρισμένος ένας δίσκος, πράγμα που δεν είναι επιθυμητό. Το DR-11 είναι κομπλέ, από το DR-08 και κάτω τα επίπεδα ανεβαίνουν επικίνδυνα, ε, πόσο πιο δυνατά να τα βάλεις όλα εκτός του αριστουργηματικού Black Album, θα σπάσουν τα τύμπανά σου, είναι ήδη πολύ δυνατά 
.
2 Likes
Δεν μπορω να το αποδειξω επιστημονικα αλλα διαφωνω περι εντασης και LOADZ
St Anger κακιστη παραγωγη, χαλια εννοειται
DM επισης κακη παραγωγη, αλλα οχι τοσο κακη οσο το St Anger
@pantelis79 Στο DM καταλαβαινω πιο εντονα αυτο που περιγραφεις, ακουγονται ολα πολυ δυνατα, με αποτελεσμα να μην τονιζονται περισσοτερο αυτα που θα επρεπε να τονιζονται και να ακουγεται όλα λιγο πιο flat. Ειναι αυτο που λεμε overproduced ή λαθος ο όρος?
Στα LOADZ πχ δεν το αισθανομαι τοσο πολυ να γινεται αυτο, ισως επειδη υπαρχουν πολλα layers απο πραγματα που ακουγονται ολα σχετικα δυνατα, αλλα θελει λιγο ενταση για να τα ξεχωρισεις μεταξυ τους στο 100% (ή εγω ειμαι λιγο κουφος, whatever). Και για να σε χτυπαει η μπασαρα στο στερνο
1 Like
Metallica - Better Than You
Δεν ξερω για εσας, αλλα για μενα προσωπικα, παρα πολλοι δισκοι χωριζονται σε θεματικες ενοτητες στο μυαλο μου, οι οποιες συνηθως αποτελουνται απο 3-4 τραγουδια η καθεμια, κι ετσι αντιμετωπιζω τον δισκο ως ενα συνολο καποιων επιμερους κεφαλαίων. Στο LOAD για παραδειγμα, αυτη η διαμερισματοποιση γινεται ως εξης: 1-3 τα πιασαρικα χεβι χιτακια, 4-7 τα μελωδικα χιτακια, 8-12 τα υποτιμημενα deep cuts, και τελευταιο μονο του το αριστουργημα. Τα πραγματα ειναι λιγο διαφορετικα με το RELOAD. Απο 1-4 εχουμε τα χιτακια, 5-9 τα υποτιμημενα deep cuts, 10-12 τα πιασαρικα ή χεβι χιτακια και τελευταιο μονο του το αριστουργημα.
Και με αυτην την εισαγωγη, περναμε λοιπον στην αγαπημενη μου ενοτητα για τον δισκο, αυτην με τα υποτιμημενα deep cuts. Με πρωτο (και σχεδον σιγουρα οχι καλυτερο) το Better Than You. Ας ξεκινησουμε απο το οτι το συγκεκριμενο τραγουδι εχει παρει βραβειο Grammy για best metal performance το 1999, οποτε θα σεβεστε. Ειναι ενα απο τα 3 τραγουδια των Metallica στον δισκο, που δειχνουν για πρωτη φορα μετα απο το Kill’Em All οτι καποιες φορες γουσταρουν απλα να ροκαρουν διχως σταματημο, χωρις πολυπλοκους χρονους, αλλαγες, γεφυρες, μακροσκελη χτισιματα και πειραματισμους (τα αλλα δυο ειναι φυσικα τα Prince Charming και Attitude).
Το Better Than You ειναι μαλλον και το πρωτο τραγουδι των LOADS που δεν χαρακτηριζεται απο καποιον πειραματισμο, ειτε αυτος εκφραζεται μεσω τραγουδιων που δεν ακουγεται σαν τιποτα αλλο εκτος απο Metallica (Until It Sleeps, Bleeding Me, Outlaw Torn, Fuel, The Memory Remains) ειτε μεσω τραγουδιων που ανηκουν σε νεα χωραφια για την μπαντα (το σαμπαθικο 2Χ4, το καντρι Mama Said και το μπουρτζοβλαχικο Ronnie). Στο 5ο τραγουδι του RELOAD οι Metallica παιζουν απευλευθερωμενα, διχως να ενδιαφερονται αν ακουγονται ως μια τυπικη ραδιοφωνικη χαρντ ροκ μπαντα, και χωρις να τους απασχολουν και ιδιαιτερα οι συγκρισεις, αφου οπως δηλωνουν και στο τραγουδι ξερουν οτι το κανουν καλυτερα απο καθε αλλον.
Και καπου εκει τελειωνουν ισως και τα οποιαδηποτε “παραπονα” μπορω να κανω για το Better Than You, αφου εχω ακουσει κιολας την αποψη οτι το RELOAD ειναι χειροτερο απο το LOAD γιατι δεν πειραματιστηκαν τοσο πολυ, και δεν επαιξαν κατι που δεν ειχε παιχτει ποτε απο αλλους. Γιατι περαν της ελλειψης καποιας τρανταχτης καινοτομιας, το Better Than You τα ΣΠΑΕΙ. Ανηκει στην κατηγορια που ανηκουν και κανα 2-3 deep cuts απο το LOAD, δηλαδη αυτα που επιβαλλεται να ακουσεις σε τερμα ενταση οδηγωντας γρηγορα με το αυτοκινητο σε καποιον δρομο ταχειας κυκλοφοριας, ακομα κι αν αυτο σε κανει για μια στιγμη εναν αλλο RiderToUt… ε σορρυ εννοω καγκουρα στον δρομο.
Καπου εδω λοιπον ειναι και η φαση που αν θελετε να εκτιμησετε τον δισκο για αυτο που ειναι και αυτο που εχει να προσφερει στο μεγιστο, επιβαλλεται εκτος απο το αυτοκινητο, να δωσετε και μια ευκαιρια με ακουστικα, αν δεν το εχετε κανει ηδη. Μονο ετσι μπορει να ακουσει κανεις το χτισιμο του ριφφ στην αρχη στο δεξι καναλι οσο παιζει σε λουπα η εισαγωγη, το οποιο συνοδευεται στην συνεχεια στο αριστερο καναλι απο την δευτερη κιθαρα, και οδηγει καθολη την διαρκεια του τραγουδιου σε μια πολυ ομορφη αρμονια των κιθαρων. Με λιγο προσεκτικη ακροαση, μπορει να καταλαβει μαλιστα κανεις σχετικα ευκολα το ποσο ζωντανος αλλα ταυτοχρονα εντελως συμπαγης ερχεται ο ηχος στο αυτι λογω του οτι εχουν ηχογραφησει τις κιθαρες και ο James αλλα και ο Kirk.
Αυτο φυσικα δεν ειναι κατι που συμβαινει μονο με τις κιθαρες, αλλα ο ηχος και στα τυμπανα και στο μπασο ειναι πεντακαθαρος και οργανικος, κατι με το οποιο φυσικα δεν ειχαν ποτε προβλημα οι Metallica τα πρωτα 25 χρονια της καριερας τους, μεχρι να ερθει το Death Magnetic, ασχετως απο προσωπικες προτιμησεις και απο ενταση σε αυτα τα οργανα. Καποιες κακες γλωσσες (που χρειαζονται νεο ηχοσυστημα μαλλον) λενε οτι σε δισκους του παρελθοντος τους δεν ακουγεται το μπασο, για παραδειγμα. Ο ηχος ειναι τοσο συμπαγης, που οταν τελειωνει το τραγουδι σε κανει να αναρωτιεσαι αν αυτη η λουπα επαιζε σε ολο το τραγουδι σε χαμηλη ενταση ή αν την κοτσαραν στο τελος ξανα, για να κλεισει ακριβως οπως ξεκινησε. Μην ρωτατε, δεν εχω απαντηση.
James: Βασικος συνθετης του τραγουδιου, αν οχι αποκλειστικος εδω που τα λεμε, και μας δινει μια ακομα συνθεση που φανερωνει την ενεργεια και το παθος που εχει για την μουσικη που γραφει και γουσταρει. Οπως και στους δυο δισκους, τα φωνητικα ειναι αψογα και γεματα ογκο και εκφραστικοτητα, με τις κλασικες στιγμες Hetfield οπως τα διασπαρτα yeah και ha-ha, και με καποιες μαγκιες οπως παραμορφωμενα δευτερα στα ρεφρεν.
Lars: Βουτυρο στο ψωμακι του Δανου αυτα τα τραγουδια. Ή μηπως θα επρεπε να πω οτι με τοσο ωραιο ηχο ακουγεται σαν βουτυρο στο τομακι του? Ή ακομα καλυτερα… ας πουμε οτι τα τυμπανα στο Better Than You ειναι σαν βουτυρο στα αριστοκρατικα δανεζικα αρχ… ε, μπισκοτα του Δανου, ξερετε, αυτα τα μπλε Royal Dansk που δεν αν ανοιξεις το κουτι δεν εχουν ποτε μπισκοτα βουτυρου οπως θα επρεπε, αλλα ολα τα ραφτικα της γιαγιας, κλωστες, σπαγκο, νημα, ψαλιδια κτλ. Οπως και να χει, καλη μαγκια τα τυμπανα που εχει βαλει στην εισαγωγη, και ευτυχως δεν πεφτει στην παγιδα του να μας παρει τα αυτια με το ταμπουρο, αλλα κραταει πολυ ωραιο groove με τα τομακια του.
Kirk: Μια απο τις στιγμες στον δισκο που ο Μιστερ Χαμμεττ λαμπει. Οπως και τα αλλα hard rock anthems που αναφερθηκαν πιο πανω (και οχι μονο αυτα), το Better Than You εχει μεσα κανα 2-3 σολιδια κι εκει που νομιζεις οτι εχει ολοκληρωθει, σου δινει κι αλλο, κι αλλο, κι αλλο, οπως δηλαδη και οι στιχοι στο ρεφρεν. Εξαιρετικη αποδοση και εμφανιση, ενα ομορφο χατ τρικ απο τον Kirk θα ελεγα, με σκοραρισμα σε καθε ημιχρονο και στην παραταση.
Jason: Οριστε, τι καταλαβατε που γκρινιαζατε μερικοι για το Justice? Λες κι εδω που τον εχουν πιο δυνατα στην μιξη κανει κατι αλλο απο το να δινει ογκο στις κιθαρες. Ενα ακομα τραγουδι στους Metallica της μετα-Cliff Burton εποχης (και οχι μονο) στο οποιο χανεται η ευκαιρια να παιζει κατι ελαχιστα διαφορετικο απο τις κιθαρες ο Τζεησοναρας. Παρολα αυτα, τον λατρευουμε κι ετσι, η παρουσια του ειναι εμφανης και κανει το τραγουδι heavy.
Σολο: Τα βασικα ειναι 2. Ενα στο 2:18 που απογειωνεται στο 2:40, κι ενα στο 4:22 που ακουγεται σαν η φυσικη συνεχεια του πρωτου και κλεινει το τραγουδι, αφου ουσιαστικα ο Hammett σολαρει για κανα λεπτο ασταματητα. Η συνολικη καθαρη χρονικη διαρκεια αυτων των δυο σολιδιων ειναι 100 δευτερολεπτα, που σημαινει δηλαδη παραπανω απο το 30% του τραγουδιου. Και ειναι και τα δυο υπεροχα.
Στιχοι: Δε θα το ελεγε κανεις νομιζω απο τα τραγουδια των Metallica με τους πιο βαθυστοχαστους και ψαγμενους στιχους. Η πιο ρεαλιστικη ερμηνεια ειναι νομιζω μια μασκαρεμενη κριτικη του James σε αυτους που ειναι υπεροπτες και νομιζουν οτι ειναι καλυτεροι απο αλλους. Θα ταιριαζε αλλωστε και με το κλιμα του δισκου, το οποιο κριτικαρει παρεμφερεις ανθρωπινες συμπεριφορες σε τραγουδια οπως το The Memory Remains και το Prince Charming. Εναλλακτικα μπορει ο James να εννοει οτι ακομα κι οταν παιζουν hard rock οι Metallica το κανουν καλυτερα απο τον καθενα, δεν θα ελεγε και ψεματα αλλωστε.
Καλυτερη στιγμη: Η αγαπημενη μου ειναι εκει καπου μετα απο 4 λεπτα που οι κιθαρες σταματανε να παιζουν και εχουν μεινει μονο κατι πιατινια… και εκει που νομιζεις οτι το τραγουδι τελειωσε, οχι, παρε κι αλλο train rolling, παρε κι αλλο σολιδι, παρε κι αλλο better than you, forever on and on, can’t stop the train from rolling no no no you can’t stop και τελος παντων το πιασατε το νοημα.
Χειροτερη στιγμη: Η φαση που δεν το εχουν παιξει ποτε live και δεν εχω τι να βαλω στον πατο του ποστ, αλλα καλυτερα ισως γιατι επιτελους μπορω να παω για υπνο στις 5 παρα τα ξημερωματα. Παρτε αυτο για bonus γιατι δειχνει ποσο γαματο θα μπορουσε να ειναι το Better Than You σε συναυλια :
14 Likes
Υποκειμενικο το κατωφλι που εθεσες Μια χαρα ειναι τα Load, Reload, Garage, κανενα loudness war προβλημα σε αυτα, αν ειναι δυνατον δηλαδη. Οπως λεει κι ο Ουτοπικος Καβαλαρης, αν δεν συντονιζεται το στερνο οσο οδηγεις και ακους Metallica 90s, τι να το κανεις?
Σε αυτον τον κανονα επαιξε μια ελαχιστη μετατροπη, ή μαλλον προσθηκη, αφου πλεον το RE στο RELOAD γραφεται ΚΑΙ με bold ΚΑΙ με italics, για να θυμιζει ακομα περισσοτερο την γραφη στο εξωφυλλο. Θα μπορουσα να βγαλω και το bold απο το -load κομματι της λεξης για να γραφεται “RELOAD” και να φαινεται ακομα πιο συνεπες αλλα δε θα το κανω, κυριως γιατι περασαμε κανα διμηνο γραφοντας το LOAD με bold, κριμα ειναι
3 Likes
Και προτελευταία η κουράδα που ξέχασες ή άφησες επίτηδες εκτός 
2 Likes
skip 9 στις 10 φορες
2 Likes
Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου δεν νομίζω πως μπαίνει στην κατηγορία πιασάρικο χέβι χιτάκι ε
4 Likes
Ξεχασα ενα “ή” και με προλαβες πριν το κανω edit παναθεμα σε
4 Likes
Eπίσης δε θα το χαρακτήριζα ούτε πιασάρικο χιτάκι, αλλά δατς τζαστ μι (αν εχεις το θεο σου δηλαδη)